Εἶναι ἡ κορύφωσις τῆς ἀπολύτου καὶ πλήρους συνειδητοποιήσεως μίας προαιωνίου, ἀληθοῦς καὶ σαφοῦς θέσεως τοῦ Ἀνθρώπου στὸν πλανήτη μας. Διότι ὁ πλανήτης μας εἶναι κι ὁ περιβάλλων κόσμος μας, ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει (ἢ ὄχι) νὰ ἐπιβιώσουμε. Γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε ὅμως ἀπαιτεῖται νὰ παραμένουμε διαρκῶς προσηρμοσμένοι στὶς Φυσικὲς διεργασίες, αἰσθανόμενοι ὡς κύτταρα ἑνὸς μεγαλυτέρου ὀργανισμοῦ.
Ἐὰν ἐμεῖς δὲν αἰσθανόμεθα κύτταρά του, τότε ἀποποιούμεθα τοῦ δικαιώματός μας στὴν Ζωή!!!

Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ διέπεται ἀπὸ φυσικοὺς Νόμους καὶ Ἀρχὲς πολὺ συγκεκριμένες ἐμεῖς παραμένουμε, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, «γρανάζια» του. Αὐτοὺς τοὺς Νόμους καὶ τὶς Ἀρχές, ποὺ σήμερα ἀγνοοῦμε (ἢ ἀκόμη καὶ περιφρονοῦμε), ἔρχονται κάποιες τέτοιες ἡμέρες, ὡς ἀφορμὴ σκέψεων καὶ προβληματισμῶν, πρὸ κειμένου νὰ ἐπανατοποθετηθοῦμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε τὶς ὁπτικὲς καὶ τὶς προτεραιότητές μας. Γιὰ νὰ συμβῇ ὅμως κάτι τέτοιο ὀφείλουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ κάθε λογῆς ἰδεοληψία καὶ ἐμμονή μας καὶ νὰ ξανά-ἀντικρύσουμε τὸν κόσμο μας ὅπως θὰ ἔπρεπε κι ὄχι ὅπως θὰ θέλαμε νὰ εἶναι. Τὰ «θέλω» κερδίζονται καὶ δὲν χαρίζονται μὲ εὐχολόγια καὶ μὲ ἐλπίδες. Καὶ γιὰ νὰ κερδηθοῦν ἀπαιτεῖται ἡ ἐναρμόνησίς μας μὲ τὴν Φυσικὴ Ὁδό. Ὄχι μὲ τὸ …«ὅ,τι μᾶς καπνίσῃ»!!!

Τί εἶναι λοιπόν γιά τήν Ἀνθρωπότητα ἡ σημερινή ἡμέρα;
Εἴπαμε… Εἶναι ἡ κορύφωσις μίας συνειδητοποιήσεως. Εἶναι ἡ ἀναγνώρισις τῆς θέσεώς μας… Εἶναι ἡ κατανόησις τοῦ ῥόλου μας.

Ἡ Ἄνοιξις ξεκίνησε πρὸ περίπου 40 ἡμερῶν καὶ τώρα πιὰ κορυφώνεται.
Κατανοώντας αὐτὸν τὸν μηχανισμό, κατανοοῦμε τὸν κύκλο τῆς ζωῆς.
Κατανοώντας τὸν κύκλο τῆς ζωῆς, συνειδητοποιοῦμε τὸν λόγο ὑπάρξεως τοῦ Χειμῶνος καὶ τοῦ Θέρους, τῆς Ἀνοίξεως καὶ τοῦ Φθινοπώρου.
Συνειδητοποιώντας τὸ Αἴτιον ὑπάρξεως τῶν Ἐποχῶν, συνδεόμεθα, αὐτομάτως, μὲ τὸν μηχανισμό τους, συμμετέχουμε σὲ αὐτὸν καὶ ἐναρμονιζόμεθα μὲ τὸν περιβάλλοντα χῶρο μας.
Ἡ ἐναρμόνισις ὅμως μᾶς «ἐπαναφέρει» σὲ θέσεις τέτοιες, ποὺ πλέον διαφεύγουμε ἀπὸ τὸν ῥόλο τοῦ θύματος καὶ τοῦ παρατηρητοῦ, «ἀκοῦμε», «ὁσμιζόμεθα» καὶ «αἰσθανόμεθα» μὲ ἄλλες παραμέτρους τὰ συμβαίνοντα καὶ ἐπιτυγχάνουμε νὰ προετοιμαζόμεθα καταλλήλως, πρὸ κειμένου νὰ ἀντιμετωπίζουμε τοὺς ὁποίους κινδύνους, ἐν τῇ γενέσει τους.

Ὁ πλανήτης μας διέπεται ἀπὸ ἀκραῖες μορφὲς βίας. Βία ὁπουδήποτε καὶ ὁποτεδήποτε, μὲ ἢ χωρὶς προσχήματα, ποὺ ἁπλῶς ἀφήνει πίσω της πόνο, αἷμα καὶ ὀργή, ἀλλὰ οὐδέποτε, ὅσο ἀπομακρυνόμεθα ἀπὸ τὶς φυσικές μας ὁδούς, τὸ ἀναγκαῖον σθένος ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθῇ. Βία ποὺ πάντα ὑπῆρχε καὶ θὰ ἐξακολουθήση νὰ ὑπάρχῃ, ὅσο ἡ Ἀνθρωπότης θὰ διαβιῆ ἐπὶ τοῦ πλανήτου μας.

Ἡ βία ὅμως γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθῇ, κυρίως καὶ ἀρχικῶς, σὲ ἐπίπεδον νοητικόν, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ἐξοπλίσῃ σὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἐπίπεδα, μὲ σκοπὸ νὰ ἀντέχουμε γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουμε καὶ νὰ ἐξερχόμεθα αὐτῆς ζωντανοί, μᾶς ὑποχρεώνει νὰ παραμένουμε διαρκῶς ἐναρμονισμένοι μὲ τὸν φυσικὸ χῶρο μας. Ὁ χῶρος μας, ὁ πλανήτης μας, γνωρίζουμε πὼς (θεωρητικῶς πάντα) γιὰ νὰ ὑφίσταται ἔως σήμερα ζωντανός, «ἐφαρμόζει» Νόμους. Σκληροὺς Νόμους καὶ ἀκόμη σκληρότερες Ἀρχές, ποὺ ἐὰν δὲν γίνονται σεβαστές, δὲν μποροῦν τὰ ἔμβια ὄντα νὰ ἐπιβιώσουν. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ Οὐσία τῆς ἀναγκαίας, γιὰ ὅλους μας, ἀναθεωρήσεως.

Ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ ἀναθεώρησις τοῦ τὶ ἀκριβῶς πρεσβεύει ἡ σημερινὴ ἡμέρα, μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα ὑποψιαζόμεθα.

Πρωτομαγιά. Ἀργία ἤ ἀπεργία;

Ὡς γνωστόν… «Δὲν εἶναι ἀργία… Εἶναι ἀπεργία…!!!»

Διότι ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν ἦταν ἀργία

Σκοπὸς τῆς Ἀνθρωπότητος εἶναι ἡ ἐπιβίωσις. Αὐτὸς ὁ σκοπὸς πηγάζει ὡς Ἀνάγκη πλέον καὶ δὲν ἀμφισβητεῖται, ἀκόμη κι ἐὰν ἀρνούμεθα νὰ τὸ παραδεχθοῦμε.
Ὅσο μιμούμεθα, παπαγαλίζουμε ἢ υἱοθετοῦμε «τσιτάτα» ποὺ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ δικαίωμα στὴν Φυσικὴ ἐπιλογή*, τόσο περισσότερο ἀποποιούμεθα τοῦ δικαιώματός μας στὴν ζωή.
Ὅσο «βολευόμεθα» μὲ καθ΄ ὑπόδειξιν θέσεις, τόσο συνεργοῦμε στὸ νὰ θυματοποιούμεθα.
Ὅσο ἐπιτρέπουμε στὶς ἐπιβεβλημένες θεωρήσεις νὰ χαρτακτηρίζουν τὶς συνήθειές μας, ἀλλοιώνοντάς μας τὴν εἰκόνα μας γιὰ τὸν κόσμο, τόσο βαθύτερα ἀποδεχόμεθα τὶς ἀλλοιώσεις ὡς …πραγματικότητες, ἀπομειώνουμε τὴν ἱκανότητά μας στὴν προσαρμογὴ μά, κυρίως ἀποποιούμεθα τοῦ δικαιώματός μας τῆς παραμονῆς μας στὸν πλανήτη. Διότι ὁ πλανήτης ἔχει κανόνες καὶ ὅρους γιὰ νὰ μᾶς ἀνεχθῇ. Κι ὅταν αὐτοὶ παραβιάζονται, ἁπλῶς μᾶς …καταπίνει!

Καιρός μας εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τὸ δικαίωμα στὴν Ζωὴ κερδίζεται. Δὲν εἶναι αὐτονόητον.

Φιλονόη

* Φυσικὴ ἐπιλογὴ εἶναι ἡ ἐνστικτώδης προσπάθεια τῶν ἐμβίων ὄντων νὰ προσαρμοσθοῦν, ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο, στὶς βίαιες περιβαλλοντικὲς ἀλλαγὲς (κι ὄχι μόνον), πρὸ κειμένου νὰ αὐξήσουν τὶς πιθανότητες ἐπιβιώσεώς τους. Ἡ δαρβίνειος θεώρησις ἰσχυρίζεται πὼς ἡ «φυσικὴ ἐπιλογή» ἦταν αὐτὴ ποὺ ὁδήγησε κάποια εἴδη νὰ γίνουν ἀνθεκτικότερα καί, καταληκτικῶς νὰ ἐπιβιώσουν περισσότερο, ἀναφορικῶς μὲ τοὺς συγγενεῖς τους, στὶς ἀμέτρητες ἀνατροπὲς καὶ ἀλλαγὲς ποὺ συνέβησαν (καὶ συμβαίνουν) στὸν πλανήτη μας.

Ἡ θαυμασία αὐτὴ εἰκόνα ἀπὸ τὸν φίλο Εὔστρατο Σκαφίδα. Ἐλευσίς, ἐν ᾦρᾳ Ἀνοίξεως!!!