Φιλοσοφία! Ἡ ἀρχαιοτέρα, ἡ εὐγενεστέρα καὶ ἡ ἀνωτέρα πασῶν τῶν ἐπιστημῶν!
Ἡ λέξις προέρχεται ἀπὸ τὰ οὐσιαστικὰ «φίλος» + «σοφία». Δηλαδή, «ὅστις ἀγαπᾶ (ἀπολύτως) τὴν σοφία» (ἤ, ἄλλως, «ὁ ἐραστὴς τῆς σοφίας». Ἡ σοφία, ἀποκτᾶται μέσα ἀπὸ τὴν ἀπορία. Μέσα ἀπὸ τὸ «γιατί», τὸ «πῶς», τὸ «πότε» κ.ο.κ..
Μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐρωτήσεις ἐκινήθησαν ὅλες οἱ ἄλλες ἐπιστῆμες. Τὰ μαθηματικά, ἡ ἰατρική, ἡ τεχνολογία, οἱ τέχνες κλπ.. Συνέχεια
Πολυθεΐα καὶ φιλοσοφία
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «πολυθεΐα καὶ φιλοσοφία» τῆς Οὐρανίας Τουτουντζῆ καὶ τοῦ Μαρίου Βερέττα.
Ὁ Παναγῆς Λεκατσᾶς, στὶς σημειώσεις του ἐπάνω στὴν θεογονία τοῦ Ἡσιόδου, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Ἔρως δὲν εἶναι ἁπλῶς ὁ παιχνιδιάρης υἱὸς τῆς Ἀφροδίτης καὶ τοῦ Ἄρεως ἀλλὰ μία ἀρχέγονη θεότης τὴν ὁποία οἱ Θεσπιεῖς ἐλάτρευαν ἀπὸ τοὺς παναρχαίους χρόνου,ς ἐφ’ ὅσον στὸ πρόσωπό Του ἀνεγνώριζαν τὸ στοιχεῖο τῆς πρωταρχικῆς γενεσιουργοῦ Αἰτίας. Συνέχεια
Ἡ νόησις δὲν ὑπάρχει ἄνευ τοῦ σώματος.
Ἡ ψυχὴ εἶναι ἡ δίδουσα εἰς φυσικὸν τι σῶμα τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν σημασίαν αὐτοῦ καὶ ἀποτελεῖται ἐκ τῆς θρέψεως, κινήσεως κατὰ τόπον αἰσθήσεως, μνήμης, πάθους, φαντασίας καὶ νοῦ.
Ἐκ τῶν λειτουργιῶν τούτων τῆς ψυχὴς μόνος ὁ νοῦς εἶναι ἴδιος εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ οὕτος ἐν τῇ παθητικῇ μορφῇ αὐτοῦ βάσιν ἔχει τὴν πεῖραν καὶ εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν ζωὴν τοῦ σώματος. Συνέχεια
Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τῷ εὖ, ἀλλ’ ἐν τῷ εὖ τό πολύ. (Δέν ἔχει σημασία ἡ ποσότητα, ἀλλά ἡ ποιότητα)
Ἡ πενία πολλῶν ἐστίν ἐνδεής, ἡ δ’ ἀπληστία πάντων. (Ἡ φτώχεια εἶναι ἔλλειψις πολλῶν πραγμάτων, ἡ δέ ἀπληστία ὅλων)
Οὐδείς φίλος ὧ πολλοί φίλοι. (Ὅποιος ἔχει πολλούς φίλους, δέν ἔχει κανέναν)
Τι ἐστίν ἐλπίς; Ἐγρηγορότος, ἐνύπνιον. (Τί εἶναι ἐλπίδα; Τό ὄνειρο ἑνός ξύπνιου)
Τό ἄρχειν, ἤδιστον. Συνέχεια
Τά τρία Τ τῆς ἐπιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.
Μιά νομοθεσία ἐντελῶς ἄχρηστη γιά τίς Ἐξουσίες θά ‘τανε ἀληθινή σωτηρία.
Γιά νά πατᾶς στέρεα στή γῆ, πρέπει τό έἕνα πόδι σου νά εἶναι ἔξω ἀπό τή γῆ.
Τό ἄπειρο ὑπάρχει γιά μᾶς ὅπως ἡ γλῶσσα γιά τόν κωφάλαλο.
Ὅταν ἀκοῦς «τάξις», ἀνθρωπινό κρέας μυρίζει.
Ἀπό τόν Θεό τραβιέται ὁ ἀνθρωπος ὅπως ὁ καρχαρίας ἀπό τό αἷμα. Συνέχεια
Στη μινωική αποικία της παρακείμενης του βορείου μέρους του κόλπου του Τάραντα χερσονήσου είχε κτισθεί πόλη, στην οποία δόθηκε από κάποιον ήρωα το όνομα Τάρας. Μετά τον Πρώτο Μεσσηνιακό Πόλεμο οι Σπαρτιάτες αποίκισαν εκ νέου την πόλη. Ο Τάρας δεν άργησε να διακριθεί μεταξύ των πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας τόσο από οικονομικής – εμπορικής άποψης, όσο και από πολιτικής κι επιστημονικής. Στον Τάραντα γεννήθηκε ο Μέγας Αρχύτας.
Για το βίο και το έργο του Αρχύτα έγραψαν ειδικές πραγματείες ο Αριστοτέλης (« Η φιλοσοφία τού Αρχύτα») και ο Αριστόξενος. Τα έργα όμως αυτά, εκτός από λίγα αποσπάσματα, χάθηκαν. Γι’ αυτό οι πληροφορίες μας Συνέχεια
