Θεωρία συνωμοσίας ἰδιαιτέρως εὐαπόδεικτος

Ἡ «τρέλλα τοῦ Ἀδόλφου» καὶ τὸ «Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἰουδαίων»

Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος

Γιατί ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ μεταθανατίως χαρακτηρίζεται ὡς «τρελλός»; Τὴν ἐν προκειμένῳ ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε -ποιὸς ἄλλος;- ὁ Γέρος μας τοῦ Μοριᾶ. Ἔλεγε λοιπὸν ὁ καπετὰν-Θοδωράκης μας Κολοκοτρώνης:

«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς· τώρα ὁποῦ ἐνικήσαμεν, ὁποῦ ἐτελειώσαμεν μὲ καλὸν τὸν πόλεμόν μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα·ἐὰν δὲν εὐτυχούσαμε [ὅμως] ἠθέλαμε τρώγει κατάραις, ἀναθέματα» [1].

Οὐδεὶς λόγος ὑφίσταται νὰ ψάχνῃ κάποιος νὰ εὕρῃ «ὑπονοούμενα»· ὁ λόγος τοῦ Γέρου μας, πράγματι, εἶναι καθαρὸς σὰν κρύσταλλο: Ὁ Ἀδόλφος λοιδωρεῖται ὡσὰν «τρελλός», ἐπειδὴ ἡ Γερμανία καὶ οἱ σύμμαχοί της ἔχασαν τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ἐάν, κατὰ συνέπεια, ἡ ἔκβασις τῆς συῤῤάξεως αὐτῆς ἦταν ἡ ἀντίθετος, «τρελλοὶ» θὰ ἦσαν ὅσοι θὰ εἴχαν «τὸ θράσος νὰ τὰ βάλουν μαζύ του [δηλαδὴ μὲ τὸν Ἀδόλφο]».

Μιὰ ὅμως καὶ μιλᾶμε γιὰ τὴν «τρέλλα τοῦ Ἀδόλφου», καλὸ εἶναι νὰ θυμηθοῦμε καὶ τί σχετικῶς ἐτόνισε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἀντιπάλους του, ὁ Ἰωσὴφ Στάλιν. Ὅπως λοιπὸν ἐδήλωσε ὁ σοβιετικὸς ἡγέτης:

«Δὲν συμφωνῶ [μὲ τὴν ἄποψη] πὼς ὁ Χίτλερ ἤταν τρελλός. Ὁ Χίτλερ ὑπῆρξε προικισμένος ἄνθρωπος. Μόνον ἕνας προικισμένος ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ ἑνώσῃ τὸν Γερμανικὸ Λαό. Εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι… ὁ Σοβιετικὸς Στρατὸς μπῆκε στὴν Γερμανία… καὶ ἔφθασε στὸ Βερολῖνο χωρὶς οὐδέποτε οἱ Γερμανοὶ ἐργάτες νὰ κάνουν ἀπεργία… κατὰ τοῦ Φασιστικοῦ καθεστῶτος. Ἦταν δυνατόν ἕνας τρελλός νά ἑνώσῃ σέ τέτοιον βαθμό τὸ ἔθνος του;» [2]

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, σημασία ἔχει νὰ δῇ κάποιος τὸ πῶς ἄρχισε αὐτὴ ἡ ἱστορία μὲ τὴν «τρέλλα τοῦ Ἀδόλφου» καὶ τὸν συνακόλουθο χαρακτηρισμὸ τῆς θανατώσεως Ἰουδαίων ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἐθνικοσοσιαλιστικοῦ Ῥάιχ ὡς «ὁλοκαυτώματος». Καὶ ὡς πρὸς αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα πάντως, ἡ ἀρχὴ τοῦ μίτου εὑρίσκεται στὰ καθ’ἡμᾶς, δηλαδὴ στὴν Ἑλλάδα.

Ἐὰν θυμᾶμαι καλά, ἔχει ἤδη ἀναφερθῆ στὸν ἱστοχῶρο τῆς Φιλονόης μας ὅτι ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς[3] ἤξερε ἀπὸ τὸ 1936 πὼς ἔμελλε νὰ ξεσπάσῃ νέος παγκόσμιος πόλεμος «μεταξὺ τοῦ ἀγγλικοῦ καὶ τοῦ γερμανικοῦ συγκροτήματος»[4], ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ πολεμοῦσε στὸ πλευρὸ τῆς Ἀγγλίας[5] καθὼς καὶ  -ὅπως δημοσίως ἐδήλωσε τὸ 1941 κιόλας- ὅτι ἡ Γερμανία θὰ ἔχανε τὸν πόλεμο [6] καὶ πὼς ἡ Ἑλλάς, λόγῳ τῆς συμπαρατάξεώς της μὲ τὴν Ἀγγλία, θὰ ἔπαιρνε τὰ Δωδεκάνησα [7]… καὶ μόνον αὐτά.

Πῶς τά ἤξερε αὐτά ὁ Μεταξᾶς; Μήπως διέθετε ὑπερφυσικοῦ χαρακτῆρος προφητικές ἰδιότητες; Ὄχι βέβαια!  Ἡ λύσις τοῦ αἰνίγματος ἔγκειται στὴν ἰουδαϊκὴ καταγωγή του. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Βενιζέλο, τοῦ ὁποίου οὐσιαστικῶς ἀγνοεῖται ὁ πατέρας, τοῦ Μεταξᾶ ὁ πατέρας εἶναι γνωστός, μά, στὴν πραγματικότητα, ἀγνοεῖται ὁ …παπποῦς. Καὶ βέβαια, ὅπως μπορεῖ ἀκόμη καὶ δημοκρατικῶν πεποιθήσεων Ἑλληνοορθόδοξος, τροτσκυστικῆς χριστιανοαριστεριστὴς νὰ ἀντιληφθῇ, τὸ ὅλο σκηνικὸ τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εἶχε ἐπιμελῶς στηθῆ, χρόνια ὁλόκληρα προτοῦ αὐτὸς νὰ ἀρχίσῃ.

Καιρὸς πάντως εἶναι νὰ ἐπανέλθουμε στὰ ἀρχικά μας ἐρωτήματα: Ποιός πρῶτος ἒπαρουσίασε τόν ὅρο «ὁλοκαύτωμα» καθὼς καὶ τὴν ἄποψη γιὰ τὴν «τρέλλα τοῦ Χίτλερ». Καὶ σὲ αὐτὰ ὅμως ἡ ἀπάντησις:

                        Ὑπερβαίνει καὶ τὴν πλέον καλπάζουσαν φαντασίαν[8].

Γιατί ἔτσι; Ἐπειδὴ ὁ ἐν προκειμένῳ ὑπεύθυνος τῶν χαρακτηρισμῶν ὑπῆρξε ὁ ἴδιος Francisco Franco, ναί, ναί… ὁ «φασίστας», ὁ πασίγνωστος Caudillo τῆς Ἱσπανίας ἀπὸ τὸ 1939 μέχρι τὸν θάνατό του (1975).

Ὁ ἐν λόγῳ Caudillo λοιπόν, προτοῦ ἀκόμα ἐπισήμως νὰ γίνῃ Caudillo, στὶς 14 Ἰουλίου 1937 συγκεκριμένα, ἔδωσε συνέντευξη σὲ ἀνταποκριτὴ τῆς ἀγγλικῆς ἐφημερίδος Liverpool Daily Post· καὶ στὰ πλαίσια τῆς συνεντεύξεως αὐτῆς ἔκανε τὶς ἀκόλουθες –πραγματικὰ βαρυσήμαντες- δηλώσεις [9]:

  • Α΄. Ἡ Ἱσπανία δὲν ἔτρεφε «τρελλὰ ὄνειρα», ὥστε νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὴν Γερμανία τοῦ Χίτλερ καὶ τὴν Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι.
  • Β΄. Παρὰ τὴν ἀπὸ μέρους τοῦ ἐπίδοξου Caudillo  ἀπολάκτισις τῆς «τρέλλας» μιᾶς συμμαχίας τῆς Ἐθνικιστικῆς Ἱσπανίας μὲ τὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ Τρίτο Ῥάιχ καὶ τὴν Φασιστικὴ Ἰταλία, τὸ καθεστὼς ποὺ ἡ πρώτη θὰ εἶχε, μετὰ τὸ νικηφόρο, γιὰ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Franco, τέλος τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου (καὶ αὐτὸ τὸ προεξοφλοῦσε), θὰ ἦταν ὅμοιο μὲ ἐκεῖνα τοῦ Χίτλερ καὶ τοῦ Μουσολίνι.
  • Β΄. Ἡ Βρεταννικὴ Αὐτοκρατορία, δεδομένου ὅτι τὸ καθεστὼς τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου θὰ παρέμενε ἀμετάβλητο, ἔμελλε νὰ διαλυθῇ.

Σκόπιμο εἶναι καὶ πάλι νὰ ἐπισημανθῇ ὅτι αὐτὰ δηλώνονταν κατὰ τὸ ἔτος 1937, δύο, δηλαδή, χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τῆς, μεταξὺ «Ἐρυθρῶν» καὶ Ἐθνικιστῶν, ἐμφυλίου ἱσπανικῆς συῤῤάξεως. Ἀπὸ ποῦ καὶ ὡς ποῦ ὁ Franco χαρεκτήριζε -ἐμμέσως ἔστω- ὡς «τρελλούς» τούς Χίτλερ καί Μουσολίνι, κυρίους συμμάχους του στόν πόλεμο κατά τῶν «Κοκκίνων»; Πῶς μπόρεσε νά προβλέψῃ τήν συμμαχία τοῦ Μουσολίνι μὲ τὸν Χίτλερ, ἡ ὁποία μέχρι τὸ 1940 παρέμενε ἐξαιρετικὰ ἀβέβαιος καὶ μόνον χάριν στὴν ἐπιμονὴ τοῦ …Τσῶρτσιλ μπόρεσε νά ἐπιτευχθῇ; Καὶ πῶς, ἀκόμη, προέβλεψε τήν διατήρηση τοῦ κοινοβουλευτικοῦ καθεστῶτος στὴν Ἀγγλία καὶ τήν συνακόλουθο διάλυση τῆς Βρεταννικῆς ἀποικιακῆς Αὐτοκρατορίας; Εἰδικὰ αὐτὸ τὸ τελευταῖο μάλιστα ἐπραγματοποιήθη μετὰ τὴν λήξη τοῦ Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Καὶ κάτι ἀκόμη: Πράγματι, οἱ Ἱσπανοὶ δημοκρατικοί, δηλαδὴ κομμουνιστές, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες καὶ φιλελεύθεροι, κατέσφαξαν μὲ ἀγριότητα ὅλους τοὺς ἐθνικιστὲς πού, μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο,  ἔπεφταν στὰ χέρια τους. Ἡ Ἱσπανικὴ Ἐκκλησία, ὀρθῶς καὶ λογικῶς, χαρεκτήρισε τὸ σύνολο αὐτῶν τῶν σφαγῶν ὡς «ἑκατόμβη»[10]. Καὶ πρέπει νὰ τονισθῇ αὐτὸ τὸ «ὀρθῶς καὶ λογικῶς», δεδομένου ὅτι ὁ ὅρος ἑκατόμβη σημαίνει κυριολεκτικῶς «θυσία [ἀπὸ τοὺς Ἀρχαίους Ἕλληνες καὶ Ῥωμαίους] ἑκατὸ βοδιῶν» καί, μεταφορικῶς, σύνολο ἐκτεταμένων θανατώσεων[11]. Κατὰ συνέπεια, ἡ σημασία αὐτῆς εἰδικὰ τῆς λέξεως πραγματικὰ ἀποδίδει τίς, ἀπὸ τοὺς «Ἐρυθρούς», σφαγὲς τῶν Ἐθνικιστῶν κατὰ τὴν πολεμικὴ περίοδο 1936-1939.

Καὶ ἐδῶ, ἀκριβῶς ἐδῶ, μᾶς προκύπτει καὶ πάλι ὁ Franco ποὺ ἔσπευσε, τὸ 1937,  νὰ ἀντικαταστήσῃ τὸν ὅρο «ἑκατόμβη» μὲ ἄλλον, συγκεκριμένα: ὁλοκαύτωμα [12].

Τὸ ὁλοκαύτωμα δὲν σημαίνει ἑκατόμβη· σημαίνει κυριολεκτικῶς «ἔμπυρον θυσίαν ὁλομελῶν θυμάτων»[13] καὶ μεταφορικῶς «καταστροφὴ [ὁπωσδήποτε] μέσῳ πυρᾶς [= φωτιᾶς]». Ὁ ὅρος οἱονεὶ θρησκευτικῶς ἀπεκρυσταλλώθη ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους (Λευιτικόν, 6:23), ἀλλὰ ξανὰ ἔγινε τῆς μόδας μόνο κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1930, πρὸ κειμένου νὰ ἀποδοθῇ παραστατικῶς ἡ -στὴν Γερμανία- μέσῳ πυρᾶς καταστροφὴ βιβλίων γραμμένων ἀπὸ πρόσωπα ποὺ τὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ καθεστὼς θεωροῦσε ἐχθρούς του [14]. Πάντως, σύμφωνα μὲ ὅ,τι σήμερα μπορεῖ νὰ γίνῃ γνωστό, τὸν ὅρο «ὁλοκαύτωμα», ἔστω καὶ χωρὶς φωτιά, πρὸ κειμένου νὰ χαρακτηρισθῇ ἐξόντωσις ἀνθρώπων, πρῶτος ἐχρησιμοποίησε ὁ Ἀμερικανὸς συγγραφέας Upton Sinclair (1878-1968) [15], ἔργα τοῦ ὁποίου ὅμως ἄρχισαν νὰ δημοσιεύονται -ἄρα καὶ νὰ διαβάζονται- ἀπὸ τὸ ἔτος 1940 καὶ μετά. Ὁπότε, ἰδοῦ ποὺ μεγαλοπρεπῶς καὶ ἐκ νέου προκύπτει τὸ ἐρώτημα: Πῶς τοῦ ἦλθε τοῦ Franco νὰ χρησιμοποιήσῃ, τὸ 1937, ὅρο ὁ ὁποῖος μόνον στοὺς εἰδήμονες τῆς -ἑλληνογλώσσου- γραμματείας τῶν Ἑβραίων/Ἰουδαίων ἦταν γνωστός; Εἶναι, πράγματι, δύσκολο (ὲὰν ὄχι ἀνόητο) νὰ ὑποθέσῃ κάποιος ὅτι ὁ Caudillo εἶχε συστηματικὴ ἐπίδοση σὲ φιλολογικοῦ χαρακτῆρος ἐνασχολήσεις…

Καὶ ἐδῶ ἡ ἀπάντησις δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι παρὰ ἡ ἰδία μὲ ἐκείνη ποὺ ἐδόθη σχετικῶς μὲ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ. Ἐλάχιστες ἀμφιβολίες, πράγματι, ὑπάρχουν ὡς πρὸς τὸ ὅτι ὁ Francisco Franco ἦταν ἀπόγονος ἐκχριστιανισμένων Ἰουδαίων [16]. Τὸ ὄνομα Franco ἄλλωστε, ὑπερηφάνως φέρει σήμερα γνωστὸς Ἰουδαῖος ἱστορικός [17]. Ἐπὶ πλέον, ἡ ὕπαρξίς του διαπιστοῦται καὶ στὰ καθ’ ἡμᾶς (ἔστω καὶ ἐὰν δὲν φέρεται ἀποκλειστικῶς ἀπὸ Ἰουδαίους). Τὸ ἐν λόγῳ ἐπίθετο, ἐξελληνισμένο ὡς «Φράγκος», μπορεῖ νὰ σημαίνῃ καὶ τὸν Ἰουδαῖο ποὺ κατέφθασε στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴ Γαλλία ἤ, ἔστω, ἐκεῖνον τὸν Ἰουδαῖο ποὺ μᾶς ἦλθε ἀπὸ πόλη/κωμόπολη Franco τῆς Ἱσπανίας.

Ἤδη σπεύδω νὰ καταλύσω τὸν λόγον: Χάριν τοῦ Μεταξᾶ ἔγινε γνωστό, τὸ 1936, ὅτι ἔμελλε (μετὰ τρία [3] χρόνια) νὰ ἀρχίσῃ ὁ Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος καί, τὸ 1941, τὸ ὅτι ἡ Γερμανία ἔμελλε νὰ ἡττηθῇ καὶ ἡ δική μας χώρα, ἡ Ἑλλάς, νὰ πάρῃ μόνον τὰ Δωδεκάνησα. Καὶ χάριν τοῦ Franco  ἐπληροφορήθη ὁ κόσμος, ἤδη τὸ 1937, πὼς οἱ Χίτλερ καὶ Μουσολίνι θὰ ἐπιδίδοντο σὲ «τρέλλες», στὶς ὁποῖες δὲν θὰ τοὺς ἀκολουθοῦσε ἡ «φασιστικὴ» Ἱσπανία, καθὼς καὶ ὅτι ἡ Βρεταννικὴ Αὐτοκρατορία ἦταν προωρισμένη σὲ διάλυση. Ὁ Caudillo, ἐπὶ πλέον, πρωτο-παρουσιάζοντας τὸν ὅρο «ὁλοκαύτωμα», πολὺ πρὶν νὰ ἀρχίσῃ  ἡ, σὲ πανευρωπαϊκὴ κλίμακα, συστηματικὴ προσπάθεια ἐξοντώσεως τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ἐθνικοσοσιαλιστὲς καὶ τοὺς συμμάχους τους.

Τί μπορεῖ ἐν κατακλεῖδι κάποιος νὰ εἰπῇ; Τίποτα ἄλλο πέραν ἀπὸ τὸ νὰ μιμηθῇ τὴ Φιλονόη μας – ἀκριβῶς ὅπως αὐτὴ ἀνακράζοντας:

Τέτοια συστηματικότης, παρακαλῶ! [18]

Βιβλιογραφία

[1] Θεοδώρου Κ. Κολοκοτρώνη, Διήγησις συμβάντων τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς ἀπὸ τὰ 1779 ἕως τὰ 1836. Εἰσαγωγὴ-Εὑρετήριον-Ἐπιμέλεια Τάσου Ἀθ. Γριτσοπούλου (Ἀθήνα: Ἑταιρεία Πελοποννησιακῶν Μελετῶν, 1981), σ. 191.

[2] Simon Sebag Montefiore, Stalin. The Court of the Red Tsar (Λονδῖνο: Phoenix, 2003), σ. 501.

[3] Ἰσραηλινὸ μνημόσυνον (μὲ ἀγάπη) στὸν …Μεταξᾶ!!!

[4] Ἀντιναυάρχου Ἐπαμεινώνδος Π. Καββαδία, ναυτικὸς πόλεμος τοῦ 1940 ὅπως τὸν ἔζησα (Ἀθήνα: «Πυρσός», 1950), σ. 104.

[5] Αὐτόθι.

[6] Ἰ. Μεταξᾶς. Τὸ προσωπικό του ἡμερολόγιο, τόμ. Δ΄, σ. 524.

[7] Αὐτόθι, σ. 526.

[8] Στερεότυπος πρόλογος στὴν ἐκπομπὴ «Στὸν ἱστὸ τῆς ἀράχνης», ποὺ μετεδίδετο τακτικὰ ἀπὸ τὸν Ῥαδιοσταθμὸ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1960.

[9] Τὸ πλῆρες κείμενο τῆς συνεντεύξεως: Fernando Díaz Plaja, La Guerra de España en sus documentos (Bαρκελώνη: El arca de papel, 1972), σσ. 354-357.

[10] Αὐτόθι, σ. 412.

[11] Webster’s Third International Dictionary of the English Language Unabridged (Κολωνία: Könemann, [1993]), λῆμμα «hecatomb»,  σ. 1048

[12] Fernando Díaz Plaja, La Guerra de España…, σ. 296.

[13] Ἀνέστη Κωνσταντινίδου, Μέγα Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, τόμος Γ΄ (Ἀθῆναι: Ἀνέστης Κωνσταντινίδης, 1904), λῆμμα «ὁλοκαυτέω», σ. 298.

[14] Webster’s Third International Dictionary…, λῆμμα «holocaust», σ. 1081.

[15]  Aὐτόθι.

[16] Victor Malka, Les juifs sépharades (Παρίσι: Presses Universitaires de France/Que sais-je?, 19973), σσ. 32-33.

[17] Πρόκειται γιὰ τὸν Moïse Franco. Βλ. Gilles Veinstein, Les Ottomans. Variations sur une société d’Empire (Παρίσι : Éditions EHESS, 2017), σ. 157.

[18] «Πολὺς Δίας μᾶς ἔζωσε…» καὶ «Ὁ ἀετὸς καὶ οἱ Ἕλληνες.»

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

5 thoughts on “Θεωρία συνωμοσίας ἰδιαιτέρως εὐαπόδεικτος

  1. Δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη οτι ο παππούς του Μεταξά ήταν Εβραίος. Αν υπάρχει, ας δοθεί πηγή – παραπομπή. Για την ακρίβεια γκρέμισε και κάποιες παρατημένες συναγωγές. Στο στράτευμα είχε το Φρυζή και πολύ καλά έκανε. Ο Φρυζής όταν πιάστηκε αιχμάλωτος στη Μ. Ασία και μεσολάβησαν οι Εβραίοι να απελευθερωθεί, αρνήθηκε.
    Αυτό που ξέρουμε είναι πως έλκουν την καταγωγή τους απο το Βυζάντιο και ο πατέρας του Μεταξά ήταν πτωχός και οι οικογένεια έβγαζε στρατιωτικούς και κληρικούς…
    Ακόμα και αν ο παππούς του Μεταξά ήταν Ιουδαίος δεν θεωρείται Ιουδαίος αφού δεν ήταν η μητέρα του. Την κατάληξη του πολέμου την ήξερε λόγω γνώσεων και έκανε μια εκπληκτική ανάλυση στο ημερολόγιο του. Ήταν εμπειρότατος στα του πολέμου και κάθε στρατιωτική επιτυχία του χρεονόταν στο Βενιζέλο ήταν ουσιαστικώς του Μεταξά.
    Πέθανε απο… φλεγμονή των αμυγδαλών (αλλά είχε μαυρισμένα άκρα) και όχι στον ύπνο του όπως άλλοι… Ας είμαστε λίγο σοβαροί.
    Εξάλλου και ο κύριος Μιχαλόπουλος μπορεί να είναι απώτερης Ιουδαικής καταγωγής πχ απο τη Χίο ή πχ την Αρκαδία.

    • Περὶ Φριζῆ (ἢ Φριζὶ) μπορεῖς νὰ διαβάσῃς κι ἐδῶ: https://filonoi.gr/2019/12/09/yphrkse-pragmati-hros-o-mordoxai-frizh/
      Περὶ μεταξᾶ ἔχω ἀπαντήση ἤδη ἐδῶ: https://filonoi.gr/2019/10/23/biblioparoysiazontas-to-lamogia-xoris-xaki/#comment-83917
      Περὶ τοῦ πόσο Ἕλληνες ἢ σκέτο ἑλληνόφωνοι ἦσαν οἱ βυζαντινοὶ ἀπόγονοι, θὰ μοῦ ἐπιτρέψης νὰ ἔχω διαφορετικὲς ἀπόψεις ἀπὸ τὶς δικές σου.
      Περὶ τῶν περιέργων συνθηκῶν τοῦ θανάτου τοῦ Μεταξᾶ ἐπίσης ἔχουμε τοποθετηθῆ πολλάκις μέσα ἀπὸ τὴν σελίδα. Μπορεῖς νὰ ἀναζητήσῃς τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἐτικέττα Μεταξᾶς Ἰωάννης.
      Περὶ τῶν «προγνωστικῶν» τοῦ μεταξᾶ θὰ μοῦ ἐπιτρέψης νὰ διατηρήσω τὰ δικά μου συμπεράσματα, ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰ δικά σου.
      Τέλος. Γιὰ τὰ περὶ τῆς καταγωγῆς τοῦ κου Μιχαλοπούλου ἀδυνατῶ νὰ σοῦ ἀπαντήσω, ἀλλὰ θεωρῶ τὴν ἀναφορά σου προσωπικὴ ἐπίθεσιν στὸ ἄτομόν του. Αὐτὲς οἱ τακτικὲς δὲν μοῦ ἀρέσουν καὶ σὲ ἐνημερώνω πὼς ἐὰν ἀδυνατῇς νὰ περιορισθῇς στὰ ἐπιχειρήματα ποὺ παραθέτουμε ὅλοι μας, δίχως νὰ θίγουμε τοὺς συνομιλητές μας, σὲ ἐνημερώνω πὼς (διόλου δημοκρατικά), θὰ σοῦ ἀπαγορεύσω τὴν δυνατότητα σχολιασμοῦ.
      Τὴν καλημέρα μου κι εὐχαριστῶ γιὰ τὸ σχόλιον.

Leave a Reply