…ἀλλὰ δὲν εἶναι, ἐφ΄ ὅσον δὲν ποιεῖ ἦθος. Πρὸς τοῦτον καὶ παραμένει, κατὰ ἕνα μέρος, σκέτος ὑποκριτής…

Καί τί εἶναι;
Μακάρι καὶ νὰ ἤξερε…
Ὑποτακτικὸς εἶναι… Πραιτωριανὸς εἶναι… Ἀμόρφωτος εἶναι… Παπαγάλος εἶναι… Μιμητισμοὺς κάνει… Ἀπαίδευτος παραμένει…
…ἀλλὰ τυγχάνει νὰ διαθέτῃ κάποιαν ἀξιοπρεπὴ (ἢ καὶ  ὡραία) ἐμφάνισιν, ἐκ παραλλήλου μὲ κάποιο ὑποκριτικὸ τάλαντον. Ἔως ἐκεῖ…

Καί τότε ποιός ὁ λόγος νά ἀκοῦμε τίς ἀπόψεις του καί τίς κορῶνες του;
Οὐδεὶς λόγος… Ἁπλῶς, σὰν κι αὐτόν, ἔτσι κι ἐμεῖς, ἐπιλέγουμε τὸ πρόχειρο, τὸ εὔκολο, τὸ συμβατόν, πρὸ κειμένου νὰ μὴν προβληματιζόμεθα καὶ νὰ γεμίζουμε χρονικὰ κενά. Αὐτὸς πληρώνεται γιὰ νὰ χαμογελᾷ δεξιὰ κι ἀριστερὰ κι ἐμεῖς πληρώνουμε γιὰ νὰ μᾶς ἀπασχολῇ, δίχως νὰ προβληματίζῃ, νὰ μᾶς ἐκπαιδεύῃ καὶ νὰ μᾶς ποιῇ τὸ ἦθος.

Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὸν τραγουδιστή, ποὺ δὲν συνηθίζει νὰ εἶναι τραγουδοποιὸς ἢ δημιουργός. Ἔτυχε νὰ διαθέτῃ μίαν καλὴ φωνή, ἀλλὰ αὐτὸ  δὲν σημαίνει πὼς διαθέτει καὶ καλὸν δείκτη ἀντιλήψεως ἢ καλὸν δείκτη ἤθους. Κι αὐτός, ὅπως καὶ κάθε λογῆς καλλιτέχνης, τὴν σήμερον γνωρίζει πὼς γιὰ νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ ὑπάρχῃ, πρέπει καθημερινῶς νὰ ἐκπορνεύεται καὶ νὰ χαμογελᾷ ὑποκρινόμενος τὸν εὐτυχὴ κι ἐπιτυχημένο, ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα εἶναι μία ἄδεια βιτρίνα, πλήρης κενότητος καὶ συμβιβασμῶν.

Ὅμως καὶ κάτι ἀκόμη, πιὸ αἰσχρό, μᾶς συμβαίνει ἐκεῖνες τὶς ὧρες ποὺ ἀφιερώνουμε γιὰ νὰ μᾶς …«ἐκπαιδεύουν» στὶς λογικὰ ἀσύνδετες ἀπόψεις καὶ ἰδέες τους ὅλοι αὐτοί: ἡ τεχνητὴ λάμψις ὅλων αὐτῶν λειτουργεῖ ὡς πόλος ἕλξεώς μας καί, καταληκτικῶς, ὁ τρόπος ζωῆς τους ὡς πρότυπό μας. Κι ἔτσι, δυστυχῶς μας, ἀμέτρητα νέα παιδιά, μὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ πρόσωπα ὡς πρότυπα, ἀρνοῦνται νὰ ἑστιάσουν στοὺς ἑαυτούς τους καὶ νὰ κυνηγήσουν τὰ ὄνειρά τους, δίχως νὰ ἐκπορνευθοῦν.Ἡ τεχνητὴ λάμψις, τὸ ἄφθονο χρῆμα καὶ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος λειτουργοῦν ὡς καταλύτης, ἀποδιαλύοντας ὅσες ὑγιεῖς δομὲς ἀπέμειναν στὶς κοινωνίες μας. 

Τί κάνουμε; Ξέρουμε, ἀλλὰ ἀρνούμεθα.
Ἐκ πρώτης ὄψεως τὸ νὰ σβήσουμε τὶς τηλεοράσεις μας καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὕπουλη προπαγάνδα, δὲν φαίνεται νὰ λειτουργῇ. Ὅμως στὴν πραγματικότητα αὐτὴ ἡ ἐπιλογὴ εἶναι μονόδρομος, ἐὰν θέλουμε νὰ περισώσουμε κάτι καί, καταληκτικῶς, νὰ ἐπιβιώσουμε καὶ ὡς ἄτομα, ἀλλὰ κυρίως ὡς φυλή.

Φιλονόη

εἰκόνα