Μπορεῖ πολλὰ νὰ εἰπωθοῦν γιὰ τὴν ἐξέγερση τῆς 1/4/1955 καὶ τὸν ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ.
Μπορεῖ νὰ εἰπωθῇ, λόγου χάριν, ἀπὸ τοὺς μονίμως ἠττοπαθεῖς, ὅτι ὁ ἀγὼν δὲν ἦταν ἀπαραίτητος, ἢ ὅτι ἦταν πρόωρος, ἢ ὅτι δὲν ἦταν πολιτικὰ ὀρθός.
Θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἀντιπαρατεθῇ μὲ ἱστορικὰ στοιχεῖα, μὲ γουὰτ ἲφς καὶ θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ κλίνῃ ὑπὲρ τῆς μίας ἡ τῆς ἄλλης ἀπόψεως.
Ὅμως ὁ Γρίβας ὑπῆρξε ἄξιος της πατρίδος καὶ ὡς τέτοιον ταπεινά, ὅσοι λίγοι ῥομαντικοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται, ἀναφωνοῦν…
Θνητοὶ τοῖς ἀθανάτοις γόνυ κλίνατε.