Ἡ πόλις ἐάλω, ἀλλὰ ζεῖ!

            

11 Μαϊου 330 μ.Χ.
Γίνονται τα εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και την μητέρα του Ελένη…

29 Μαϊου 1453,η Κωνσταντινούπολη, στην τελευταία ημέρα της αυτοκρατορίας της κι αυτοκράτορας πάλι  Κωνσταντίνος και μητέρα του η Ελένη..

Ύστερα από ένα και πλέον αιώνα στενής πολιορκίας της αυτοκρατορίας, από τους Οθωμανούς,πέφτει τελικά και  η Πόλις στα χέρια τους…
Η αποφράς ημέρα…

Είχαν προηγηθεί 1000 και πλέον χρόνια μιας μεγάλης αυτοκρατορίας, εδαφών, πνεύματος και απαράμιλλης δόξας, αλλά και σφοδρές επιθέσεις από τους σταυροφόρους του Πάπα, το 1204,που έκαναν τους κατοίκους της αυτοκρατορίας, να διατείνονται φιλικότερα προς τους Οθωμανούς, παρά στους Δυτικούς, εξ ού και το περίφημο, που αναφώνησε ο Δούκας Λουκάς Νοταράς:

«κρειττότερόν ἐστὶν εἰδέναι ἐν μέσῃ τῇ πόλει τὸ φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ἤ καλύπτραν Λατινικήν»…(ἀποδόση: Καλλίτερα μὲ τὲ Τούρκικο φακιόλι,παρά μὲ τὴν Λατινική καλύπτρα)

(Aυτή βέβαια και μόνο η φράση, δείχνει και την αλλαγή της νοοτροπίας των Ελλήνων του Βυζαντίου, έναντι των αρχαιοτέρων προγόνων τους, που η δική τους νοοτροπία έλεγε οτι, «οὔκ Ἑλληνικόν τὸ προσκυνεῖν»… Δεν μπορώ να φανταστώ τον Λεωνίδα, να  αμφιταλαντεύται  ποιός θα είναι καλλίτερος για αφέντης στο κεφάλι του!!)

Την προηγούμενη ημέρα της επίθεσης, στις 28 Μαϊου, ο αυτοκράτορας είχε καλέσει τον κατοίκους της Πόλης και τους αξιωματούχους στην Αγία Σοφία, το αρχιτεκτονικό θαύμα της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού, σε μια τελευταία λειτουργία, σε μια επιθανάτιο λειτουργία, προτρέποντας τον λαό να αντισταθεί γενναία, τελειώνοντας την ομιλία του με τα εξής λόγια..
«Γνωρίσατε λοιπόν τοῦτον: Ἐὰν εἰλικρινὰ ὑπακούσετε σὲ ὅ,τι σᾶς διέταξα, ἐλπίζω μὲ τὴν βοήθεια τοῦ  Θεοῦ, θὰ ἀποφύγουμε τὴν δίκαιη τιμωρία του, ποὺ κρέμεται ἐπάνω μας…»

Ήταν η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά……

«τὰ σᾶ ἐκ τῶν σῶν σοί προσφέρομεν κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα» ….28 Μαϊου 1453…559 χρόνια πριν!

 Όλο αυτό το διάστημα που είχε προηγηθεί της τελικής επιθέσεως, είχαν ζητήσει απ’όλη την Ευρώπη βοήθεια, αλλά δυστυχώς άλλη μια φορά, από τις πολλές που θα ακολουθούσαν στους επόμενους αιώνες, δεν ήρθε ποτέ..

Φυσικά θα ήταν λάθος, αν  παραβλέπαμε και τα λεγόμενα, περί προδοσίας του Κωνσταντίνου, από τον ανώτατο κλήρο της εποχής, οι οποίοι διαβλέποντας την υπεροχή  και σίγουρη νίκη του Μωάμεθ του Πορθητή, έκαναν συμφωνίες μαζί του, για διατήρηση των προνομίων τους, προνόμια ανάλογα των πασάδων, στην επερχόμενη Οθωμανική αυτοκρατορία!!

Ακολούθησε η επόμενη μέρα της γενικής επίθεσης απο τους Οθωμανούς, που αν και υπερτερούσαν κατά πολλές χιλιάδες, η άμυνα των Βυζαντινών ήταν μοναδική και κέρδισαν τις δύο πρώτες επιθέσεις, φέροντας τρομακτικές απώλειες στους αντιπάλους..

Στην τρίτη όμως, η επίθεση ήταν σφοδρή.
Οι περιγραφές για τις μάχες φοβερές και σε αυτήν, χάθηκε και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, που αν και του ζητούσαν επίμονα να φύγει, εκείνος πολεμούσε σαν απλός μαχητής, με το σπαθί στο χέρι, λέγοντας  προς τον Σουλτάνο, που του ζητούσε να παραδώσει την Πόλη:
«τὴν πόλιν οὔ σοὶ δίδομεν’ κοινὴ γὰρ γνώμη πᾶντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανούμεθα καὶ οὔ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Ο θάνατος του και το σημείο  ταφής του αυτοκράτορα, αποτέλεσαν αιτία, για πολλούς θρύλους στους αιώνες που ακολούθησαν..

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης ,σηματοδότησε την έναρξη της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.. και τέσσερεις αιώνες σκοταδισμού για τον απανταχού Ελληνισμό.. που παρ’ ο,τι η Πόλη  εχάθη, στην ουσία πάντα παραμένει η φυσική πρωτεύουσα,  στις καρδιές των Ελλήνων απανταχού στον κόσμο, μαζί με την πρωτεύουσα του πνεύματος των αρχαίων προγόνων μας, την Αθήνα!

______________

Στο σήμερα…
Πολλές φορές αναρωτιέμαι,πως να ένοιωθαν οι Έλληνες, εκείνες τις στιγμές, μέσα στην Αγιά Σοφιά, όταν έβλεπαν μπροστά τους τον Αυτοκράτορα, σε εκείνη την ιστορική τελευταία λειτουργία, να τους δίνει εντολές να αγωνισθούν γενναία γι’αυτούς αλλά και την πατρίδα τους..

Πως να ένοιωθαν, όταν έξω απο την Κερκόπορτα, τους έζωνε ο θάνατος και ο αφανισμός, όχι μόνο ο φυσικός, αλλά και ο πνευματικός, η συνέχεια τους ως έθνος;

Πως να ένοιωθε ο Ελληνισμός την επόμενη ημέρα, όταν όλα είχαν χαθεί;

Πως να ένοιωθαν, τους επόμενους αιώνες που ακολούθησε ο Οθωμανικός σκοταδισμός;;

Μήπως ότι ήταν αυτοί, οι τελευταίοι των Ελλήνων κι ότι η Ελλάδα τέλειωσε, ακριβώς όπως πιάνουμε τον εαυτό μας, να αναρωτιέται, σε στιγμές  ανθρωπινές;;

 Σκέφτομαι το τότε και κάνω σύγκριση με το τώρα,…

«… Τα πάντα (χω)ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει…» έλεγε ο Ηράκλειτος, τα πάντα ζουν μέσα από την αλλαγή κι αν και τα πάντα ρει, ωστόσο κάποια παραμένουν ίδια ..και σε πολλές στιγμές της ιστορίας μας, θα βρούμε τρομακτικές ομοιότητες, μόνο τα πρόσωπα και η χρονική στιγμή αλλάζουν..

Ο Ελληνισμός, έχει υποστεί καταστροφές, λεηλασίες, κατακτητές και αιώνες αδιεξόδων.

Αλλά ο Ελληνισμός,παρ’όλα αυτά δεν τέλειωσε κι ούτε θα τελειώσει και τώρα, γιατί ο Ελληνισμός είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν, απλά αναγεννώνται εκ της τέφρας!
Το πνεύμα της ένδοξης αλλά και πονεμένης Ρωμιοσύνης παραμένει μέσα στις καρδιές μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο…

”Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν.

  Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο”

Γι’αυτό η Πόλις, μπορεί να εάλω, αλλά ζει και μαζί με αυτήν και η Μεγάλη Ιδέα του γένους!

 «Ἡ Ῥωμιοσύνη ἔν φυλὴ συνόκαιρη τοῦ κόσμου, κανένας δὲν εὑρέθηκεν γιὰ νὰ τὴν –ἰ–ξηλείψη, κανένας, γιατὶ σκέπει τὴν ποὺ τ’ ἄψη ὁ Θεός μου. Ἡ Ῥωμιοσύνη ἔν νὰ χαθῇ, ὄντας ὁ κόσμος λείψῃ!».

Σεμέλη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Ἀπαντῆστε

Ἡ ἠλεκτρονική σας διεύθυνση δὲν θὰ δημοσιευθεῖ. Τὰ ὑποχρεωτικὰ πεδία σημειώνονται μὲ *