Ὅσοι δὲν πιστεύουν ὅτι ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται ὡς φάρσα, παίρνοντας ἄλλα ὀνόματα, ἂς τὸ ξανασκεφθοῦν. Δὲν πρόκειται περὶ κάποιας ἀληθινῆς μετενσαρκώσεως, ἢ μετεμψυώσεως, ἀλλὰ μόνον γιὰ ἕἔναν καιροσκοπικὸ χαμαιλεοντισμό. Ἐχθὲς ἤσουν αὐτό, σήμερα εἶσαι κάτι ἄλλο. Τόσο ἁπλᾶ. Ἀλλάζεις ἀπ’ ἔξω, ἀλλὰ μέσα παραμένεις ὁ ἴδιος.
Γιατί ποιά διαφορά ἔχει ὁ «Αὐριανισμός» τῆς «Αὐριανῆς» μὲ τὸν «Κοντρανισμό» τῆς «ΚΟΝΤΡΑ»; Ἐκτός ἴσως ἀπό τό χρῶμα;; Ἐχθὲς ἦταν πράσινο τοῦ λαχάνου, σήμερα ῥὸζ τῆς τουλίπας, ἀλλὰ κατὰ βάθος πάντα κίτρινο, σὰν μαργαρίτα.
Ἐχθὲς ἤταν ὁ Ἀνδρέας, σήμερα εἶναι ὁ Ἀλέξης καὶ ἂν ζήσῃ ἐπάνω ἀπὸ τὰ 100 ὁ Κουρῆς, θὰ προλάβη καὶ ἄλλον.
Συνέχεια →