Κι όταν πλέον χάθηκε κάθε έλεγχος και λογική από τον αφιονισμένο στρατό ακροδεξιών χούλιγκαν και νεοναζί οπαδών του «Δεξιού Τομέα», που έκαψαν ζωντανούς, βασάνισαν και αποτελείωσαν με καδρόνια ή με πυροβολισμούς δεκάδες ανθρώπους, τότε οι επίσημες ουκρανικές Αρχές αποδύθηκαν στη μεθοδευμένη επιχείρηση μείωσης του μεγέθους της τραγωδίας, στην απόδοσή της σε τυχαίες «τραγικές» συγκυρίες και στη μέγιστη δυνατή παραπλάνηση ως προς τις πραγματικές συνθήκες, που επικράτησαν στο εσωτερικό του Μεγάρου.

Αυτό τουλάχιστον καταγγέλλει ο πρώην προεδρικός υποψήφιος και νυν βουλευτής υπό δυσμένεια Ολέγκ Τσαριόφ, ο οποίος αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την άνευ νοήματος ολέον προεκλογική εκστρατεία και πρωταγωνιστεί στην πρωτοβουλία συντονισμού των κινήσεων των Περιφερειών της ΝΑ Ουκρανίας και τη συγκρότηση ενός νέου κρατικού μορφώματος, της Νοβορωσίας. Κατά τον Τσαριόφ, αλλά και άλλους ακτιβιστές από την Οδησσό, ο πραγματικός αριθμός των νεκρών ξεπερνά βάσει των στοιχείων δημόσιας έρευνας τους 100, ενώ περί τους 200 είναι οι άνθρωποι, που αγνοούνται από το πρωί της περασμένης Παρασκευής, όταν έφυγαν από τα σπίτια τους για να μεταβούν στο χώρο της μόνιμης κατασκήνωσης των ρωσόφωνων στο ιστορικό Κουλικόβο Πόλιε, αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ.Θεωρείται αποδεδειγμένο πλέον ότι οι “οπλοφόροι”, που έριχναν από τη στέγη εναντίον του πλήθους, δεν ήταν παρά προβοκάτορες, που παρίσταναν τους φιλορώσους ακτιβιστές. 

Πρόκειται για ονόματα, που δεν βρέθηκαν στις λίστες νεκρών, τραυματιών ή συλληφθέντων και κατά τη δημόσια έρευνα και τους καταλόγους, που έχουν συνταχθεί στο πλαίσιο αυτό «οδηγούμαστε στη σκέψη ότι το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς είναι νεκροί, όσο κι αν τους αναζητούμε κι ελπίζουμε να είναι ζωντανοί», λέει ο Ο. Τσαριόφ.

Αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν ότι για πολλές ώρες, ακόμη και την επόμενη ημέρα της τραγωδίας, η αστυνομία και οι αρμόδιες υπηρεσίες της απουσίαζαν από τον τόπο του εγκλήματος, ενώ προηγήθηκαν αυτών εξωθεσμικοί, παρακρατικοί παράγοντες, που κατέγραφαν με κάμερες τις σορούς, σε ένα είδος απολογισμού, αλλά και εκφράζονται φόβοι ότι απομάκρυναν κάποιες από αυτές προς άγνωστη κατεύθυνση. Προφανώς με την καταγραφή και την καταμέτρηση μπορεί και να συνδέεται και το γεγονός ότι ολιγάρχες της Ουκρανίας έχουν επικηρύξει προς 10.000 δολάρια το «κεφάλι» κάθε εξοντωμένου ρωσόφωνου, ενώ η «πολιτισμένη Δύση» προσπαθεί ακόμη να καταλάβει τί έχει συμβεί τους τελευταίους μήνες στην Ουκρανία.

Ο επίσημος απολογισμός μιλά για 37 νεκρούς μέσα στο Μέγαρο, που αναγνωρίστηκαν, εκ των οποίων οι 5 σκοτώθηκαν από πυρά, αν και σιγά σιά ψιθυρίζεται ότι συνολικά ο αριθμός των νεκρών στα επεισόδια είναι 46 και περίπου 50 αγνοούνται.Εμφανή σημάδια από πυρά όπλου. 

«Πάλι καλά», θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, καθώς πρώτη κίνηση της αστυνομίας ήταν να αρχίσει – αλά Ράιχσταγκ – να ασκεί διώξεις εναντίον των συλληφθέντων, που γλύτωσαν από τη λαίλαπα της φωτιάς και των επιδρομέων του «Δεξιού Τομέα», αλλά βρέθηκαν να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν ότι «αυτοπυρπολήθηκαν». Στη λίστα των ανατριχιαστικών πράξεων, που σημάδεψαν για πάντα την ιστορία της «ηρωίδας» πόλης της Οδησσού, προστέθηκαν και οι φωτογραφήσεις των φανατικών, που «καμάρωναν» δίπλα στις καμμένες σορούς, αλλά και οι δηλώσεις επώνυμων πολιτικών της Ουκρανίας, που πανηγύρισαν γιατί «η Οδησσός νίκησε και υπερασπίστηκε τις αξίες της», με ακόμη πιο φρικαλέες εκδοχές του στυλ «μπράβο σας που τους κάνατε μαγιάτικα σουβλάκια!», «ας ψηθούν στη φωτιά του Άδη!».

Σύμφωνα με μια ακόμη ανατριχιαστική πληροφορία, οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ ήταν στην Οδησσό και έφυγαν από το κέντρο της ακριβώς μόλις άρχισαν τα δραματικά επεισόδια. Δεν διανοήθηκαν να επιστρέψουν, αντιθέτως ομολογούν ότι το σχετικό τμήμα της έκθεσής τους συντάχθηκε βάσει των αναφορών του ουκρανικού Τύπου και μόνο. Δικαίως τους ειρωνεύτηκαν οι εξεγερμένοι και οργισμένοι κάτοικοι ότι θα μπορούσαν να μην κάνουν καν τον κόπο να μετακινηθούν από την έδρα τους, αλλά να γράφουν και να σχολιάζουν, όπως και οι υπόλοιποι, που κάθονται στις Βρυξέλλες.

Για ενοχή της αστυνομίας μιλά πλέον ακόμη και η εισαγγελία της Οδησσού, καθώς σε αμέτρητες φωτογραφίες και βίντεο, που έχουν δημοσιευτεί, εμφανίζονται αστυνομικοί είτε να συνεννοούνται, είτε να συνεργάζονται ανοιχτά με τους γνωστούς από το Μαϊντάν νεαρούς παρακρατικούς. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί επί ώρες ολόκληρες ούτε ένας αστυνομικός δεν μπήκε ανάμεσα στους 500 ρωσόφωνους ακτιβιστές και τους περίπου 1500-2000 ακροδεξιούς χούλιγκαν και οπαδούς του «Δεξιού Τομέα», οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με την Οδησσό, αλλά ανήκουν στις περιφερόμενες ομάδες τρομοκράτησης και τιμωρίας και είχαν μεταφερθεί στην πόλη με λεωφορεία και τρένα.

Το ακόμη πιο ανατριχιαστικό είναι όμως ότι κάποιοι από τους εθνικιστές προβοκάτορες έχουν καταγραφεί να φορούν το γνωστό σύμβολο των ρωσόφωνων, την πορτοκαλόμαυρη κορδέλα του Αγίου Γεωργίου ή το κόκκινο περιβραχιόνιο των ομάδων περιφρούρησης, προφανώς για να παραστήσουν ότι δρουν εκ μέρους τους. Κάποτε όμως ξεχνούν να αφαιρέσουν από την ένδυσή τους τα εμφανή σημάδια της εθνικιστικής τους καταγωγής, τις ρωσικές σημαίες και τον χαρακτηριστικό εξοπλισμό του Μαϊντάν… Το εκπληκτικό είναι ότι κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν ακροβολισμένοι στη στέγη του Μεγάρου των Συνδικάτων πολύ πριν αρχίσουν τα επεισόδια και φαίνονται να πυροβολούν με τα όπλα τους από εκεί, άγνωστο εναντίον ποιων ακριβώς, με σκοπό να «ανάψουν» τα αίματα και να δικαιολογηθεί προφανώς ο εμπρησμός του Μεγάρου, που έγινε τόπος μαρτυρίου και ζωντανός τάφος για όσους από τους ρωσόφωνους έτρεξαν εκεί για να σωθούν. Άλλωστε το σενάριο το έχουμε πρόσφατα ξαναδεί.Το ξύλινο κάλλυμα του καλοριφέρ ή η ξύλινη κουπαστή δεν έχει καεί, ενώ η σορός είναι πλήρως καμμένη. Κατά τις εκτιμήσεις έλουζαν τους ανθρώπους με εύφλεκτο υλικό και τους πυρπολούσαν.

Δεν απέχει και πολύ για να την ξεχάσουμε εντελώς και η περιβόητη υπόθεση των ελεύθερων σκοπευτών, που έβαλλαν στην κεντρική πλατεία του Κιέβου Μαϊντάν Ανεξαρτησίας εναντίον τόσο διαδηλωτών, όσο και αστυνομικών με σκοπό να εξαφθεί η οργή του πλήθους και της κοινής γνώμης, αλλά και να αυξηθεί ο πανικός μεταξύ των ανδρών των υπηρεσιών ασφαλείας, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τί συμβαίνει. Έχουν πλέον δοθεί στη δημοσιότητα φωτογραφίες και πλάνα, στα οποία οι εν λόγω σκοπευτές με τις πολύ χαρακτηριστικές στολές παραλλαγής και τις μακρόστενες θήκες όπλων-βαλίτσες τους, συνοδεύονται κατά τις μετακινήσεις τους με λεωφορεία από τον τότε επικεφαλής ασφαλείας των μονάδων αυτοάμυνας της πλατείας και σημερινό αρχηγό της Υπηρεσίας Ασφαλείας της κυβέρνησης Κιέβου Αντρέι Παρουμπί.

Πρόκειται για την ίδια υπηρεσία, που έχει παραχωρήσει όροφό της στην CIA και δεν αισθάνεται κάθόλου άβολα όταν κρεμά έξω από την έδρα της την αμερικανική σημαία και υποδέχεται στο Κίεβο τον αρχηγό της CIA Τζο Μπρέναν. Ο Παρουμπί, αν υπάρξει ποτέ πραγματική διερεύνηση των εγκλημάτων, που συνδέονται με τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας στο Κίεβο, έχει εξασφαλισμένη μια καλή θέση στο εδώλιο των κατηγορουμένων και φυσικά δεν είναι τυχαίο σε ποιον ακριβώς ανατέθηκαν τόσο κρίσιμα καθήκοντα.

Μόλις δύο 24ωρα πριν το μακελειό στην Οδησσό, ο Παρουμπί έρχεται στην πόλη και γίνεται δεκτός μπροστά στις κάμερες – κοίτα σύμπτωση – από τον διάσημο πλέον «σότνικ» Μικόλα.

Πρόκειται για τον παχουλό νεαρό με το αλεξίσφαιρο γιλέκο, που καταγράφεται σε πολυάριθμα βίντεο να πυροβολά με το περίστροφό του εναντίον του Μεγάρου των Συνδικάτων και προφανώς των ανθρώπων, που έβγαιναν από τα παράθυρα για να ανασάνουν από τους πυκνούς καπνούς ή σέρνονταν στις «κορνίζες» του κτιρίου, προσπαθώντας να βρουν διέξοδο διαφυγής από τις φλόγες. Οι πιο απελπισμένοι άρχισαν να πηδούν από τα παράθυρα του 4ου ορόφου και σαν να μην έφτανε αυτό κάποιοι έπρεπε μετά την πτώση τους και τα συντριπτικά κατάγματα να υποστούν και τις «περιποιήσεις» με καδρόνια από τους άνανδρους εθνικιστές του «Δεξιού Τομέα».

«Σότνικ» ήταν οι επικεφαλής – συντονιστές της αυτοάμυνας του Μαϊντάν και προφανώς ο Μικόλα είναι παλιός γνωστός του Παρούμπι. Σ’ αυτόν άλλωστε φέρεται να μιλά αφού έχει πυροβολήσει προς την πλευρά του Μεγάρου, αφηγούμενος απίστευτες ιστορίες περί επίθεσης, που έχουν δεχθεί τα γραφεία της οργάνωσής του από ρωσόφωνους τρομοκράτες και πώς και ο ίδιος είναι τραυματισμένος στο πόδι! Τα παραμύθια είναι εύκολη υπόθεση για τον Μικόλα, που έγινε «αστέρας» του Μαϊντάν, αλλά από το 2012 καταζητείται από την ουκρανική αστυνομία, που συνεργάζεται σήμερα μαζί του, ως μικροαπατεώνας. Παλιό το κόλπο. Το εφάρμοσε και ο Χίτλερ στην Ουκρανία και όλες τις κατεχόμενες χώρες, προσκαλώντας στα πιστά στους Ναζί τάγματα ασφαλείας πολλούς ποινικούς, που απαλλάσσονταν από τις εναντίον τους κατηγορίες και φυσικά ήταν έτοιμοι να κάνουν τον παν για το σωτήρα τους.

Δείτε το ερασιτεχνικό βίντεο με τους πυροβολισμούς, όπου φαίνονται και οι μεμονωμένοι προβοκάτορες, που πυροβολούν σποραδικά από τη στέγη.

Ο άνθρωπος που το γυρίζει λέει και ξαναλέει «οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα» και το έχει ονομάσει «Είναι αυτός ο λαός μου;»