Προσωπικῶς πιστεύω, ἐδῶ καὶ χρόνια, πὼς ἡ κλήρωσις σὰν μέσον ἐκλογῆς θὰ μποροῦσε νὰ συμβῇ ΜΟΝΟΝ γιὰ ἄτομα ποὺ τὰ προσόντα τους καὶ οἱ ἱκανότητές τους θὰ ἦσαν τέτοιες ποὺ θὰ συνιστοῦσαν μικρὲς ἀποκλίσεις, γιὰ κάποιο ἀντικείμενον.
Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, στὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος, ποὺ σαφῶς ἴσχυε ἡ κλήρωσις, δὲν ἐγίνετο ἀνάμεσα σὲ ἄτομα μὲ παρεμφερεῖς ἐμπειρίες καὶ ἱκανότητες, καθὼς καὶ τὸ ἀναγκαῖον γνῶθι σ’εἁυτόν, οὐδέποτε θὰ μποροῦσε ἡ ἱστορία νὰ τιμήσῃ ἕναν Μιλτιάδη.
Ἡ πρώτη φορὰ στα χρονικά, στὴν Γαλλία!
Στὸ Στρασβοῦργο (Γαλλία) τὰ μέλη μιᾶς συλλογικότητος ἐπέλεξαν διὰ κληρώσεως τὸν ἐκπρόσωπό τους, γιὰ τὶς βουλευτικὲς ἐκλογές!
(…)Εἶναι ὅλοι βαθειὰ συγκινημένοι. «Αὐτὸ εἶναι ἔνα ἰστορικὸ γεγονός», τραυλίζει ὁ Quitterie, ἀποσβολωμένος ἀπὸ τὴν «μεγάλη στιγμή». Δὲν ὑπῆρξε ποτὲ ἕνας ὑποψήφιος βουλευτής, ποὺ νὰ ἔχῃ ἐπιλεγεῖ μὲ κλήρωση. Αὐτὸ θὰ τὸ γράψη ἡ Wikipedia! “(…)
