Ἐχθές, 15 – 10 – 2015 τὸ ἀπόγευμα καὶ ὥρα 6:30, στὴν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο πλατεία Μοναστηρακίου, εἶδα ἕνα κορίτσι 14-15 ἐτῶν, νὰ τρέχῃ κλαίγοντας πάνω κάτω, κυττώντας ἀπὸ κοντὰ πρόσωπα νεαρῶν ἀνθρώπων. Δὲν ἀναρωτήθηκε κάποιος, δὲν μπῆκε κάποιος στὴν διαδικασία νὰ ἀσχοληθῇ μὲ ἕνα παιδὶ ποὺ ἔκλαιγε, περιφερόμενον ἀνάμεσα στὸ πλῆθος, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα καὶ ἕνα ζευγάρι νέων ἀνθρώπων.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀπαγωγὲς παιδιῶν
Ἡ νομιμοποίησις τῆς ἁρπαγῆς παιδιῶν!
Κοινωνικές Υπηρεσίες στην Αγγλία αφαίρεσαν την κηδεμονία δύο παιδιών, μίας τοξικομανούς, από τον παππού και τη γιαγιά, για να τα δώσουν προς υιοθεσία σε ζεύγος …ομοφυλοφίλων. 
Συνέχεια
Ἡ «καϋμένη»…
Ἡ καϋμένη ἡ γύφτισσα…. ἐπερίμενε μίαν ὥρα στὸ super market μέχρι νὰ ἔλθῃ ἡ μάννα τῆς μικρῆς μετενοημένη ποὺ τὴν ἄφησε…..
Οὔτε ὁ Σαμαρᾶς, τέτοια ψέμματα…… Συνέχεια
Καί ἐμπόριο παιδιῶν (ἀκόμη) κάνουμε;
Ὁ πατέρας μου εἶναι παιδὶ τῆς κατοχῆς. Ἡ ἀδελφή του ἦταν παιδὶ τοῦ ἐμφυλίου. Ἐχάθη. Ὅπως ἐχάθησαν καὶ χιλιάδες ἄλλα παιδιά, τῶν ὁποίων οἱ γονεῖς ἐτελείωσαν εἶτε στὸν ἐμφύλιο, εἶτε στὴν κατοχή, δίχως ποτὲ νὰ μάθουν οἱ δικοί τους τὸ ἐὰν ζοῦν ἤ ἐὰν κι αὐτὰ κάπου, κάπως ἐτελείωσαν…
Ὑπῆρχαν πάντα ἀρκετὲς ἐνδείξεις γιὰ τὴν ἐπιβίωσι τῆς θείας μου ἀλλὰ οὐδέποτε ἀρκετὰ στοιχεῖα γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ πιάσουμε ἀπὸ κάπου τὴν ἄκρη τοῦ νήματος καὶ νὰ μάθουμε περισσότερα. Στὴν περιοχὴ τῆς ἐξαφανίσεώς της ὑπάρχουν καταγεγραμμένες ἐπίσης περισσότερες ἀπὸ δύο χιλιάδες ἐξαφανίσεις παιδιῶν, κάθε ἡλικίας. Πῶς κι ἀπό ποῦ ὅμως νά ἀρχίσουμε τήν ἔρευνα; Ἔζησε ἤ ὄχι; Κι ἐάν ναί, ποῦ; Πῶς; Μέ ποιούς;
Ἑπτὰ δεκαετίες ἔχουν περάσῃ ἀπὸ τότε. Ποιός νοιάζεται; Ἔτσι κι ἀλλοιῶς γιὰ πολλὰ χρόνια ἴσχυε, σὲ ἕναν βαθμό, τὸ «ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου».
Κάποιαν στιγμὴ ὅμως πιστέψαμε πὼς αὐτὸ ἔπαυσε… Πὼς τέλος μὲ τὸ ἐμπόριο παιδιῶν… Πὼς ἀπὸ ἕνα σημεῖον καὶ μετὰ τὰ παιδιὰ θὰ παρέμεναν στὶς οἰκογένειές τους… Χά!!! Συνέχεια
Ἡ πικρὴ γεύσις τῆς σοκολάτας.
Δὲν εἶναι ἁπλῶς πικρή. Φαρμάκι εἶναι.
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ [email protected]
Περίπου 109.000 παιδιά 7 έως 14 ετών απάγονται από τις οικογένειές τους ή Συνέχεια