Ἡ νόησις δὲν ὑπάρχει ἄνευ τοῦ σώματος.
Ἡ ψυχὴ εἶναι ἡ δίδουσα εἰς φυσικὸν τι σῶμα τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν σημασίαν αὐτοῦ καὶ ἀποτελεῖται ἐκ τῆς θρέψεως, κινήσεως κατὰ τόπον αἰσθήσεως, μνήμης, πάθους, φαντασίας καὶ νοῦ.
Ἐκ τῶν λειτουργιῶν τούτων τῆς ψυχὴς μόνος ὁ νοῦς εἶναι ἴδιος εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ οὕτος ἐν τῇ παθητικῇ μορφῇ αὐτοῦ βάσιν ἔχει τὴν πεῖραν καὶ εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν ζωὴν τοῦ σώματος. Συνέχεια →

Ὁ Ἀριστοτέλης, στὸ ιβ’ βιβλίο τοῦ ἔργου του «Μετὰ τὰ Φυσικά», συμπυκνώνει τὴν πλατωνικὴ διδασκαλία περὶ τῆς θεοῦ ἐννοίας μὲ τὸ περίφημο Πρῶτον Κινοῦν Ἀκίνητον. Ὁ θεός (ὁ ΚΑΘΕ θεός) εἶναι πρώτη ἀρχὴ διότι δὲν ἀντλεῖ ἀπὸ κάποια ἄλλη ἀρχὴ τὸ εἶναι του ἀλλὰ εἶναι ἀρχὴ τοῦ ἐαυτοῦ του, κινοῦν διότι θέτει σὲ κίνηση κάθε τὶ σχετικὸ μὲ τὴν οὐσία καὶ ἰδέες του, καὶ ἀκίνητον διότι ὁ ἴδιος παραμένει ἀμετάβλητος καὶ δὲν ὑπόκειται σὲ μεταβολές καὶ φθορά ἀλλὰ εἶναι ἀθάνατος καὶ αἰώνιος. Συνέχεια →

Οἱ νέοι δὲν εἶναι ἀρμόδιοι διά τὴν σπουδὴν τῆς πολιτικῆς.
Βεβαίως ὅμως ἕκαστος κρίνει ὸρθῷς ὅσα γνωρίζει καὶ εἰς αὐτά εἶναι καλὸς κριτὴς. Ἐπομένως εἰς τὰ ὶδιαίτερα εἶναι κριτὴς ὁ εἰδικῷς μορφωμένος, γενικὸς δὲ κριτὴς εἶναι ὅστις εἶναι μορφωμένος εἰς ὅλα. Διὰ τοῦτο ὁ νέος δὲν εἶναι ὰρμόδιος σπουδαστὴς διὰ τὴν πολιτικήν. Διότι εἶναι ἀνίδεος ὰπὸ τὰς πράξεις τῆς ζωῆς, καὶ ὅμως οἱ πολιτικοὶ λόγοι Συνέχεια →

  «Γιατί δεν είμαι δημοκράτης», αντηχεί η φωνή του Αριστοτέλους Αν ζούσε σήμερα ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης και παρατηρούσε τα πολιτικά συμβάντα γύρω του, θα εξηγούσε «Γιατί δεν είμαι δημοκράτης». Θα ανέλυε για μία ακόμη φορά το γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα καταστρέφει το έθνος. Μία μειοψηφία πολιτικών παπαγαλίζει ύμνους προς την δημοκρατία, χωρίς να εξηγεί γιατί πρέπει να υπάρχει δημοκρατία. Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Πολιτικά» εξηγεί το βασικό ελάττωμα της δημοκρατίας: εξομοιώνει τα ανόμοια και εξισώνει τα άνισα. Το πολίτευμα της δημοκρατίας δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικές ικανότητες, έτσι καταργεί την αξιοκρατία. Δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικές υποχρεώσεις, έτσι καταργεί την υπευθυνότητα. Δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικά αποτελέσματα, έτσι καταργεί την νόμιμη διαφορά στις ηθικές ανταμοιβές. Η δημοκρατία δίνει μία ψήφο, σε κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ενεργού πολιτικής δράσεως. Αυτό σημαίνει ότι ένας πολίτης που δεν συμμετέχει ποτέ στα κοινά, όταν έρθει η στιγμή της κάλπης, αντιμετωπίζεται ως ίσος με κάποιον που αγωνίζεται συνεχώς για το κοινό συμφέρον. Έτσι η δημοκρατία Συνέχεια →