Ἀνέφερα πρό μερικῶν ἡμερῶν στὸ σημείωμα: Πόσο θλιβεροὶ εἶναι, τοὺς διαλόγους ποὺ διεξήχθῃσαν στὴν βουλὴ τοῦ 1910, μετὰ τὰ γεγονότα στὸ Κιλελέρ. Σήμερα, πρὶν παρουσιάσω μίαν γενικὴ ἄποψι τῶν τότε γεγονότων (ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον σὰν σήμερα) θὰ προσθέσω κάποιες ἀκόμη πληροφορίες, ποὺ ἀντλῶ ἀπό τὸ σύγγραμα τοῦ Σπύρου Μελᾶ, Ὁ γιὸς τοῦ Ψηλορείτη.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κολλῆγοι
Πόσο θλιβεροὶ εἶναι….
Τὸ 1910 πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ στρατιωτικοῦ συνδέσμου, ἦταν ὁ Στέφανος Δραγούμης. Στὴν Θεσσαλία οἱ ἀγρότες (κολίγοι) ἐβίουν ὡς δοῦλοι. Ἦταν κυριολεκτικῶς σκλάβοι τῶν τσιφλικάδων.
Τότε λοιπὸν, μετὰ ἀπὸ μίαν μᾶλλον πρόχειρο ὀργάνωσιν, ἐξεκίνησε ἡ ἐπανάστασίς τους. Μέσα στὶς πρῶτες ἀντιδράσεις τῆς κυβερνήσεως, συγκαταλέγεται ἡ ἐπέμβασις τοῦ στρατοῦ, σὲ ἕνα Συνέχεια