Φτιᾶξε στὸν νοῦ σου μίαν εἰκόνα ἀπὸ κάτι ποὺ πραγματικὰ σοῦ δημιουργεῖ ὄμορφα συναισθήματα.
Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα ὄμορφο τοπίο ἤ ἡ εἰκόνα κάποιου ποὺ ἀγαπᾶς ἤ μία στιγμὴ ποὺ ἔνοιωσες μίαν δυνατὴ χαρὰ ἤ ὁ,τιδήποτε ἄλλο. Συνέχεια →

Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ποὺ πολλοὶ ἄνθρωποι πηγαίνουν στοὺς ψυχοθεραπευτές, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἀληθινὰ ἀναζητοῦν εἶναι κάποιον νὰ τοὺς ἀκούσῃ καὶ ἔτσι πληρώνουν τὴν φιλία μὲ τὴν ὥρα.
Συνέχεια →

Ὅλοι μας κάθε ἡμέρα, μὲ κάθε τρόπο, ἠθελημένα ἡ ἀσυνείδητα σπᾶμε τὰ παλαιά μας ὅρια καὶ προχωρᾶμε κάνοντας πράγματα ποὺ ἐχθὲς φοβόμασταν. Ὁ ἑαυτός μας ἐπεκτείνεται ἀλλὰ ταὐτόχρονα νοιώθουμε ὅτι κάτι μᾶς φταίει ….ὅτι κάτι μᾶς κρατᾶ.
Εἶναι σὰν νὰ ἤμαστε δεμένοι ἀπὸ τὸ πόδι μὲ μιὰ ἁλυσίδα στὸ κέντρο ἑνὸς κύκλου. Καθὼς σπᾶμε ὅρια καὶ κάνουμε καινούργια πράγματα ἡ ἁλυσίδα μεγαλώνει ὁ κύκλος ἐπεκτείνεται καὶ ξεμακραίνουμε ἀπὸ τὸ κέντρο … ἀλλὰ πάντα κάτι μᾶς φταίει ….καὶ συνεχίζουμε νὰ προχωρᾶμε, ἡ ἁλυσίδα νὰ μεγαλώνῃ, νὰ μᾶς δίνῃ μιὰ μεγαλύτερη ἐλευθερία κινήσεων ἀλλὰ πάλι κάτι μᾶς κρατᾶ….
Καὶ φθάνει μιὰ στιγμὴ στὴν ζωὴ ὅλως μας ποὺ χρειάζεται νὰ ἀποφασίσουμε νὰ σπάσουμε τὴν ἁλυσίδα καὶ νὰ ἐλευθερώσουμε τὸν ἑαυτό μας. Τὸ σπάσιμο τῆς ἁλυσίδος ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς στάσεως μας ἀπέναντι στὴν ζωή. Συνέχεια →

Ὁ κόσμος ἀποτελεῖται ἀπὸ στιγμὲς ἀγάπης καὶ ἀπὸ δῶρα, ποὺ ὁ κάθε ἕνας, μόνος του, μπορεῖ νὰ  μαζέψῃ γιὰ νὰ φτιάξῃ τὸ δικό του κόσμημα, τὸ δικό του νόημα.
Συνέχεια →

Πολλὲς φορὲς δύο ἐπιφανειακὰ ἄσχετα μεταξύ τους γεγονότα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐρμηνευθοῦν, μπορεῖ νὰ συνδέονται καὶ νὰ ἔχουν τὸ νόημα τους.
Οἱ περισσότεροι αὐτὸ τὸ ὀνομάζουν σύμπτωση, ἤ πεπρωμένο, ἤ τύχη. Συνέχεια →