Τόν θυμᾶσθε αὐτόν τόν τίτλο;
Ἔ, πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν μοῦ …ἐφόρτωσαν τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο…
Τὸ ἐδιάβασα καὶ μοῦ ἔμεινε μία ἀπέραντος θλίψις.
Ἐλάχιστα θυμᾶμαι σήμερα ἀπὸ τὸ περιεχόμενόν του…
Κάπου μέσα στὰ ὑπόλοιπα κρύβεται καὶ μοῦ θυμίζει, κάπου κάπου, πὼς ζορίστηκα γιὰ νὰ τὸ τελειώσῳ.
Καὶ ζορίστηκα διότι αὐτὰ ποὺ ἔγραφε ὁ Μίσσιος ἦσαν ἀληθῆ καὶ πίσω τους κρύβονταν ἄνθρωποι μὲ οἰκογένειες, μὲ «πρόσωπο στὴν κοινωνία», μὲ «χριστιανικὰ ἤθη» ποὺ συνετέλεσαν στὸ ἔγκλημα. (Διότι ναί, ὑπῆρξε ἔγκλημα, ἄριστα μεθοδευμένο καὶ στόχο, ὅπως πάντα φυσικά, ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ!!!)

Σήμερα ὅμως δὲν θέλω νὰ καταπιασθῷ μὲ τὸ θέμα τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου ἀλλὰ μόνον μὲ τὸν τίτλο του. 
Ἕναν τίτλο, ποὺ ἐὰν τὸν ἀποκόψουμε ἀπὸ τὸ ἱστόρημά του, μένει ἔτσι… Ξερός… Κι ὁπωσδήποτε ζητᾶ …ἀντιστροφή!!!

Ἀλλὰ ἄς πιάσουμε τὰ δεδομένα, ποὺ ἔχουμε στὴν διάθεσίν μας, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καλλίτερα.

Τί μᾶς συμβαίνει σήμερα; Μᾶς γενοκτονοῦν; 
Ναί, μᾶς γενοκτονοῦν. 
Καί τί κάνουμε ἐμεῖς γιά νά τό ἀντιμετωπίσουμε καί γιά νά ἀντισταθοῦμε;
Χωνόμαστε ὅλο καὶ πιὸ βαθειὰ μέσα στὶς καταθλίψεις μας…
Καί μήπως πιστεύουμε πώς μέ αὐτόν τόν τρόπο πού συμπεριφερόμεθα, θά καταφέρουν συντόμως νά μᾶς ἀποτελειώσουν;
Ναί, τὸ πιστεύουμε… Τὸ βιώνουμε ἤδη….
Ἀδιέξοδα παντοῦ… Φόβος σὲ κάθε μας βῆμα…
Ἀνασφάλειες… Τρομοκρατία ἀπὸ κάθε πλευρά…
Προπαγάνδα… παραπληροφόρησις… 
Καὶ χειροτερεύει… 

Ὑπάρχει ἄρα γέ τρόπος γιά νά ἀποτινάξουμε ἀπό τίς πλᾶτες μας ὅλην αὐτήν τήν βία;
Ναί… Ὑπάρχει!!! 
Ὑπάρχει καὶ τὸ ἔχουμε ἤδη ἐπιτύχει στὸ παρελθόν, πολλὲς φορές.
Τὸ ἐπιτύχαμε ὅταν μόλις τριακόσιοι Σπαρτιᾶτες παπποῦδες μας, παρέα μὲ ἑπτακοσίους Θεσπιεῖς, ἀνέκοψαν τὴν ὁρμητικὴ πορεία χιλιάδων βαρβαρικῶν φυλῶν. Καὶ τὸ ἔπραξαν μὲ τὸ χαμόγελο, τὴν προσήλωσιν καὶ τὴν βεβαιότητα πὼς δὲν ὑπάρχει ἀνίκητος ἐχθρὸς γιὰ αὐτούς. 
Τὸ ἐπιτύχαμε στὸν Μαραθώνα… Στὴν Σαλαμίνα…  Στὸ Βαλτέτσι… Στὰ Δερβενάκια… Στὴν Ἀλβανία…
Τὸ ἐπιτύχαμε τόσες καὶ τόσες φορές, διότι ἦταν ἀνάγκη. 
Κι ὅπως τότε εἴχαμε πόλεμο, ἔτσι καὶ τώρα ἔχουμε πόλεμο. 
Καὶ κάθε πόλεμος ἔχει τὰ δικά του ὅπλα.
Τότε πολεμοῦσαν μὲ σπαθιά, μετὰ μὲ ὁπλοπολυβόλα καὶ τώρα πολεμοῦμε μὲ τὴν …σκέψιν μας.
Μὲ τὴν ἀντίληψίν μας. Μὲ τὴν γενικοτέρα στάσιν μας ἔναντι τῶν καταστάσεων. 
Τώρα, εἰδικῶς τώρα, ὅσο αὐξάνουν οἱ πιέσεις, τόσο πιὸ ἐπιτακτικὸν γίνεται τὸ νὰ μποροῦμε νὰ στεκόμαστε στὰ πόδια μας γερά… Τόσο πιὸ ἀναγκαῖον… Τόσο πιὸ πολὺ ἰσχυροποιοῦμε τὶς θέσεις μας, ὅταν ἁπλῶς ἐπανακτοῦμε τὴν στάσιν ποὺ ὀφείλουμε καὶ στοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλες τὶς ἐπερχόμενες γενεές…

Ποιό εἶναι αὐτό τό ὅπλο;
Ἡ πεποίθησις στὴν Νίκη καὶ ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὴν Ἐλευθερία.
Εἶναι ἕνα ὅπλο ποὺ οὐδεὶς κατάφερε νὰ ἀντιμετωπίσῃ, ὅταν τὸν ἐνδιέφερε μόνον ἡ ἰσχύς καὶ πορευόταν ἀδικῶντας. 
Ὅμως ἡ πεποίθησις στὴν Νίκη, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐλευθερία,  ἀρχίζει νὰ γεννᾶ ἀμυδρᾶ ἕνα χαμόγελο… Τόσο δά… Ἔτσι σκάει στὶς ἄκρες τῶν χειλιῶν μας δειλά, στὴν ἀρχή… 
Μὰ ὅσο μεγαλώνει ἡ πεποίθησις στὴν Νίκη, τόσο μεγαλώνει καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Ἐλευθερία καὶ τελικῶς καταλήγει στὸ νὰ πολλαπλασιάζεται ἡ χαρὰ καὶ ἡ λαχτάρα καὶ φυσικά,  τόσο ἁπλώνεται καὶ τὸ χαμόγελον…
Καὶ φθάνει νὰ γίνῃ κάπως ἔτσι:

Ναί… Ναί… Αὐτὸ τὸ παλληκάρι στὴν Παλαιστίνη τὴν ἐκέρδισε τὴν Ἐλευθερία του ἤδη…
Ἡ εἰκόνα του συγκλονιστική… Μέσα του ξέρει…
Καὶ δὲν ἔχει καμμία σημασία τὸ ἐὰν αὔριο θὰ ζῆ ἤ ὄχι… 

Χαμογέλα λοιπόν… 
Ὄχι ψεύτικα… Ὄχι δουλικά… Ὄχι διότι τὸ ζητοῦν οἱ ἄλλοι… Ὄχι διότι τὸ ἐπιβάλλουν… Ὄχι διότι τὸ ἀπαιτοῦν… Ὄχι διότι ἔτσι πρέπει…
Χαμογέλα μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σου… Χαμογέλα διότι αὐτὸ τὸ τρέμουν… Χαμογέλα διότι ἐσὺ ἀποφασίζεις τὸ ἐὰν θὰ σκέπτεσαι, θὰ δρᾶς, θὰ διαβιῆς ἐλεύθερα…
Χαμογέλα διότι ἔτσι αὐτομάτως παύουν ὅλες  οἱ καταθλίψεις καὶ σβήνουν οἱ ὅποιες φοβίες, ποὺ συστηματικὰ μᾶς ἐμφύτευσαν στὶς σκέψεις μας… 
Χαμογέλα διότι ἀκυρώνονται ὅλες οἱ προσπάθειες καταπατήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων μας…
Χαμογέλα μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σου…
Χαμογέλα μὲ ὅλο σου τὸ εἶναι…
Χαμογέλα Ἐλεύθερα…

Ποιός στρατός; Ποιός θεός; Ποιά δύναμις μπορεῖ νά νικήσῃ καί νά σβήσῃ ἕνα τέτοιο χαμόγελο;
Δὲν ὑπάρχει, δὲν θὰ ὑπάρξη, ἀλλὰ οὔτε καὶ ποτὲ ὑπῆρξε… 
Αὐτὸ τὸ χαμόγελο, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν βεβαιότητα τῆς ἀπελευθερώσεως, δὲν νικιέται… 
…καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ πράγματι τρέμουν ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ παγκόσμια σκουλήκια…
Καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ γεννᾶ πολεμιστὲς ἱκανοὺς νὰ διεκδικήσουν καὶ νὰ διατηρήσουν τὴν Ἐλευθερία τους!!!

Φιλονόη

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ κι ἐδῶ.