Τί λές βρέ κουδουνισμένε Μπεγλίτη;

 

Βρὲ ἄτιμε, βρὲ ἀπαράδεκτα κενὴ ἀπὸ ὁ,τιδήποτε κουδουνίστρα, βρὲ Ὑβριστὴ αἰσχίστου εἴδους, μαζέψου!
Μαζέψου διότι προκαλεῖς πλέον!
Δὲν σέβεσαι οὔτε τὸν πόνο, οὔτε τὸν θρῆνο οὔτε κἄν τὴν ἀπελπισία τῶν νεκρῶν καὶ τῶν γενοκτονημένων!
Δὲν μπορεῖς νὰ ἀντιληφθῇς κἄν τὴν συνεργία σου!
Εἶσαι ἀνίκανος νὰ σιωπήσῃς ἀκόμη καὶ τώρα! Συνέχεια

Μία αὐτοκτονία!

ε

Τὸ ἐδιάβασα ἐχθὲς καὶ ἐπάγωσα. Περισσότερο ἀπὸ ἄλλες φορὲς ἐπάγωσα. 
Ἀναφέρομαι στὴν αὐτοκτονία τοῦ ἀστυνομικοῦ τῶν ΜΑΤ ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη.
Παγωμένη εἶμαι ἀκόμη. Καὶ πονῶ. Συνέχεια

1.727 αὐτοκτονίες σέ τρία χρόνια!

Κλέφτες, προδότες καί δολοφόνοι μᾶς «κυβερνοῦν». Ποῦ ὀφείλεται ἡ αὔξησις τῶν αὐτοκτονιῶν; Ἔχουμε ξεπεράσει τήν Σουηδία, ἡ ὁποία ἦταν πρώτη στίς αὐτοκτονίες. Στήν Ἑλλάδα τό 2009 διπλασιάστηκαν…..

Οἱ ἄνθρωποι στήν χώρα μας ἔχουν φτάσει σέ ἀπόγνωσι. Βλέπουν ὅτι ἡ κατάστασις πάει ἀπό τό κακό στό χειρότερο. Μένουν ἄνεργοι, χάνουν τήν περιουσία καί τίς ἐπιχειρήσεις τους χωρίς νά δημιουργοῦνται καλλίτερες προϋποθέσεις  γιά τό μέλλον. Ὅσοι εἶναι ἀδύναμοι ἤ δέν ἔχουν συναισθηματικό στήριγμα, δίνουν τέλος στήν ζωή τους. Μέχρι πότε; Συνέχεια

Μετρᾶμε νεκρούς σέ τετραψήφια νούμερα ἢ σέ πενταψήφια;

Εἶμαι ἔξαλλη! 

Εἶμαι ἔξω φρενῶν! 

Ἀπὸ τὴν μία οἱ ἄστεγοι ποὺ οὐσιαστικῶς τελοῦν ὑπὸ διωγμόν, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην οἱ αὐτοκτονίες. 

Πόσους νεκρούς μετρμε πλέον; 4.000; 10.000; 100.000;

χει καταντήσει μάστιγα!  Συνέχεια

Αὐτὴν τὴν ὥρα στὸ χωριό μου κηδεύεται ὁ Δῆμος….

ἐδῶ ἀξίζουν νὰ μποῦν συγκεκριμένα κεφάλια, ὄχι τῶν Δήμων!

«Aυτη τὴν ὥρα στὸ χωριό μου, κηδεύεται ἕνας φίλος, συγγενὴς (γιατί ὄχι;; Στὰ χωριά μας ἔτσι λογαριάζεται ὁ διπλανός), γείτονας, παλληκάρι 45 χρονῶν, ὁ Δῆμος. Δὲν εἶχε τίποτα στὴν ὑγεία του. Κρεμάσθηκε ἀπὸ ἀπόγνωση, ἀνήμερα τὰ Φῶτα, γιατί ὅ,τι εἶχε, τοῦ τὸ πῆραν οἱ τράπεζες.» Συνέχεια

Κάποιοι ἀποχωροῦν….

Φεύγουν… Αὐτοκτονοῦν.. Μὴ ἀντέχοντας.

Βλέπετε, αὐτοὶ ἔχουν φιλότιμο. Ἔχουν εὐθιξία. Ἔχουν συνείδησι.
Ὅμως, γιατί; Τί εἶναι αὐτό πού τούς κάνει νά μή βλέπουν διέξοδο στά ἀδιέξοδα;

Τί εἶναι αὐτό πού τούς κάνει νά μήν ἀντιλαμβάνονται πώς ἡ κρίσις εἶναι πλαστή, τεχνητή, ψεύτικη; 

Τί εἶναι αὐτό πού τούς ὑποχρεώνει νά  κλείνονται στό καβούκι τους καί νά μήν ἀναζητοῦν ἴχνος φωτός στά τέλματα πού μᾶς ἐπέταξαν; Συνέχεια