Πολλὲς φορὲς μὲ ἐρωτοῦν γιατὶ εἶμαι κατὰ τῶν ἐμβολίων.
Δέν φοβᾶμαι τίς σοβαρές ἀσθένειες; Δέν φοβᾶμαι τίς ἐπιδημίες;
Δέν φοβᾶμαι τήν μεγαλυτέρα εὐαισθησία ἑνός παιδιοῦ ἤ ἀκόμη κι ἐνός βρέφους, στήν ἔκθεσιν του σέ ἰούς καί μικρόβια;
Σαφῶς καὶ φοβᾶμαι. Κι ὅλα αὐτὰ εἶναι ὑπαρκτά.
Ἀλλὰ ἐὰν ἡ Φύσις ἐδημιούργησε μίαν ἀσθένεια, τότε αὐτομάτως ἐδημιούργησε καὶ τὸ φάρμακό της.
Κι ὅλα αὐτὰ τὰ φάρμακα εἶναι ἐκεῖ ἔξω. Τὸ μόνον που χρειάζεται νὰ κάνουμε εἶναι νὰ τὰ ἀναζητήσουμε ἤ νὰ τὰ καλλιεργήσουμε.