Ἡ Ἄνοιξις, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἐτιμᾶτο μὲ πολὺ μεγάλες ἑορτὲς καὶ προσφορές, πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουν ὅλοι οἱ τότε κάτοικοι τοῦ πλανήτου, τὴν σημαντικότητά της γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν τους. Πρὸς τοῦτον καὶ ἡ Ἐαρινὴ Ἰσημερία ἦταν (καὶ τείνει νὰ ἐπαναπροσδιορισθῇ) ὡς μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες ἑορτὲς παγκοσμίως, τοὐλάχιστον γιὰ τὸ Βόρειο Ἡμισφαίριον. Ἴχνη (ἢ σὲ κάποιες περιπτώσεις ἀκόμη καὶ ἐμφανέστατες ῥίζες) διαπιστώνονται σὲ πολλοὺς λαούς, ποὺ ἐξαρτῶντο ἀπὸ τὴν καρποφορία τῆς Γῆς .
Οἱ περίπου σαράντα ἡμέρες ποὺ μεσολαβοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἐαρινὴ Ἰσημερία ἔως τὴν (κατ’ ἐμᾶς ἀποκλειθήσα) Πρωτομαγιά, ἦταν μία διαδικασία ἀποδόσεως τιμῶν στὴν γονιμότητα τῆς Γαίας ἀλλὰ καὶ προετοιμασίας τῶν ἐνασχολουμένων μὲ τὴν Γεωργία καὶ τὴν Κτηνοτροφία, πρὸ κειμένου νὰ περάσουν στὸ ἐπόμενον στάδιον, ποὺ ἦταν ἡ ἀποκομιδὴ τῶν καρπῶν. Πρὸς τοῦτον καὶ κάθε λαὸς ποὺ ἐξαρτᾶτο ἀπὸ τὴν καρποφορία εἶχε τὶς δικές του ἑορτὲς καὶ τελετές, κάτι ποὺ πλέον οἱ λαογράφοι καταγράφουν ἐπισήμως στὶς μελέτες τους.
Ἀπὸ τὴν ἐπικράτησιν τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ μετά, ἰδίως στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη, πολλὲς ἑορτὲς ποὺ εἶχαν σὰν θέμα τους τὴν καρποφορία πέρασαν στὴν σφαίρα τοῦ ἀπηγορευμένου καὶ γιὰ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο ἀρκετὲς τελετὲς ἔχασαν πολλὰ ἀπὸ τὰ δομικά τους στοιχεία, ἀλλὰ καὶ τὴν ταὐτότητά τους. Μόλις τὶς τελευταῖες δεκαετίες κάποιες ἑορτὲς ἐξ αὐτῶν ποὺ τιμοῦσαν τὴν καροποφορία, ἄρχισαν νὰ ἐπανεμφανίζονται στὸν πλανήτη μας, ἀλλὰ κι αὐτὲς πάντα μέσα ἀπὸ τὰ τοπικὰ θρησκευτικὰ πρίσματα, ἀπομειώνοντας τελικῶς τὴν ἀξία αὐτῶν τῶν ἑορταστικῶν ἡμερῶν.
Θὰ μπορούσαμε, ὡς ἄνθρωποι τῶν πόλεων, νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ αὐτές, τίς, κατ’ ἐμᾶς, ἀστεῖες καὶ ξεπερασμένες ἑορτές, ἐὰν εἴχαμε ἀποκτήση τὴν ἀνεξαρτησία μας καὶ τὴν αὐτάρκειά μας. Ἐπεὶ δὴ ὅμως οὔτε ἀνεξαρτησία ἔχουμε, μὰ οὔτε καὶ τὴν ἀναγκαία μας αὐτάρκεια, ἂς ἐπανεξετάσουμε καλλίτερα, μὲ ἄλλες ὀπτικές, τὴν σοβαρότητα τῶν ὅσων ἡ Φύσις μᾶς ὑποδεικνύει. Καὶ ἡ Φύσις, ποὺ διατηρεῖ πάντα τοὺς Νόμους της καὶ τοὺς κανόνες της, ἀνεξαρτήτως τῶν παρανοϊκῶν ἐγκεφάλων ποὺ θέλουν νὰ τὴν χειραγωγήσουν καὶ νὰ τὴν κρατήσουν μακρυὰ ἀπὸ τὴν Ἀνθρωπότητα, κρύβει ὅλες τὶς ἀπαντήσεις καὶ ὅλες τὶς λύσεις τῶν προβλημάτων μας. Ἀπὸ ἐκεῖ ὀφείλουμε νὰ ξεκινήσουμε γιὰ νὰ χαράξουμε τὸν δρόμο μας πρὸς τὴν Ἐλευθερία. Μαθητεύοντας μέσα σὲ Φυσικὰ περιβάλλοντα μποροῦμε νὰ ξαναμάθουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή, μὰ καὶ νὰ ἐπαναδομήσουμε ἐκεῖνα τὰ ἐπίπεδα αὐτοεκτιμήσεώς μας, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν καὶ νὰ ἐπιβιώσουμε καὶ νὰ ἀνατρέψουμε τὶς ὑπάρχουσες, εἰς βάρος μας, ἰσοῤῥοπίες. Ξεκινώντας ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ, ὅπως οἱ ἰσημερίες, μαθαίνουμε, βιωματικά, τὴν ἀλλαγὴ τῶν ἐποχῶν καὶ τὴν ἀνάγκη ἐνασχολήσεώς μας μὲ ἄλλες ἐργασίες, ὅπως αὐτὲς τῆς σπορᾶς τῶν ἐποχικῶν εἰδῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς φροντίδος τῶν ἤδη καλλιεργημένων εἰδῶν. Συμμετέχοντας στὶς ἑορτὲς τῆς Φύσεως, λειτουργοῦμε κι ἐμεῖς ὡς κύτταρό της.
Παρατηρώντας αὐτὰ ποὺ ἡ Φύσις ὁρίζει, μποροῦμε νὰ ξαναδομήσουμε τὶς συνθῆκες τῆς αὐτονομίας μας. Κι ἕνα ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἀγνοοῦμε, εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν προετοιμασία τῆς Ἀνθρωπότητος γιὰ τὸ θέρος, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀναμονὴ τῆς καρποφορίας καὶ τελικῶς τῆς διασφαλίσεως τῆς αὐταρκείας της. Τιμώντας τὴν Γαία αἰσθανόμεθα κομμάτι της κι ὄχι ἀποκομμένοι …ἐπισκέπτες καὶ φιλοξενούμενοι. Κι ὅλο αὐτὸ δὲν εἶναι παγανιστικὸ ἀλλὰ οὐσιαστικό, ἐφ΄ ὅσον μόνον ἔτσι γίνεται κάποιος μέτοχος τῆς διαδικασίας, ἀπὸ παρατηρητής.
Παναγιά Μεσοσπορίτισσα, Ἐλευσὶς
Αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι τῶν πόλεων, ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε καὶ νὰ ἀναπαράξουμε, ἔχει νὰ κάνῃ μὲ μίαν πραγματικότητα ἀδιαμφισβήτητη, ποὺ εἶναι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν μία: ἡ ἀπόλυτός μας ἐξάρτησις ἀπὸ τὴν Γαία καὶ τοὺς καρπούς της. Κι ἐπεὶ δὴ ἡ ἄγνοιά μας καὶ ἡ ἀπομάκρυνσίς μας δὲν εἶναι κάτι τυχαῖον, ἐφ΄ ὅσον μᾶς καθιστᾶ ἐξηρτημένους ἀπὸ τὶς …καλὲς (ποιός ἦλθε;;;) διαθέσεις τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας, καλὸ εἶναι σιγὰ σιγὰ νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀναθεωροῦμε τὶς ἀπόψεις μας, ἀναφορικῶς μὲ τὰ ὅσα πράγματι ἡ Φύσις ἐντέλει γιὰ κάθε πλάσμα αὐτοῦ τοῦ πλανήτου. Καί, εἰδικῶς ἡ σημερινὴ ἡμέρα, μᾶς ὑποδεικνύει πὼς ἐμεῖς πρέπει, ἐπὶ τέλους, νὰ ἐνασχοληθοῦμε σοβαρὰ καὶ ἀπολύτως ἀφοσιωμένοι σήμερα, μὲ αὐτὰ ποὺ ἡ Μάννα Γῆ μᾶς ἔχει διδάξει ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἐφ΄ ὅσον δὲν νοεῖται ζωὴ ἐπὶ τοῦ πλανήτου, δίχως τὰ δῶρα τῆς Γαίας.
Ἂς ἀγνοήσουμε λοιπὸν τοὺς καραγκιόζηδες καὶ τοὺς παπαγάλους, ποὺ ἐντέχνως προσπαθοῦν, ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο αἰῶνες, νὰ ἀλλοιώσουν τὴν σημασία τῆς σημερινῆς ἡμέρας, χρωματίζοντάς την μὲ κάτι κομματικὸ ἢ συνδικαλισιτικό. Ὑπάρχουν πολλὲς ἄλλες ἡμέρες μέσα στὸ ἔτος γιὰ νὰ «τιμηθοῦν οἱ ἀγῶνες» τῶν λαῶν καὶ δὲν χρειάζεται νὰ μολυνθῇ ἡ Πρώτη τοῦ Μαΐου μὲ τὶς προπαγάνδες τους. Ἄς ἑστιάσουμε στὴν Οὐσία τῆς ἡμέρας καὶ ἂς τολμήσουμε, ἐπὶ τέλους, ἔξω ἀπὸ θρησκευτικὰ καὶ πολιτικοκομματικὰ πρίσματα, μίαν ἄλλην ὀπτικὴ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ πρέπει, ἐπὶ τέλους, νὰ ξαναμάθουμε.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.