Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος. Κι ὁ στόχος δὲν πραγματοποιεῖται ἔτσι, τυχαίως, ἄνευ σχεδιασμοὺς σὲ βάθος κι ἂνευ προγράμματος. Δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῇ ἐὰν δὲν ἔχουν τοποθετηθῇ, ἀπὸ καιρό, τὰ «κατάλληλα» ἄτομα, στὶς «κατάλληλες» θέσεις.

Ξεκίνησε μὲ τὸ λαθρομεταναστευτικό, ἐπισήμως, γιὰ τὰ μάτια τῶν πολλῶν, εἰδικῶς γιὰ τὰς Ἡνωμένας χώρας τῆς Ἑβραιώπης μας. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ξεκίνησε μὲ τὸ σοσιαλιστΡικὸ πρόγραμμα ἁπάντων τῶν «ἐναλλακτικῶν» σὲ κάθε χώρα. Κι αὐτὸ ἔγινε σταδιακῶς, σιγὰ σιγά, μεθοδικὰ καὶ ὕπουλα, μὲ «ἡγέτες» φυτευτούς, προερχομένους ἀπὸ τὰ καλλίτερα σχολεία τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων, τὰ ὁποία, ὑπὸ οἱεσδήποτε συνθῆκες, ἐλέγχονται ἀπολύτως ἀπὸ τοὺς «ἀγαπημένους» μας τοκογλύφους. Συνέχεια →