Νὰ σᾶς πῶ, πάντα μοῦ ἔκανε ἐντύπωσιν ἡ χρήσις τῆς λέξεως «Λόγος» ἀν τί κάποιας ἄλλης.
Γενικῶς ἡ λέξις «Λόγος» εἶναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ἑλληνικὴ καὶ καταδεικνύει μίαν γνώσιν καὶ μίαν ἀντίληψιν μὴ θεοκρατική.
Διότι ὅταν διαθέτῃς Λόγο, διαθέτεις καὶ σκέψιν, κρίσιν. Δὲν ἀποδέχεσαι ὅσα σοῦ παραδίδουν ὥς θέσφατα κι ἀδιαπραγμάτευτα.
Βέβαια, κι ὁ Ἡσίοδος κάτι μᾶς λέει… Συνεπῶς, κατ’ ἐμὲ πάντα, ὁ Ἰωάννης μᾶλλον ἐγνώριζε τοὺς κλασσικούς μας. Καθῶς ἐπίσης καὶ τὸν τρόπο σκέψεώς τους. Ἤ, κάτι ἀκόμη πιὸ «περίεργον», ὁ Ἑλληνικὸς χῶρος τοῦ «ἐνεφύτευσε» τὴν πληροφορία. Διότι εἶναι ἀδύνατον μία φυλὴ ποὺ γνωρίζει μόνον τὸ πῶς θὰ καταστρέψῃ ὅλες τὶς ἄλλες, νὰ ἔχῃ ἀντίληψιν γιὰ τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει Λόγος.
Βέβαια πάντα ὑπάρχει ἠ πιθανότης νὰ …«ἔτυχε» διορθώσεων τὸ ἀρχικὸ κείμενον.
Συνέχεια →