Σήμερα λοιπὸν ἔχω μίαν πολὺ καλὴ διάθεσι καὶ δὲν θὰ γράψω πολλὰ καὶ βαρειὰ γιὰ τὴν δημοκρατία. Θὰ παραμείνω μόνον σὲ ὅσα ἀναφέρει ὁ Ἀναπτήρας, προσθέτοντας ἴσως μίαν πληροφορία ποὺ μᾶς διαφεύγει. Ἡ πραγματικὴ δημοκρατία ἐμπεριέχει τὴν ἐκλογὴ διὰ τοῦ κλήρου. Δῆλα δὴ ἡ πραγματικὴ δημοκρατία συνιστᾷ τὴν ἀνάθεσιν τῆς ἐπιλύσεως τῶν σοβαρῶν προβλημάτων μίας πόλεως ἤ μίας χώρας, στὸν παράγοντα τύχη. Σὲ ὅ,τι φέρῃ ὁ τροχός, ἡ γκιλοτίνα, ἡ σβούρα… Ἤ ἀκόμη κι ὁ «πάρτα ὅλα»…
Ἐμεῖς κάπως ἀλλοιῶς τὴν ἔχουμε ἀντιληφθῇ τὴν δημοκρατία. Κάπως ἀλλοιῶς θὰ θέλαμε νὰ εἶναι, ἀλλὰ οὐδέποτε θὰ γίνῃ, διότι δημοκρατία, μὲ τὴν ὀρθὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, δὲν σημαίνει μαζικότητες ἀλλὰ κληρωτίδες.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «ξύστρα»
Συναίνεσις γιά τήν δωρεά ὀργάνων;
Χμμμ…
Αὐτὸ μᾶς τελείωσε!
Τώρα θεωρούμαστε ΟΛΟΙ δότες ὀργάνων, θέλουμε δὲν θέλουμε.
Ἡ ἄνευ προσωπικῆς μας ἐγκρίσεως ἁρπαγὴ τῶν ὀργάνων μας, δημιουργεῖ ἐν δυνάμει δολοφόνους.
Ποιός ἀπό ἐδῶ καί πέρα μᾶς ἐγγυᾶται πώς μία ἐνεσούλα δέν θά μᾶς μεταμορφώσῃ σέ ἐγκεφαλικά νεκρούς; Ποιός μᾶς ἐγγυᾶται πώς τά κτήνη δέν ὑπάρχουν ἤδη μέσα στά νοσηλευτικά ἱδρύματα, πού θά στηθοῦν στήν οὐρά πρό κειμένου νά βροῦν τά θύματά τους; Ποιός μᾶς ἐγγυᾶται πώς μία γριπούλα ἤ ἕνα ἁπλό κάταγμα δέν θά γίνεται ἀφορμή γιά τήν δολοφονία μας;
Συνέχεια
Ἡ ῥεαλιστικὴ θεωρία τῶν συγκρούσεων.
Πάλη κι αὐτή.
Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ, δὲν ὑπάρχει καὶ κάτι ζωντανό!
Τοὐλάχιστον ὅπως ἔχει διαμορφωθῇ ἡ διαβίωσίς μας, ἐδῶ καὶ πολλοὺς πολλοὺς αἰῶνες, ἀναπαράγουμε ἕνα μοντέλο ποὺ λέγεται σύγκρουσις. Μία παραλογία, ποὺ ὅμως εἶναι καθημερινότητά μας.
Μία ἀνισοῤῥοπία ποὺ ὅμως τὴν υἱοθετοῦμε ἀκρίτως…
«Ἐλᾶτε ὅπως εἶσθε;»… Ὄχι ἀκριβῶς…
Θὰ ἔπρεπε, λόγῳ τῆς παρελθούσης ἡμερομηνίας, νὰ ἀφήσω αὐτὸ τὸ κείμενον νὰ …παρέλθῃ.
Ὅμως ἀφ’ ἑνὸς οἱ δικοί μου προβληματισμοί, ἀφ΄ ἑτέρου ἡ συζήτησις μὲ κάποιους φίλους, τὶς τελευταῖες ἡμέρες, μὲ ὁδηγοῦν στὸ νὰ τὸ δημοσιεύσω.
Ὥς κύριον σχόλιον λοιπὸν θὰ θέσω τὸ κείμενον τοῦ Ἀριστάρχου:
Πόσο ὀρθόδοξη εἶναι ἡ «Ὀρθοδοξία»;
ποὺ σαφῶς ἐνόχλησε κάποιους φίλους κι ἀναγνῶστες.
Συμφωνῶ μὲ τὸν Ἀρίσταρχο καὶ γιὰ τὴν παράνοια ποὺ κρύβει ἡ λέξις ὀρθοδοξία.
Συνέχεια
Καραγκιόζου διδαχές.
Η προηγούμενη κυβέρνηση μας έκανε μια και μόνο μεγάλη χάρη. Άφησε το θέατρο σκιών να πάει από κει πού ‘ρθε. Και μαζί εξοστρακίστηκαν και -επί χρόνια επιβεβλημένοι- «Έλληνες» ήρωες, όπως ο Καραγκιόζης, οι οποίοι δίδασκαν το δικό τους προσωπικό ύφος και ήθος. Αυτό μεταφράζεται σε μόνιμο φόβο που αιτίαζε σκύψιμο της κεφαλής στους αγάδες, πονηριά ως μέσο επιβίωσης και άνευ όρων αποδοχή της κακής στραβής κι ανάποδης Μοίρας.
Συνέχεια
Ἐπιστήμια καὶ Πανεπιστήμια.
«O διασκορπισμός των πανεπιστημιακών σχολών σε τόσες πόλεις σε όλη τη χώρα δεν είναι καθόλου σωστή πρακτική. Μπορεί να δίνει λίγη ζωή στις μικρές πόλεις, αλλά φρενάρει την επιστήμη. Η μία ειδικότητα θα μπορούσε να σπρώχνει την άλλη αν βρίσκονταν σε άμεση επαφή. Είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί αυτό με τις σημερινές δομές.»
Τα παραπάνω, είναι άποψη ερευνητή του Δημόκριτου και δασκάλου του ανοιχτού πανεπιστημίου. Εκφράζει έτσι τη θέση πως το πανεπιστήμιο θα έπρεπε να είναι αυτό που λέει η λέξη. Σε μια εποχή ακραίας εξειδίκευσης, η συνεργασία επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων μπορεί να εκτοξεύσει συγκεκριμένους τομείς έρευνας. Υπάρχουν όμως και πρακτικά ζητήματα. Πανάκριβα μηχανήματα συχνά ταξιδεύουν την Ελλάδα από εργαστήριο σε εργαστήριο προκειμένου Συνέχεια