Ὅταν ἀναζητῶ τὶς ἀπαντήσεις στὰ ἐρωτήματά μου, ποὺ ἀφοροῦν στὸ ποῦ πρέπει νὰ στραφῶ, αὐτὲς οὐδέποτε θὰ μοῦ δοθοῦν ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπαντήσεις ὑπάρχουν ἤδη μέσα μου.
Τὸ μόνον ποὺ χρειάζομαι εἶναι νὰ σταθῷ λίγες στιγμὲς καὶ νὰ ἀπομονώσῳ κάθε θόρυβο, πρὸ κειμένου νὰ ἐπικεντρωθῷ στὸν ἑαυτόν μου καὶ νὰ ἀκούσῳ τὴν φωνούλα ποὺ πάντα μοῦ ψιθυρίζει…

Τὸ σταυροδρόμι τῆς Ἀρετῆς καὶ τῆς Κακίας τὸν συναντοῦμε καθημερινῶς στὴν ζωή μας. Κάθε στιγμή.
Ἐὰν ὅμως μίαν φορὰ ἔχουμε λαθέψει στὴν ἐπιλογή, ὅλες μας οἱ ἐπιλογές, ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, θὰ εἶναι λάθος.
Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ὀφείλουμε νὰ ἐπιστρέψουμε ὅσο πίσω χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ ξανὰ εὕρουμε τὸ σημεῖον ἐκεῖνο ποὺ μπερδεύσαμε τοὺς δρόμους καὶ νὰ τὸ ξανὰ πιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Καὶ σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωσιν ὅμως, πάντα ἡ φωνούλα θὰ εἶναι ἐκεῖ γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεικνύῃ τὸ ἐὰν πρέπῃ νὰ συνεχίσουμε ἤ νὰ ἐπιστρέψουμε.
Μέσα μας εἶναι ΟΛΕΣ οἱ ἀπαντήσεις γιὰ τὴν προσωπική μας διαδρομή. Κάθε στιγμή.

Φιλονόη

φωτογραφία