Κάποτε, πρὸ τριάντα μηνῶν περίπου, κάποιοι γραφικοί, παλαβοί, ἄσχετοι μεταξύ των, εὑρέθησαν ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λή πρὸ κειμένου νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ ἕνα νομοσχέδιον ποὺ ἐψηφίζετο, τὸ ὁποῖον τελικῶς (ἐν συνεχείᾳ) ἐκρίθῃ ἀντισυνταγματικόν ἀπὸ τὸ ΣτΕ…
Οἱ τοῖχοι δὲν ὑπάρχουν γιὰ νὰ τοὺς σηκώνουμε ἀνάμεσά μας…
ὑπάρχουν γιὰ νὰ γράφουμε συνθήματα Ἐλπίδος.
Εἶναι πολὺ περισσότερα αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς χωρίζουν… Συνέχεια
Τὶς πρὸ ἄλλες, στὸ ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ἔγινε μία συναυλία μὲ τὸν Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Ἔχετε προσέξει ὅτι οἱ ἄνθρωποι γύρω μας ἔπαυσαν νά κυττοῦν ὑψηλά, ἢ ἔστω στὸ ὕψος τῶν ματιῶν, καὶ ἔχουν σχεδὸν ὅλοι χαμηλωμένο, τρομαγμένο βλέμμα;
Καὶ ἔχετε προσέξει τήν διαφορὰ ποὺ κάνουν οἱ λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ κυττοῦν ἐρευνητικὰ γύρω τους, μὲ ἀεικίνητο ματιὰ καὶ τὸ στόμα μισάνοικτο στοχαστικά;
Καί, ΚΥΡΙΩΣ, τὸ πῶς ἀναγνωρίζονται μεταξύ των;
Ἤ ὅλοι μαζὺ θὰ σωθοῦμε! Ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸν δικό σου τρόπο πιά! Μὲ τὸν δικό μου!
Ἄν κι ὁ παραπάνω τίτλος εἶναι λίγο …ἀκραῖος, τολμῶ νὰ ἰσχυριστῶ πὼς πλέον εἶμαι ἀπολύτως πεπεισμένη γιὰ τὸν ὀρθότητά του!
Νὰ γίνω σαφής.
Δὲν ἔχει ἐπιτύχει κανένα ἀπὸ τὰ συστήματα τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς νέας τάξεως.
Μὰ κανένα!
Τώρα μάλιστα, μετὰ ἀπὸ τὶς συντονισμένες προσπάθειες καταβαραθρώσεως τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας, κάπως, ὄχι ἐν τελῶς, κάπως οἱ πολλοὶ ἀρχίζουν κι ἀντιλαμβάνονται πὼς μᾶς ἔχουν στήσει ἄσκημο παιχνίδι!
Τὸ χειρότερον ποὺ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ διαννοηθῇ ἀνθρώπινος ἐγκέφαλος!
Στόχος τους δὲν εἴμαστε φυσικὰ ἐμεῖς!
Πῶς θά μπορούσαμε ἄλλως τε; Μία τόση δά χώρα, μέ μίαν τόση δά οἰκονομία καὶ μίαν τόσο ἀνύπαρκτον αὐτάρκεια τί τούς κόφτει; Μὲ ἕνα ΦΟΥΟΥΟΥ τους χαθήκαμε…
Ἔτσι τοὐλάχιστον φαίνονται, ἐκ πρώτης ὄψεως, τὰ πράγματα.. Συνέχεια
