
τα δύο πρόσωπα της Δ. της Βαϊμάρης: πείνα και πλήρης ηθική παρακμή
Γιὰ κάποιον λόγο, ποὺ δυστυχῶς λίγοι ἀντιλαμβάνονται, πιστεύω πὼς ὁ Χίτλερ δὲν προσεπάθησε νὰ καταργήσῃ τὴν δημοκρατία τῆς Βαϊμάρης ἀλλὰ νὰ τὴν ἐλέγξῃ. Ἐὰν ἀνατρέξουμε στὰ ὅσα πρεσβεύει ἡ ἔννοια «ἐθνικοσοσιαλισμός» τότε πολὺ εὔκολα θὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ δημοκρατία αὐτὴ εὑρῆκε οὐσιαστικῶς ἄξιο συνεχιστή της, στὸν ὅρο «ἐθνικοσοσιαλισμός», ποὺ τελικῶς προσθέτει στὴν ἔννοια δημοκρατίας-σοσιαλισμός, τὸν ὅρο «ἐθνικός».
Κατ’ ἐμέ, ὁ Χίτλερ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἦλθε νὰ ἐξαπλώσῃ τὴν δημοκρατία τῆς Βαϊμάρης σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ μὲ στοιχεῖα δημοκρατίας-σοσιαλισμοῦ μόνον σὲ ὅσους ἀφοροῦσαν στὸ γερμανικὸ γένος. Ἐκεῖ ἀκριβῶς κολλᾶ καὶ ἡ ἔννοια τῆς ἀρίας φυλῆς. Ἐμεῖς, οἱ λοιποί, μποροῦμε νὰ ὑπάρχουμε ἀλλὰ μόνον σὰν σκλᾶβοι- Συνέχεια →