Τὸ κακὸ ποὺ περίμενε τοὺς Ἕλληνες, τραγουδοῦσε χαρούμενος ὁ Διονύσης Σαββόπουλος. 
Τὸ 1996 ὁ Διονύσης Σαββόπουλος ἔγραψε καὶ τραγουδοῦσε: «Τὸ τραγούδι ἂς ποῦμε τοῦ Ὀδυσσεβᾶ».
«Τὸ τραγοῦδι ἂς ποῦμε τοῦ Ὀδυσσεβᾶχ»,
(Ὁ Ὅμηρος ποὺ ἔγινε Ὀμάρ, ὁ Ἀλέξανδρος ποὺ ἔγινε Μακεντόφσκι, ὁ Ὀδυσσέας ποὺ ἔγινε Σεβὰχ ὁ θαλασσινός).
ποὺ φορτώνει κόσμο γιὰ τὴν Ἰθαγδάτη.
(Ὁ Σεβὰχ φορτώνει κόσμο γιὰ τὴν Ἰθάκη ποὺ ἔγινε Βαγδάτη). Συνέχεια
Παραμυθᾶς τώρα – παραμυθᾶς καὶ τότε.
Ἀντάλλαξε τὸν ρόλο τοῦ ἥρωα ποὺ τὸν καθιέρωσε ὡς ταγὸ τῆς ἀδούλωτης ἑλληνικῆς ψυχῆς μὲ τὸν ρόλο τοῦ «παραμυθᾶ» καὶ ἐκρύφθη πίσω του.
Τώρα ποὺ αὐτό-ἀκυρώθηκε, αὐτο-λοιδορήθηκε, τώρα ποὺ ἔγινε ρόμπα ξεκούμπωτη, φωνὴ «γκεμπελικὴ» γαλίφικη στὴν προσπάθεια νὰ Συνέχεια
Ἐδῶ μὲ τὸν Γ. Λιάνη. Ἕναν τύπο ποὺ ἐστήριξε τὸν Κοεμτζῆ πάρα πολύ! Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ ἔπρεπε νὰ βγάλουμε συμπεράσματα γιὰ τὸ συνολικὸν ἦθος τῶν κουδουνισμένων.
Πρώτη εἴδησις στὰ δελτία εἰδήσεων! Πρώτη στὰ ἱστολόγια! Πρώτη στὶς ἐφημερίδες!
Ἀπέθανε στὸ πεζοδρόμιο ὀ Κοεμτζῆς! Μόνος, ἀβοήθητος, πτωχός!
Τί λέμε βρὲ παιδιά; Τί διαβάζουμε; Τί μαθαίνουμε; Πᾶμε καλά;
Ξετρυπώνουμε μετὰ βίας μίαν εἴδησι γιὰ τὸ ἄλφα ἢ τὸ βῆτα ἢ τὸ γάμμα ΜΕΓΙΣΤΟΝ ἐπίτευγμα κάποιου Ἕλληνος! Μετὰ βίας ὅμως.
Μόλις γράψει κάποιος κάτι γιὰ τηλεπερσόνες, γιὰ κώλους καὶ γιὰ κάθε μορφῆς παρανομία, πρώτη εἴδησις! Πουλᾶ ἀκόμη καὶ ὁ Στραβογιώργης. Μόλις γράψουμε γιὰ βραβεῖο τῆς μαθηματικῆς ἐταιρείας σὲ Ἕλληνα, ἣ γιὰ μίαν μεγάλη ἀνακάλυψι στὴν ἰατρικὴ ἀπὸ Ἕλληνα ἢ γιὰ κάποιαν θεραπεία ἀπὸ Ἕλληνα, 30 ἀναγνῶστες… 35… Ἄν τε, νὰ γίνουν 60 μὲ λίγο «σπρώξιμο»!
Ὅλη ἡ «Ἑλλὰς» γνωρίζει γιὰ τὸ τρίτο παιδὶ τῆς Μενεγάκη ἢ γιὰ τὸ δεύτερο βρακὶ τῆς Σούλας ἢ γιὰ τὴν φωτογράφισι τοῦ κώλου τῆς Νίτσας. Καὶ μόνον ἑξήντα νοματαῖοι μαθαίνουν γιὰ κάποιο σοβαρὸ ἐπίτευγμα, ποὺ Συνέχεια
