Γιὰ τὸν Δημήτρη Κοῤῥὲ γνωρίζουν ἐλάχιστοι Ἕλληνες. Συνήθως μόνον αὐτοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ μηχανὲς κι αὐτοκίνητα.
Σαφῶς ὅμως ὅλοι γνωρίζουν τὸν Σάκη, τὸν Μάκη, τὸν Λάκη, τὸν Παπαράκη, τὸν Μαλακομπουκωματάκη, τὸν Τιποτενάκη…
Βλέπετε, ὁ Κοῤῥὲς δὲν προκαλεῖ τὸν κόσμο νὰ πιῇ σαμπάνια σττὸ ἄκουσμα τῶν «ἀσμάτων» του μέσα σὲ γοβάκια…
Οὔτε ξεβρακώνει ἐπάνω (ἤ καὶ κάτω) στὰ τραπέζια ζωηρούτσικα κοριτσάκια…
Οὔτε μοιράζει δεξιὰ κι ἀριστερὰ ὑποσχέσεις μὲ «θά… θά… θά…» ἤ «λεφτὰ ὑπάρχουν» καὶ «ψηφίστε με γιὰ νὰ σᾶς σώσω…»…
Σεμνά, διακριτικά, μεθοδικὰ παραμένει μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ἐρευνητοῦ, τοῦ μελετητοῦ, τοῦ ἐπιστήμονα…
Ψιλὰ γράμματα… Κι ὄχι μόνον.
