Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Λαμόγια χωρὶς χακί».

Πρὸ μερικῶν λοιπὸν ἡμερῶν ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσφατα πονήματα τοῦ Μάνου Χατζηδάκη, μὲ τίτλο «Λαμόγια χωρὶς χακὶ» (ἐκδόσεις Πελασγός, Ἰωάννου Γιαννάκενα).

Γιὰ ἀρκετὴν ὥρα κυττοῦσα ἁπλῶς τὸν τίτλο τοῦ βιβλίου (κι ὄχι ὅλο τὸ ἐξώφυλλον), μᾶλλον ἀφηρημένη καὶ προσπαθῶντας νὰ κατανοήσω, ἐκ τοῦ τίτλου, τὸ εἶδος τοῦ περιεχομένου.
Καί, ξαφνικά, ἕνα πηγαῖο γέλιο μὲ συνετάραξε, γιὰ ἀρκετὴν ὥρα,  συνειδητοποιῶντας πώς, προφανῶς, τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο τοῦ φίλου μας θὰ ξεγύμνωνε τὰ (πραγματικὰ) «λαμόγια χωρὶς χακί», ποὺ ὡς κλασσικὲς κουδουνίστρες ἀκόμη μᾶς ταλανίζουν.

Κι ὅταν λέω «λαμόγια χωρὶς χακὶ» ἐννοῶ, πολὺ ἁπλᾶ, ὅλα αὐτὰ τὰ σούργελα, πολιτικούς, δημοσιοκάφρους, καλλιτέχνες ποὺ ἐνίοτε, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς «ἀντιπολιτεύσεως», εἴτε ἀπέφυγαν νὰ στρατευθοῦν εἴτε, ἐὰν ἐστρατεύθησαν, τὸ ἔκαναν μὲ …«γερὸ δόντι» γιὰ νὰ μὴν …πονέσουν. Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ λεπτομέρεια, ποὺ χαρακτηρίζει σήμερα τὸν πολιτικο-οἰκονομικὸ καὶ δημοσιοκαφρικὸ χῶρο τῆς Ἑλλάδος, εἶναι καὶ ἡ μόνη ἀλήθεια ποὺ ὀφείλουμε νὰ παραδεκτοῦμε. Λαμόγια, χωρὶς χακί, ποὺ ἀνέλαβαν (κατ’ ἐντολὴ καὶ καθ’ ὑπόδειξιν) νὰ …«κυβερνήσουν» μίαν χώρα, ἀπομειώνοντας τὸν πατριωτισμό μας, προσβάλλοντας τὴν νοημοσύνη μας καὶ καταστρέφοντας τὴν παιδεία, τὴν οἰκονομία, τὴν δικαιοσύνη, τὴν ἐλευθεροτυπία, τὴν Ἐθνικὴ Ἄμυνα καὶ καταληκτικῶς τὸ ἴδιο τὸ κράτος, ποὺ ἀκόμη ἀπομυζοῦν.

Ἂς περάσουμε ὅμως στὰ τοῦ σημερινοῦ βιβλίου μας. Πρόκειται γιὰ τήν, κατ’ ἐμέ, σημαντικοτέρα ἴσως ἔρευνα τοῦ Μάνου, ὄχι μόνον γιὰ τὸ ἀποδεικτικό της ὑλικό, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν συμπεμπυκνωμένη πληροφορία ποὺ μᾶς παραθέτει, ἐνᾦ ἡ ὕπαρξις αὐτῆς τῆς ἐρεύνης ὀφείλεται σὲ ἕνα βιβλίο κάποιου κου Ελευθεράτου, μὲ τίτλο «λαμόγια στὸ χακί», τὸ ὀποῖον, κεφάλαιον πρὸς  κεφάλαιον διαψεύδουν τὰ στοιχεία ποὺ παραθέτει ὁ Μᾶνος.

Παρ’ ὅ,τι τὸ ἴδιο τὸ βιβλίο (ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως) φαίνεται ἰδιαιτέρως κουραστικό, ἐφ΄ ὅσον (ὑποχρεωτικῶς) καταπιάνεται μόνον μὲ ἀριθμούς καὶ συγκριτικοὺς πίνακες, ἐν τούτοις ἀποδεικνύεται ἕνας θαυμάσιος ὁδηγὸς ποὺ ὅμοιός του δὲν νομίζω νὰ προϋπῆρξε.

Ἂντιλαμβανόμεθα σαφῶς, σὲ κάθε κεφάλαιο, πὼς τὰ ἐπιτεύγματα τῶν Ἀπριλιανῶν κυβερνήσεων ἦσαν τόσο θεαματικά, ποὺ τελικῶς συντόμως ἡ χώρα μας θὰ μποροῦσε νὰ ἀποπληρώσῃ πλήρως κάθε μορφὴ (ἀληθοῦς ἢ ψευδοῦς) ἐξωτερικοῦ χρέους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τείνῃ πρὸς τὸ νὰ ἀποδεσμευθῇ πλήρως, ἀπὸ τοὺς παγκοσμίους τοκογλύφους,

Ταὐτοχρόνως, εὐκρινῶς γίνεται ἀντιληπτό, πὼς μπορούσαμε ὡς χώρα νὰ στεκόμεθα, ἀπὸ τὰ πρῶτα ἀκόμη ἔτη τῶν Ἀπριλιανῶν κυβερνήσεων, σὲ κορυφαῖες θέσεις ἀναπτύξεως, τῶν παγκοσμίων ὀργανισμῶν (ΟΟΣΑ), ἐνᾦ δύο «OSCAR Οἰκονομίας» (ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα Financial Times) μᾶς ἀπενεμήθησαν (1971 καὶ 1972.)

Οἱ δεῖκτες ἀναπτύξεως διαρκῶς ἔφερναν τὴν χώρα μας στὶς πρῶτες θέσεις παγκοσμίως, ἐνᾦ ὁ πληθωρισμὸς διαρκῶς …ἔχανε ἔδαφος.  Ἡ ἐκβιομηχάνισις ἦταν γεγονός καὶ ἡ ἀνεργία, σιγὰ σιγά, ἐξέλειπε. Ἡ ἑλληνικὴ ναυτιλία διένυε μίαν ἀπὸ τὶς καλλίτερες περιόδους της καὶ ἡ μετανάστευσις διαρκῶς περιορίζετο.
Τὸ «μοντέλο Ἑλλὰς» εἶχε ἀρχίση νὰ λειτουργῇ ὡς πρότυπον, γιὰ ἀρκετὲς χῶρες, ἡ «σκληρὴ δραχμή», μὲ τὴν «τιμαριθμικὴ σταθερότητά» της, κατελάμβανε (ἀπὸ τὴν δεκάτη θέσιν πρὶν) τὴν πρώτη θέσιν παγκοσμίως σὲ «σκληρότητα» καὶ σταθερότητα, ἐνᾦ στὶς 20 Ὀκτωβρίου τοῦ 1973, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία της, ὑπερτιμήθη κατὰ 10%!!!

Μᾶς περιγράφει ἐπίσης ὁ Μᾶνος τὰ περὶ σκανδάλων καθὼς καὶ τὸ πόσο (κι ἐὰν) εὐσταθοῦσαν ὅλα αὐτὰ τά, κυρίως, μεταπολιτευτικά, ἱστορήματα, καθὼς φυσικὰ καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ὡς χώρα, ἐπιτύχαμε, ἐπίσης γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἱστορία μας, νὰ θωρακισθοῦμε ἀμυντικῶς τόσο καλά, ποὺ νὰ ἀναστρέψουμε καθοριστικῶς πρὸς ὄφελός μας, τὶς ἐξοπλιστικὲς ἰσοῤῥοπίες Ἑλλάδος Τουρκίας.

Δίδεται ἰδιατέρα προσοχὴ στὰ νομοσχέδια καὶ ἰδίως στὰ περὶ ἐργατικῆς νομοθεσίας, ἐνᾦ παρατίθενται συνοπτικῶς τὰ στοιχεία, ποὺ ἀποδεικνύουν πὼς γιὰ πρώτη φορὰ ἔχουμε συνταγματικῶς κατοχυρωμένη δημοκρατία. (Τὸ τί ἔγινε μετὰ εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις).

Γενικῶς μᾶς ἀποδεικνύει αὐτὸ τὸ βιβλίο πὼς οἱ κυβερνήσεις τῶν «λαμογιῶν μὲ τὸ χακί» δὲν ἦσαν καὶ τόσο …λαμόγια, ἀλλὰ ἀρκούντως πατριῶτες, ἐνᾦ ἀκριβῶς διότι ἅπαντα τὰ μέλη αὐτῶν τῶν κυβερνήσεων (οἱ πρωτεργάτες) ἀπέδειξαν πὼς οὐδόλως ἐνδιεφέροντο γιὰ τὸν προσωπικό τους πλουτισμὸ (ἐφ΄ ὅσον ἐν πλήρῃ πενίᾳ κι ἔνδείᾳ κατέληξαν, παραμένοντας ἑστιασμένοι μόνον στὸ νὰ παράξουν κοινωφελὲς ἔργο, ποὺ ἀκόμη ἀπολαμβάνουμε), ἐπέτυχαν τελικῶς νὰ ἀπογυμνώσουν πλήρως ἀπὸ ἐπιχειρήματα ὅλο τὸ μεταπολιτευτικὸ μοντέλο καὶ νὰ παραμένουν, ἀνεξαρτήτως ἰδεολογιῶν καὶ ἀπόψεων, φωτεινὰ παραδείγματα ἤθους καὶ σεπτῆς διαχειρίσεως. .

Ἀναλύονται, πάντα μὲ λιτὸ τρόπο, ὄχι μόνον τὰ οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ ἐπιτεύγματα, μὰ ἀκόμη καὶ τὰ προγραμματισμένα, γιὰ τὰ ὁποῖα διενεργήθησαν μελέτες καὶ εἶχαν ἀποφασισθῆ/ἐγκριθῆ ἔργα τέτοια, μὲ ἀποτέλεσμα, σύσσωμος ἡ στρατιὰ τῶν μεταπολιτευτικῶν κυβερνήσεων, νὰ πατᾷ ἐπάνω σὲ «χουντικὲς ἀποφάσεις καὶ προγραμματισμούς», πρὸ κειμένου νὰ παρουσιάζῃ κάποιον …λόγο ὑπάρξεως.

Τέλος γίνεται καὶ μία προσπάθεια τοῦ Μάνου νὰ ἐρμηνεύσῃ τὸν λόγο ἐκδόσεως τοῦ βιβλίου «λαμόγια στὸ χακί», τοῦ κου Ελευθεράτου, ποὺ ἐστάθη ἀφορμὴ καὶ αἴτιον ἐκπονήσεως ὅλης αὐτῆς τῆς μελέτης του. Νομίζω πὼς πρέπει νὰ συμφωνήσω μαζύ του.

Λίγο πρὶν τελειώσῃ τὴν ἔρευνά του ὁ Μᾶνος, καταπιάνεται μὲ τὰ (ἀληθῆ) αἴτια διώξεων τῶν Ἀπριλιανῶν, τὴν λασπολογία καὶ τὴν προσπάθεια ὅλων τῶν μεταπολιτευτικῶν συμμοριῶν, νὰ ἀπομειώσουν τὸ σημαντικὸ ἔργο ποὺ ἄφησαν οἱ Ἀπριλιανοὶ πίσω τους. Νομίζω πὼς ἀδίκως κοπιάζει, ἐφ΄ ὅσον ἡ «κοινὴ γνώμη» ἔχει ἤδη προ-ἐμφυτευμένη ἄποψιν ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ.

Ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ οὐδέποτε ὑπῆρξα ὑμνητὴς ἢ θιασώτης ὁποιασδήποτε δικτατορίας, οἰασδήποτε ἰδεολογικῇς στρατιᾶς, οἱασδήποτε κομματικῆς ἀπόψεως καὶ οἰωνδήποτε «δημοκρατικῶν κυβερνήσεων», δύναμαι νὰ μπορῶ νὰ κρίνω δίχως παρωπίδες τὴν ἀλήθεια τῶν ἀριθμῶν. Καὶ ἐδῶ οἱ ἀριθμοὶ εἶναι ἀμείλικτοι, ὑπὲρ ὅλων αὐτῶν ποὺ παρουσιάζει ὁ Μᾶνος. 

Σᾶς συνιστῶ λοιπὸν ἀπὸ καρδιᾶς νὰ διαβάσετε τὸ βιβλίο τοῦ Μάνου καί, ἐὰν εἶναι δυνατόν, νὰ ἔχετε δίπλα σας καὶ τὸ βιβλίο τοῦ κου Ελευθεράτου, πρὸ κειμένου νὰ ἀποφασίσετε μόνοι σας γιὰ τὸ ποιὸς λέει ἀλήθεια καὶ τὸ ποιὸς διαφημίζεται γιὰ νὰ λέῃ κάτι σὰν …«ἀλήθεια».

Φιλονόη

Σημειώσεις

Κανονικὰ σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ ξεκινήσω ὅμως ἀπὸ ἕνα ἄλλο …βιβλίο, γιὰ νὰ σᾶς ἐξηγήσω κάποιες λεπτομέρειες, ποὺ μὲ ὁδήγησαν στὸ νὰ μελετήσω προσεκτικὰ τὸ ἔργο τοῦ Μάνου.
Πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων βιβλιοπαρουσιάσαμε ἕνα βιβλίο τοῦ κου Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τίτλο «Ἑλλάδα καὶ διεθνεῖς ἐξελίξεις 1944-1974, ἐπιτολή, πτῶσις καὶ ἐπάνοδος τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ» (ἐκδόσεις Παπαζήση).

Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὰ Καραμανλή(δικα)

Σὲ αὐτὸ λοιπὸν τὸ βιβλίο ἀναφέρεται σαφῶς καὶ μὲ ἀποδεικτικὰ στοιχεία πὼς ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ἀνέλαβε νὰ «καθάρῃ» τὴν χώρα, ὅσο τὸ δυνατόν, ἀπὸ τὴν διαπλοκή, τὴν ἀσυδοσία καὶ νὰ ἀπομειώσῃ τὴν διαφθορά. Προωθήθη δὲ ἀπὸ τὶς Η.Π.Α. (μέσῳ τοῦ ἄνακτος), ἀναλαμβάνοντας ἀρχικῶς διάφορα ὑπουργεία (Ἐργασίας, Μεταφορῶν, Κοινωνικῆς Προνοίας, Ἐθνικῆς Ἀμύνης), ἐνᾦ ὡς πρωθυπουργὸς προώθησε ἀρκετὰ νομοσχέδια ποὺ στόχο εἶχαν τὸν ἐκβιομηχανισμὸ τῆς χώρας.
Ὀφείλουμε νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουμε πὼς (ὑπακούοντας φυσικὰ στὶς ἔξωθεν ἐντολὲς) πράγματι ἀπεκατέστησε τὸ ὁδικὸ δίκτυον, σὲ ἕναν βαθμὸ καὶ ἔθεσε τὰ θεμέλια τῆς οἰκονομικῆς ἀνασυγκροτήσεώς μας. Σύμφωνα μὲ τὸν κο Μιχαλόπουλο, μᾶλλον τὰ οἰκονομικὰ ἐπιτεύγματα τῆς «χούντας» ὀφείλοντο σέ, μεγάλον βαθμό, σὲ αὐτόν.

Θὰ ἤθελα ὅμως νὰ παρατηρήσω τὰ ἐξῆς. Ὡς ὑπουργὸς καὶ πρωθυπουργὸς ὁ καραμανλῆς ἴσως πράγματι  (πρὸ τῆς …φυγῆς του) νὰ εἶχε τέτοιου εἴδους ἐντολές, προθέσεις καί, τελικῶς, ἀποτελέσματα. Αὐτὰ ὅμως πρὶν τοὺς Ἀπριλιανούς. Ἀκόμη κι ἐὰν ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ἐπιτευγμάτων τῆς δικτατορίας ὀφείλονται σὲ δικές του παρεμβάσεις, μερικὰ ἐρωτήματα εὐλόγως ἀνακύπτουν:

  1. Γιατί νά μή ἐξακολουθήσουν οἱ Ἀπριλιανοί τήν πρό καραμανλῆ τακτική, τήν ἀπολύτως διεφθαρμένη, πού ἐφήρμοσαν οἱ πολιτικοί προκάτοχοί τους;
  2. Γιατί ἀπεφάσισαν νά «πατήσουν» στά (ἔστῳ προκαταρτικά) βήματα καραμανλῆ καί νά ἐνισχύσουν τήν χώρα μέ ὅλους τούς τρόπους;
  3. Γιατί τόσο πολύ ἔχουν λοιδωρηθῆ οἱ Ἀπριλιανοί πρωτεργάτες; Τί ἀποκαλύπτει αὐτή ἡ παγιωμένη τακτική τῆς μεταπολιτεύσεως;
  4. Γιατί τά (ἂς ποῦμε) θεμέλια τοῦ καραμανλῆ, ἐπέτυχαν νά τά μετουσιώσουν οἱ Ἀπριλιανοί σέ γερό οἰκονομικό οἰκοδόμημα, πού ἀπητήθησαν περισσότερες ἀπό τέσσερεις δεκαετίες γιά νά γκρεμισθῇ;
  5. Γιατί οὐδέποτε ἐπετράπη ἀντίλογος σέ ὅσα καταμαρτυρῶνται, ἀπό ὅλην τήν συμμορία τῆς μεταπολιτεύσεως;
  6. Καί, φυσικά, γιατί ὁ καραμανλῆς, ἐπιστρέφοντας, ξεκίνησε τήν ἀποβιομηχάνισιν τῆς χώρας, τὴν ὁποίαν πράγματι ἔστησαν οἱ Ἀπριλιανοί, τήν ὁποίαν γλεντοῦν σήμερα τά κάθε λογῆς σαπρόφυτα καί λαμόγια χωρίς χακί;

Ἐγὼ ἀδυνατῶ νὰ σᾶς ἀπαντήσω γιὰ τὰ αἴτια τῆς, πρὸ καὶ μετὰ τῶν Ἀπριλιανῶν, συμπεριφορᾶς καραμανλῆ, γιὰ τὴν μεταστροφὴ τῆς πολιτικῆς του καὶ γιὰ τὸν (πραγματικὸ καὶ σὲ βάθος ἀνθελληνικὸ) ῥόλο ποὺ ἔπαιξε εἰς βάρος μας. Μπορῶ ὅμως νὰ ζητήσω μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημείωμα στὸν κύριο Μιχαλόπουλο νὰ μᾶς παραθέσῃ τὰ στοιχεία ποὺ διαθέτει, γιὰ τὶς μαοϊκὲς-τροτσκιστικὲς ἐξαρτήσεις τοῦ καραμανλῆ, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ τὸ ἐάν, βάσει τῶν δικῶν του ἐρευνῶν, ἀποδεικνύεται κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτά, ποὺ ἐκ πρώτης ὄψεως ἀντιλαμβανόμεθα ὅλοι μας. 

Καλὸ εἶναι, γιὰ τὴν ὥρα, νὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ἐρευνοῦμε. Ἔχουμε πολλὰ ἀκόμη νὰ μάθουμε.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

60 thoughts on “Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Λαμόγια χωρὶς χακί».

  1. Φιλονόη, ἐκθύμως ἀνταποκρίνομαι στὴν πρόσκλησή σου. Καὶ τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλω urbi et orbi νὰ δηλώσω εἶναι πὼς τὸ ἔργο τοῦ Μάνου Χατζηδάκη συνολικῶς γιὰ τὴν Ἑπταετία συνιστᾶ ἐξαιρετικὴ προσπάθεια ἀποκατάστασης τῆς ἀλήθειας. Κατὰ τὴ γνώμη μου, ὅποιος ἐπιχειρεῖ νὰ σπιλώση τὶς ἡγετικὲς μορφὲς τῆς περιόδου 1967-1974 εἶναι εἴτε ἀνόητος εἴτε τελείως “πουλημένος”. (Μπορεῖ καὶ τὰ δύο, ἐπειδὴ στὰ καθ’ἡμᾶς τὸ πρῶτο ἀποτελεῖ βασικὴ προϋπόθεση τοῦ δεύτερου.)
    Καὶ μὲ ἄλλα λόγια: Τὸ ὅτι οἱ Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ὑπῆρξαν ἐξαιρετικὰ ἱκανοί, ἀποτελεσματικοί, τίμιοι, καθαροὶ καὶ ὅλα τὰ σχετικὰ εἶναι τόσο εὐαπόδεικτο, ὥστε γίνεται αὐταπόδεικτο. Καὶ πρὸς ἐπίρρωση τῆς ἄποψής μου, ἐπισημαίνω ὅτι κατὰ τὴν Ἑπταετία 1967-1974 ὁ ὅρος “ἀνεργία” ἦταν τελείως ἄγνωστος! Ἐπιπλέον, ἡ λέξη “λαμόγιο” δὲν ὑπῆρχε οὔτε καν σὲ λεξικό. Καὶ ἐδῶ θὰ ἀναφέρω ἕνα καὶ μόνο περιστατικό: Τὸ 1975 βρέθηκα στὸ Παρίσι ὡς ὑπότροφος τῆς γαλλικῆς κυβέρνησης. Μὲ κάλεσε λοιπὸν σὲ δεῖπνο ἕνας ὑψηλόβαθμος κρατικὸς λειτουργός, Γάλλος φυσικά, ὁ ὁποῖος, κυριολεκτικῶς μεταξὺ τυροῦ καὶ ἀχλαδίου, μοῦ δήλωσε: “Οἱ μόνοι ποὺ κατέφθασαν ποτὲ στὴ Γαλλία, γιὰ νὰ διαπραγματευθοῦν τὴν ἀγορὰ πολεμικοῦ ὑλικοῦ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ ΩΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ὑπῆρξαν οἱ Ἕλληνες (στρατιωτικοὶ κατὰ κανόνα) τῆς περιόδου 1967-1974”.
    Τὸ μόνο -καταχρηστικῶς ἔστω- ποὺ μπορεῖ νὰ θεωρηθῆ “σκάνδαλο” ἦταν οἱ ποσότητες κρέατος ποὺ ἔφερε στὴ χώρα μας, τὸ 1973, κάποιος Τσώνης (ἐὰν θυμᾶμαι καλά). Δηλαδή, ἐν ὀλίγοις: Σιγὰ τὰ αὐγά! Αὐτὸ μᾶς μάρανε!
    Καὶ last but not least: Ὁ Παπαδόπουλος ἦταν πολὺ πιὸ εὔκολος στὴν προσέγγιση ἀπὸ ὁποιονδήποτε τωρινὸ δημοκράτη. Τὸ σύνθημα ποὺ συνεχῶς ἐπαναλάμβανε στὰ στελέχη τῆς δημόσιας διοίκησης ἦταν: “Παρανομεῖτε! Παρανομεῖται!” – ὑπὸ τὴν ἔννοια: Κυττάτε τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι τοὺς νόμους/κανόνες”. Τὸ 1973 (καὶ πάλι ἐὰν θυμᾶμαι καλὰ) στὸ τότε περιοδικὸ “Ἐπίκαιρα” εἶχαν δοθῆ -κυριολεκτικῶς!- ὁδηγίες τί νὰ πράξη ὁ ὁποιοσδήποτε ἀδικημένος: Νὰ στείλη ἐπιστολὴ στὴν “Α.Ε. τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, Παλαιὰ Ἀνάκτορα”. Τίποτα ἄλλο!
    (Ἡ συνέχεια στὸ ἀμέσως ἑπόμενο σημείωμα.)

  2. Ἔχοντας ξεκαθαρίσει τὰ ἀνωτέρω, ἔχω νὰ κάνω καὶ τὶς ἀκόλουθες ἐπισημάνσεις:
    1. Τὸ ὅτι οἱ “Ἀπριλιανοὶ” ὑπῆρξαν τίμιοι, ἱκανοί, πατριῶτες κ.τ.λ. δὲν σημαίνει ὅτι πῆραν μόνοι τους τὴν ἐξουσία. Τὸ πραξικόπημα (γιατὶ νομικῶς τέτοιο ἦταν τὸ κίνημα τῆς 21ης Άπριλίου 1967) εἶχε πίσω του τοὺς Ἰσραηλινοὺς καὶ τὸ Ν.Α.Τ.Ο. Αὐτὸ καταδεικνύεται ἀπὸ τὸ τραγικὸ τέλος τῶν ἀδελφῶν Παναγούλη: Ὁ ἕνας πιάστηκε ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλινοὺς στὴ Χάιφα, παραδόθηκε δέσμιος στὸν πλοίαρχο τοῦ ὑπερωκεάνειου “Άννα-Μαρία” καὶ -κυριολεκτικῶς!- ἐξαφανίστηκε κατὰ τὸν πλοῦν πρὸς τὸν Πειραιά. (Τὸ πτῶμα του δὲν βρέθηκε ποτέ.) Ὁ ἄλλος, ὁ Ἀλέκος, σκοτώθηκε σὲ “μυστηριῶδες” αὐτοκινητιστικὸ ἀτύχημα, ποὺ ἔσπευσε νὰ κουκουλώση ὁ Γεώργιος Ράλλης. (Ἐδῶ σπεύδω νὰ τονίσω ὅτι, σύμφωνα μὲ ὅσα ἐγὼ εἶμαι σὲ θέση νὰ γνωρίζω, λίγο προτοῦ νὰ πεθάνη ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς εἶχε κατηγορηματικῶς ἀπαγορεύσει νὰ παραστῆ στὴν κηδεία του ὁ ἐν λόγῳ Γ. Ράλλης.)
    Αὐτὸ ἄλλωστε ὁμολογεῖ -χωρὶς ἐν τῇ ἀγαθῇ ἀφελείᾳ του νὰ ἔχη πλήρη τὴν ἐπίγνωση τοῦ τί ἀκριβῶς λέει- καὶ ὁ Στ. Παττακός: Ἡ προετοιμασία τοῦ πραξικοπήματος ἦταν, κατὰ τὶς παραμονὲς αὐτοῦ τοῦ τελευταίου, γνωστὴ τοῖς πᾶσι.(Σιγὰ ποὺ δὲν θὰ γινόταν! Ἀκόμα καὶ τὰ τότε γυμνασιόπαιδα τὸ ἤξεραν!) Καὶ φυσικὰ οἱ Παπαδόπουλος, Παττακὸς καὶ Μακαρέζος, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦσαν σὲ καίριες θέσεις στὴν Ἀττική, φοβήθηκαν μετάθεση. Ὅμως πῆγε καὶ τοὺς καθησύχασε ποιός;…ἐὰν ἔχετε τὸν Θεό σας! Ὁ ἴδιος ὁ τότε ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Ἀμύνης Παναγῆς Παπαληγούρας! Καὶ πράγματι δὲν μετατέθηκαν…
    Αὐτός, ὁ Π. Παπαληγούρας, καταγόταν ὄχι ἀπὸ τὴν Κορινθία ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Κέρκυρα καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μαθητὲς τοῦ -ἰουδαίου βέβαια- Raymond Aron, ὁ ὁποῖος ἦταν δάσκαλος τοῦ Kissinger καὶ γενικῶς ὀργανωτὴς τῆς “Νέας Τάξης Πραγμάτων”. Αὐτὰ τὰ δύο (Κέρκυρα σὺν R.Aron) σὺν τὸ ἐπώνυμο “Παπαληγούρας” ἀποτελοῦν ἐνδείξεις ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Παπαληγούρας ἦταν ἄτομο ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς. (Καὶ ὡς γνωστόν: Τρεῖς [3] ἐνδείξεις συνιστοῦν ἀπόδειξη.)
    2. Εὐνόητο εἶναι ὅτι ὁ Γ. Παπαδόπουλος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ γρήγορα ἄρχισαν νὰ παρακούουν τὰ “άφεντικὰ” (“συμβασιούχους τοῦ Θεοῦ” καὶ τοὺς παρεμφερεῖς) γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἑλλάδας καὶ τῶν Ἑλλήνων. Ἐξ οὗ καὶ ἡ πτώση τους. Ἐὰν συνέχιζαν νὰ ἐκτελοῦν τὶς ἐντολὲς ποὺ ἔπαιρναν, πιθανότατα θὰ έπιβίωναν φυσικῶς καὶ πολιτικῶς καὶ μάλιστα ἐν δόξῃ καὶ τιμῇ.
    3. Δύο εἶναι τὰ λάθη ποὺ μπορεῖ κανεὶς ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ τοὺς καταλογίση. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι ὑπῆρξαν ἀδικαιολόγητα ἐπιεικεῖς πρὸς τοὺς φύσει ἐχθρούς τους. Βεβαίως οἱ Ἀμερικανοὶ τοὺς πίεσαν νὰ ἀφήσουν ἐλεύθερους τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου καὶ τὰ λοιπὰ paraphernalia τοῦ “πολιτικοῦ μας βίου”. Αὐτοὶ ὅμως γιατί νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς τὰς ἐξ Η.Π.Α. ὑποδείξεις; Ἤ πράγματι ἐπιδιώκεις ἐπαναστατικὲς μεταβολὲς ἤ, ἁπλῶς, παριστάνεις πὼς ἐπιδιώκεις! Ὑπενθυμίζω ἐδῶ ὅτι τὸ 1972 ὁ Ν. Μακαρέζος ἐπισκέφθηκε ἐπισήμως τὸν Φράνκο τῆς Ἱσπανίας, προκειμένου νὰ καταστρωθῆ σχέδιο συνεργασίας τῶν δύο χωρῶν (Ἑλλάδας καὶ Ἱσπανίας). Μόλις τὸν δέχτηκε ὁ Φράνκο, τόν ρώτησε: “Πόσους σκοτώσατε;” Ὁ Μακαρέζος: “Κανένα!” Καὶ ὁ Φράνκο – καταληκτικῶς καὶ ὁριστικῶς: “Τελειώσατε, φεύγα”. (Ἀφήγηση πρὸς ἐμένα, τότε λέκτορα τοῦ Α.Π.Θ. [1987], στρατιωτικοῦ, μέλους τοῦ κατὰ τὸ 1972 έργασιακοῦ ἐπιτελείου τοῦ Μακαρέζου.)
    4. Ὡς πρὸς τὸ ἄλλο τους λάθος θὰ χρησιμοποιήσω ἐκφράσεις καὶ εἰκόνες, ποὺ ζωντανεύουν μέσα μου, καθὼς ἀναθυμᾶμαι τὰ χρόνια τῆς νεότητάς μου: Οἱ Ἀπριλιανοὶ ἤτανε, σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση συγγενοῦς μου, πρώην διευθυντῆ μεγάλης ἐφημερίδας (καμία σχέση μὲ ΕΛ.Ι.ΑΜ.Ε.Π. κ.λ.π. [στὸν βαθμὸ ποὺ μπορῶ νὰ ξέρω ἐγὼ τοὐλάχιστον]): “βλαχαδερά”. Καὶ σὰν “βλαχαδερά”, δὲν μπόρεσαν νὰ ἔχουν τὴ συμπάθεια τῶν τότε φοιτητῶν καὶ γενικῶς τῆς νεολαίας. Τὰ τσάμικα, οἱ καλαματιανοί, τὰ κόκκινα αὐγὰ τοῦ Πάσχα, τὰ “παπάκια ποὺ πᾶν στὴν ποταμιὰ” [καὶ εἴθε νὰ πνιγοῦν ἐκεῖ μέσα καὶ νὰ μὴν ἀναφανοῦν ποτὲ πιά], “τοῦ Κίτσου ἡ μάνα” ποὺ “κάθεται” [καὶ πλένει τὰ σκουτιά της], τὰ “τρία πουλάκια” ποὺ ἐπίσης “κάθονται” [καὶ πίνουν καὶ ταμπάκο], ἡ “λυγαριὰ ἡ βεργολυγερὴ” [ποὺ μακάρι σύρριζα νὰ τὴν κόψουνε στὰ πλαίσια τῆς ἀξιοποίησης τοῦ ‘φυσικοῦ μας πλούτου’] ἀπωθοῦσαν καὶ μάλιστα σὲ βαθμὸ τραγικὸ τὴν τότε νεολαία: Προκαλοῦσαν ἀηδία! Καὶ ἐν προκειμένῳ ἀναφέρω τὴν περίπτωση φίλου μου γιατροῦ ὁ ὁποῖος τὸ 1972 εἶχε πετύχει μεταγραφὴ ἀπὸ πανεπιστήμιο τῆς Ἰταλίας σὲ ἐκεῖνο τῶν Ἀθηνῶν. “Ἐγὼ εἶμαι φασιστής”, μοῦ δήλωνε ὁ τότε φοιτητὴς (καὶ σήμερα γιατρός). “Κατὰ συνέπεια, στὴν Ἰταλία μαχόμουν κατὰ τῶν κομμουνιστῶν στὶς τάξεις τοῦ Movimento Sociale Italiano (= νεοφασιστικοῦ κόμματος). Ἔπαιρνα μέρος σὲ διαδηλώσεις, ἔτρωγα ξύλο, ἔδινα ξύλο κ.τ.λ. Ἐδῶ ὅμως; Μπορῶ νὰ στραφῶ κατὰ τῶν συμφοιτητῶν μου ποὺ κοινωνικῶς καὶ μορφωτικῶς εἶναι στὸ ἐπίπεδό μου; Τί δηλαδή; Νὰ πάω μὲ τὶς γραβατιές, τὶς μυτερὲς παπουτσιές, τὰ μουστάκια ποντικοουρὲς τῶν χουντικῶν; Δὲν τοὺς βλέπεις; Καράφλες καὶ μαῦρα γυαλιά, χοντρὰ-χοντρά! Νὰ φοράγανε τοὐλάχιστον γυαλιὰ ἡλίου Rayban, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ φοράει καὶ ὁ τελευταῖος ἀστυνομικὸς στὴν Ἰταλία καὶ τὴ Λατινικὴ Ἀμερική! Ὄχι! Πάω καὶ πάλι σὲ διαδηλώσεις, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν χουντικῶν!”
    Αὐτὰ μοῦ ἔλεγε ὁ τότε φίλος μου – καὶ εἶχε δίκιο.
    (Ἕπεται συνέχεια.)

  3. Καὶ τώρα ὡς πρὸς τὸν Καραμανλῆ:
    Φιλονόη μου, ἀρχὴ σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις (ἤ, καλλίτερα: ἐπίστασις). Ὁ Καραμανλῆς ἦταν αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ μαρτυρεῖ τὸ ἐπώνυμό του: Καραμανλῆς, δηλαδὴ -μακρινὸς- ἀπόγονος θρησκευτικῶς πρῶτα καὶ μετὰ καὶ συνειδησιακῶς ἐξελληνισμένων Τούρκων. Εἶχε, συνακολούθως, τὰ βασικὰ χαρακτηριστικὰ ὅλων τῶν Καραμανλήδων (καί, ἐὰν θέλης, γενικῶς τῶν τουρκικῶν φύλων): Λακωνικότητα στὴν ἔκφραση καὶ διατύπωση, ἀποτελεσματικότητα στὴν πράξη καὶ ἀπέχθεια τῶν σκανδάλων. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρω ὅτι, μόλις ἐγὼ παρουσιάστηκα στὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας, γιὰ νὰ ἀναλάβω ὑπηρεσία στὸ Ἰδιαίτερο Γραφεῖο του, μοῦ δήλωσε κοφτά – καὶ κάπως ἄγρια: “Θέλω νὰ γίνεται ἡ δουλειὰ καὶ νὰ μὴ γίνονται σκάνδαλα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα τὸ τί θὰ κάνης, τί ὥρα θὰ ἔρχεσαι, τί ὥρα θὰ φεύγης, τὸ πῶς θὰ δουλεύης κ.τ.λ. μοῦ εἶναι τελείως ἀδιάφορα”.
    Τὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας εἶναι οἱ κομμουνιστές της καὶ γενικῶς τὸ ἀριστεριλίκι. Ὁ Καραμανλῆς, ΣΑΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ, πίστευε πὼς ἡ ἄνοδος τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου, γιὰ τὴν ὁποία πραγματικὰ μόχθησε, θὰ ἐπέφερε συρρίκνωση τοῦ ἐν Ἑλλάδι κομμουνιστικοῦ ρεύματος, τοῦ ἀναλογικῶς (50% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος!) μεγαλύτερου στὴν Εὐρώπη – ἐὰν ὄχι στὸν κόσμο ὄλο. Ἡ Φρειδερίκη (ὁ Παῦλος ἦταν ἁπλῶς ἕνας ἀγαθὸς τὴν ὄψη ἀφελής, ποὺ δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ ἐμβαθύνη στὰ πράγματα) καὶ μαζὶ μὲ τὴ Φρειδερίκη τὸ Στράτευμα εἶχαν ἀκριβῶς τὴν ἀντίθετη ἄποψη: Ἄνοδος τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τῶν Ἑλλήνων=Ἐνίσχυση ὑπέρμετρη τοῦ κομμουνιστικοῦ ρεύματος. (Αὐτὸ δὲν πιστεύω νὰ τὸ σκέφτηκε μόνη της ἡ Φρειδερίκη. Μᾶλλον τῆς σερβιρίστηκε ἀπ’ἔξω, τοὺς “συμβασιούχους τοῦ Θεοῦ” καὶ γενικῶς τοὺς ἐξαποδῶ, βάσει τῆς ὅλης πολιτικῆς τοῦ Σαλαζὰρ τῆς Πορτογαλίας τὸν ὁποῖο στὰ οἰκονομικὰ καθοδηγοῦσαν ἰουδαῖοι.[Ὁ Φράνκο ἤτανε, σὰν τὸν Μεταξᾶ, ἀπώτερης πρὸς πατρὸς ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς καὶ δὲν χρειαζόταν ἰδιαίτερη καθοδήγηση.].) Ὁ Καραμανλῆς πάντως, πιστεύοντας ὅτι τὸ ἔργο του ὡς πρὸς τὴ δημιουργία ὑποδομῆς (ποὺ ἔλειπε στὴ χώρα μας ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ Ὄθωνος) ἦταν ἀρκετὸ γιὰ νὰ καμφθῆ ἡ ἰσχὺς τῶν κομμουνιστῶν, ἤθελε τὴν ἐφαρμογὴ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΥ καὶ ΟΧΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟΥ ἐκλογικοῦ συστήματος. (Αὐτό, ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ, δὲν τὸ ἔχει ὄχι τονίσει, μὰ οὔτε κἄν ἁπλῶς ἀναφέρει κανένας ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελματίες ὑπερασπιστές του. Γιατί ἆράγε; Μήπως ὑποδεικνύεται ἀπὸ τοὺς ἐξαποδῶ ἀκόμη καὶ τί θὰ πῆ ὁ καθένας, προκειμένου νὰ ὑπερασπιστῆ τὸν ἑαυτό του; Τελοσπάντων…) Λόγῳ τῆς ἐμμονῆς τοῦ Καραμανλῆ λοιπὸν νὰ ἐφαρμοστῆ ἀναλογικὸ ἐκλογικὸ σύστημα, ἔγινε Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ στὴν ὁποία πρωτοστάτησαν οἱ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ καὶ ΡΑΛΛΗΣ. (Ὅρα ἀνωτέρω.) Τὸ πιάσατε τὸ ὑπονοούμενο ἐλπίζω…
    Καὶ τώρα, νὰ ἔρθουμε στὸ ψητὸ (κατὰ πῶς λέγανε παλιότερα οἱ γηγενεῖς τοῦ Μοριᾶ καὶ τῆς Ρούμελης):Ἡ φυγὴ (γιατὶ περὶ φυγῆς πρόκειται) τοῦ Καραμανλῆ στὴ Γαλλία τὸ 1963 ΔΕΝ εἶναι γεγονὸς μεμονωμένο. Συνδέεται, πράγματι, μὲ τὴ θανάτωση τοῦ Κέννεντυ στὶς Η.Π.Α. (1063), ἐκείνη τοῦ Grimau στὴν Ἱσπανία (1963), τὴ δολοφονία τοῦ Πορτογάλου Delgado στὸ Badajoz τῆς Ἱσπανίας (1965), τὴ δολοφονία τοῦ Λαμπράκη στὴ Θεσσαλονίκη καθὼς καὶ μὲ τὴν πτώση τοῦ Ντε Γκὼλ στὴ Γαλλία, μὲ τὸν “Μάη τοῦ 1968”. Καὶ ὅλα αὐτά, γιατί; Γιὰ νὰ ἐξασφαλιστῆ τὸ Ἰσραὴλ πρῶτα-πρῶτα καὶ γιὰ νὰ μὴ κατεβοῦν οἱ Ρῶσοι στὴ Μεσόγειο. Αὐτὰ βέβαια χρειάζονται ἀνάλυση καὶ τεκμηρίωση, ποὺ προθύμως θὰ παράσχω παντὶ τῷ αἰτοῦντι, ἀλλὰ πρὸς τὸ παρὸν τὰ δηλώνω κατηγορηματικῶς.
    Μὲ λίγα λόγια: Ὅλος ὁ κόσμος μας χορεύει στοὺς ρυθμοὺς ποὺ τοῦ “παίζουνε” οἱ “συμβασιοῦχοι τοῦ Θεοῦ”/ἐξαποδῶ. Ἀλλὰ τὸ εἶπα καὶ τὸ ξαναλέω:
    ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ!
    (Ἕπεται συνέχεια.)

  4. Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως ἐχέτω. Ἤδη ὅμως σπεύδω νὰ καταλύσω τὸν λόγον. (Φιλονόη μου, οἱ ἀρχαϊκοῦρες πίπτουσι γιὰ χάρη δική σου καὶ μόνο γιὰ σένα.)
    Καταληκτηρίως λοιπὸν ἐπισημαίνω τὰ ἀκόλουθα:
    Α. Ὁ Καραμανλῆς πῆγε στὸ Παρίσι καὶ μαθήτευσε παρὰ τῷ Raymond Aron.
    B. Ὁ ἐν λόγῳ Aron (ὄνομα καὶ πρᾶγμα τὸ ἄτομον) τοῦ ἐξήγησε τοῦ Καραμανλῆ τί ἔπρεπε νὰ κάνη ὥστε νὰ μὴ τὸν καθαρίσουνε ἀφ’ἑνὸς καὶ γιὰ νὰ ξαναδῆ ἐξουσία ἀφ’ἑτέρου.
    Γ. Ὁ Καραμανλῆς τὸ ἔμαθε τὸ μάθημά του ἀπ’ἔξω κι ἀνακατωτά. Ὅθεν, ἐπιστρέψας στὴν Ἑλλάδα ἔφτιαξε τὴ “Νέα Δημοκρατία” (ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΚΙΝΕΖΟΥ ΑΛΛΑ ΚΙΝΕΖΟΪΟΥΔΑΙΟΥ ΜΑΟ ΤΣΕ-ΤΟΥΓΚ) καὶ ἐπέτρεψε (μὲ παγωμένη τὴν καρδιά του, ἐξυπακούεται, δηλαδὴ ἀκουσίως) τὴν προετοιμασία τῆς ἀνόδου τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου καὶ τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. στὴν ἐξουσία.
    Νά γιατί στὴν Ἑλλάδα μας, πέρα ἀπὸ τὸ μοναδικὸ ἀνὰ τὴν ὑφήλιο φαινόμενο τῶν εὐσεβῶν, εὐλαβῶν, νηστευτῶν καὶ φιλακόλουθων Ἑλληνοορθόδων ἀριστεροχριστιανιστῶν, τίθενται εἰς τὴν διάθεσιν τῶν ἑκάστοτε ἐκλογέων δύο σαφῶς ἀμερικανόστροφα κομμουνιστικὰ κόμματα, ἕνα τροτσκιστικὸ (ΠΑ.ΣΟ.Κ./ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) καὶ ἕνα μαοϊκό, ἡ Νέα Δημοκρατία. Ἰδοὺ ἀκόμη ἕνα ἑλληνικὸ θαῦμα! Σὲ ποιὰ χώρα, βρῆτε μου μία μόνη, ποὺ ὁλόκληρο τὸ πολιτικὸ φάσμα νὰ διακατέχεται ἀπὸ ἀμερικανόφιλα κομμουνιστικὰ κόμματα. Καὶ αὐτά, ἐνῶ τὸ βαθὺ κράτος παρ’ἡμῖν εἶναι -σύμφωνα μὲ ὅ,τι μπορεῖ νὰ καταλάβη κανεὶς- ἡ Ἐκκλησία! (Μιλᾶμε γιὰ σχιζοφρένεια ποὺ βγάζει μάτια καὶ ποὺ μόνο γιὰ γέλια δὲν εἶναι.)
    Δ. Ἐλπίζω ὅτι δὲν θὰ μᾶς προκύψη ἐδῶ κάποιος (δὲν τὸν χαρακτηρίζω, ἀλλὰ εὐνόητο παραμένει τί ἀκριβῶς θέλω νὰ πῶ) ὁ ὁποῖος θὰ ἀνακράξη: “Καὶ ὁ φάκελλος τῆς Κύπρου;” Τὸ δηλώνω ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ: Ὅλοι μὰ ὅλοι ἦταν στὸ κόλπο! Ἀμάν, πιά! Ἀκόμα νὰ τὸ χωνέψετε; Ὁ κατ’ἐξοχὴν ἄνθρωπος τοῦ Μακαρίου ἦταν ὁ -ΧΟΥΝΤΙΚΟΣ- Σάββας Κωνσταντόπουλος. Αὐτός, ὁ Κωνσταντόπουλος, κατέβηκε στὴν Κύπρο ἑβδομάδες πρὶν ἀπὸ τὸ πραξικόπημα τοῦ 1974 καὶ ἐνημέρωσε λεπτομερῶς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο/Πρόεδρο τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας/Ἐθνάρχη κ.τ.λ. γιὰ τὸ κυριολεκτικῶς “θέατρο” ποὺ ἐπρόκειτο νὰ παιχτῆ πραξικοπηματικῶς. (Τὸν συνόδευε μάλιστα τὸν Κωνσταντόπουλο καὶ ἡ φίλη του, ἐπίσης δημοσιογράφος ἐπιφανής.)
    Καὶ ὡς πρὸς ταῦτα, ἀρκείτωσαν ἡμῖν τὰ ἀνωτέρω. (Κύττα, Φιλονόη, τί γράφω γιὰ χάρη σου!) Τὸ θέμα εἶναι τί δέον γενέσθαι (= ἐμεῖς τί κάνουμε).
    Οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ! (Ἄλλη ἀρχαϊκούρα, ἀλλὰ τὸ εἴπαμε: Χορεύουμε ἐμεῖς στὸν ρυθμὸ τοῦ ἱστοχώρου τῆς Φιλονόης μας.) Τὸ δηλώνω κατηγορηματικῶς:
    ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΘΗ ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΤΩΡΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ “ΧΟΥΝΤΙΚΩΝ”! Ὄχι, γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ!
    Ὅτι οἱ “Ἀπριλιανοὶ” ὑπῆρξαν παρασάγγες καλλίτεροι ἀπὸ τὰ τωρινὰ “σούργελα”/”σαπρόφυτα” εἶναι πασιφανὲς καὶ αὐταπόδεικτο. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ ἐπιδιώξουμε ἐπιστροφὴ στὸ πολιτικὸ παρελθὸν τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 καὶ ἐκείνης τοῦ 1970. Ἐὰν καταφέρουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ σημερινὸ βδέλυγμα, αὐτὸ θὰ εἶναι εὐκαιρία μοναδικὴ νὰ δημιουργήσουμε κάτι ὡραιότερο ἀπὸ τὰ νῦν καὶ τὰ προηγούμενα – γιὰ τὴν Πατρίδα μας, τὰ παιδιά μας καὶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.

  5. Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάνειμι (= ἐπανέρχομαι. [Τί κάθομαι καὶ γράφω, ρὲ Φιλονόη, γιὰ χάρη σου! Τόσες ἀρχαϊκοῦρες μαζεμένες ποτέ μου δὲν ἔχω γράψει/πεῖ στὸ παρελθόν.])
    Μεγάλο ἐνδιαφέρον, νομικῶς κυρίως μὰ καὶ ἱστορικῶς, παρουσιάζει ἡ μεθόδευση μέσω τῆς ὁποίας ὁ Καραμανλῆς φυλάκισε τοὺς “Ἀπριλιανούς”. Νομικῶς ἡ διαδικασία ὑπῆρξε “ἄψογη”. Ὁ Καραμανλῆς, μόλις ἀνέλαβε πρωθυπουργός, δὲν προχώρησε σὲ ἄρση τῆς ἀμνηστείας, ἡ χορήγηση τῆς ὁποίας εἶχε τεθῆ ὡς ὅρος γιὰ τὴν αὐτοκατάλυση τοῦ στρατιωτικοῦ καθεστῶτος. Ὅταν ὅμως ἔγιναν ἐκλογὲς καὶ συνακολούθως συνῆλθε ἡ πρώτη Βουλή, ἄρχισαν οἱ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ μηνύσεις κατὰ τῶν “συνταγματαρχῶν” οἱ ὁποῖες ἐπέφεραν τὴν ἀπαγγελία ποινῶν στὶς ὁποῖες συγκατένευσε ἡ Βουλὴ (μὲ κάποιο ψήφισμα, ἐὰν θυμᾶμαι καλά). Ὁπότε οἱ ἄνθρωποι φυλακίστηκαν – καὶ κατὰ κανόνα πέθαναν στὴ φυλακή. (Ὁ Ὀδυσσέας Ἀγγελῆς αὐτοχειριάστηκε.)
    Τὸ πάρα πολὺ ἐνδιαφέρον εἶναι ἡ ὁμοιότητα ποὺ παρουσιάζει αὐτὴ ἡ μεθόδευση μὲ ἐκείνη τοῦ Φράνκο κατὰ τὸ 1939, ὅταν δηλαδὴ ἔληξε νικηφόρος γιὰ αὐτὸν τὸν τελευταῖο ὁ Ἐμφύλιος Πόλεμος τῆς Ἱσπανίας. Ὅταν μαζικῶς οἱ νικημένοι Δημοκρατικοὶ παραδόθηκαν στὰ στρατεύματα τοῦ Φράνκο, αὐτὸς διέταξε νὰ μὴ κρατηθοῦν αἰχμάλωτοι. Πῆραν λοιπὸν οἱ νικημένοι τὴν ἐντολὴ νὰ ἐπιστρέψουν στὰ χωριὰ καὶ τὶς πόλεις καταγωγῆς τους καὶ ἐκεῖ, ἐὰν εἶχαν “ἀδικήσει”, ἔπρεπε νὰ γίνη μήνυση ἐναντίον τους καὶ νὰ τοὺς ἐπιβληθῆ ἡ ἀνάλογη ποινή. Εὐχερῶς κατανοεῖ κανεὶς τὸ τί ἐπακολούθησε…
    Τὴ διαδικασία αὐτήν, τῆς ὑποβολῆς ἀτομικῶν μηνύσεων (ὁπότε τὸ Κράτος θεωρητικῶς ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν εὐθύνη τοῦ καταλογισμοῦ τῶν ποινῶν) θεωρῶ ἀπίθανο νὰ τὴ μηχανεύτηκε μονάχος του ὁ Καραμανλῆς. Πρέπει οἱ ὁδηγίες νὰ τοῦ δόθηκαν “ἀπ’ἔξω”, πιθανότατα ἀπὸ τὸν Raymond Aron ἤ, ἔστω, τὸ περιβάλλον του.

    • Ὑπῆρξε καὶ πρόσκλησις ἀπὸ ἐφημερίδα, βάσει τῶν ὅσων ἀναφέρει ὁ Μᾶνος, ποὺ ζητοῦσε νὰ κατατεθοῦν μηνύσεις γενικῶς ἀπὸ τοὺς πολῖτες, ἀκόμη κι ἐὰν αὐτὲς ἦσαν ψευδεῖς.

  6. Kαὶ ἰδοὺ ἐγὼ ποὺ ξανὰ-μανὰ ἐπάνειμι. Πρωτοστάτης/μπροστάρης στὶς “δίκες τῶν χουντικῶν” ὑπῆρξε ὁ -πασίγνωστος- δικηγόρος Λυκουρέζος, ὁ σύζυγος τῆς Λάσκαρη. Ἀμέσως μετὰ τὶς δίκες, ὁ Λυκουρέζος ἐξελίχθηκε σὲ τηλαυγῆ ἀστέρα τοῦ νομικοῦ χώρου τῆς χώρας μας: Ὅποιος προσέφευγε στὶς νομικές του ὑπηρεσίες, κατὰ κανόνα κέρδιζε τὴν ὑπόθεσή του.
    Χωρὶς καθόλου νὰ ἀμφισβητῶ τὶς νομικὲς ἱκανότητες τοῦ κ. Λυκουρέζου, ψυχανεμίζομαι ὅτι ἡ συσσώρευση τῶν δικανικῶν θριάμβων του μεγάλως ὀφείλεται στὴν αἴγλη ποὺ τὸν περιέβαλλε ὡς “μπροστάρη τῆς τιμωρίας τῶν χουντικῶν”. Mutatis mutandis δηλαδή, ἔχουμε καὶ ἐδῶ ἐφαρμογὴ τοῦ πασίγνωστου καὶ πανίσχυρου νομικοῦ ἀξιώματος: “Ὁ καλὸς δικηγόρος ξέρει τοὺς νόμους, ὁ πολὺ καλὸς δικηγόρος ξέρει τὸν δικαστή”.

    • Πάντα σύμφωνα μὲ τὸ παραπάνω βιβλίο ὁ λυκουρέζος ἔγραψε, χρόνια ἀργότερα, ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα γιὰ τὸ ἐὰν ἦσαν συνταγματικῶς (καὶ νομικῶς) δίκαιες οἱ δίκες. Ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς ὁμολογεῖ πὼς ἦταν παράνομες καὶ ἀντισυνταγματικές, ἀλλὰ μίαν χαρὰ τὸ ἀποσιώπησε ὅταν συνέβη.

  7. Ἕνα εἶναι τὸ ζητούμενο/ποθούμενο τῶν Ἑλληνοορθοδόξων (εὐσεβῶν τε καὶ ἀσεβῶν): Νὰ ἀποδείξουν πὼς δὲν εἶναι μαλάκες! Χαζὸς ἦταν ὁ -κάθε- Λυκουρέζος νὰ ἀποπτύση τὴν εὐκαιρία νὰ τὴ βολέψη διὰ βίου; Μετὰ βέβαια “μετενόησε” – χωρὶς κανένα κόστος ἐξυπακούεται! Σὰν τὸν Βλάχο, ἐξέχον στέλεχος τῆς διπλωματικῆς “μας” ὑπηρεσίας καὶ ἀκαδημαϊκό, πού, μόλις ἔμαθε τὰ τοῦ πραξικοπήματος “κατὰ τοῦ Μακαρίου”, παραιτήθηκε. Χάσκουν οἱ χαχόλοι! (Αὐτοί, Φιλονόη μου, εἶναι τὸ πρόβλημα καὶ ὄχι ὁ κάθε Λυκουρέζος, Βλάχος κ.ο.κ.) Παραιτήθηκε ὄχι ἀπὸ τὴν κρατικὴ θέση του στὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἀλλὰ ἀπὸ γενικὸς γραμματέας τοῦ ἐν λόγῳ ὑπουργείου! Σιγὰ τὰ ὠά, ποὺ λέγανε καὶ οἱ παλιοί! Τί ἔπαθε; Ἀπολύτως τίποτα! Τὰ μιστὰ συνέχισαν νὰ πέφτουν, διπλωμάτης (ἐκλεκτὸς ἐννοεῖται) παρέμεινε καὶ ἄνοιξε τὸν δρόμο (μὲ τὴν παραίτησή του) γιὰ τὴν ἀξιοποίησή του ἀπὸ τὸ καθεστὼς τῆς μεταπολίτευσης.
    Φιλονόη μου, ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ!

  8. Ὑπάρχουν καὶ μερικὰ ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα καλοῦνται νὰ ἀπαντήσουν ὁ Μάνος Χατζηδάκης, ἐγὼ ἤ καί, ἀκόμα καλλίτερα, οἱ νεότεροι. Συγκεκριμένα:
    1. Ἡ καταγωγὴ τῆς μητέρας τοῦ Καραμανλῆ. (Πολὺ σωστὰ ἔθεσες, Φιλονόη, τὸ έρώτημα τῆς σχέσης της μὲ τὴ μητέρα τοῦ Ὠνάση.)
    2. Ἡ σχέση τοῦ Γεώργιου Παπαδόπουλου μὲ τὸν Γεώργιο Παπανδρέου. Καὶ αὐτό, ἐπειδὴ ὑφέρπουν ἐνδείξεις ὅτι ἀλληλογνωρίζονταν – μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὴ βγάλη καθαρὴ ὁ Παπαδόπουλος μὲ τὸ “σαμποτὰζ στὸν Ἕβρο”, ἐνῶ πλήρωσαν τὴ ζημιὰ φαντάροι ἐντελῶς ἀθῶοι. (Γνώρισα ἕνα ἀπὸ αὐτούς: Ἔμεινε στὴ φυλακὴ μέχρι τὴ μεταπολίτευση.)
    3. Καὶ τὸ κυριότερο: Ἡ πτώση τοῦ Ἰωαννίδη. Γιατί; Ἦταν ἀποδεδειγμένως ἄνθρωπος τῶν “συμβασιούχων τοῦ Θεοῦ” καὶ προετοίμαζε τὴ νομιμοποίηση τῆς Ε.Δ.Α. καθὼς καὶ τὴν μετάκληση ἐξ Ἀμερικῆς στὴν Ἑλλάδα, προκειμένου νὰ καταλάβη ἐπιφανὲς κυβερνητικὸ ἀξίωμα, τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου/Andrew Papandrew. Τί ἔγινε καὶ τὸν ἀδειάσανε μὲ τρόπο τόσο τραγικό;

    • Γιὰ τὸ πρῶτο …ὑποψιάζομαι.
      Γιὰ τὸ δεύτερο …φαντάζομαι.
      Γιὰ τὸ τρίτο …νομίζω (πὼς ἔπρεπε νὰ εὐρεθῇ κάποιος …μουντζούρης!!!)

    • Νομίζω ὅμως, ἐὰν θυμᾶμαι καλῶς, πὼς ὁ Παττακὸς ἔχει ἀναφερθῇ στὶς σχέσεις παπανδρέου Παπαδοπούλου. Κάτι σὲ κουμπαριά, ἀναδεξιμιὸς νομίζω. Δὲν θυμᾶμαι καλῶς.

  9. Δὲν νομίζω ὅτι ὁ Ἰωαννίδης ὑπῆρξε ἁπλῶς ὁ μουτζούρης. Κάτι ἄλλο πρέπει νὰ κρύβεται. Πῆγε νὰ βγἀλη τὰ πετρέλαια; (Τὴν ἀπορία τὴν ἔχω ἐδῶ καὶ χρόνια…)

  10. Καλημέρα σας. Με απόλυτο σεβασμό προς τον κ. Μιχαλοπουλο θα απαντήσω σταδιακά σε μερικά γραφόμενα του. Επειδή μου αρέσει να απαντώ με στοιχεία αδιαψευστα σας επισυνάπτω αρχικά άρθρο μου με όλα τα στοιχεία για το περιβόητο σαμποτάζ του Έβρου το οποίο αποκαλύπτει την αλήθεια και ποσο την έχουν παραποιησει…
    http://epok1973.com/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/85-t%CE%BF-%E2%80%9C%CF%83%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%B6%E2%80%9D-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85-%E1%BD%81-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%AF-%E1%BC%A1-%E1%BC%80%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1

  11. Επίσης, όπως έχω αποδείξει πλήρως με ντοκουμέντα και πιστοποιητικά είναι μύθοε ότι ο Γ. Παπανδρέου βάπτισε τον Γ. Παπαδόπουλο. Τον Παπαδόπουλο τον βάπτισε ο ιατρός Μυλωνοπουλος από την Πάτρα. Σας παραπέμπω για πλήρη στοιχεία περί αυτού στον Α τόμο της 4τομης βιογραφίας του Γ Παπαδόπουλου που έχω γράψει

  12. Καλησπέρα σας. Κατά πρώτον ευχαριστώ θερμά για την βιβλιοκριτική. Επίσης θερμά ευχαριστώ τον σεβαστό κ. Μιχαλόπουλο για τα καλά του λόγια όσον αφορά το έργο μου. Με απόλυτη εκτίμηση προς το πρόσωπό του, θα ήθελα να σχολιάσω – απαντήσω σε μερικά από τα γραφόμενά του. Ξεκινώ με τα όσα γράφει για το λεγόμενο “σαμποτάζ του Έβρου”. Αντί να σας κουράσω με κατεβατά, θα σας επισυνάψω εδώ το link ενός άρθρου μου στο οποίο υπάρχουν πλήρη, ολοκληρωμένα επίσημα και εμπεριστατωμένα στοιχεία για την αλήθεια πίσω από το μύθο, για το γεγονός αυτό…
    http://epok1973.com/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/85-t%CE%BF-%E2%80%9C%CF%83%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%B6%E2%80%9D-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85-%E1%BD%81-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%AF-%E1%BC%A1-%E1%BC%80%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1

  13. Όσον αφορά τα όσα γράφει ο φίλτατος κ. Μιχαλόπουλος περί δήθεν “ξενοκίνητης”, Νατοκίνητης, ισραηλοκίνητης και δεν ξερω εγώ τι άλλο. Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να παραθέσω εδώ τα επίσημα στοιχεία από όλα τα απόρρητα έγγραφα, αποχαρακτηρισθέντα αρχεία κ.λπ. που αποδεικνύουν συντριπτικά περί του απολύτως αντιθέτου. Συγκεκριμένα:
    Ἀπό τίς ἐκλογές τοῦ 1958 ἀκόμη, οἱ ΗΠΑ ἔβλεπαν ὡς ἀπειλή καί ἐμπόδιο στά σχέδιά τους μία ἀνεξέλεγκτη ἐπέμβασι “Συνταγματαρχών”. Σέ ἀπόρρητη ἔκθεσι τῆς Πρεσβείας τῶν ΗΠΑ συνταχθεῖσα σέ συνεργασία μέ τήν CIA ἀνέφεραν ὡς κίνδυνο τήν:
    «…πιθανότητα μία ὁμάδα νεαρῶν Συνταγματαρχῶν νά ἐξεγερθῆ καί νά κηρύξη μία νέα κατάστασι μέ στόχο τήν ἐξάλειψι τῆς διαφθορᾶς, τήν ἐκκαθάρισι τῆς πολιτικῆς ζωῆς… Ὑπάρχουν σκόρπιες ἐνδείξεις πώς μερικοί νέοι ἀξιωματικοί προωθοῦν τέτοιες ἰδέες».
    Καί συμπλήρωνε ἡ “Ἔκθεσις” μέ φόβο:
    «…αὐτήν τήν στιγμή, ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά πῆ κανείς εἶναι ὅτι αὐτή ἡ “ὁμάδα” ἔχει τήν δυνατότητα νά ἐμποδίση σοβαρά ἕνα πραξικόπημα ἀπό δεξιούς συντηρητικούς ἀνωτάτους ἀξιωματικούς».

    Γ. Παπαδόπουλος: “Μακρυά ἀπό τοῦς Ἀμερικανοῦς!…”

    Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1963 ὁ μέχρι τότε Α/ΓΕΣ Ἀντιστράτηγος Βασ. Καρδαμάκης, συνομιλῶντας μέ τόν Στρατιωτικό Ἀκόλουθο τῆς Πρεσβείας τῶν Η.Π.Α. Συνταγματάρχη Μπώλντρυ, ἀνέφερε γιά πρῶτη φορά τό ὅνομα τοῦ Γ. Παπαδοπούλου ὡς ἡγετική μορφή σέ περίπτωσι ἐπεμβάσεως τοῦ Στρατοῦ.
    Στήν “ἀναφορά” του πρός τόν πρέσβυ τῶν ΗΠΑ, ὁ Μπώλντρυ σημεῖωνε: «…Ὁ Παπαδόπουλος δέν εἶναι γνωστός στό γραφεῖο μας».
    Ὁ πρέσβυς Χ. Λαμπουίζ ἀνήσυχος ἔσπευσε νά ἐνημερώση τόν ὑπουργό Ἑξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. Ντήν Ράσκ καί τήν D.I.A. (Defence Intelligence Agency)
    Οἱ ἔρευνες γιά τό πρόσωπο τοῦ Γ. Παπαδοπούλου -μετά τήν ἀναφορά Καρδαμάκη- τρομοκράτησαν τοῦς Ἀμερικανοῦς, οἱ ὁποῖοι τόν χαρακτήριζαν – ὅπως καί οἱ σοβιετικοί- ὡς “νασερικό στοιχεῖο”!
    Τό State Department ἐνέκρινε πρός τόν πρέσβυ Λαμπουίζ νά ἐνημερώση ἀμέσως τόν Καρδαμάκη ὅτι οἱ Η.Π.Α. εἶναι ἀντίθετες σέ «ἐξωσυνταγματικές λύσεις».
    Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1964, ὁ ἀπόστρατος Ἐπισμηναγός Παν. Καρύδας ἔλεγε στόν Σμήναρχο Ἀντώνιο Σκαρμαλιωράκη ὅτι ὁ Ἀε¬ροπορικός Ἀκόλουθος τῆς πρεσβείας τῶν ΗΠΑ Γουίλιαμς, πλησίαζε ἀξιωματικούς καί τούς προέτρεπε νά συσπειρωθοῦν γύρω ἀπό ἕναν Ἕλληνα Στρατηγό.
    Ὁ Σκαρμαλιωράκης τότε τοῦ ἀποκάλυψε τήν ὕπαρξι μιᾶς ὀργανώσεως ἀξιωματικῶν ὑπό τόν Ἀντισυνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλο. Ὁ Καρύδας ἅρπαξε τήν εὐκαιρία καί ζήτησε ἐπαφή τῆς ὀργανώσεως μέ τόν ἐπιτετραμένο τῆς πρεσβείας τῶν Η.Π.Α. Νόρμπερτ Ἄνσουτς.
    Ὁ Σμήναρχος Σκαρμαλιωράκης ἀποφάσισε τότε νά πάη στόν Ἔβρο καί νά ἐνημερώση τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο πού ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ ὡς Διοικητής τῆς 117 Μοίρας Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ:
    «Βρέχει καρεκλοπόδαρα στήν Ὀρεστιάδα. Ὁ Παπαδόπουλος μπαίνει στό αὐτοκίνητό μου καί ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τό ξενοδοχεῖο. Τοῦ διηγοῦμαι ἐν τάχει τά καθέκαστα. Τινάζεται ἀπό τήν θέσι τοῦ ὅταν τό ἀκούει:
    “Προσοχή! Ἔχω διασταυρωμένες πληροφορίες ὅτι οἱ Ἀμερικανοί προσπαθοῦν νά ἰχνηλατήσουν τήν ὕπαρξι κινήσεως ἐκ μέρους Ἀξιωματικῶν γιά νά τήν ἐξουδετερώσουν. Κρατηθῆτε μακρυά τους! Εἶναι κίνδυνος – θάνατος!”».
    Ἡ ἀντίδρασις τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου ἀποδεικνύει τήν ἀπέχθειά του γιά κάθε πιθανότητα ἐπαφῆς ἤ χειραγωγήσεως ἀπό τούς Ἀμερικανούς.

    Βασιλεύς & Ε.Ρ.Ε. πρός Η.Π.Α

    Ἀμέσως μετά τά Ἰουλιανά τοῦ 1965, ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος Β’ ἄρχισε νά σκέπτεται τήν πιθανότητα ἐκτροπῆς.
    Ἤδη ἀπό τίς 11 Δεκεμβρίου 1966 τρία κορυφαῖα στελέχη τῆς ΕΡΕ, οἱ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ, Παναγῆς Παπαληγούρας καί Παναγιώτης Πιπινέλης σέ συνομιλία τους μέ τόν Πρέσβυ τῶν ΗΠΑ Φίλιπ Τάλμποτ εἶχαν προτείνει:
    «…μή κλασικές λύσεις καί τήν ἀνάγκη ἐξευρέσεως εὑρηματικῶν λύσεων γιά τήν διακυβέρνησι τῆς Χώρας, μετά ἀπό ἀναστολή τῆς λειτουργίας τοῦ κοινοβουλευτικοῦ πολιτεύματος»
    Στίς 28 Ἰανουαρίου 1967 ὁ τότε Διευθυντής τοῦ Πολιτικοῦ Γραφείου τοῦ Βασιλέως Δ. Μπίτσιος συναντήθηκε μέ τόν Σταθμάρχη τῆς C.I.A. Τζάκ Μώρυ σέ κατοικία γνωστοῦ ἐπιχειρηματία.
    Ὁ βασιλικός σύμβουλος τόνισε στόν σταθμάρχη τῆς CIA πώς:
    «…ἐάν ἡ ἀμερικανική κυβέρνησις θέλει σοβαρά νά ἀντικρούση τήν σοβιετική διείσδυσι καί τήν ἀνατρεπτική δράσι τῶν κομμουνιστῶν στό ἐσωτερικό, θά πρέπει νά ἀντιδράσῃ μέ σοβαρότητα στίς δραστηριότητες τοῦ Ἀνδρέα».
    Κατόπιν ὁ Μπίτσιος μπῆκε στήν οὐσία τῆς συζητήσεως. Ρώτησε ἀνοικτά τόν Μώρυ:
    «Ποία θά ἦταν ἡ ἀμερικανική ἀντίδρασις ἐάν ἡ κατάστασις ἀπαιτοῦσε ὡρισμένα ἀκραῖα μέτρα;»
    Ὁ Σταθμάρχης τῆς CIA σχολίασε πώς “ἀντισυνταγματικές μεθοδεύσεις” θά ὁδηγοῦσαν σέ “ἐξαιρετικά ἀρνητική” ἀντίδρασι τῶν Η.Π.Α. Καί ἀνοικτά ἐτάχθη κατά τῆς ἐπιβολῆς δικτατορίας.
    Ὁ Μπίτσιος ἐπέμεινε, τονίζοντας μάλιστα πώς:
    «Ἡ ἐκτροπή θά ἔπρεπε νά γίνῃ πρίν καί ὄχι μετά τίς ἐκλογές!»
    Ἦταν ἐμφανέστατο ὅτι ὁ Βασιλεύς ζητοῦσε τό “πράσινο φώς” ἀπό τίς ΗΠΑ, γιά βασιλική δικτατορία!
    Ὁ Μώρυ ὅμως συνέχισε νά εἶναι ἀποτρεπτικός. Προτιμοῦσε ἄλλες μεθόδους. Στίς ἀρχές Φεβρουαρίου πρότεινε στόν Τάλμποτ μία μικρή μυστική ἐπιχείρησι τῆς CIA γιά ἐνίσχυσι ἀντιπαπανδρεϊκῶν ὑποψηφίων μέ 100.000 δολλάρια. Τό σχέδιο ἐπεξεργάστηκαν ὁ πολιτικός σύμβουλος Τζών Ντέυ καί ὁ Τζώρζ Ἰωαννίδης, ἀλλά τε¬λικά ἀπερρίφθη ἀπό τήν Ἐπιτροπή 303 τοῦ Λευκοῦ Οἴκου.
    Στίς 9 Μαρτίου 1967, Ἔκθεσις τοῦ Σταθμοῦ τῆς CIA ἀνέφερε πώς ὁ Α/ΓΕΣ Σπαντιδάκης εἶχε ἐνημερώσει ἀμερικανική πηγή πώς κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Βασιλέως, συνέτασσε “Σχέδιο Ἐνεργείας” γιά πιθανή ἐπέμβασι τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Μάλιστα, ἐνημερωνε ὅτι τήν ἐπίβλεψι τοῦ Σχεδίου εἶχαν ὁ γραμματεύς τοῦ Βασι-λέως Ταγματάρχης Μ. Ἀρναούτης καί ὁ Α/ΓΕΑ Ἀντωνάκος.
    Στίς 29 Μαρτίου 1967 ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ἦλθε σέ ἐπαφή μέ τόν πρεσβευτή τῶν ΗΠΑ Φίλιπ Τάλμποτ στόν ὁποῖο ἀνέφερε ὅτι:
    «…Μόνον θαῦμα μπορεῖ νά τόν σώσῃ ἀπό τήν τελική ἐπιλογή ἀνάμεσα στήν παράδοσι τῆς Χώρας στούς Παπανδρέου καί τήν ἐπιβολήν δικτατορίας πρό ἤ ἀμέσως μετά τίς ἐκλογές!…».
    Συνεχίζοντας ὁ Βασιλεύς ζήτησε: «…τήν σαφῆ ἀμερικανική ὑποστήριξι γιά τήν ἐπιβολή δικτατορίας!»
    Ρωτοῦσε δέ: «…ἐάν θά μποροῦσε νά ὑπολογίζῃ εἰς βοήθεια τῶν ΗΠΑ σέ πε¬ρίπτωσι πού ἐξηναγκάζετο νά προχωρήσῃ στήν ἐκτροπή».
    Ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Τάλμποτ, ἀπέστειλε τήν ἑπομένη Ἐπιστολή πρός τό State Department μέ τό αἴτημα τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου. Στίς 3 Ἀπριλίου 1967, ὁ Βοηθός Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτε-ρικῶν τῶν ΗΠΑ St. Rockwell καί ἡ ἡγεσία τοῦ State Department ἔγραφε ὡς ἀπάντησι:
    «Γιά λόγους ἀρχῆς, οἱ ΗΠΑ θά εἶναι φυσικά ἀντίθετες σέ ἐξω-κοινοβουλευτική κίνησι. Θά πρέπει νά ὑπογραμμίσετε πώς ἡ ἀντίδρασις τῶν ΗΠΑ δέν μπορεῖ νά καθοριστῇ ἐκ τῶν προτέρων, ἀλλά θά ἐξαρτηθῇ ἀπό τίς συνθῆκες πού θά ἐπικρατοῦν ἐκείνη τήν στιγμή».
    Δηλαδή ὁ Βασιλεύς ἐλάμβανε ἕνα “πορτοκαλί φώς”. Δέν τόν παρώτρυναν, ἀλλά καί δέν τόν ἀπέτρεπαν…
    Στίς 8 Ἀπριλίου 1967, ὁ Τάλμποτ συναντήθηκε μέ τόν Βασιλέα καί τοῦ μετέφερε τήν ἀπάντησι τῆς Οὐάσιγκτων:
    «Ἐξήγησα στόν Βασιλέα, πώς ἡ Ἀμερικανική Κυβέρνησις δέν μπορεῖ νά τοῦ δώση ἐκ τῶν προτέρων διαβεβαιώσεις ὅτι θά τόν ὑποστηρίξῃ καί σημείωσα τήν παραδοσιακή ἀντίθεσί μας σέ δικτατορικές λύσεις συνταγματικῶν κρίσεων…».
    Ὁ Τάλμποτ περιγράφει στήν ἔκθεσί του τόν Κωνσταντῖνο ἀπογοητευμένο καί σημειώνει πώς τό δίλημμα τοῦ Βασιλέως παρέμενε:
    «…ἤ νά παραδώσῃ τήν Χώρα στόν Παπανδρέου ἤ νά ἐπιβάλῃ δικτατορία πρίν ἤ ἀκριβῶς μετά τίς ἐκλογές».
    Παράλληλα, ὁ Κωνσταντῖνος στίς 4 Ἀπριλίου 1967 διόριζε Πρωθυπουργό τόν τότε ἀρχηγό τῆς Ε.Ρ.Ε. Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Τό πού ἀπέβλεπε ὁ τελευταῖος, ἀπεκάλυπτε ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Φ. Τάλμποτ: Ἔγραφε στήν Οὐάσιγκτων πώς ὁ Κανελλόπουλος δήλωσε στόν Βασιλέα ὅτι ἄν διαφαινόταν νίκη τῆς Ε.Κ. στίς ἐκλογές τότε:
    «…θά τίς ἀνέβαλλε ἔπ᾽ ἀόριστον καί θά ἦταν διατεθειμένος νά καταστῇ de facto δικτάτωρ!».
    Συνεπῶς, οἱ ὑπηρεσίες τῶν Η.Π.Α γνώριζαν μόνο τίς προθέ-σεις τοῦ Βασιλέως καί τῆς Ε.Ρ.Ε. γιά δικτατορία…

    State Department : “Δέν ἔχουμε πληροφορίες…”

    Ὅπως σαφῶς φαίνεται λοιπόν, ἀπό τά ἀρχεῖα καί τίς ἐκθέσεις τοῦ State Department καί τῆς CIΑ, οἱ Ἀμερικανοί γνώριζαν μόνον τήν πιθανότητα ἑνός βασιλικοῦ πραξικοπήματος ὑπό τήν καθοδήγησι τῶν Στρατηγῶν καί τήν στήριξι τῆς Ε.Ρ.Ε. Τί ὅμως συνέβαινε μέ τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο καί τούς “Συνταγματάρχες”;
    Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 1966, οἱ Ἀξιωματικοί ἀπό Συνταγματάρχη καί κάτω, εἶχαν ἀρχίσει νά συσπειρώνονται γύρω ἀπό τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο. Οἱ κινήσεις αὐτές ἀρχικά ἐντοπίστηκαν ἀπό τόν Σταθμό τῆς CIA ὁ ὁποῖος συνέταξε μία τρισέλιδη Ἔκθεσι μέ ἀρκετές ἀνακρίβειες πού δείχνουν τήν ἄγνοια τῶν ΗΠΑ, ἀλλά καί τό ἄγχος τους νά τίς ἀντιμετωπίσουν. Πηγή τούς ἦταν ἕνας πληροφοριοδότης πού δέν ἀναφέρεται ἀλλά κατατάσσεται στήν κατηγορία C (ἀρκετά ἀξιόπιστη). Σέ σχόλιό της ἀναφέρει:
    «Ὁ Σπαντιδάκης εἶναι γενικά ἐνήμερος γι’ αὐτήν τήν ὑπερδεξιά συνομωτική ὁμάδα, ἀλλά πιστεύει ὅτι συμφωνεῖ περισσότερο μέ τήν δική του ἄποψι, πώς δηλαδή, ὁ Βασιλεύς πρέπει νά διοικήση μέ τήν ἐπιβολή στρατιωτικοῦ νόμου. Γιά τόν λόγο αὐτόν ὑποστηρίζει πολλές μεταθέσεις πού πραγματοποιοῦνται αὐτήν τήν περίοδο».
    Στίς 13 Δεκεμβρίου 1966 ἔγινε στήν οἰκία τοῦ Συνταγματάρχου Ι. Λαδᾶ εὐρεία συγκέντρωσις Ἀξιωματικῶν ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ἐκτός ἀπό τόν Γεώργιο Παπαδό-πουλο συμμετεῖχαν οἵ: Μιχαήλ Ρουφογάλης, Ἀντώνιος Λέκκας, Ἀντώνιος Μέξης, Δημήτριος Σταματελλόπουλος, Δημήτριος Ἰωαννίδης, Νικόλαος Μακαρέζος κ.ἅ. Μεταξύ τούς ἦταν πλέον καί ὁ Ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός.
    Ἡ συγκέντρωσις ἔγινε γνωστή ἀπό κάποιον… ”πληροφοριοδότη” στόν Σταθμό τῆς CIA ἡ ὁποία ἀγωνιωδῶς προσπαθοῦσε νά ἐντο¬πίση τήν ὀργάνωσι καί τίς προθέσεις της. O Σταθμός ἔγραψε ἀναφορά γιά τήν συγκέντρωσι στήν ὁποία μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε:
    «Ἡ ὁμάδα συζήτησε τίς τρέχουσες πολιτικές ἐξελίξεις, ἀλλά δέν ἔλαβε ἀπόφαση γιά τήν ἐπιβολή δικτατορίας. Συζητήθηκαν ἐπίσης τά πλεονεκτήματα ἀναθέσεως τῆς ἡγεσίας τῆς ὁμάδος σέ ἕνα μόνον ἄτομο, ἀλλά τελικά ἀπεφασίσθη νά ἀφεθῆ πρός τό παρόν ἡ διοίκησίς της σ΄ὅλο τό Ἐπαναστατικό Συμβούλιο… Ὁ… (παραλείπεται τό ὄνομα τῆς πηγῆς) ἀνέφερε ὅτι ἡ ὑπερδεξιά συνωμοτική ὁμάδα, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ἀπό τό τέλος τοῦ 1963, συνεχίζει νά ἀνησυχῆ γιά τήν πολιτική κατάστασι….»
    Στίς 4 Ἰανουαρίου 1967 ἔγινε ἀκόμη μία συγκέντρωσις τοῦ “Ἐπαναστατικοῦ Συμβουλίου” ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Αὐτή ὑπῆρξε ἡ τελευταία συνάντησις ἡ ὁποία διέρρευσε στούς Ἀμερικανούς, ἀπό τόν ἄγνωστο “πληροφοριοδότη”.
    Ὁ ἀναλυτῆς τῶν ἑλληνικῶν ὑποθέσεων τοῦ State Depart¬ment Χ. Λαγουδάκης σέ ἔκθεσί του ἔγραφε:
    «Τό Τμῆμα τῆς Ἐγγύς Ἀνατολῆς ἔχει λάβει ἀπό τίς 19 Ἰουνίου 1965, δεκαπέντε περίπου ἀναφορές τῆς CIA ἀπό διάφορες πη-γές, γιά τήν ἀποκαλούμενη “Δεξιά Ἑλληνική Στρατιωτική Συνωμοτική Ὀργάνωσι”. Ἡ τελευταία ἀναφορά ἔχει ἡμερομηνία 23 Ἰανουαρίου 1967… Ἡ πρώτη συνάντησις τῆς ὁμάδος μετά τήν πτῶσι τῆς κυβερνήσεως Στεφανοπούλου, ἀναφέρεται ὅτι ἔγινε στίς 4 Ἰανουαρίου 1967. Ὁ Συνταγματάρχης Παπαδόπουλος ἦταν ὁ βασικός ὁμιλητής. Δέν ἔχουμε πληροφορίες γι’ αὐτήν τήν “συνωμοτική ὁμάδα” ἀπό πηγές ἐκτός τῆς CIA καί οἱ πληροφορίες μας ἀπό τήν C.A.S (Controlled American Source) εἶναι πολύ ἐλλιπεῖς. Ἐπειδή κύκλοι τῶν Ἀνακτόρων καί τοῦ Στρατοῦ ἀνησυχοῦν γιά τό ἐνδεχόμενο νίκης τοῦ Παπανδρέου στίς ἐκλογές τοῦ Μαΐου, θά ἦταν χρήσιμο νά ἔχουμε περισσότερες πληροφορίες γι’ αὐτήν τήν δεξιά ὁμάδα πού ἐνδεχομένως νά ἑτοιμάζει ἕνα ἐνδεχόμενο κίνημα. Ἴσως θά ἦταν φρόνιμο νά γίνουν διακριτικές ἔρευνες ἀπό τήν CIA καί τό πολιτικό τμῆμα (σ.σ. τῆς πρεσβείας)»
    Ἡ ἀξία τῆς ἀνωτέρω Ἐκθέσεως εἶναι μεγάλη. Διότι ἀποδεικνύει ὅτι μόλις 3 μῆνες πρό τῆς 21ης Ἀπριλίου:
    – Οἱ ὑπηρεσίες τῶν ΗΠΑ εἶχαν ἐλλιπέστατες πληροφορίες γύρω ἀπό τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο καί τήν “Ἐπαναστατική Ὁμάδα” του, μέσω κάποιου “πληροφοριοδότη”!
    – Ἐναγωνίως ἀναζητοῦσαν περισσότερες πληροφορίες ἐπιστρατεύοντας CIA, C.A.S. καί Πρεσβεῖα γιά νά ἐντοπίσουν τίς προθέσεις της!
    – Ὁ Γ. Παπαδόπουλος κάθε ἄλλο παρά ὑπό τόν ἔλεγχο ἤ ὁποιαδήποτε ἐπαφή μέ Ἀμερικανούς βρισκόταν!
    Ποιός ὅμως ἦταν αὐτός ὁ “πληροφοριοδότης”; Ὁ τότε Σταθμάρχης τῆς CIA στήν Ἑλλάδα Τζάκ Μώρυ δήλωσε πώς οἱ πληροφορίες προήρχοντο:
    «…ἀπό ἕναν πληροφοριοδότη τῆς CIA μέ τόν ὁποῖο εἴχαμε περιστασιακές ἐπαφές. Μᾶς ἐνημέρωσε γιά μία συνωμοσία μεταξύ Συνταγματαρχῶν, πού θά μποροῦσε νά ὁδηγήση σέ πραξικόπημα, ἀλλά δέν μποροῦσε ἤ δέν ἤθελε νά μᾶς πῆ λεπτομερειες.»
    Ὁ Ἀλέξης Παπαχελᾶς ἐπίσης ἀναφέρει:
    «Σύμφωνα μέ δυό στελέχη τῆς ἀμερικανικῆς ὑπηρεσίας, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦσαν στήν Ἀθήνα τήν περίοδο αὐτή, πηγές τῶν ἀναφορῶν γιά τήν ὁμάδα τοῦ Παπαδόπουλου ἦταν ὁ πρώην βουλευτής τῆς ΕΡΕ Νῖκος Φαρμάκης καί ὁ ἀπόστρατος σμήναρχος Ἀντώνης Σκαρμαλιωράκης, οἱ ὁποῖοι διατηροῦσαν σχέσεις μέ ἀμερικανικές ὑπηρεσίες. Ὁ ἑλληνοαμερικανός πράκτορας τῆς CIA Γκᾶς Ἀβρακότος εἶχε ἐπαφή μέ τόν ἐν λόγῳ πολιτικό, (σ.σ. Φαρμάκη) ἀπό τόν ὁποῖο εἶχε ἀντλήσει πληροφορίες…»
    Ἡ τελευταία διαρροή πάντως ὑπῆρξε στίς 4/1/1967. Ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη οἱ σπαρτές πληροφορίες γιά τήν ὕπαρξι μιᾶς ἐπαναστατικῆς ὁμάδος Παπαδοπούλου ἔπαυσαν. Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἐντόπισε τόν “πληροφοριοδότη” καί τόν ἀπομόνωσε. Οἱ ΗΠΑ ἔχασαν τά ἴχνη του.

    Ἡ “σκανδαλώδης ἀποτυχία”…

    Οἱ ΗΠΑ περίμεναν μία ἐπέμβασι ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν μέ τίς εὐλογίες τοῦ Βασιλέως. Αὐτό πού δέν περίμεναν ποτέ, ἦταν μία ἐνέργεια “ἀνεξέλεγκτων” ἀνωτέρων καί κατωτέρων ἀξιωματικῶν.
    Στίς 20 Ἀπριλίου 1967 –χωρίς νά φαντάζεται τί θά γίνη τήν ἑπομένη- ὁ Ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Λούκ Μπάτλ προσπάθησε νά βρῆ μία συμβιβαστική “φόρμουλα” συμφωνίας μεταξύ Βασιλέως καί Γ. Παπανδρέου προκειμένου ἀκριβῶς νά ἀποτρέψη μία βασιλική δικτατορία. Ὅπως γράφει ὁ Ἀλ. Παπαχελᾶς:
    «Ἡ Οὐάσιγκτων ἀνησυχοῦσε γιά τό ἐνδεχόμενο βασιλικοῦ πραξικοπήματος ἐν΄ὄψει τῆς προεκλογικῆς ὁμιλίας τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου καί δέν εἶχε ἀσχοληθεῖ παρά ἐλάχιστα μέ τά συνωμοτικά σχέδια τῶν συνταγματαρχῶν.»

    Σταθμός C.I.A.: “Αἰφνιδιασμένοι ἀπό τίς ἐξελίξεις”

    Τήν 21η Ἀπριλίου 1967, ὁ αἰφνιδιασμός τῶν ΗΠΑ ὑπῆρξε πλήρης. Μέ ἀποκλειστική πηγή τίς ἀποχαρακτηρισμένες ἀπόρρητες ἐκθέσεις θά παρακολουθήσουμε τόν πανικό καί τήν ἄγνοια τῆς Ἀμερικανικῆς πρεσβείας, τῆς CIA καί τοῦ State Department.
    Ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Φ. Τάλμποτ ἐνημερώθηκε στίς 02:30 ἀπό τόν ἀνηψιό τοῦ Π. Κανελλόπουλου Διονύσιο Λιβανό ὁ ὁποῖος ἔσπευσε στήν κατοικία τοῦ πρέσβυ. Μέ τίς πυτζάμες ἀκόμη… ὁ Τάλμποτ δήλωσε:
    «…ἤ ὁ Βασιλέας γνώριζε ὅτι θά γίνει πραξικόπημα καί μέ κορόιδεψε ἤ κάποιοι μας κορόιδεψαν καί τούς δυό» (!)
    Κατόπιν ἔσπευσε στήν πρεσβεία του καί ἔστειλε τό πρῶτο τηλεγράφημα στό State Department:
    «Ἐξ’ ὅσων καταλαβαίνω (!), ὁ πρωθυπουργός μόλις συνελήφθη ἀπό στρατιωτικές μονάδες, ἐνῶ ὑπάρχουν τάνκς στήν πλατεία Συντάγματος…»
    Στήν Οὐάσιγκτων, τό State Department ἐτέθη ἐπί ποδός. Ὁ ὑπεύθυνος ἑλληνικῶν ὑποθέσεων Ντάν Μπροῦστερ καί ὁ βοηθός τοῦ Τζών Ὄουενς βρίσκονται σέ τέτοιο πανικό καί ἄγνοια πού δέν πίστευαν ὅτι τό τηλεγράφημα ἀπεστάλη ἀπό τόν πρέσβυ καί ἀπάντησαν: «Ποιός ἔστειλε τό τηλεγράφημα; Ποῦ εἶναι ὁ πρεσβευτής Τάλμποτ;»
    Γιά νά λάβουν τήν ἀπάντησι τοῦ πρέσβυ: «Ἐγώ ἔστειλα τό τηλεγράφημα. Βρίσκομαι στήν Πρεσβεία μου. Τάλμποτ.»
    Ὁ Ἀλ. Παπαχελᾶς γράφει: «Κανείς τους δέν ἦταν ἀκόμη βέβαιος τί εἶχε συμβεῖ, ἄν ἐπρόκειτο γιά βασιλικό πραξικόπημα ἤ γιά κίνημα ἀγνώστων στρατιωτικῶν!»
    Σέ λίγο καταφθάνουν καί ὁ Ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν Λούκ Μπάτλ μέ τόν βοηθό τοῦ Ρόκγουελ. Ὁ πρῶτος βρισκόταν σέ ἐπίσημο δεῖπνο καί ἔσπευσε μέ τό σμόκιν. Ἔστειλε ἐπεῖγον τηλεγράφημα στήν πρεσβεία νά μάθη περισσότερα…
    Ὁ Τάλμποτ ἐνημέρωσε ὅτι δέν εἶχε πληροφορίες ἀλλά διακινδύνευσε τήν … συγκλονιστική πρόβλεψι (!) ὅτι: «…Θά πρέπει νά εἶναι ἀνώτατοι ἀξιωματικοί»!…
    Ἡ ἄγνοια τῶν ΗΠΑ εἶναι τόση πού φοβοῦνται ἀκόμη καί μηπως οἱ κομμουνιστές κατέλαβαν τήν ἐξουσία! Ὁ Ἀλ. Παπαχελᾶς γράφει:
    «Στήν Οὐάσιγκτων οἱ ὑπεύθυνοί τοῦ γραφείου ἑλληνικῶν ὑποθέσεων ἀνησυχοῦσαν ἀκόμη καί γιά τό ἐνδεχόμενο νά εἶχε σημειωθεῖ “κομμουνιστικό κίνημα”. (!) Ὁ Τάλμποτ ἔδωσε ἐντολή στούς στρατιωτικούς ἀκολούθους καί τήν CIA νά συλλέξουν ὅσες περισσότερες πληροφορίες γιά τούς ἀξιωματικούς πού ὀργάνωσαν τό πραξικόπημα.»
    Τέτοια ἄγνοια!…
    Ἐν τῷ μεταξύ ὁ ὑπεύθυνός του Κέντρου Ἐπιχειρήσεων τοῦ Λευκοῦ Οἴκου ξυπνάει τόν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Λ. Τζόνσον. Ὅταν ὁ Τεξανός Πρόεδρος ἐνημερώνεται ἐξοργίζεται καί δηλώνει: «Who are those sons of bitches?…» (Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ μπάσταρδοι;)
    Ὁ Σταθμός τῆς CIA στήν Ἑλλάδα βρίσκεται στό πλῆρες σκότος! Ὁ Σταθμάρχης Τζάκ Μώρυ ἀναζητεῖται ἀπό τόν πρέσβυ Τάλμποτ, ἀλλά ἐκεῖνος ἀμέριμνος εἶχε διανυκτερεύσει τό προηγούμενο βράδυ μέ μία φίλη τοῦ στό Σούνιο. Ἐνημερώνεται τελικά μεσω “εἰδικῆς γραμμής” ἀπό τόν ἴδιο τόν Μπροῦστερ στήν Οὐάσιγκτων!
    Τά ἀποχαρακτηρισμένα ἀρχεῖα τῶν ΗΠΑ εἶναι ἀποκαλυπτικά. Ὁ Ἀλ. Παπαχελᾶς γράφει:
    «Ὁ σταθμάρχης τῆς CIA Τζάκ Μώρυ καί ὁ δεύτερος στήν ἱεραρχία τοῦ σταθμοῦ Χάρρυ Γκρήν ἔδειχναν αἰφνιδιασμένοι ἀπό τίς ἐξελίξεις.»
    Ὁ Μώρυ σπεύδει στήν Πρεσβεία τῶν ΗΠΑ μετά ἀπό πολύ δυσκολία νά περάση τά μπλόκα τοῦ Στρατοῦ στήν Λ. Ἀλεξάνδρας καί Κηφισίας. Ὁ Χάρρυ Γκρήν προσπάθησε καί αὐτός, ἀλλά ὁ Ἴλαρχος πού βρισκόταν στόν ὁδικό κόμβο Ἀμπελοκήπων τόν γύρισε πίσω!
    Ὁ ἐρευνητής τῶν ἀρχείων τοῦ State Department Λ. Στέρν τονίζει τήν ἐξευτελιστικά πρωτοφανῆ ἀνικανότητα τῆς CIA νά ἐντοπίση τήν “Ὁμάδα Παπαδοπούλου”:
    «Γιά μῆνες τά μέλη τῆς σπείρας (sic) Παπαδοπούλου – ΕΕΝΑ τοποθετοῦνταν σέ στρατηγικές θέσεις γύρω ἀπό τήν Ἀθήνα. Ὀργάνωναν νέες τακτικές μονάδες… Ἡ προφανής ἀνικανότητα τῆς CIA Ἀθηνῶν νά διατηρήση ἐπαφή… πραγματικά ἴσως προβάλλει σάν μία ἀπό τίς πιό σκανδαλώδεις ἀποτυχίες κατασκοπείας στήν ἱστορία τῆς CIA.»!
    Ὁ ἱστορικός του Στέητ Ντηπάρτμεντ Jim Miller ἐπισημαίνει:
    «Οἱ ἀμερικανικές Ὑπηρεσίες Πληροφοριῶν ἀπέτυχαν ἀπό τήν μεριά τους, νά παρακολουθήσουν τίς κινήσεις ὁμάδος ἀνωτέρων ἀξιωματικῶν…».
    Ὁ Βοηθός Στρατιωτικοῦ Ἀκολούθου τῆς Πρεσβείας τῶν ΗΠΑ Ἀντ/ρχης Λέπτσικ, σπεύδει στό Τατόι γιά νά ἐνημερωθῆ ἀπό τόν Βασιλέα, πιστεύοντας ὅτι ἡ κίνησις ἦταν δική του. Συναντᾶται μέ τόν Δ/τή τοῦ Μικτοῦ Ἀποσπάσματος “ΑΕΤΟΣ” Ἀντ/ρχη Ἀντ. Λέκκα πού τό ἔχει περικυκλώσει, ὁ ὁποῖος τόν διώχνει λέγοντας:
    «Λυπούμεθα, ἀλλά τώρα δέν μπορεῖτε νά συναντήσετε τόν Βασιλέα. Τό καλλίτερο πού ἔχετε νά κάνετε εἶναι νά ἐπιστρέ-ψετε στό γραφεῖο σας!…»
    Στίς 04:15 ὁ ἴδιος ὁ Στρατιωτικός Ἀκόλουθος Γουίλιαμς ἐπικοινωνεῖ μέ τόν Βασιλέα μέσω τηλεφώνου καί τότε μόνο οἱ ΗΠΑ συνειδητοποιοῦν ὅτι δέν εἶναι… βασιλικό κίνημα!

    ”Παρακολουθούμε τό λάθος πραξικόπημα…”

    Ὁ Λῶρενς Στέρν ἐπισημαίνει τήν ἀπόλυτη σύγχυσι καί ἄγνοια τῶν ΗΠΑ τίς στιγμές ἐκεῖνες:
    «”Παρακολουθούμε τό λάθος πραξικόπημα” εἶπε ἕνας ἀξιωματοῦχος τοῦ Στέιτ Ντηπάρτμεντ πού εἶχε ὑπηρετήσει στήν Ἀθήνα γιά πολλά χρόνια καί βρισκόταν ἐκεῖ τό πρωί τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967. “Μᾶς κατέλαβαν ἐξ’ ἀπήνης”. Ἡ Ἀμερικανική πρεσβεία παρουσίαζε τήν εἰκόνα σύγχυσης, καθώς ὁ Τάλμποτ καί τό προσωπικό του προσπαθοῦσαν νά ξεδιαλύνουν τήν προέλευση καί τούς ἀρχηγούς τῆς ἐξέγερσης πού ἐκτελέστηκε ὁμαλά καί ἐκτυλισσόταν τώρα ἔξω στούς δρόμους τῆς Ἀθήνας».
    Οἱ ὧρες περνοῦν, ἀλλά ἀκόμη ὁ πρέσβυς Τάλμποτ βρίσκεται στό σκοτάδι. Στρατιωτικοί Ἀκόλουθοι καί CIA δέν μποροῦν νά τοῦ δώσουν σαφῆ στοιχεῖα. Τό State Department καί ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ πιέζουν τήν πρεσβεία ἐναγωνίως γιά πληροφορίες. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Παπαχελᾶς:
    «Ὁ Τάλμποτ ἤθελε νά βεβαιωθεῖ πώς οἱ κινηματίες δέν θά προχωροῦσαν σέ νασερικού τύπου ἐνέργειες, ἀλλά θά συνεργάζονταν μέ τό παλάτι καί μέλη τοῦ ἀθηναϊκοῦ κατεστημενου»
    Ὅσο περνοῦν οἱ ὧρες καί διαρρέουν τά ὀνόματα τῶν πρωτεργατῶν τῆς Ἐπαναστάσεως ἐφησυχάζουν ὅτι δέν εἶναι… ἀριστεροί οἱ κινηματίες:
    Στήν Οὐάσιγκτων, ὁ ὑπεύθυνος ἐπιχειρήσεων τῆς CIA Τόμ Καραμεσίνης ἐνημερώνεται ἀπό τόν ὑπεύθυνο ἑλληνικῶν ὑποθέσεων Μπροῦστερ γιά τά ὀνόματα τῶν τριῶν μετά τίς 8 τό πρωί.(!)
    Ὁ Λ. Στέρν ἀναφέρει”
    «Οὔτε ἡ “Ἑνιαία Ἀμερικανική Ὁμάδα Στρατιωτικῆς Βοήθειας” (JUSMAGG), οὔτε τό γραφεῖο τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἀκολούθου μποροῦσαν νά δώσουν βασικές πληροφορίες γιά τήν ὁμάδα τῶν “πραξικοπηματιών” καί τούς ἡγέτες της Γεώργιο Παπαδόπουλο, Στυλιανό Παττακό καί Νικόλαο Μακαρέζο.»
    Ἀνήσυχος ὁ Μώρυ, ξεθάβει ἀπό τά ἀρχεῖα τήν τελευταία ἀναφορά γιά τήν “ὁμάδα Παπαδοπούλου”, τῆς ὁποίας τά ἴχνη εἶχε χάσει ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 1967!
    Ὁ Καραμεσίνης σπεύδει στόν Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Ντήν Ράσκ νά τόν καθησυχάσει “ἐν μέρει” λέγοντας ὅτι ὁ Γ. Παπαδόπουλος καί ὁ Νικ. Μακαρέζος εἶναι γνωστοί λόγω θητείας τους στήν ΚΥΠ καί συνεπῶς δέν εἶναι ἀριστερῶν ἤ ἀντιαμερικανικῶν φρονημάτων.
    Λίγο μετά τήν ὁρκωμοσία τῆς Κυβερνήσεως, ὁ ἀναλυτῆς τῶν ἑλληνικῶν ὑποθέσεων τοῦ State Department Χ. Λαγουδάκης συνέταξε σημείωμα γιά τό “προφίλ” τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, βασισμένος στίς πρῶτες πληροφορίες πού συνέλεξε ἡ CIA.
    Τό…”προφίλ” δείχνει κατά τρόπο συγκλονιστικό τήν παντελῆ ἄγνοια καί τήν πλήρη ἀσχετοσύνη τῶν ὑπηρεσιῶν τῶν ΗΠΑ γιά τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο!
    Μεταξύ ἄλλων ἀναρωτιέται: «Ποιές εἶναι οἱ θρησκευτικές του συνήθειες καί πεποιθήσεις;» (!).
    Κατόπιν γράφει: «Σύμφωνα μέ μία ἀναφορά, ἡ οἰκογένεια τοῦ Παπαδόπουλου κατάγεται ἀπό τήν Μικρά Ἀσία…» (!;)
    Μετά σημειώνει: «Χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες γιά τό πώς ἀντιμετωπίζει ὁ Παπαδόπουλος τήν μοναρχία…»
    Ὕστερα ἀναρωτιέται: «Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ συμμετοχή τοῦ Παπαδόπουλου στόν ΙΔΕΑ. Πότε ἔγινε μέλος; Ποιός ἦταν ὁ ρόλος τοῦ στό κίνημα τοῦ ΙΔΕΑ τό 1951;» κ.ἄ.
    Γενικότερα πρόκειται γιά ἕνα φαιδρό κείμενο μέ ἀπίστευτες ἀνακρίβειες καί ὁμολογημένη ἄγνοια πού ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι δέν γνώριζαν τίποτε γι’ αὐτόν!
    Τήν ἐπομένη, ὁ πρεσβευτής Τάλμποτ καί ὁ ἀρχηγός τῆς JUSMAGG στρατηγός Ἦτον ἐπισκέφθηκαν τόν πρωθυπουργό Κων/νο Κόλλια, ὁ ὁποῖος διηγεῖται:
    «Ἀμφότεροι εἰσῆλθον εἰς τό γραφεῖον μου, κατέρυθροι ἐξ’ ἀγανακτήσεως. Ἡ Ἐπανάστασις ἦτο δί΄ αὐτούς κεραυνός. Οὑδέν περί ταύτης εἶχον ὀσφρανθῆ αἵ μυστικαί ὑπηρεσίαι των. Καί ἔμενον ἐκτεθειμένοι ἔναντι τῆς κυβερνήσεως των, ἤν καθησύχαζον φαίνεται, περί τῆς ἐν Ἑλλάδι καταστάσεως».
    Ἀς τονισθῆ ἐδώ, ὅτι οἱ Ἀμερικανοί ἀπεκάλεσαν τόν μέν νέο Πρωθυπουργό “κύριε Κόλλια” τόν δέ Ἀντιπρόεδρο “στρατηγέ Σπαντιδάκη”. Καί τό μόνο τους μέλημα ἦταν ἡ διαβεβαίωσις ὅτι δέν θά πειραχθῆ ὁ Ανδρέας Παπανδρέου!

    Ἐξ’ ὅλων αὐτῶν μόνο ἕνα γεγονός προκύπτει καί μάλιστα ἀναμφισβήτητα:
    Ἀμερικανική Πρεσβεία, CIA, State Department εἶχαν στήν κυριολεξία πιαστεῖ «σέ βαθύτατο ὕπνο» τήν 21η Ἀπριλίου 1967!

    Ὅπως τονίζει ὁ Jim Miller:
    «Τό πραξικόπημα τοῦ Ἀπριλίου 1967 ἔγινε στήν Ἑλλάδα, ἀπό Ἕλληνες.»
    Τήν μεγάλη αὐτήν ἀλήθεια τήν διατυμπάνισε ἀκόμη καί ὁ Κων/νος Μητσοτάκης ὁ ὁποῖος δήλωσε: «Αὐτά εἶναι ἀηδίες. Οὔτε ἀμερικανοκίνητη ἦταν, οὔτε τίποτα!…».
    Ὁ ἴδιος ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στήν κατάθεσί του γιά τό Κυπριακό στήν Βουλή τό 1987 τόνισε μέ ἔμφασι:
    «Οὐδέποτε ὑπῆρξα πράκτορας καί τό ξέρετε! Τήν Ἀμερική τήν γνωρίζω ἀπό τόν κινηματογράφο. Νά σταματήση αὐτό τό σλόγκαν περί ξένων. Οὐδεῖς ξένος ἐγνώριζε τά τῆς 21ης Ἀπριλίου… Μέ πολέμησαν οἱ Ἀμερικανοί μετά μανίας. Ἀντέδρασαν σφόδρα στήν ἐνέργειά μας!…».
    Καί ὅπως χαρακτηριστικά γράφει ὁ Ν. Μακαρέζος:
    «Ὑπῆρξε ἡ Ἐπανάσταση μόνο ΕΛΛΗΝΟΚΙΝΗΤΗ. Δέν ἐχάραξε ποτέ πορεία γιά τά πρός Δυσμᾶς Σοῦσα…».

    Πηγές για τα ανωτέρω στοιχεία είναι και τα εξής αδιάψευστα αποχαρακτηρισμένα Ἔγγραφα της CIA, του State Department, της αλληλογραφίας της Πρεσβειας, του Συμβουλίου Ασφαλείας Λευκού Οίκου κ.ο.κ

    Secret, State Memorandum to Baxter, 8 February 1956
    22/9/1958 Secret, Athens to State “The Greek political Scene”
    Confidential, State to Athens, 1 March 1960
    Letter from Labuisse to Secretary of State Rusk, 15 April 1963
    Ἔκθεσις Ἄνσουτζ “Secret, Athens to State, 18 June 1965”
    Confidential, Athens to State, 17 July 1965
    Secret Athens to State, 2 August 1965
    Confidential, Athens to State, 26 August 1965
    Secret Athens to State, 13 September 1965
    Secret Athens to State, 17 September 1965
    Confidential, Views of ERE Leaders on greek political situation, 11 December 1965
    Field Information Report, Athens 20 December 1966
    Secret, Memorandum of Conversation, 28 January 1967
    CIA, Field Intelligence Report, 9 March 1967
    Secret, Athens to State, Greek Political Crisis, 10 April 1967
    Secret, State to Athens, Ambassador from Rochwell, 3 April 1967
    Secret, Athens to State, 7 April 1967
    Secret, Athens to State, 8 April 1967
    Secret, Personal for the Secretary from the Ambassador, 13 April 1967
    Condidential, Memorandum of Conversation, 22 March 1967
    Secret, from Ambassador to Battle, 20 April 1967
    Confidential, Athens to State, 20 April 1967, Z0127
    Flash, State to Athens, 20 April 1967
    Confidential, Athens to State, 20 April 1967, Z0351
    Confidential, Athens to State, 21 April 1967 Z0930
    Secret, Athens to State, 21 April 1967, 0015Z
    Secret, Athens to State, 21 April 1967, 2030Z
    Secret, Athens to State, 23 April 1967, 1300Z
    Secret, State to Athens, 24 April 1967, 1220Z
    Secret, State to Athens, 24 April 1967, 1959Z
    Secret, Athens to State, 25 April 1967, 1735Z
    Χ. Λαγουδάκη «Ἔκθεσις γιά τό κίνημα τῆς 21ης Ἀπριλίου»

  14. Ισχυρίζεται επίσης ο φίλτατος κ. Μιχαλόπουλος ότι για την καταδίκη των Απριλιανών “Νομικῶς ἡ διαδικασία ὑπῆρξε “ἄψογη”… Στηριζόμενος στο ότι το Κρατός δεν ενεπλάκη καθόλου παρά μόνο ιδιώτες με μυνήσεις. Δεν είναι αληθές. Το Καραμανλικό Κράτος με συνεχή νομικά πραξικοπήματα δημιούργησε τις προϋποθέσεις της εντελώς παράνομης διώξεώς του. Θυμίζω μόνο τα εξής:
    Στίς 3 Ὀκτωβρίου 1974 ἐκδίδεται Συντακτική Πράξις (Φ.Ε.Κ. 277) μέ τήν ὁποία γιά πρώτη φορά ἐβάπτιζε ὡς «πολιτικό ἔγκλημα» τήν 21η Ἀπριλίου καί ἀνακαλοῦσε τήν Ἀμνηστεία τῆς 26ης Ἰουλίου 1974 -πού ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς εἶχε δώσει- μόνον γιά τούς “πρωταιτίους” τῆς Ἐπαναστάσεως.
    Ἡ Συντακτική Πράξις αὐτή παραβίασε τρεῖς θεμελιώδεις ἀρχές τοῦ Δικαίου, τοῦ Συντάγματος καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων:

    α) Εἰσήγαγε νομοθέτημα ἀναδρομικῆς ἰσχύος:
    Ἐβάπτιζε ὡς ἀδίκημα ἀναδρομικά -8 χρόνια μετά- τήν 21η Ἀπριλίου 1967.
    Σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 134 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος τιμωρεῖται μόνον: «Ὁ ἀποπειρώμενος νά μεταβάλη τό πολίτευμα τοῦ Κράτους…».
    Δηλαδή ὡς πολιτικό ἔγκλημα νοεῖται ἡ ἀποτυχοῦσα ἀπόπειρα Ἐπαναστάσεως. Ἐάν ὅμως ἡ Ἐπανάστασις ἐπικρατήσει, δημιουργεῖ αὐτομάτως δίκαιο καί νομιμοποιεῖται.
    Ὁ Εἰσαγγελεύς τοῦ Ἀρείου Πάγου Εὐστάθιος Μπλέτσας γράφει σαφέστατα:
    «Τά ἐγκλήματα τῆς “ἐσχάτης προδοσίας” καί “στάσεως” διά τά ὁποῖα κατεδικάσθησαν οἱ “πρωταίτιοι” τῆς 21 Ἀπριλίου 1967, εἶχον ἀποβάλλει τό ἀξιόποινον αὐτῶν… ἐκ δυό λόγων: πρῶτον, βάσει τῆς ἀρχῆς τοῦ συνταγματικοῦ δικαίου «ἐπικρατήσασα ἐπανάστασις ἐπικρατεῖ δίκαιον» καί δεύτερον διότι τά ἐγκλήματα αὐτά ἠμνηστεύθησαν διά τοῦ 519/26.7.1974 Δ/τος περί ἀμνηστίας».
    Ὁ Ἀρεοπαγίτης Χρῆστος Καθάρειος γράφει σαφέστατα:
    «Ἡ Ἐπανάστασις… καθώς καί τό πραξικόπημα… ἐφ’ ὅσον ἐπεκράτησαν καί ἐλειτούργησεν ὁμαλῶς ἡ νέα Κυβέρνησις ἐπί ἱκανόν τίνα χρόνον, δημιουργοῦν δίκαιον καταλυτικόν της ἐγκληματικῆς ἰδιότητος τῶν γενομένων ἀνατρεπτικῶν πράξεων τῆς “ἐσχάτης προδοσίας” καί τῆς “στάσεως”. Περί τούτου ὑπάρχει ὁμοφωνία πάντων τῶν συγγραφέων τῶν τέ ἡμετέρων καί τῶν ξένων»!
    Ἡ 21η Ἀπριλίου ἐπεκράτησε πλήρως καί μάλιστα γιά 7 ὁλόκληρα χρόνια. Ἄρα νομικῶς τό ἔγκλημα ἦταν ἀνύπαρκτο.
    Καί ὅμως, ἡ Συντακτική Πράξις τήν ἐβάπτιζε «ἔγκλημα» 8 χρόνια μετά τήν τέλεσί της, παραβιάζωντας τό θεμελιώδες ἀξίωμα «Nullum crimen nula paena sine praeva lege» (Δέν ὑπάρχει ἔγκλημα, οὔτε ποινή χωρίς νά ὑπάρχη προηγουμένως νόμος πού νά τό προβλέπη).
    Καί παραβίαζε καί τό Σύνταγμα πού ρητῶς ἀναφέρει: «Νομοθέτημα ἀναδρομικῆς ἰσχύος ἀπαγορεύεται ἀπολύτως»!…

    β) Ἀνακάλεσε ἐπιλεκτικῶς Ἀμνηστεία:
    Εἶναι γνωστό διεθνῶς τό ἀξίωμα: «Ἀμνηστεία δοθείσα οὐδέποτε ἀνακαλεῖται». Ὁ Εἰσαγγελεύς τοῦ Ἀρείου Πάγου Εὐστάθιος Μπλέτσας ρητῶς ἀναφέρει:
    «Ἡ ἀμνηστία δέν ἀνακαλεῖται οὔτε ἐν ὅλῳ οὔτε ἐν μέρει. Αὐτός οὗτος ὁ Ἀνώτατος Ἄρχων δέν δύναται ν΄ἀνακαλέση τήν ὕπ΄αὐτοῦ χορηγηθεῖσαν ἀμνηστίαν…».
    Καί ὅμως! Ἡ Συντακτική Πράξις τῆς 3 – 10 – 1974 δέν ἀνεκάλεσε μία ἀλλά τρεῖς Ἀμνηστεῖες:
    – Τήν Ἀμνηστία τῆς 26ης Ἰουλίου 1974 (Π.Δ. 519 – ΦΕΚ 211) τήν ὁποία ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς ὡς Πρωθυπουργός γιά ὅλα τά ἀδικήματα πού εἶχαν σχέσι μέ τήν 21η Ἀπριλίου. Καί τήν ἀνεκάλεσε ἐπιλεκτικῶς μόνον γιά τούς πρωτεργάτες ἀξιωματικούς της. Ὅπως ὅμως ἀναφέρει ὁ ἴδιος ὁ Ἀρεοπαγίτης Χρῆστος Καθάρειος, γι’ αὐτήν:
    «Οὐδεμίαν ἀσάφειαν ἔχει. Καταλαμβάνει δέ καί οἱοδήποτε τυχόν ἀδίκημα τό ὁποῖον διεπράχθη, ἔφ΄ὅσον τοῦτο εἶχε σχέσιν πρός τήν δημιουργηθείσαν κατάστασιν τῆς 21/4, ἤ ἀπέβλεπεν εἰς τήν ἀνατροπήν τῆς πρό αὐτῆς ὑφισταμένης καθεστηκυίας τάξεως. Πᾶν τοιοῦτον ἔγκλημα ἠμνηστεύθη ὑπό τοῦ ὡς ἄνω Π. Δ/τός».
    – Τήν Ἀμνηστία τῆς 20ης Αὐγούστου 1973 (Π.Δ. 168 – ΦΕΚ 186) πού εἶχε δώσει ὡς Πρόεδρος ὁ Γ. Παπαδόπουλος καί ἀμνήστευε καί αὐτό ὅλα τά πολιτικά ἀδικήματα πού εἶχαν σχέσι μέ τήν 21η Ἀπριλίου καί ἔπειτα.
    – Καί τήν Ἐπικύρωσι τῆς Ἀμνηστίας τῆς 20 – 8 – 73 μέ τήν Συντακτική Πράξι τῆς 5ης Αὐγούστου 1974 (ΦΕΚ 217) καί πάλι ἀπό τόν Πρωθυπουργό Καραμανλῆ!…
    Μέ αὐτόν τόν τρόπο δημιούργησε ἕνα παγκόσμιο φαινόμενο στήν Ἱστορία τοῦ Δικαίου: Ἀνακάλεσε παρανόμως τρεῖς ἀμνηστῖες γιά ἕνα ἀνύπαρκτο ἀδίκημα!…

    γ) Στέρησε τό δικαίωμα τοῦ “φυσικοῦ δικαστοῦ”:
    Ἄλλη θεμελιώδης ἀρχή τοῦ Δικαίου εἶναι ἡ μή στέρησις τοῦ φυσικοῦ δικαστοῦ. Δηλαδή τοῦ δικαιώματος κάθε ἀνθρώπου νά δικάζεται ἀπό τό ἁρμόδιο γιά τήν πράξι του Δικαστήριο. Ἡ Συντακτική Πράξις τῆς 3 – 10 – 74 ὅμως παρεβίασε καί αὐτήν τήν ἀρχή, ἀφοῦ ὅριζε ὅτι οἱ διωκόμενοι «ὑπάγονται εἰς τήν ἁρμοδιότητα τοῦ Πενταμελοῦς Ἐφετείου Ἀθηνῶν».
    Ὅμως γιά τό ἀδίκημα τῆς “στάσεως” ἁρμόδιο ἦταν τό Στρατοδικεῖο, ἐνῶ γι’αὐτό τῆς “ἐσχάτης προδοσίας” ἦταν τό ὁρκωτό Κακουργιοδικεῖο.
    Ἀντιθέτως, ἔτσι ὁρίσθηκε «Εἰδικό Δικαστήριο» ἐντελῶς παράνομα, ἐνῶ ἡ ἴδια ἡ Συντακτική Πράξις δέσμευε τήν Δικαιοσύνη, διότι ἐκ τῶν προτέρων προσδιόριζε τήν δικαζόμενη πράξι ὡς “πολιτικό ἔγκλημα”, πρίν κάν ἐκδικασθῆ!…

    Τό νομικό ἔγκλημα ὅμως δέν εἶχε ὁλοκληρώθη: Στίς 18 Ἰανουαρίου 1975 ψηφίσθηκε ἀπό τήν Βουλή τό διαβόητο Δ΄ Ψήφισμα (ΦΕΚ 6).
    Τό Δ’ Ψήφισμα ὑπῆρξε ἕνα ἀπό τά πιό τραγελαφικά κείμενα πού ἀπέρρευσαν ποτέ ἀπό Βουλή διεθνῶς. Ὁ Ἀρεοπαγίτης Χρ. Καθάρειος γράφει:
    «Ὁ ἀναγνώστης τοῦ ἀνωτέρω κειμένου, καί αὐτός ἔτι ὁ ἠσκημένος εἰς τήν μελέτην νομικῶν διατάξεων, ἀδυνατεῖ νά ἀντιληφθῆ τό νοοηματικόν περιεχόμενον, διότι εὑρίσκεται πρό ἑνός γραμματικοῦ νεφελώματος, τό ὁποῖον δέν προσδιορίζει τί τό σαφές, ἤ ἔστω καί ἐκ πλαγίου καταληπτόν».
    Πράγματι, τό Ψήφισμα ἰσχυριζόταν ὅτι ὁ λαός δέν ἐνέδωσε «οὐδ’ ἐπί στιγμήν εἰς τήν τυρρανίαν», ὅταν τό καθεστώς ἐπικράτησε πλήρως ἐπί 7 ἔτη χωρίς καμμία ἀπολύτως σοβαρή ἀντίστασι ἤ ἀντίδρασι ἀπό τόν λαό! Ἀντιθέτως ἔτυχε τῆς ἐπιδοκιμασίας τῆς πλειοψηφίας τοῦ Λαοῦ καί τῶν Ἐνόπλων δυνάμεων, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἐπιχειρηματικοῦ κόσμου κ.ο.κ.
    Ἰσχυριζόταν ὅτι «Ἡ Δημοκρατία δικαίω, οὐδέποτε κατελύθη». Καί ὅμως: Ἡ 21η Ἀπριλίου ἐπικράτησε πλήρως καί ἀδιαταρράκτως γιά 7 ὁλόκληρα ἔτη δημιουργῶντας νέο Δίκαιο: Ἀναγνωρίσθηκε πανηγυρικά ἀπό τίς Ὁλομέλειες τῶν Ἀνωτάτων δικαστηρίων τῆς Χώρας, κατήρτισε νέο Σύνταγμα καί δημοσίευσε χιλιάδες νέους νόμους πού ἐξακολουθοῦσαν νά ἰσχύουν. Ὁ ἴδιος ὁ πρῶτος μηνυτής τους, Ἀλ. Λυκουρέζος ἔγραψε μετά 12ετία:
    «Τό θέμα εἶναι ὅτι μετά τήν ἐπικράτησή τους, δημιούργησαν Δίκαιο. Ἡ πρώτη Βουλή τό ’75, διακήρυξε πανηγυρικά ὅτι ἡ Δημοκρατία δέν εἶχε ποτέ καταλυθεῖ. Αὐτό ὅμως εἶναι μύθος. Εἶναι στρουθοκαμηλισμός! Ὅλοι ξέρουμε ὅτι τουλάχιστον τά πρῶτα ἕξη χρόνια, ἡ λαϊκή ἀποδοχή ἦταν σχεδόν συντριπτική! Ναί ἤ ὄχι; Δέν ἔχεις παρά νά δεῖς τά ντοκυμανταιρ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Τίς ὑποδοχές πού τούς κάνανε, ἰδίως στήν Κρήτη… Δημιούργησαν μία πολιτική καί νομική κατάσταση σ’ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἡ νομοθεσία τῆς ἑπταετίας ἰσχύει ἀκόμα. Πράγμα πού σημαίνει ὅτι δημιουργήθηκε ἀπό μιά ἐξουσία πού ἀδιατάρακτα κυβερνοῦσε»!
    Ὁ παραλογισμός συνεχίσθηκε μέ τήν διακήρυξι ὅτι ἡ 21η Ἀπριλίου ἀπετέλεσε «πραξικόπημα» μέ τό ὁποῖο… «ἐσκοπεῖτο ὁ σφετερισμός τῆς ἐξουσίας»! Ἀλλά καί ἐάν ἁπλῶς… «ἐσκοπεῖτο» ὁ σφετερισμός τῆς ἐξουσίας σημαίνει ὅτι… δέν ἐπετεύχθη! Δηλαδή γιά 7 ὁλόκληρα χρόνια δέν ὑπῆρχε Ἑλληνικό Κράτος, παρότι ἀνεγνωρίσθη διεθνῶς!… Καί ἀναιροῦνται ὅσα λέγονται στό προοίμιο περί «καταστάσεως» καί «κυβερνήσεων βίας»! Συμπερασματικά:
    Πρῶτον, τό Ψήφισμα αὐτό ψηφίστηκε ἀπό «Ἀναθεωρητική Βουλή», ἁρμοδία μόνον γιά ἀναθεώρησι τοῦ Συντάγματος καί ὄχι γιά ἔκδοσι ποινικῶν νόμων. Δεύτερον, εἰσήγαγε παρανόμως καί δεύτερο νόμο ἀναδρομικῆς ἰσχύος. Τρίτον, βάπτιζε -προτοῦ ἀποφανθῆ ἡ δικαιοσύνη- τούς διωκομένους ὡς ἐνόχους “στάσεως” καί “σφετερισμοῦ ἐξουσίας”, παρεμβαίνο¬ντας στό ἔργο καί τήν ἀνεξαρτησία τῆς Δικαιοσύνης. Καί τέταρτον, ἐβάπτισε -κατά παράβασι ὄχι μόνον κάθε ἐννοίας Δικαίου, ἀλλά καί τῆς ἰδίας τῆς λογικῆς- μία Ἐπανάστασι πού ἐπικράτησε πλήρως γιά 7 χρόνια, ὡς «πραξικόπημα» τό ὁποῖο «οὐδέποτε ἐπεκράτησε»!…
    Δηλαδή, γιά νά λύσουν τά χέρια τῆς δικαιοσύνης στό πρόβλημα ὅτι ὅταν μία ἐπανάστασις ἤ πραξικόπημα ἐπικρατήσουν δημιουργοῦν δίκαιο, διεκήρυξαν ὅτι δῆθεν: «Ἡ Δημοκρατία δικαίω οὐδέποτε κατελύθη», συγκρουόμενοι μέ τήν λογική καί τήν ἴδια τήν Ἱστορία 7 ὁλοκλήρων ἐτῶν. Ὅπως ὅμως ἀναφέρει καί ὁ Ἀρεοπαγίτης Χρῆστος Καθάρειος, ὁ σκοπός τους καί πάλι δέν ἐπετεύχθη:
    «Εἶναι ἀναμφισβήτητον ὅτι διά τοῦ Ψηφίσματος τούτου, οὐδεμία διάταξις οὐσιαστικοῦ ποινικοῦ χαρακτῆρος (τουτέστιν ἀδίκημα), θεσπίζεται καί πολλῶ μᾶλλον δέν ἐδημιουργήθη δι’ αὐτοῦ ἀναδρομική ἰσχύς οἱασδήποτε ποινικῆς διατάξεως δι’ οἱονδήποτε ἔγκλημα» .
    Τό τραγελαφικό τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι τόσο ὁ Φ. Γκιζίκης ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁ Κ. Καραμανλῆς, μέ τά ἀνωτέρω νομοθετήματα, μποροῦσαν ἐξ’ ἴσου νά διωχθοῦν, ἀφοῦ ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ ἀποτελοῦσε νομική συνέχεια τῶν Κυβερνήσεων τῆς… “7ετίας”. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ κατά¬θεσις τοῦ τότε προέδρου τῆς ΕΔΗΚ. Ἰωάννου Ζίγδη στίς 26 – 11 – 1974:
    «Ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ ὡρκίσθη στίς 24/7/1974 ἐνώπιον τοῦ “Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Στρατηγοῦ Γκιζίκη”, ἀνεγνώρισε ἔτσι τό Πολίτευμα τῆς Ἀβασ. Δημοκρατίας τοῦ Δημοψηφίσματος Ἰουλίου 1973… Ὑπό τίς συνθῆκες αὐτές ἡ Κυβέρνησις Καραμανλῆ εἶναι συνέχεια τῶν Κυβερνήσεων τῆς δικτατορίας καί ἐπιβεβαίωσις τῆς νομιμότητος αὐτῶν… Μέ τήν Κυβέρνηση Καραμανλῆ ἀνεγνωρίσθη ὅτι ἡ λεγομένη “Ἐπανάστασις τῆς 21 – 4 – 67” ἐπεβλήθη καί ἑπομένως ἐδημιούργησε δίκαιον. Κατόπιν αὐτῶν δέν νομίζω ὅτι ὑπάρχει θέμα διώξεως τῶν ὑπευθύνων τῆς δικτατορίας…».

  15. Όσον αφορά τα όσα γράφει ο φίλτατός μου κ. Μιχαλόπουλος περί Παναγούλη. Για να μην γράφω και πάλι μακροσκελή σχόλια και κουράζω, παραπέμπω τον ίδιο και όσους ενδιαφέρονται σε ολόκληρο κεφάλαιο απο τον Β τόμο της 4τομης Βιογραφίας του Γ. Παπαδοπούλου αλλά και στο 2ο κεφάλαιο του βιβλίου μου “Αποκαλύπτουμε την Αντίσταση 1967 – 1973”. Εκεί θα δει κάποιος όλο το παρασκήνιο της απόπειρας Παναγουλη μέσα από απόρρητα έγγραφα και στοιχεία. Και θα διαπιστώσει ακριβώς το αντίθετο από το ισχυριζόμενο. Ότι δηλαδή όπλισαν το χέρι του Παναγούλη -μεταξύ άλλων- πιθανότατα και οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ…
    Όσον αφορά τα περί βλαχιάς και κιτς, Το μόνο που μπορώ να απαντήσω είναι ότι , οι Κυβερνήσεις του Παπαδόπουλου στελεχώθηκαν από τα μεγαλύτερα μυαλά που διέθετε τότε η Ελλάδα. Του καλύτερους καθηγητές πανεπιστημίου, διανοούμενους, τεχνοκράτες, επιστήμονες κλπ. Θυμίζω μόνο ονόματα – ιερά τέρατα, όπως Χολέβας, Λ. Πάτρας, Κ. Βοβολίνης, Απ. Βογιατζής, Γ. Γεωργαλάς, Κ. Παπαδημητρίου, Επ. Τσέλλος, Γ. Φράγκατος και τόσοι πολλοί άλλοι
    Μόνο βλαχιά και αμορφωσιά δεν υποδηλώνει αυτό. Πολύ ανώτερου επιπέδου από τους εκάστοτε ανεπάγγελτους κομματικούς εγκαθέτους των προηγούμενων κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων που μόνο προσόν είχαν την πίστη στο κόμμα και τον αρχηγό του.
    Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Επειδή ο αγαπητός κ. Μιχαλόπουλος αναφέρεται στα περί δημοτικής μουσικής (τρια πουλάκια κάθονταν… κ.λπ.) υπενθυμίζω ότι εκείνη την εποχή ανεπτύχθη πολύ η ελληνική δισκογραφία σε όλους τους κλάδους. Τότε αναδείχθηκαν οι περισσότεροι καλλιτέχνες του έντεχνου, ελαφρολαικού και του νέου κύματος. (Πάριος, Βοσκόπουλος, Κλειώ Δενάρδου, Κόκκοτας, Μητσιάς, Δ. Γαλάνη, είναι ελάχιστα μόνο από τα ονόματα που αναδείχθηκαν ακριβώς τότε}.
    Το ραδιόφωνο και η τότε ιδρυθείσα ελληνική τηλεόραση, είχαν εκπομπές που ανεδείκνυαν και προέβαλλαν όλα τα είδη και όχι μόνο την δημοτική.
    Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν στην ακμή του και το ίδιο το καθεστώς καθιέρωσε την Ολυμπιάδα Τραγουδιού στην Αθήνα. Ήταν η πρώτη ελληνική απόπειρα διεθνούς διαγωνισμού τραγουδιού στην Ελλάδα με συμμετοχή και ξένων καλλιτεχνών. Κάτι σαν το Ιταλικό Σαν Ρέμο,
    Συνθέτες όπως ο Μάνος Χατζιδάκις έβγαλαν τον “Μεγάλο Ερωτικό”. Αναναδείχθηκαν μεγάλου συνθέτες όπως ο Γ. Κατσαρός, ο Ξαρχάκος κ. α.
    Οπότε δεν ισχύει καθόλου αυτή η υπερβάλλουσα κυριαρχία της δημοτικής που αναφέρει.
    Το ότι ο Παπαδόπουλος μπορεί κάθε Πάσχα να επισκεπτόταν μια στρατιωτική μονάδα και να χόρευε έναν τσάμικο δεν σημαίνει ούτε βλαχιά, ούτε κυριαρχία της δημοτικής στην ακραία μορφή που την παρουσιάζει, με αρκετή δόση ειρωνείας μάλιστα…

  16. Κρινοντας απο το πως “τεκμηριωνει” την δηθεν ιουδιακη καταγωγη του Μεταξα ο Μιχαλοπουλος στο βιβλιο του “Ο Πολεμος Στον Κοσμο”, εχω να πω οτι δεν παει καθολου καλα!! Δεν ειναι δυνατον πανεπιστημιακος καθηγητης ιστοριας να νομιζει οτι γραφει τεκμηριωμενα πραγματα με αυτον τον τροπο…

    • Ἀγαπητέ… Πατῶντας σὲ προσωπική μου ἔρευνα καὶ μόνον, ἔχω ἤδη ἀντιληφθῆ τὸ ποιὸς ἦταν (πράγματι) ὁ μεταξᾶς, ἀπὸ χρόνια. Τὸ ἐὰν αὐτὸ τὸ «ποιὸς ἦταν» ξεγυμνώνει, γενικῶς κι ἀδιακρίτως τὶς ἀπόψεις μας, περὶ τοῦ ἐὰν ἔπραξε καλῶς μὲ τὸ «Ὄχι» (κι ὄχι μόνον) ἢ ἐὰν ἡ δικτατορία του ἦταν (ἤ ὄχι) ἀναγκαία ἐπὶ τῆς πρὸ κειμένης περιόδου, εἶναι μία ἄλλη ὑπόθεσις, γιὰ τὴν ὁποίαν μποροῦμε νὰ συζητήσουμε ἐπὶ ἄλλης ὅμως βάσεως. Ἐγὼ προσωπικῶς στέκομαι μόνον στὸ γεγονὸς τῆς οἰκογενειακῆς προελεύσεώς του, τῶν δεσμῶν του μὲ τοὺς φωκάδες καὶ στὸν ῥόλο τῶν φωκάδων γενικῶς, οἱ ὁποῖοι, εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, μᾶς διαφεντεύουν ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἀλλάζοντας ἁπλῶς τὰ ὀνόματά τους, γιὰ νὰ χάνουμε τὰ ἴχνη τους. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ αὐτὴ ἡ τακτικὴ εἶναι μίας ἄλλης …φυλῆς, θὰ ἔλεγα νὰ εἴμαστε περισσότερο προσεκτικοί, γενικῶς.
      Τώρα… Ἐπεὶ δή, κατ’ ἐμέ, ἡ ἀλήθεια τελικῶς δὲν εἶναι ἀποκλειστικὸ προνόμιον τῆς μὲν ἢ τῆς δὲ παρατάξεως, ἂς θυμηθοῦμε πὼς γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ μελετήσουμε Ἱστορία καὶ νὰ «ἁλλιεύσουμε», σὲ ἕνα ἱκανοποιητικὸν ἐπίπεδον, τὰ πλεῖστα δυνατὰ στοιχεία, βάσει τῶν ὁποίων θὰ καταλήξουμε σὲ σχετικῶς ἀσφαλῆ συμπεράσματα, θὰ πρέπη, θέλουμε δὲν θέλουμε, νὰ μελετήσουμε ἀμέτρητες ἀπόψεις κι ἐκδοχές, τῶν μέν, τῶν δὲ(ν) ἀλλὰ καὶ τῶν πάσης φύσεως ἀσχέτων (ἂς ποῦμε) «ἀνεξαρτήτων» παρατηρητῶν/καταγραφέων, πρὸ κειμένου, μετὰ ἀπὸ μεγάλο κόπο, νὰ συγκεντρώσουμε κάποια στοιχειώδη ψήγματα ἀληθείας. Κι αὐτὸ διότι πέραν τῶν ὡραιοποιημένων θέσεων ποὺ παρουσιάζουνται ἀπὸ τὸν ἐκάστοτε συγγραφέα, τῆς μίας ἢ τῆς ἄλλης παρατάξεως, εὔκολα διαπιστώνουμε συντόμως πὼς ἄν τί γιὰ νὰ χρονικογραφοῦν ὅλοι αὐτοί, καταλήγουν νὰ κάνουν προπαγάνδα. Προσωπικῶς ἡ προπαγάνδα, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχεται, μὲ ἐνοχλεῖ ἀφάνταστα, διότι μοῦ δηλητηριάζει τὸν δείκτη ἀντιλήψεώς μου καὶ μὲ ὑποχρεώνει, γιὰ νὰ τὴν ἀκυρώσω, νὰ μελετήσω κάθε εἴδους σκουπίδι, πρὸ κειμένου νὰ πλησιάσω, κάπως, στὴν ἀλήθεια.
      Εἶναι σαφῶς βολικὸ τὸ νὰ μελετοῦμε μόνον ἀναγνώσματα ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τὶς ἀπόψεις μας, ἀλλὰ σὲ διαβεβαιῶ πὼς εἶναι καὶ τὸ χείριστον ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ πράξουμε γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ τὴν ἀλήθεια, μὰ κυρίως γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενεές. Κι αὐτὸ διότι καταλήγουμε, δίχως νὰ τὸ θέλουμε, παπαγάλοι καὶ μόνον. Δὲν μοῦ ἀρέσει ὅμως νὰ παπαγαλίζω καὶ ὡς ἐκ τούτου ὑποχρεοῦμαι νὰ ἀσχολοῦμαι μὲ ὅλους καὶ μὲ ὅλα, πρὸ κειμένου νὰ «καθαρίσω» στὸ μυαλό μου τὰ ἀναγκαία στοιχεία ποὺ ἀποτελοῦν τοὺς βασικοὺς πυλῶνες ἐνὸς ἱστορικοῦ γεγονότος.

      Ἐπὶ πλέον.
      Ἔλαβα πρὸ καιροῦ τὸ παρακάτω στοιχεῖον:
      https://filonoi.gr/2018/08/04/israhlino-mnhmosynon-me-agaph-ston-metaksa/
      ἀπὸ τὸν κο Μιχαλόπουλο, ποὺ γιὰ ἐμέναν καὶ μόνον ἦταν μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωσις τῶν συμπερασμάτων μου. Ὄχι μία ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀλλάξω τὰ συμπεράσματά μου. Τὸ περίεργο αὐτὸ μνημόσυνον μόνον νὰ μᾶς ὑποψιάζῃ περισσότερο μπορεῖ.

      • Αγαπητη Φιλονοη, ολες αυτες τις “πληροφοριες” που παρουσιαζει ο κος Μιχαλοπουλος προκειμενου να αποδειξει οτι ο Μεταξας ηταν Ιουδαιος, τις εχω υπ’οψιν, διοτι εχω διαβασει απο το βιβλιο του!! Τιποτα απο οσα γραφει δεν αποδεικνυει κατι τετοιο! Στην καλυτερη των περιπτωσεων, απλα δειχνει ενα Μεταξα που συμπαθουσε τους Εβραιους(παρολο που υπαρχουν τουλαχιστον 2 εγγραφες σε Ημερολογιο και Τετραδιο Σκεψεων του που δειχνουν το αντιθετο). Απο το “φιλοεβραιος” στο “Ιουδαιος” υπαρχει μεγαλη αποσταση! Επισης καποια απο τα “στοιχεια” που παρουσιαζει, δεν ειναι καν ενδειξεις εβραιοφιλιας, παρα νοητικα αλματα δικα του! Πχ αυτα που γραφει περι Κεμαλ και ελληνοτουρκικης φιλιας! Δηλαδη επειδη ο Κεμαλ ηταν ντονμες(εβραικης καταγωγης), αυτο εκανε τον Μεταξα να αναζητησει την ελληνοτουρκικη φιλια; Αν Ο Κεμαλ δεν ηταν ντονμες, θα ακολουθουσε ο Μεταξας αλλη πολιτικη; Ξεχναμε οτι η πολιτικη Μεταξα σε αυτο το θεμα ηταν απλα η συνεχιση της πολιτικης που εγκαινιασε ο Βενιζελος επι Μεσοπολεμου και συνεχισε και ο Τσαλδαρης; Ξεχναμε οτι η Ελλας και η Τουρκια τοτε ανηκαν στις χωρες που επεδιωκαν την διατηρηση του στατους κβο οπως αυτο προεκυψε απο τον Α’ Παγκοσμιο Πολεμο και ηταν φυσικο να προσεγγισουν η μια την αλλη οταν ηταν κυκλωμενες απο κρατη οπως η Ιταλια και η Βουλγαρια, τα οποια ηταν “αναθεωρητικα”, δηλαδη επεδιωκαν την ανατροπη αυτου του εδαφικου στατους κβο; Ειναι σοβαρη αποδειξη ιουδαικης καταγωγης του Μεταξα το γεγονος οτι επι του καθεστωτος του δημοσιευθηκε σε καποιο ελληνικο περιοδικο η αποψη ενος ξενου αρχαιολογου που υποστηριζε οτι οι Ιωνες δεν ηταν Ελληνες αλλα Φοινικες και Αραβες που εξελληνισθηκαν; Οσο για το μνημοσυνο των Εβραιων υπερ αναπαυσεως του Μεταξα, γιατι ειναι τοσο περιεργο να κανουν μνημοσυνο για τον θανοντα πρωθυπουργο μιας χωρας που εναντιωθηκε στον Αξονα, ο οποιος Αξονας τους κατεδιωκε ανελεητα; Πρεπει καποτε να συνειδητοποιησουμε τι σημαινουν οι λεξεις “αποδειξη” και “ντοκουμεντο” στην ιστορικη επιστημη και πως εφαρμοζεται μια επιστημονικη μεθοδος στοιχειοθετησεως και τεκμηριωσεως γεγονοτων, κοινως του πως πρεπει να γραφεται η πραγματικη ιστορια και ειλικρινα λυπαμαι που αυτη η συζητηση γινεται με αφορμη τα γραπτα ενος πανεπιστημιακου καθηγητη Ιστοριας, τα γραπτα του οποιου θα επρεπε να ειναι παραδειγμα προς μιμηση και οχι προς αποφυγη!

      • Ἀγαπητὲ «metal warrior»… Κατ’ ἀρχὰς νομίζω πὼς τὰ εἰσαγωγικὰ στὶς πληροφορίες προσβάλλουν τὸν κο Μιχαλόπουλο, ἀλλὰ κι ἐμέναν, μὰ καὶ κάθε ἄλλον ἀναγνώστη. Ὁ κος Μιχαλόπουλος εἶναι ἔγκριτος Ἱστορικὸς καὶ ὑπογράφει τὶς ἔρευνές του, δίχως νὰ κρύβεται καὶ δίχως νὰ ὑπεκφεύγῃ, γνωρίζοντας πὼς θὰ ἀντιμετωπίσῃ ἰσχυρὸ ἀντίλογο.
        Ὅσο γιὰ τὸν Μεταξᾶ καὶ τὸ ἐὰν ἦταν ἤ ὄχι Ἰουδαῖος, εἶναι κάτι ποὺ οὔτε ἐσὺ μὰ οὔτε κι ἐγὼ μποροῦμε νὰ ἀποδείξουμε, παρὰ μόνον νὰ εἰκάσουμε, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἔχουμε εἴτε γενετικὴ ἀπόδειξιν εἴτε δική του παραδοχή. Σὲ κάθε περίπτωσιν πάντως ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν θὰ …«ἐρμηνεύση» (ναί, μὲ εἰσαγωγικά!!!) τὶς ὁποιεσδήποτε ἐνδείξεις, ἀναλόγως τῶν πεποιθήσεών του.
        Ὁ κος Μιχαλόπουλος ὅμως πατᾶ σὲ αὐτὲς τὶς ἐνδείξεις (ἐφ΄ ὅσον, στὴν νομικὴ γλῶσσα, τρεῖς ἐνδείξεις συνιστοῦν ἀπόδειξιν) καὶ ὄχι στὶς ἐξηφανισμένες ἀποδείξεις. Δυστυχῶς μας γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὶς ἀληθεῖς πτυχὲς τῆς ἱστορίας πρέπει νὰ κάνουμε καὶ λίγο τὸν ἐπιθεωρητὴ …Κλουζῶ.
        Αὐτὰ πάντως, τὰ γενικὰ ποὺ παραθέτεις, περὶ τῶν ἀποτελεσμάτων τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (κλπ κλπ κλπ) ἐγὼ τὰ θεωρῶ ὀλίγον …ψωροκωσταινέικες τακτικές, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως τὸ Ἑλλαδοκαφριστάν, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς του, ἀναπαρήγαγε. Μὲ αὐτὰ καὶ μὲ τὰ ἄλλα φθάσαμε στὴν ἀπώλεια τῆς Βορείου Ἠπείου, στὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, στὴν τραγωδία τῆς Κύπρου καὶ ἑτοιμαζόμεθα γιὰ νέες κακοτοπιές. Κι ὅλα αὐτὰ διότι οἱ (φερόμενες ὡς) κεφαλὲς τῆς χώρας ἦσαν διαρκῶς (ἐκτὸς ἀπὸ προσκολυόμενες κάπου), ἐθελόδουλες, δειλὲς καὶ ἀπὸ «συμβιβαστικὲς» ἔως «λειαντικές». Κι ἐάν, γιὰ παράδειγμα, ἡ βενιζελικὴ πολιτικὴ ἐπέβαλε τὸ νὰ ἐξομαλυνθοῦν οἱ σχέσεις τῆς χώρας μὲ τὸν κεμάλ, θὰ μποροῦσαν ὅλες οἱ μὴ βενιζελικὲς κυβερνήσεις νὰ ἀλλάξουν τακτικές, μὰ δὲν τὸ ἔπραξαν, διότι ἐπίσης ἦσαν ἐξ ἴσου ἄτολμες καὶ δειλές. Πολὺ περισσότερο δὲ ἀπὸ κάποιον σὰν τὸν μεταξᾶ, θὰ περίμενα (τοὐλάχιστον) νὰ ἀνακόψῃ κάπως (στοιχειωδῶς) τὴν κατρακύλα μας.
        Τέλος πάντων. Ὑπάρχουν πολλὰ περίεργα γιὰ (τὸν κάθε) μεταξᾶ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ μάθουμε, διότι ἁπλούστατα δὲν εἶναι γιὰ ἐμᾶς τοὺς χαχόλους.
        Ὁ κάθε μεταξᾶς πάντως ἐὰν ἦταν ὅπως μάθαμε, δὲν ἔχει ἡ μνήμη του νὰ φοβηθῇ κάτι. Ἐὰν πάλι δὲν ἦταν, τότε ἐμεῖς ὀφείλουμε πρῶτοι νὰ τὸν ἀποδομήσουμε.

      • Αγαπητη Φιλονοη παρακαλω να μου υποδειξεις καποιο νομικο κειμενο το οποιο να λεει οτι τρεις ενδειξεις συνιστουν αποδειξη, διοτι εχω την εντυπωση οτι αυτο αποτελει απλως αλλο ενα ευφυολογημα, απο τα πολλα που αρεσκεται να εκτοξευει ο κυριος Μιχαλοπουλος! Απο εκει και περα, επαναλαμβανω οτι οφειλει να δεχεται ως ιστορικο γεγονος, ο,τι στηριζεται σε αταρανταχτες αποδειξεις, αλλιως, εκει οπου υπαρχουν απλα ενδειξεις, καλο ειναι να το επισημαινει και να ειναι επιφυλακτικος! Το να αποκαλει τον Μεταξα “ιουδαιαρα”, ειναι κατ’αρχας προκλητικο ως φραση και κατα δευτερον, δειχνει ακριβως αυτο που επεσημανα παραπανω, οτι οι συλλογισμοι του ως προς την τεκμηριωση γεγονοτων, ειναι ακρως προβληματικοι! Απαραδεκτο γεγονος για εναν “εγκριτο” ιστορικο, οπως τον απεκαλεσες. Δεν μου προξενει ομως εντυπωση, εχω διαβασει αρκετα απο τα βιβλια του και εχω διαπιστωσει οτι ειναι παγια τακτικη του να υιοθετει εκδοχες γεγονοτων χωρις ισχυρη τεκμηριωση, απλα διοτι τον βολευουν στην ιδεολογικη του θεωρηση! Τρανταχτο παραδειγμα, το βιβλιο του “Ο Πολεμος και ο Κοσμος” το οποιο μαλιστα ειχες παρουσιασει κι εσυ απο την ιστοσελιδα σου, Δινω το πιο χαρακτηριστικο παραδειγμα. Σελιδα 50 μας λεει οτι ο Τσωρτσιλ το 1940 με μια επιστολη του ενθαρρυνε τον Μουσολινι να μπει στον πολεμο στο πλευρο του Χιτλερ. Που το βασιζει αυτο; Παραπεμπει σε καποιο βιβλιο του Silvio Bertoldi και μας λεει οτι η επιστολη χαθηκε μεν, αλλα “ουδεποτε αμφισβητηθηκε σοβαρα”!! Ας δουμε τωρα το περιεχομενο αυτης της επιστολης(αν ποτε υπηρξε). Μας πληροφορει ο κυριος Μιχαλοπουλος οτι σε αυτη την επιστολη ο Τσωρτσιλ πεπεισμενος οτι ο Χιτλερ σιγουρα θα κερδισει τον πολεμο, ωθει τον Μουσολινι στο πλευρο της Γερμανιας ωστε να μετριασει τις ορεξεις της στο τραπεζι των μεταπολεμικων διαπραγματευσεων. Εκει λοιπον παρεμβαινει ο κυριος Μιχαλοπουλος και μας λεει οτι δεν ειναι δυνατον ο Τσωρτσιλ να πιστευε τετοιο πραγμα και να νομιζε οτι η Γερμανια θα εχανε τον πολεμο! Αρα ειπε αυτα τα ψευτικα λογια στον Μουσολινι, διοτι γνωριζοντας ο Τσωρτσιλ οτι οι ηγετικοι κυκλοι της Ιταλιας ηταν αγγλοφιλοι, θα εφερναν την καταστροφη στον Αξονα!! Φιλονοη μου δες “τεκμηριωση”!! Βγαζει ο κυριος Μιχαλοπουλος σιγουρο συμπερασμα(οπου σταθει και οπου βρεθει, συνεντευξεις, ομιλιες κλπ, αυτη την εκδοχη παρουσιαζει), απο το περιεχομενο μιας επιστολης που ουδεποτε βρεθηκε και μαλιστα δινοντας αλλο νοημα ο ιδιος στο περιεχομενο της επιστολης αυτης!! Οσο και αν εκτιμας τον ιδιο και τα γραπτα του, πες μου με το χερι στην καρδια, ειναι η δεν ειναι προβληματικη τεκμηριωση αυτη; Και ειλικρινα ξαναλεω οτι δεν θα ειχα προβλημα αν μας το παρουσιαζε ως μια απλη εκδοχη η πιθανοτητα, αλλα με ενοχλει πολυ οτι κατι τετοια τα παρουσιαζει ως “συγκλονιστικες αληθειες”!! Βεβαιως, αν ηταν στοιχειωδως αντικειμενικος, θα επρεπε να μας πληροφορησει και για την αλλη επιστολη(υπαρκτη αυτη) που υπαρχει στα Απομνημονευματα του Τσωρτσιλ, με ημερομηνια 16 Μαιου 1940, οπου ο Τσωρτσιλ κανει το παν ωστε ο Μουσολινι να μην βγει στον πολεμο στο πλευρο του Αξονα…Αυτη την πληροφορια φαινεται δεν την θεωρησε αξια αναφορας ο κυριος καθηγητης…τα συμπερασματα δικα σου!! Γενικα παντως, στο συγκεκριμενο βιβλιο ενω ασχολειται, μεταξυ αλλων, με την εξωτερικη πολιτικη της Ελλαδος και της Ιταλιας εκεινη την περιοδο, απουσιαζουν κλασικα εργα και μελετες για αυτο το θεμα, απο την βιβλιογραφια που χρησιμοποιει! Το βιβλιο του τοτε πρεσβη στην Ελλαδα, Γκρατσι(Η Αρχη του Τελους), το ημερολογιο του Τσιανο, το βιβλιο του Μπαντολιο, τα διπλωματικα εγγραφα που εξεδωσε η ιδια η Ιταλια(documenti diplomatici italiani), “Mussolini Unleashed 1939-1941” του McGregor Knox, “Mussolini and the British” του Richard lamb, “Italian Foreign Policy Under Mussolini” του Luigi Villari”. Νομιζει ο κυριος Μιχαλοπουλος οτι επειδη μελετησε το Ιστορικο και Διπλωματικο Αρχειο του ελληνικου υπουργειου Εξωτερικων οτι μονο αυτος κατεχει την αληθεια επι του θεματος! Τον πληροφορουμε οτι και αλλοι Ελληνες μελετησαν ελληνικα, βρετανικα και γερμανικα αρχεια(Κιτσικης, Κολιοπουλος, Ηλιοπουλος, των οποιων επισης και δεν συμπεριελαβε τα εργα τους στην βιβλιογραφια του) και δεν ασπαζονται τις αποψεις που εκφραζει! Ο κυριος Μιχαλοπουλος συνηθιζει να παραπεμπει συνεχως στο βιβλιο του τεως πρεσβη Αννιβα Βελλιαδη, “Μεταξας-Χιτλερ, Ελληνογερμανικες Σχεσεις στην Μεταξικη Δικτατορια 1936-1941”. Να ενημερωσουμε τον κυριο Μιχαλοπουλο οτι ο κυριος Βελλιαδης εχει γραψει επισης(μερικα χρονια αργοτερα) και βιβλιο περι ελληνοιταλικων σχεσεων εκεινης της εποχης(με τιτλο “Προ της Θυελλης, Μεταξας-Μουσολινι, Ελληνοιταλικες Σχεσεις 1939-1940), οπου ειναι φανερο πως μετα την προσεκτικη μελετη που εκανε πανω στην ιταλικη πολιτικη τοτε, εχει μερικως αναθεωρησει τα συμπερασματα που εξεθετε στο παλαιοτερο βιβλιο του(που τοσο αρεσουν στον κο Μιχαλοπουλο) και αντιμετωπιζει τις επιλογες εξωτερικης πολιτικης Μεταξα με πολυ περισσοτερη κατανοηση πλεον!
        Για να κλεισω(ηδη μακρυγορησα), αδυνατω αγαπητη Φιλονοη να κατανοησω τις ενστασεις σου περι της πολιτικης Μεταξα απεναντι στην Τουρκια εκινη την εποχη! Επρεπε δηλαδη λιγα χρονια μετα την μικρασιατικη καταστροφη και αφου η Ελλας επουλωνε πληγες ακομη και εχοντας τεραστια οικονομικα και οχι μονο, προβληματα, να κανει τι; Να ειναι εχθρικη απεναντι στην Τουρκια και να κανει μηπως και πολεμο εναντιον της; Και μαλιστα ποτε; Το 1936 που ανελαβε ο Μεταξας οπου τα συννεφα του Β’ παγκοσμιου Πολεμου ειχαν αρχισει να γινονται ορατα; Δηλαδη εν οψει παγκοσμιου πολεμου, ενω ειχαμε ηδη δυο επικινδυνους(αναθεωρητες οπως ανεφερα)γειτονες, την Ιταλια και την Βουλγαρια, να εχουμε κι εναν επιπλεον εχθρο, την Τουρκια; Αν ναι, ποιοι επιτελους θα ηταν οι συμμαχοι μας σε αυτη την τρελα; Η εξωτερικη πολιτικη ενος κρατους, οφειλει σαφως και να ειναι πατριωτικη, αλλα ταυτοχρονα να ειναι και προσεκτικη και λογικη αναλογως των περιστασεων, αλλιως κατανταει τυχοδιωκτικη! Τυχοδιωκτικη οπως της Εθνικης Εταιρειας το 1897 που παρεσυρε σε πολεμο ενα τελειως απροετοιμαστο κρατος, οπως ειμασταν εμεις τοτε, με αποτελεσμα την ταπεινωτικη ηττα και τυχοδιωκτικη σαν το πραξικοπημα του Ιωαννιδη το ’74 στην Κυπρο με τα γνωστα αποτελεσματα…

      • Δὲν εἶμαι νομικός, ἀλλὰ ἔχω φίλους νομικοὺς ποὺ συχνὰ τὸ ἀναφέρουν. Προφανῶς κάτι γνωρίζουν.

        Πᾶμε τώρα στὸν κο Μιχαλόπουλο. Ἐξακολουθῶ νὰ τὸν θεωρῶ καὶ ἔγκριτο (δίχως εἰσαγωγικὰ) καὶ σοβαρὸ μελετητή. Οἱ ἀπόψεις του καὶ οἱ θέσεις του ἀπὸ κάπου πηγάζουν καὶ ἐὰν καταῤῥίπτονται, τότε χάνει τὴν ἐγκυρότητά του. Αὐτὰ τὰ γνωρίζει ὁ ἴδιος ἀρκετὰ καλλίτερα ἀπὸ ἐμᾶς.

        Πᾶμε τώρα καὶ πάλι στὸν μεταξᾶ (καὶ στὸν κάθε ὁμόλογό του, τὸ ἴδιο εἶναι κατ’ ἐμέ!). Ὁ Μεταξᾶς λοιπὸν δὲν ἦταν κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζεται ὁ κος Μιχαλόπουλος. Ἂς τὸ δεκτοῦμε, χάριν τοῦ διαλόγου. Ἦταν ὅμως μέλος μίας κοινότητος πολιτικῶν, ποὺ μεταξύ τους, ἅπαντες, εἶχαν στενοὺς δεσμούς, ἐντὸς κι ἐκτὸς τῆς χώρας. Στὸ βιβλίο, γιὰ παράδειγμα, τοῦ Ἰωάννου Δασκαρόλη, σελὶς 59, ἀναφέρεται πὼς ἐχρηματοδοτήθη (γιὰ νὰ καλύψῃ ἀνάγκες τοῦ κόμματός του πρὸ τῶν ἐκλογῶν) ἀπὸ τὸν Μουσολίνι μὲ 1,5 ἑκατομ. λιρέτες. Εἶναι ἀπὸ τὶς πράξεις ἐκεῖνες ποὺ ἁπλῶς ἀποδεικνύουν τὰ «συγκοινωνούντα δοχεία» τῆς πολιτικοκομματικῆς πραγματικότητός μας. Τὸ ἀφήνω ἔτσι, ἀσχολίαστον, διότι σὲ ἐμέναν λέει πολλά, ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισα νὰ ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ ποιός, πράγματι, ἦταν ὁ Μουσολίνι.
        Πάντως, ὡς γνωστόν, τὸ ὄνομα τῆς συζύγου του ἦταν Ῥαχήλ.
        https://filonoi.gr/2016/02/18/h-kyria-moysolini/
        Αὐτὴ ἠ λεπτομέρεια δὲν ἀποτελεῖ ἔνδειξιν γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ὁ Μουσολίνι, πολλῷ δὲ μᾶλλον γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ὁ μεταξᾶς. Ἀποτελεῖ ὅμως ἀπὸ μόνη της σκάνδαλον.

        Λίγα χρόνια ἀργότερα ὁ Μουσολίνι ἐπετέθη στὴν Ἐλλάδα καὶ ὁ Μεταξᾶς (καλῶς κατ’ ἐμέ, ἀλλὰ γιὰ διαφορετικοὺς λόγους ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μάθαμε) προέταξε ἕναν πανέτοιμο στρατό, λέγοντας ἐπὶ τῆς οὐσίας «Ὄχι». Ὑπάρχει πιθανότης νά ἦταν προσχεδιασμένο ὅλο αὐτό ὅμως; Ὑπάρχει πιθανότης καί ἡ ἐπίθεσις τῆς Ἰταλίας κατά τῆς Ἑλλάδος νά ἦταν μέρος ἐνός παιχνιδιοῦ, πού εἶχε στηθῆ πολλά χρόνια πρίν; Ὑπάρχει περίπτωσις καί ὁ Μεταξᾶς καί ὁ Μουσολίνι νά ἐγνώριζαν κάτι ἐπ΄ αὐτοῦ καί ἁπλῶς νά ἐδέχθησαν νά παίξουν συγκεκριμένους ῥόλους;
        Γιὰ τὸν Μουσολίνι καὶ πάλι ἀδυνατῶ νὰ ἀπαντήσω, ἀλλὰ γιὰ τὸν Μεταξᾶ μπορῶ, ἐν μέρει, ἐφ΄ ὅσον στὸ ἡμερολόγιό του κατέγραψε ἤδη τὸ …ἀποτέλεσμα τοῦ πολέμου (μὴ μοῦ ζητήσῃς σελίδα καὶ τόμο, διότι εἶναι πολλὰ χρόνια ποὺ τὸ διάβασα ἀπὸ δανειστικὴ βιβλιοθήκη), ὄπως ἐπίσης, ἀνέφερε σὲ δημοσιογράφους τὸ ποιὰ θὰ ἦσαν τὰ δικά μας ὀφέλη, ὡς χώρας. Κατ’ ἐμὲ λοιπὸν αὐτὲς οἱ λεπτομέρειες (ὡς ἀποδείξεις κι ὄχι ὡς ἐνδείξεις) μᾶς ὑπαγορεύουν πὼς ἐγνώριζε πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μπορούσαμε νὰ φαντασθοῦμε. Ἔπαιξε ῥόλους; Ναί ἤ ὄχι; Κι ἐάν ναί, τότε ποιούς ῥόλους; Τί γνωρίζουμε, στὴν πραγματικότητα, ἐμεῖς γιά τόν Μεταξᾶ, πέραν αὐτῶν πού μᾶς ἐπέτρεψαν (καὶ μᾶς ἐπέβαλαν) νά γνωρίζουμε;
        Θές νά σοῦ ἀπαντήσω; Τίποτα.
        Ἂς πᾶμε λοιπὸν ἀνάποδα ἀπὸ τοὺς ἰσχυρισμοὺς Μιχαλοπούλου. Δὲν ἦταν ἰουδαιάρα ὁ μεταξᾶς. Ἀποδεικνύεται αὐτό; Ὄχι, ὄπως δὲν ἀποδεικνύεται φυσικὰ καὶ τὸ ἀντίθετόν του. Ὑπάρχουν ἐνδείξεις γιά καθαρή ἑλληνική του καταγωγή; Ὄχι, γαλαζοαίματος ἦταν, ἀπὸ τὶς βασιλικὲς οἰκογένειες τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῶν ὁποίων ἡ ἀληθὴς καταγωγὴ παραμένει, ἀκόμη καὶ σήμερα, ἄγνωστος. Τὸ ἐὰν κάποιοι θεωροῦν τοὺς βυζαντινοὺς γαλαζοαίματους καθαροὺς Ἕλληνες, δὲν τοὺς κάνει κι Ἕλληνες. Καί τότε τί ἦσαν; Ἐσύ γνωρίζεις; Διότι ἐγὼ ἔχω …χαθῆ μέσα σὲ τόσους τίτλους καὶ τόσες γενεαλογίες.

        Ἐγὼ ἀγαπητέ μου πηγαίνω ἀνάποδα, κυριολεκτικῶς. Τὸ ἐὰν σὲ κάποιο σημεῖον τῆς διαδρομῆς συναντῶ «Μιχαλόπουλους» ἢ ὄχι, εἶναι ἐπουσιώδης λεπτομέρεια. Τὸ «ἀνάποδα» ὅμως σὲ πληροφορῶ εἶναι πολὺ ὠφέλιμο, διότι ἐξ ἀρχῆς δὲν ἐξυπηρετεῖ εἴδωλα, δὲν ἀναγνωρίζει θέσφατα καὶ δὲν παγιδεύεται σὲ ἰδεολογίες. Τὸ «ἀνάποδα» ἐπίσης διαθέτει καὶ μερικὰ ἀκόμη πλεονεκτήματα, ποὺ σοῦ ἐπιτρέπουν, ὅταν τὸ ἀκολουθῇς, νὰ μπορῇς νὰ διακρίνῃς πίσω ἀπὸ τὶς γραμμὲς καὶ νὰ μὴ σπεύδῃς νὰ δικαιολογῇς κάποιον ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θαυμάζεις ἤ, τέλος πάντων, νὰ μὴ παγιδεύεσαι στὰ πρόσωπα καὶ στὰ γεγονότα, ἀλλὰ νὰ διεισδύῃς στὴν οὐσία.

        Καὶ πᾶμε τώρα στὸν ῥόλο τοῦ μεταξᾶ ἀναφορικῶς μὲ τὴν Τουρκία καὶ τὸν Κεμάλ.
        Ἐγνώριζε ὁ Μεταξᾶς πώς ὁ Κεμάλ ἦταν ντονμέ; Ναί ἤ ὄχι; Ἐγνώριζε πώς κατέσφαξε τούς Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας; Ναί ἤ ὄχι; Ἐγνώριζε πώς ἡ Τουρκία οὐδέποτε ἔπαυσε νά ὀρέγεται τό Αἰγαῖον; Ναί ἤ ὄχι;
        Σαφῶς καὶ τὰ ἐγνώριζε ὅλα αὐτά, ἀλλὰ τὰ ἔκανε στὴν ἄκρη, πρὸ κειμένου νὰ ὑπηρετήσῃ τὸν σκοπὸ τῆς προετοιμασίας τῆς χώρας μας γιὰ τὸν Β’ Π.Π.. Γιὰ ἐμέναν λοιπὸν ἔνας πραγματικὸς πατριώτης Ἕλλην ἡγέτης δὲν θὰ τὰ παρέκαμπτε. Εἶναι τόσο ἀφοριστικὰ ἁπλό, ποὺ δὲν δύναται νὰ περιορισθῇ στὰ «ἐὰν» στὰ «ἴσως» καὶ στὰ «ἀλλά».

        Ὅσο γιὰ τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἀναφέρεις, γιὰ τὴν ὥρα τὰ ἀφήνω. Νομίζω πὼς ἄλλη εἶναι ἡ οὐσία τῆς συζητήσεως.

        Υ.Γ. Ἦταν καλό πού μᾶς ἔβαλε στόν πόλεμο ὁ Μεταξᾶς; Τί νά σοῦ πῶ; Ἀκόμη νεκροὺς θρηνοῦμε καὶ ἐπουλώνουμε τραύματα. Ἀδυνατῶ νὰ ἀπαντήσω.

  17. Προχείρως ἀπαντῶ εἰδικῶς καὶ στὴ συνέχεια θὰ ἀπαντήσω γενικῶς:
    1. Ἡ δολοφονία τῶν Κέννεντυ, Γκριμάου, Ντελγκάντο συνδέεται σαφῶς μὲ ἐκείνη τοῦ Λαμπράκη καὶ τὴν παρ’ὀλίγο τοῦ Καραμανλῆ. Αὐτὰ ἔχουνε σχέση μὲ τὸ δόγμα Mac Kinder καὶ φυσικὰ μὲ τὸ Ἰσραήλ. Ἦταν παραμύθι τὸ ὅτι “λίγοι Ἰσραηλινοὶ” ἐνίκησαν “στίφη Ἀράβων”. Ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο ἦταν. Καὶ τὸ βασικὸ ζητούμενο ἦταν νὰ μὴ κατεβοῦν οἱ “Ρῶσοι στὴ Μεσόγειο”. (Προοπτική, αὐτὴ ἡ τελευταία, τὴν ὁποία ἐγὼ προσωπικῶς, μὲ βάση τὰ σημερινὰ δεδομένα τοὐλάχιστον, δὲν τὴ βρίσκω δυσάρεστη.Ἄλλωστε γιὰ αὐτὸ ἀνατράπηκε ὁ Παπαδόπουλος.)
    2. Ὡς πρὸς τὸν Ἀλέκο Παναγούλη, τὰ ὅπλα τοῦ τὰ εἶχε δώσει -κατὰ πᾶσα πιθανότητα- ὁ Γεωρκάτζης. Ἄλλωστε, ὁ τότε κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος τῶν συνταγματαρχῶν (μοῦ διαφεύγει αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ ὄνομά του), εὐθὺς μετὰ τὴ δολοφονικὴ ἀπόπειρα, κατηγόρησε τὸν Παναγούλη γιὰ “φασίστα”. Ὁ ἀδελφός του ἄλλωστε θανατώθηκε, ἀφοῦ τὸν πιάσανε οἱ Ἰσραηλινοὶ καὶ τὸν παρέδωσαν στὸν κυβερνήτη τοῦ “Ἄννα Μαρία”. Ἐὰν ὁ Παναγούλης ἦταν ἄνθρωπος τῶν “συμβασιούχων τοῦ Θεοῦ”, χλωμὸ τὸ βρίσκω νὰ σκοτωθῆ ὅπως σκοτώθηκε καὶ νὰ σπεύση ὁ Ράλλης νὰ κουκουλώση ἀμέσως τὴν ὄλη κατάσταση.
    3. Οἱ Ἀμερικανοί, πράγματι, ἦταν “κατὰ τῆς χούντας”. Τὸ ΝΑΤΟ ὅμως ἦταν “ὑπὲρ τῆς χούντας”. Ἔτσι ὅλοι μένανε οἱ εὐχαριστημένοι. ( Μὲ ἄλλα λόγια, ἤξεραν οἱ Ἀμερικανονατοϊκοὶ σὲ ποιούς … [δὲν λέω “χαχόλους” ὄπως θὰ ἔσπευδε νὰ πῆ ἡ Φιλονόη μας], ἀλλὰ εὐσεβεῖς, εὐλαβεῖς, φιλέορτους, νηστευτὲς καὶ φιλακόλουθους ἑλληνοορθόδοξους ἀριστεροχριστιανιστές, ποὺ δὲν ἀφήνουν κανένα Βρασίδα, Ἰορδάνη καὶ Ἀγαθαρχίδα νὰ μὴ τοῦ εὐχηθοῦν ἐπὶ τῇ ὀνομαστικῇ του ἑορτή, ἀπευθύνονταν.
    4. Ποτὲ τῶν ποτῶν δὲν ἰσχυρίστηκα πὼς οἱ “στρατιωτικοὶ τῆς 21ης Ἀπριλίου” ἦταν ἀμόρφωτοι ἤ, ἔστω, σκληροὶ ἄνθρωποι, “σαδιστές”, “φασιστὲς” κ.λπ. Εἶπα ἁπλῶς ὅτι ἦταν “Βλάχοι” (μὲ τὸ Β κεφαλαῖο, παρακαλῶ). Τὰ μουστάκια ποντικοουρές, οἱ μαῦρες κουστουμιές, τὰ γυαλιὰ-μάσκα ψαροντουφεκᾶ, πασαλειμμένα μὲ μαύρη καραμπογιὰ ἐπιπλέον, τὰ τρίκυκλα τῶν ὀπαδῶν τους κ.λπ. ἐμένα (καὶ ὄχι μόνο) μὲ ἐνοχλοῦσαν σὲ βαθμὸ περίπου καθοριστικό. Πράγματι, τὸ ἑλληνικὸ τραγούδι εἶχε μεγάλη .ἄνθηση ἐκείνη τὴν ἐποχή. Ποτέ μου ὅμως δὲν εἶδα τὸν Παπαδόπουλο, Ἰωαννίδη κ.τ.λ. νὰ τραγουδάη καντάδες ἤ, ἔστω, νὰ χορεύη μπλοὺζ ἤ ἕνα βὰλς τελοσπάντων. Ὅλο φρικαλεότητες… μὲ παπάκια, λυγαριές, τὴ μάνα τοῦ Κίτσου, τὰ μαντριὰ καὶ τοὺς τράγους τοῦ Μοριᾶ καὶ τῆς Ρούμελης, τοὺς “λεβέντες τῶν Ἀγράφων καὶ τοῦ Καϊμακτσαλάν”, τὸν Ὄλυμπο ποὺ μαλώνει μὲ ἕνα ἄλλο βουνὸ (αὐτὴ τὴ στιγμὴ μοῦ διαφεύγει τὸ ὄνομά του, Ὄσσα, Κίσσα, Κίτσα, Καρακίτσα… κάπως ἔτσι τελοσπάντων) καὶ τὰ -εἰδεχθῆ- ρέστα. Καὶ μιλᾶμε γιὰ “εὐρωπαϊκὴ” χώρα τῶν ἀρχῶν τῆς δεκαετίας τοῦ 1970!
    5. Ὁ Καραμανλῆς, σὲ βάρος τῶν στρατιωτικῶν ποὺ πράγματι αὐτοὶ τοῦ παρέδωσαν καλόπιστα τὴν ἐξουσία, ἐφάρμοσε τὸ προηγούμενο τοῦ Φράνκο σὲ βάρος τῶν δημοκρατικῶν. Χλωμὸ τὸ βλέπω νὰ τὸ σκέφτηκε μόνος του. Κατὰ πᾶσα πιθανότητα, τὴν ἰδέα τοῦ τὴν ἔρριξε ὁ Raymond Aron, ἰουδαιάρα, δάσκαλος τοῦ Κίσσιγκερ, τοῦ Παπαληγούρα (γελοῖο ὄνομα= λιγούρης παπᾶς, τὸ πιάσατε τὸ ὑπονοούμενο), κομβικὴ μορφὴ τῶν μεταπολεμικῶν ἐξελίξεων. Καὶ σπεύδω ἀπὸ τὸν ἱστοχῶρο τῆς Φιλονόης μας νὰ καλέσω ὁποιονδήποτε νεαρό, ἑλληνοορθόδοξο ἔστω, νὰ πάψη νὰ ἀναλίσκη τὸν βίο του στὴν προσπάθεια ἀνάδειξης τοῦ χωριοῦ (συνήθως: λασποχωριοῦ) τῶν γονιῶν, παππούδων του κ.λπ. σὲ “ὀμφαλὸ τοῦ κόσμου” καὶ ἀντίθετα νὰ προσπαθήση νὰ φέρη στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας λεπτομέρειες τῆς δράσης τοῦ ἐν λόγῳ Aron.
    Κάνοντας, βέβαια, αὐτὸ ὁ Καραμανλῆς,δηλαδὴ ἀκυρώνοντας μέσῳ τῆς Βουλῆς τὴν ἀμνηστεία ποὺ ὁ ἴδιος περιτράνως εἶχε δώσει, ἔφερε στὴν Ἑλλάδα τὴν ἀρχὴ τοῦ πολιτικοῦ βίου τῶν Η.Π.Α., πώς, συγκεκριμένα ἡ μέσῳ τῆς ψήφου λαϊκὴ ἐπιδοκιμασία συνιστᾶ τὴν ὑπέρτατη νομιμοποίηση. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἁπλῶς νομικὸ λάθος ἀλλὰ πολιτικὸ ἔγκλημα. Καὶ ὁ Καραμανλῆς τὸ ἔκανε μὲ τὸ μαλακό. Αὐτὸς ποὺ τὸ ἔκανε θρασύτατα καὶ ἀπροκάλυπτα ἦταν ὁ andrew papandrew. Ὅταν ὅμως, τὸ 1983, λίγοι (: ἐλάχιστοι) νομικοί, στοὺς ὁποίους εἶχαν προσκολληθῆ καὶ ἐγώ, ὑπὸ τὴν ἰδιότητά μου τοῦ λέκτορος τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., ἐπιχειρήσαμε νὰ θέσουμε τὸ ὅλο ζήτημα, κανεὶς δὲν ἀντέδρασε… ἐπειδὴ κανεὶς δὲν κατάλαβε τί θέλαμε νὰ ποῦμε. Καὶ ὅταν ἀργότερα μερικοὶ ἄρχισαν νὰ καταλαβαίνουν, ἡ ἀντίδρασή τους ὑπῆρξε ἀντάξια τῶν ἑλληνοχριστιανικῶν μας παραδόσεων: “Μαλάκες εἴμαστε νὰ μπλέξουμε; Ἐμεῖς θὰ βγάλουμε τὸ φίδι ἀπ’τὴν τρύπα;” κ.ο.κ. – δηλαδὴ σκεπτικὸ ἀκριβῶς τὸ ἴδιο μὲ ἐκεῖνο τοῦ Λεωνίδα στὶς Θερμοπύλες, τοῦ Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου, τοῦ Γιάννη Ζορμπᾶ κ.λπ.
    Ἔτσι εἶναι κ. Χατζηδάκη μου: Ἤ εἴμαστε ἑλληναράδες ἤ δὲν εἴμαστε τελοσπάντων.
    Δὲν θέλω νὰ καταχραστῶ περισσότερο τὴν ὑπομονὴ τῶν ἀναγνωστῶν μου – κυρίως ἐπειδὴ ψυχανεμίζομαι ὅτι στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία θὰ συγκαταλέγονται στοὺς εὐσεβεῖς, νηστευτὲς καὶ φιλακόλουθους ἑλληνοορθόδοξους ἀριστεροχριστιανιστές, ὁπότε θὰ ἔχουν ἀφιερώσει τὴν καθ’ὅλην τὴ σημερινὴ ἡμέρα ζωτική τους ἐνέργεια στὸ νὰ μὴ τοὺς ξεφύγη κάποια “Κατερίνα” ποὺ γιορτάζει καὶ δὲν τῆς ποῦν “χρόνια πολλά”. (= Ἔγκλημα, κυριολεκτικῶς, καθοσιώσεως.)
    Καὶ κάτι τελευταῖο – εἰδικὰ πρὸς τοὺς κάθε λογῆς εὐσεβεῖς: Ἀπὸ τὸ Αἰκατερίνη προέρχεται τὸ Κατερίνα, τὸ Καίτη ἀλλὰ ΟΧΙ καὶ τὸ “Κατίνα”. Ἔτυμον πράγματι τοῦ “Κατίνα” εἶναι ἠ τουρκικὴ λέξη kadιn, ποὺ σημαίνει “γυναίκα”. Σφαλερῶς οἱ ἑλληναράδες μας τὸ συνδέουν μὲ τὸ “Αἰκατερίνη”. Αὐτό, πράγματι, συμβαίνει ἐκ παραδρομῆς. Ἐξ οὗ καὶ ὁ ὅρος “κατιναριὸ” ποὺ σημαίνει “γυναικεῖος ὄχλος” δὲν ἔχει σχέση μὲ καμμία “Κατερίνα” κ.ο.κ.

  18. Ὡς πρὸς τὸν συμπαθῆ, τώρα, Metal Warrior (ἐπιδεικτικῶς οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ προκλητικῶς ἀγνώστων λοιπῶν στοιχείων): Ἐγώ, κ. Metal μου, ποτὲ τῶν ποτῶν δὲν ἰσχυρίστηκα πὼς μόνο ὁ Μεταξᾶς ἦταν ἰουδαιάρα. Ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: Καὶ ὁ Φράνκο ἰουδαιάρα ἤτανε (τὸ ὄνομα Franco>Φράγκος συγκαταλέγεται σὲ κατάλογο ἰουδαϊκῶν ὀνομάτων ποὺ ἔχει δημοσιευθῆ καὶ παρ’ἡμῖν) ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ. Ὁ -μακαρίτης πιὰ- Γεώργιος Κ. Γεωργαλᾶς ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Χίτλερ, λίγο μετὰ τὴν ἄνοδό του στὴν ἐξουσία, προτάθηκε γιά… Νόμπελ εἰρήνης ἀπὸ τὴ -ἐπιφανῆ λογοτέχνιδα καὶ φίλη τοῦ Φραγκλίνου Ροῦζβελτ- Γερτρούδη Στάιν. (Βλ. τὸ ἔργο τοῦ Γ. Κ. Γεωργαλᾶ, “Πῶς θεμελιώδηκε ἡ Pax Americana”, τόμ.Α΄[Ἀθήνα: “Νέα Θέσις”, ἄ.ἔ.], σελ. 222.) Ἡ Στάιν τώρα (Gertrude Stein) ἦταν ἰουδαία – μάλιστα αὐστριακῆς καταγωγῆς. (https://en.wikipedia.org/wiki/Gertrude_Stein#cite_note-:1-6 [24 Νοεμβρίου 2019]. Δὲν μεταφράζω τὸ κείμενο τῆς wikipedia, κ. Metal μου, διότι τί Metal θὰ ἤσασταν καὶ μάλιστα Warrior, ἐὰν δὲν παίζατε τὰ ἀγγλικὰ στὰ δάκτυλά σας;)
    Ὅθεν ἐρωτῶ, ὡς ἐπιστήμων καὶ ὡς ἄνθρωπος, ὡς Ἕλλην καὶ ὡς Χριστιανός: Ἦταν ποτὲ δυνατὸν ἰουδαία νὰ προτείνη ὡς ὑποψήφιο ἰουδαϊκοῦ βραβείου (ὁ Nobel ἦταν ἰουδαῖος, μὴ μοῦ πεῖτε πὼς δὲν τὸ ξέρατε, κ. Metal μου!) καὶ μάλιστα ὡς εἰρηνοποιὸ (ὅπως ὁ Κίσσιγκερ π.χ.) κάποιον ποὺ δὲν ἦταν ἰουδαῖος;
    Γιὰ σκεφτῆτε λίγο τὸ θέμα (σὰν ἑλληναρὰς ποὺ τεκμαίρω ὅτι εἴσαστε) καὶ μοῦ λἐτε τὰ χαμπέρια. (Χαμπέρια: λέξη τουρκικὴ (haberler), ἀλλὰ ἐὰν χρησιμοποιήσω τὴν ἀντίστοιχη ἀρχαιοελληνικὴ ἔκφραση, ἐλάχιστοι θὰ καταλάβουν τί θέλω νὰ πῶ.)
    Ἐγὼ πάντως εἶμαι ἐδῶ, στὸν ἱστοχῶρο τῆς Φιλονόης μας δηλαδή, καὶ ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀκολουθήτω μοι. Ἤ, στὰ μεσαιωνικά μας ἑλληνικά: Ὅστις πολεμιστὴς ἀκολουθήτω ἡμῖν.

  19. Αγαπητέ μου κ. Μιχαλοπουλε. Καταχρωμαι και εγώ τον φιλόξενο χώρο της φιλτατης μας Φιλονοης, γι αυτόν τον ενδιαφέροντα διάλογο μας. Παρέθεσα με συντριπτικά πιστεύω στοιχεία ότι οι ΗΠΑ κυριολεκτικως πιάστηκαν στον ύπνο την 21η Απριλίου. Όλες οι υπηρεσίες τους CIA, State Department, NSA, Πρεσβεία κλπ ετρβαν τα μάτια τους διότι από αλλού το περίμεναν και από αλλού τους ήλθε. Νομίζω ότι τα στοιχεία και πήγες που παραθέτω είναι αδιαψευστα και δεν επιδέχονται παρερμηνειας. Εσείς όμως λέτε ότι δεν ήταν αμερικανοκινητη αλλά Νατοκινητη. Συγχωρήστε με άλλα δεν το καταλαβαίνω. Το ΝΑΤΟ τυπικά είναι ένας οργανισμός που αποτελείται από συμμαχια δυτικων κρατων. Στην ουσία όμως είναι ένα δημιούργημα των ΗΠΑ και κυριαρχείται – ελέγχεται από αυτές. Οπότε δεν είναι δυνατόν να μην είναι αμερικανοκινητη αλλά Νατοκινητη. Είναι ένα και το αυτό. Και εφ όσον δεν ήταν αποδεδειγμένα αμερικανοκινητη, δεν ήταν και Νατοκινητη. Εν πάση περιπτωσει, εγώ για να αποδείξω αυτό που λέω παρέθεσα πληθώρα στοιχείων, εγγράφων και πηγών και απορρητων ντοκουμεντων που αποδεικνύουν τον ισχυρισμό μου. Αν εσείς έχετε αντίστοιχες πηγές, στοιχεια και απόρρητα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν τον δικό σας, θα με ενδιέφερε να τα παραθέσετε.

    • Ἐπὶ τοῦ ἐὰν ἦταν ἤ ὄχι ἀμερικανοκίνητος ἢ ΝΑΤΟκίνητος ἡ «21η Ἀπριλίου» ἀδυνατῶ, ἐπὶ τοῦ παρόντος νὰ ἀπαντήσω. Θὰ ἢθελα ὅμως νὰ παραθέσω κάποιο ἄλλο, ἀτομικό μου συμπέρασμα, ἀναφορικῶς μὲ τοὺς δυό αὐτοὺς «ὀργανισμούς». Τὸ ΝΑΤΟ, βάσει πάντα τῶν δικῶν μου συμπερασμάτων, σαφῶς καὶ εἶναι «ἀνώτερον» τῶν ἀμερικανικῶν δικτύων, διότι ἐλέγχεται ἀπ΄ εὐθείας ἀπὸ τὰ γνωστά μας σαπρόφυτα, ἐνᾦ οἱ ΗΠΑ, ὡς μέλος τοῦ ΝΑΤΟ (καὶ ἕδρα τῶν τοκογλύφων βεβαίως βεβαίως πλέον!!!) ἦταν πάντα ὡς χώρα ἕνα ἀκόμη μέλος τῆς ἀτλαντικῆς συμμαχίας. Δῆλα δή… Ναὶ μὲν κρατοῦν ἐπὶ τῆς οὐσίας τὸν ἔλεγχο τοῦ ΝΑΤΟ ἀλλὰ καὶ ὑποτάσσονται σὲ αὐτό, ἐὰν τέτοιες εἶναι οἱ «ἀνάγκες τῆς ἀτλαντικῆς συμμαχίας». Σὰν νὰ λέμε πὼς ὑπάρχει ἕνας κεντρικὸς ὀργανισμὸς/ἐπιχείρησις μὲ διευθύνοντα σύμβουλο τὸ «ἀτλαντικὸ σκεπτικὸ» καὶ μὲ ὑψηλόβαθμα στελέχη τὸ ἀμερικανικὸ προσωπικό. Κι ἐὰν προστρέξῃς στὴν παγκόσμιο τράπεζα ἢ στὸ ΔΝΤ, ποὺ κατ’ ἀντιστοιχίαν ἔχουν δομηθῆ στὸ αὐτὸ μοντέλον, θὰ διαπιστώσης πὼς κι ἐκεῖ ἀκριβῶς τὸ ἴδιο συμβαίνει. Ὑπάρχει τὸ «ἀτλαντικὸ κεντρικὸ συμβούλιον» ποὺ δίδει ἐντολὲς καὶ γραμμὲς στοὺς (κατ’ ἐπίφασιν) «μπάτσους» τοῦ πλανήτου. (Διότι οἱ ἀληθεῖς «μπάτσοι» τοῦ πλανήτου εἶναι κάτι …«περιούσιοι» ποὺ ἐλέγχουν καὶ τὶς ΗΠΑ ἐκ τῶν ἔσω!)

      • Φιλονόη μου. Για να σε βοηθήσω να καταλήξης σε συμπέρασμα επ’ αυτού, θα προσθέσω και τα εξής.

        Νομίζω ότι απέδειξα με συντριπτικά στοιχεία σε παραπάνω εκτενέστατο άρθρο – σχόλιό μου, ότι όλες οι υπηρεσίες των ΗΠΑ, CIA, State Department, NSA, Πρεσβεία, όλοι, κυριολεκτικά “πιάστηκαν στον ύπνο” την 21η Απριλίου. Αυτό το στήριξα σε πηγές, αδιάσειστα στοιχεία, ντοκουμέντα, αποχαρακτηρισμένα έγγραφα κ.λπ. Και όπως είδα, επ αυτού δεν υπάρχει αντίρρησις, αφού και ο αγαπητός κ. Μιχαλόπουλος το αποδέχθηκε…

        Ας δούμε όμως και την όλη πολιτική και στάση του Γ. Παπαδοπούλου από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία. Αυτό θα μας βοηθήση να απαντήσουμε στο εξής ερώτημα. Ευνοήθηκαν κατά οποιοδήποτε τρόπο οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ ή οι εβραίοι από το καθεστώς του;

        Παραθέτω λοιπόν παρακάτω, πάρα πολύ συνοπτικά την όλη στάση του προς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.λπ. για να απαντήσουμε και σε αυτό:

        1) Ἐθνική καί ὄχι Νατοική ἐξωτερική πολιτική:
        Ἀπό τό 1969 ἐγκαινίασε μία ἐξωτερική πολιτική ἡ ὁποία περιλάμβανε ἀνάπτυξι τῶν ἑλληνοσοβιετικῶν σχέσεων, πολυμερῆ βαλκανική συνεργασία, ἄνοιγμα πρός τό “ἀνατολικό μπλόκ” καί τούς ἀδεσμεύτους καί στροφή τό 1973 πρός τήν Λαική Κίνα.

        2) Ἐξοπλισμοί ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων:
        Ἀπό τό 1947 ἕως τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθεσε γιά ἐξοπλισμούς οὔτε δραχμή ἀρκουμένη στήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια. Ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 1968 ὁ Παπαδό-πουλος ἐγκαινίασε μία νέα ἀμυντική πολιτική καί συντάχθηκαν γιά πρώτη φορά δυό 5ετη Προγράμματα Ἐξοπλισμῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἐξ΄ἐθνικῶν πόρων μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀπόκτησι ποιοτικῆς ἀεροναυτικῆς ὑπεροπλίας στό Αἰγαῖο καί τήν ἀνατροπή τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων μέ τήν Τουρκία.

        3) Κυριαρχία στήν “ὑφαλοκρηπίδα” καί ἐθνική ἐνεργειακή πολιτική:
        Στίς 13 Μαρτίου 1969 μέ τό Ν.Δ. 142/69 «Περί ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλούτου», διακήρυξε ἐπισήμως τήν κυριαρxία τῆς Ἑλλάδος στήν ὑφαλοκρηπίδα καί ἀπό τό 1968 ἕως τό 1973 προχώρησε στήν ὑπογραφή 19 Συμβάσεων γιά τήν ἔρευνα πετρελαίου σέ ὁλόκληρο τόν χερσαῖο καί ὑποθαλάσσιο ἑλληνικό χῶρο. Τό 1973 σχεδίασε τήν ἐπέκτασι τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια.

        4) Τό “ΟΧΙ” στήν κρίσι τῆς Ἰορδανίας:
        Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1970 κατά τήν κρίσι τῆς Ἰορδανίας, ἀπέρριψε τό αἴτημα τῶν ΗΠΑ γιά παραχώρησι ἑλληνικῶν ἀεροδρομίων μέ σκοπό τήν ἐγκατάστασι U2 γιά παρακολούθησι τῆς ἐγκαταστάσεων πυραύλων SAM 3 ἀπό σοβιετικούς στό Σουέζ.

        5) “Ἀνάγκην ξένων συνταγῶν δέν ἔχομεν”:
        Στίς 31/12/1970 ὁ Γ. Παπαδόπουλος ἔλεγε:
        «Ἐπιθυμοῦμεν συνεργασίαν μέ ὅλους καί εἰς οὐδενός τά ἐσωτερικά ἐπεμβαίνομεν. Ἐλπίζομεν ὅτι καί οἱ ἄλλοι, μέ τήν ἀποκτηθεῖσαν ἤδη πείραν, θά ἀντελήφθησαν πόσον ἄσκοπος εἶναι οἱαδήποτε ἀνάμιξις εἰς τά ἐσωτερικά μας…»
        Καί στίς 28/10/1972 ἔστελνε καί πάλι μήνυμα στούς ξένους: «Τούς ἐδηλώσαμεν ἐπανειλημμένως: Ἀνάγκην ξένων συνταγῶν δέν ἔχομεν. Μᾶς θυμίζουν τό ἑλληνικόν: “Ἄλλων ἰατροί, αὐτοί ἔλκεσι βρίθοντες”».

        6) “Οὐκ ἐστί χρυσοῦ τοσούτον πλῆθος…”:
        Στίς 16 Ἰουλίου 1971 προέταξε ἕνα ἀκόμη “ΟΧΙ” στίς ἀπειλές τῶν ΗΠΑ γιά διακοπῆ τῆς δωρεάν βοηθείας δηλώνοντας: «Εἰς ὁλόκληρον τήν Γῆν, δέν ὑπάρχει χρυσός τόσος ὥστε, ἐάν μας δοθῆ, νά πωλήσωμεν τά συμφέροντα του Ἔθνους καί νά θέσωμεν ἐν κινδύνῳ τήν ἐπιβίωσίν του»
        Ἐπρόκειτο γιά ἐπανάληψι τῆς ἀπαντήσεως τῶν Ἀθηναίων τό 479 π.Χ. πρίν τήν μάχη τῶν Πλαταιῶν:
        «Οὐκ ἐστί χρυσοῦ τοσούτον πλῆθος οὔθ΄ὑπέρ γῆν, οὐθ’ ὑπό γῆν, ὅσον Ἀθηναῖοι δέξαιντο ἄν πρό τῆς τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίας»

        7) Ἔξω οἱ βάσεις toy NATO καί οἱ Ρ/Φ σταθμοί:
        Τόν Αὔγουστο τοῦ 1971 ἀπείλησε τίς ΗΠΑ ὅτι: «…θά κλείση ὄλας τᾶς ἀμερικανικᾶς στρατιωτικάς βάσεις εἰς τήν Ἑλλάδα, καθώς καί τούς ἀμερικανικούς σταθμούς ραδιοφωνίας καί τηλεοράσεως»!
        Στίς 27 Αὐγούστου 1971 ὁ Γ. Παπαδόπουλος δήλωνε: «Διαπαιδαγωγημένον ἀπό τᾶς δοκιμασίας καί τούς θριάμβους τοῦ τό Ἑλληνικόν Ἔθνος, ἐμφορούμενον ἀπό ἔντονον συναίσθημα ἀξιοπρεπείας καί ἀπό τήν ἀγάπην τῆς ἐλευθερίας, βαδίζει τόν σύμφωνον πρός τᾶς παραδόσεις τοῦ δρόμον… Ἐπιθυμεῖ τήν φιλίαν ὅλων. Ἀλλ’ εἰς οὐδένα ἀναγνωρίζει δικαίωμα κηδεμονίας!»

        8) Τό “ΟΧΙ” στήν δωρεάν βοήθεια:
        Στίς 15 Ἰανουαρίου 1973 παραιτήθηκε ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια! Κίνησις πού σχολιάστηκε διεθνῶς ὡς «Ἑλληνικό “ΟΧΙ” στήν στρατιωτική βοήθεια». Τό BBC ἔγραφε:
        «Εὐκαιρία ἦταν γιά τό καθεστώς τῶν Ἀθηνῶν νά διακηρύξει ὅτι ἀκολουθεῖ ἀνεξάρτητη πολιτική καί δέν ἐπιτρέπει σέ καμμία ξένη δύναμι, οὔτε στίς ΗΠΑ, νά δίνη ἐντολές καί νά χρησιμοποιῆ τήν Ἑλλάδα γιά τά συμφέροντά της».

        9) Τό “OXI” στόν πόλεμο τοῦ Γιόμ Κιπούρ:
        Στίς 22 Νοεμβρίου 1973, κατά τόν πόλεμο τοῦ “Γιομ Κιπούρ”, προέταξε ἀκόμη ἕνα ἠχηρό “ΟΧΙ” πρός τίς ΗΠΑ στήν ἀπαίτησί τους γιά χρῆσι τοῦ Ἀεροδρομίου Ἐλευσίνος ἀπό ἀμερικανικά ἀεροσκάφη.

        10) Τό “ΟΧΙ” στήν διχοτόμησι τῆς Κύπρου:
        Στίς 23 Σεπτεμβρίου 1971 ἀπέρριψε ὁποιαδήποτε ἰδέα ὁμοσπονδίας στόν Βρεταννό ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μπρίμλο. Στίς 21 Δεκεμβρίου 1971 ἀπέρριψε καί πάλι πρότασι ὁμοσπονδίας τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας Ἰσμέτ Ἰνονοῦ. Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1973 ἀπέρριψε πρότασι “διπλῆς ἑνώσεως – διχοτομήσεως” τῶν ΗΠΑ μέ τήν φράσι: «Ὅσο κάθομαι ἐγώ σέ αὐτήν τήν καρέκλα, ἡ Κύπρος θά παραμείνη ἑνιαία καί ἀδιαίρετος».

        Ὁλόκληρη ἡ πολιτική του λοιπόν, ὑπῆρξε κυριολεκτικά μία Διακήρυξις Ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος ἐνάντια σέ ὁποιαδήποτε κηδεμονία, ἐξάρτησι ἤ ὑπαγόρευσι. Γεγονός πού αὐτομάτως καταρρίπτει καί ὅλους τους φαιδρούς ἰσχυρισμούς περί…“ξενοκινήτου δικτατορίας” κ.λπ.
        Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 27 Ιουλίου 1973 δήλωνε σε διάγγελμά του: «Τό καθεστώς τῆς κηδεμονίας, τῆς ἐξαρτήσεως καί τῶν ὑπαγορεύσεων ἐκ μέρους τῶν ξένων, ὑπό τό ὁποῖον ἔζησε ἡ Ἑλλάς ἀπό τῆς συγκροτήσεώς της εἰς ἀνεξάρτητον κράτος, ἀνήκει πλέον εἰς τό παρελθόν.»

        Όλα τα ανωτέρω, τα περιγράφω αναλυτικά και με αδιάσειστα στοιχεία στο βιβλίο μου “Τα “ΟΧΙ” του Γεωργίου Παπαδοπούλου – Ξενοκίνητη δικτατορία ή Εθνικό καθεστώς;”, το οποίο και επιθυμώ να σου δωρίσω…
        Τά “ΟΧΙ” αὐτά τοῦ Γ. Παπαδοπούλου ὑπῆρξαν ἡ πρώτη σοβαρή προσπάθεια τοῦ Νεοελληνικοῦ Κράτους γιά πραγματική Ἐθνική Κυριαρχία.

        Στήν κατάθεσί του στήν Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς τό 1987 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε δηλώσει πολύ χαρακτηριστικά: «Ἐμεῖς ὑπηρετούσαμε εὐσυνειδήτως τόν ἑλληνικό λαό. Μέ πολέμησαν οἱ Ἀμερικανοί μετά μανίας. Ἀντέδρασαν σφόδρα στήν ἐνέργειά μας. Οὐδέποτε δέχθηκα πιέσεις ἀπό ξένους. Ἄλλοι εἶναι οἱ εὐνοούμενοι τῶν Ἀμερικανῶν καί ἐπί τῶν ἡμερῶν τους ἔγιναν ἐγκλήματα πολιτικά καί οἰκονομικά χωρίς καμμία κύρωσι!…».

        Αυτά///

      • Πολὺ καλὰ ὅλα αὐτὰ καί, σὲ γενικὲς γραμμές, γνωστά. Αὑτὸ ὅμως ποὺ ἔχει σημασία δὲν εἶναι τὸ τί ἔκανε, ἀλλὰ τὸ τί ἔκαναν οἱ ἐπίγονοί του, γιὰ νὰ τὸν σπιλώσουν.
        Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Προβληματίζομαι σοβαρὰ γιὰ τὸ ἐὰν τελικῶς μᾶς βγῆκε σὲ καλὸ αὐτὸ τὸ «πατριωτικὸ διάλειμμα» Παπαδοπούλου.

  20. Καὶ εἰδικῶς πρὸς τὸν φοβερὸ καὶ τρομερὸ Metal Warrior καὶ γενικῶς πρὸς ὅλους τοὺς -εὐσεβεῖς, νηστευτὲς καὶ εὐλαβέστατους ἑλληνοορθόδοξους- ἑλληναράδες ποὺ ἀκόμη σφάζονται γιὰ χάρη τοῦ Μεταξᾶ ὡς πρὸς τὸ ἐὰν τὸ “Ὄχι” τὸ εἶπε αὐτὸς ἤ, ἀντιθέτως, ὁ “ἀδούλωτος Ἑλληνικὸς Λαός”: Ὅταν, τὸ 1924, καθιερώθηκε ἡ Κυριακὴ ἀργία, οἱ ἐν Ἑλλάδι ἰουδαῖοι -φυσικά!- ξεσηκώθηκαν, δεδομένου ὅτι “σὰν συμβασιοῦχοι τοῦ Θεοῦ” ποὺ αὐτοθεωροῦνται, τοὺς ἀπαγορεύεται (ὄχι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλλὰ τοὺς ραββίνους τους, ἐννοεῖται – καὶ παλαιότερα μάλιστα κυριολεκτικῶς: ἐπὶ ποινῇ θανάτου), νὰ κάνουν ὁποιαδήποτε ἐργασία τὸ Σάββατο. Λόγῳ, ἑπομένως, τῆς καθιέρωσης τῆς Κυριακῆς ἀργίας, οἱ δυστυχεῖς ἰουδαῖοι θὰ κάθονταν δύο ἡμέρες καὶ ὄχι μία, μὲ ἀποτέλεσμα τὴ “συρρίκνωση τοῦ μπεζαχτᾶ”. Στὶς μέρες μας, βέβαια, τὸ ζήτημα τὸ ἔλυσε ὁ σημίτης καὶ τὰ σημιτάκια του: Κάνανε καὶ τὶς δύο μέρες ἀργία (week end κατὰ πὼς λένε καὶ τὰ ἀμερικανάκια), καὶ ὅλοι εἶναι εὐχαριστημένοι ἤ, ἔστω, “εὐχαριστημένοι”.
    Νὰ ἐπανέλθουμε ὅμως στὸ 1924. Ὅταν ξεσηκώθηκαν οἱ ἰουδαῖοι ΚΑΤΑ τῆς Κυριακῆς ἀργίας, ΕΝΑΣ καὶ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ Ἕλληνας (λέμε τώρα…) πολιτικὸς τοὺς ὑποστήριξε καὶ τάχθηκε ΕΝΑΝΤΙΟΝ τῆς Κυριακῆς ἀργίας.
    Ποιός; Ποιὸς ἄλλος; Μπράβο σας, τὸ βρήκατε: Ὁ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ. (Ναί, βρὲ παιδιά, ὁ δημιουργὸς τοῦ Γ΄ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, ὁ φασισταρὰς-κομμουνιστοφάγος, ποὺ δὲν ἄφηνε Κυριακὴ γιὰ Κυριακὴ νὰ μὴ πάη στὸν πλησιέστερο Ἱερὸ Ναὸ μὲ τὴν κυρία του καὶ τὶς θυγατέρες του κ.τ.λ., κ.τ.λ.)
    Τεκμήριο: Ἕνα (τὸ αὐτὴν τὴ στιγμή πρόχειρο): Ἰωάννη Β. Δασκαρόλη, “Δημοκρατικὰ Τάγματα…”(Ἀθήνα: Παπαζήσης, 2019), σελ. 273,
    Δὲν συνεχίζω, ἐπειδὴ ἀκόμα καὶ τὸ “χαχόλοι” τῆς Φιλονόης μας ἀδυνατεῖ νὰ ἐκφράση τὰ συναισθήματά μου γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς, νηστευτές, φιλέορτους καὶ φιλακόλουθους ἑλληναράδες, ποὺ -δυστυχῶς!- στὶς μέρες μας συνιστοῦν τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Γιὰ νὰ ἐκφράσω, πράγματι, τὰ ἐν προκειμένῳ συναισθήματά μου, θὰ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιήσω -τοὐλάχιστον- ἐπίθετα εἰλημμένα ἀπὸ κείμενα τοῦ κ. Νίκου Ρούσση. Ἀλλὰ ἡ ἀηδία μου γιὰ τοὺς τωρινοὺς νεοέλληνες, ποὺ συνεχῶς ἁρπάζονται ψυχικῶς ἀπὸ ἰνδάλματα καὶ σωτῆρες, ἀντί νὰ κυττάξουνε τὸν ἑαυτό τους, εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε οὔτε νὰ ἀνατρέξω σὲ κείμενα τοῦ κ. Ν. Ρούσση δὲν εἶμαι σὲ θέση αὐτὴν τὴ στιγμή.

    • ανθρωπε μου αν και ειναι ματαιο να κανω σοβαρο διαλογο μαζι σου, πρεπει να κατανοησεις οτι ολα αυτα τα “τεκμηρια” που παραθετεις για την ιουδαικη καταγωγη του Μεταξα, στην καλυτερη περιπτωση “τεκμηριωνουν” εβραιοφιλια του Μεταξα και τιποτα παραπανω. Να υποθεσω οτι επι 4ης Αυγουστου οπου η Κυριακη παρεμεινε αργια, ο Μεταξας εγινε αντιεβραιος; Υ.Γ. τον Δασκαρολη αστον εξω απο την συζητηση, μιλαμε για εναν αντικειμενικο και νηφαλιο συγγραφεα, καμια σχεση με κατι προξυσμικους, παραληρηματικους ξερολες…

  21. Συνεχίζοντας τον διάλογο μας, ας πούμε και μερικά περί Παναγουλη. Ο Παναγουλης υπήρξε πειθηνιο όργανο του Π. Γιωρκατζη. Η ΚΥΠ της Κύπρου του έστειλε τα εκρηκτικά μέσω του διπλωματικού σάκου της πρεσβείας της και ο ίδιος ο Γιωρκατζης του παρέδωσε πλαστό διαβατήριο για να ελθη με ψεύτικο όνομα στην Αθήνα. Επίσης ο Παναγουλης στρατολογηθηκε και χρηματοδοτηθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και άλλους στα ταξίδια του σε Ρώμη, Παρίσι και Ζυρίχη από όπου και δημιούργησε την οργάνωση του. Ο Γιωρκατζης ήταν γνωστός πράκτωρ των Άγγλων. Η οργάνωση της απόπειρας στην Ζυρίχη επιβεβαιώνει τον ξένο δάκτυλο. (ήταν γνωστό άντρο διεθνούς κατασκοπίας η Ζυρίχη). Η δε διαφυγή – λιποταξια του αδελφού του, Υπολοχαγού Γ. Παναγουλη στο.. Ισραήλ το 1967, υποδηλώνει σαφώς και συνεννόηση – εμπλοκή των Ισραηλινών στην απόπειρα. Αλλιώς δεν θα λιποτακτουσε για να πάει.. εκεί.. Αν τον έφαγαν μετά οι ίδιοι, σημαίνει ότι μάλλον ήξερε πολλά και έπρεπε να φυγή από την μέση, ιδίως εφ όσον η απόπειρα κατά Παπαδόπουλου είχε αποτύχει. Για περισσότερα σας παραπέμπω στο βιβλίο μου που έχω προαναφερει. Έχω ολόκληρο κεφάλαιο για την απόπειρα Παναγουλη, με πλήρη στοιχεία, πορίσματα και ντοκουμέντα.

  22. Όσον αφορά τον Λαμπράκη τώρα. Όπως περίτρανα απεδείχθη από τις ιατροδικαστικες εκθέσεις, η φορά του κτυπηματος στην κεφαλή του Λαμπράκη ήταν οριζόντια και όχι κάθετη. Άρα το θανατηφόρο κτύπημα δεν προήλθε από τους Εμμανουήλιδη – Γκοτζαμανη διότι ήσαν εν κινήσει με το τρίκυκλο και θα είχε κάθετη φορά το κτύπημα. Σύμφωνα με την ομολογία του γνωστού κομμουνιστου Μ. Χατζηαποστολου, επονομαζομενου και “Τίγρη”, ο οποίος και πρωτοστάτησε στην σύλληψη του Γκοτζαμανη, οι ίδιοι οι κομμουνιστές τον δολοφόνησαν για να εκμεταλλευτουν μετά πολιτικα τον θάνατο του (όπως και έγινε μετα με την νεολαια Λαμπράκη κλπ). Συγκεκριμένα τον κτυπησαν μέσα στο VW που τον μετέφερε στον Ερυθρο Σταυρο. Ο Τίγρης παραδεχθηκε επί λεξει: “Μέσα στο αμαξι τον αποτελειωσανε με καουτσούκ η με άμμο. Επαγγελματικά στελέχη (του ΚΚΕ εννοεί). Ο Κ. Βερρος και άλλος ένας. Δύο ήταν μέσα στο αμάξι”.

    • Νὰ προσθέσω, χάριν τοῦ διαλόγου, μερικὰ στοιχεία γιὰ τὸ εἶδος τοῦ Λαμπράκη:
      Στο «Μαρίκα Ηλιάδη» ήταν ένας καθηγητής γυναικολογίας, τότε κορυφή. Ο Κων/νος Λούρος (Υπάρχει και δρόμος στην περιοχή αυτή με το όνομά του). Αυτός διώχθηκε σαν «μη συμπαθών» τους Γερμανούς, οπότε παραιτήθηκε και έφυγε τελείως από εκεί, μαζί με τον γυναικολόγο Κόκκαλη.

      Ο Κόκκαλης θα πάει στο ΕΑΜ, θα οργανώσει το παιδομάζωμα, θα φύγει στο παραπέτασμα και θα πεθάνει εκεί. Ο γιος του είναι ο γνωστός Σωκράτης Κόκκαλης πρόεδρος της INRACOM και του Ολυμπιακού. Ο Λούρος θα μείνει έξω από πολιτικές συγκρούσεις και θα γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Χθες» Στο βιβλίο αυτό αναφέρει ότι παραιτήθηκε από το «Μαρίκα Ηλιάδη» μαζί με όλο του το επιτελείο για να μην συνεργασθεί με τους κατακτητές. Μόνο ένας έμεινε και συνεργάστηκε με τους Ναζί ο Γρηγόρης Λαμπράκης.

      Να τι γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του και στη σελίδα 201. Οι επισημάνσεις δικές μου.

      … της Σχολής, καθώς και το δικό μου αρχείο. Όπου κάποιος ιστορικός της ελληνικής Ιατρικής θα μπορέσει κάποτε να βρει τις λεπτομέρειες του σοβαρού εκείνου επεισοδίου.

      https://filonoi.gr/2017/09/03/filellinism-s-braktos/

      • Πολύ σωστά Φιλονοη μου. Το ηξερα αυτό αλλά ξέχασα να το αναφέρω

  23. Τέλος, νομίζω ότι υπερβαλλετε τρομερά με τα γυαλιά και τα τσάμικα. Μόνο ο Λαδας και ο στρατηγός Αγγελης φορούσαν αυτά τα μαύρα γυαλια. Και ο αείμνηστος Αγγελης το έπραττε διότι είχε πρόβλημα με τα μάτια. Και εσείς μεν δεν είδατε κανέναν τους να χορεύει βαλς η τανγκο, εγώ εχω φωτογραφίες του Παπαδόπουλου και νεώτερο αλλά και τότε να χορεύει τανγκο. Και μάλιστα με την Μαίρη Λίντα η οποία ήταν φίλη του. Όπως φίλοι του ήταν και ο Γιώργος Κατσαρός που του βάπτισε το παιδί. Και ο Γιώργος Οικονομιδης. Και του ίδιου του Παπαδόπουλου του άρεσε πολύ η κλασική μουσική (Μπετόβεν, Μότσαρτ και Βάγκνερ). Τον ήξερα προσωπικά βλέπετε. Η μουσική και το τραγούδι το σύγχρονο ενισχύθηκε τότε σε όλες του τις μορφές. Το ότι κάθε Πάσχα χόρευε και ένα τσάμικο σε κάποιο γλέντι στρατιωτικής μονάδος δεν είναι δα και κατακριτέο… Σας επαναλαμβάνω δε ότι τότε ιδρύθηκε η ΟΛΥΜΠΙΆΔΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΎ. Ένας υπέροχος θεσμός που έφερνε όλους τους ξένους καλλιτέχνες σε διεθνή διαγωνισμό για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μια μικρή ελληνική Eurovision ή ακόμη καλλίτερα ένα ελληνικό San Remo (το θυμαστε;..). Αυτόν τον υπέροχο θεσμό καθώς και την γενικότερη ανάπτυξη της μουσικής τότε, τα σταμάτησε η μεταπολιτευση. Η οποία κατηργησε και την Ολυμπιάδα Τραγουδιού ως… “χουντικό” θεσμό. Και από το 1974 μπήκαμε στο.. πολιτικό (βλέπε κομμουνιστικο) τραγούδι με τα σαβαρακατρανεμια, τα είμαστε δύο, είμαστε τρεις είμαστε χίλιοι δεκατρείς κλπ φαιδρα. Όπως με την μεταπολιτευση άρχισε να πεθαίνει και ο ελληνικός κινηματογράφος και τα πάντα… Αυτά και ευχαριστώ για την υπομονή σας

    • Κατ’ ἐμὲ καλῶς τιμοῦσαν τὶς παραδόσεις καὶ δὲν τὸ θεωρῶ μεμπτόν. Ἀντιθέτως μάλιστα.
      Ὅλες οἱ μουσικὲς εἶναι εὐπρόσδεκτες, ἀλλὰ κατ’ ἐμὲ ἐὰν κάποιος θέλῃ νὰ τιμήσῃ τὸν λαό, ὀφείλει κι ἐπιβάλλεται νὰ χορεύῃ τὰ παραδοσιακά μας.

      Υ.Γ. Προσωπικῶς, ἔχω διασκεδάση (ὅσες φορὲς τὸ ἔκανα) μόνον μὲ παραδοσιακὰ τραγούδια (καί, ναί, ἀκόμη καὶ μὲ τσάπικα!!!), ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἢ τὰ λοιπὰ ποὺ δὲν μὲ διασκεδάζουν, διότι δὲν μοῦ ἐπιτρέπουν νὰ ἐκτονωθῶ ὅσο τὸ «γονίδιό» μου ἐπιθυμεῖ.

  24. Κύριε Χατζηδάκη! Δὲν θὰ πῶ ὅτι ἀσεβεῖτε ὡς πρὸς τὴ μνήμη τοῦ Παναγούλη, ἀλλὰ -πρὸς τὸ παρὸν- θὰ πῶ ὅτι κάνετε λάθος. Ὁ Παναγούλης, ὁ ἀδελφός, ΚΑΤΕΛΗΞΕ στὸ Ἰσραήλ, ἐπειδὴ ἡ Τουρκία πρῶτα καὶ μετὰ ἡ Συρία ἀρνήθηκαν νὰ τοῦ δώσουν πολιτικὸ ἄσυλο. (Χαζοὶ ἦταν οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ Σύριοι νὰ μπλέξουν μὲ τοὺς ἀμερικανοϊουδαίους;) Ἔτσι, βρέθηκε στὸ Ἰσραήλ, ὅπου -κυριολεκτικῶς!- τὸν μπαγλάρωσαν οἱ ἰσραηλινοί, τὸν παρέδωσαν στὸν πλοίαρχο τοῦ “Ἄννα-Μαρία” καὶ στὴ συνέχεια ὁ ἔρμος ὁ Παναγούλης… “ἐπνίγη ἐνῷ ἐκολύμβα”. (Παροιμιώδης φοιτητικὴ ἔκφραση τῆς ἐποχῆς, ἐμπνευσμένη ἀκριβῶς ἀπὸ τὴν ἐξαφάνιση/θάνατο τοῦ Παναγούλη.) Καὶ τὸν ἄλλο Παναγούλη, αὐτὸν τῆς ἀπόπειρας, τὸν εἶπε καὶ “φασίστα” ὁ Θεοδωρόπουλος (ἡ κάπως ἔτσι τελοσπάντων), πρώην τροτσκιστὴς ἐννοεῖται, ποὺ κατέληξε -περίπου σὰν τὸν Σάββα Κωνσταντόπουλο, τὸν κατ’ἐξοχὴν ἔμπιστο φίλο τοῦ Μακαρίου- φερέφωνο τῶν στρατιωτικῶν.
    Ὡς πρὸς τὸν Γεωρκάτζη, ἐγὼ γνωρίζω ὅτι -μὲ δημοκρατικές, ἐξυπακούεται, διαδικασίες- τὸν καθάρισε ὁ Μακάριος. (Καὶ αὐτό, διότι δὲν πρόλαβε πρῶτος ὁ Γεωρκάτζης νὰ καθαρίση τὸν Μακάριο. [Κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο, ἐὰν τὸ ἔκανε, θὰ ἦταν πραγματικὰ “Ἄξιος τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος”.]. Ἐὰν σεῖς ἔχετε ἄλλες πληροφορίες, φέρτε τις σὲ γνώση μου καὶ θὰ τὸ ψάξω τὸ ζήτημα. Οἱ δικές μου, πάντως, πληροφορίες ἔχουν ἀντληθῆ κατὰ βάση ἀπὸ τὸ “Ἱστορικὸ καὶ Διπλωματικὸ Ἀρχεῖο τοῦ [Ἑλληνικοῦ] Ὑπουργείου” στὸ ὁποῖο συστηματικῶς παραπέμπω σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ δικά μου βιβλία. Ἐὰν σεῖς φρονεῖτε πῶς οἱ παραπομπές μου εἶναι “μουσαντένιες” (: ψεύτικες), νὰ ξανακάνω αἴτηση ἔρευνας στὸ Ὑπουργεῖο [μας] καὶ κάνετε καὶ σεῖς μία, ὥστε νὰ στέκεστε ἀπὸ πάνω μου νὰ μὲ ἐλέγχετε, καθὼς θὰ (ξανα)ερευνῶ τὰ ἔγγραφα.
    Ὡς πρὸς τὰ μαῦρα γυαλιά, τώρα: Γιατί γενικεύετε; Κι ἐγὼ ὁ ἴδιος φοράω μαῦρα γυαλιά, περίπου παντοῦ. Ἐπιπλέον, οὔτε ἤξερα (οὔτε καὶ μὲ ἐνδιέφερε νὰ ξέρω) κατὰ πόσον ὁ μακαρίτης Ὁδυσσέας Ἀγγελῆς (τοῦ ὁποίου σέβομαι τὴ μνήμη) ἔπασχε ὀφθαλμία. Τὸ θέμα ἦταν τί εἴδους “μαῦρα γυαλιὰ” φοροῦσε καὶ αὐτὸς καὶ ὁ Λαδᾶς καὶ ὁ Παπαδόπουλος κ.ο.κ.: Μάσκες ψαροντουφεκᾶ βαμμένες μὲ καραμπογιά! Δικαίωμά τους βέβαια, ἀλλὰ δικαίωμα καὶ δικό μου μὰ καὶ τῶν ἄλλων τότε φοιτητῶν νὰ τοὺς θεωροῦμε “κὶτς” καὶ αὐτόχρημα αἰσθητικὴ προσβολή.
    Καὶ κάτι ἄλλο: Ὅπως πρῶτος ἐπισήμανε ὁ -μέγας- Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος καὶ -ἐπιτρέψτε μου νὰ τὸ πῶ- συνεχῶς ἐπαναλαμβάνω ἐγώ, τὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας ἐντοπίζεται στὴν ἀερολογία/ἀρλουμπολογία. Τί ἦταν αὐτὸ τὸ “Ἑλλὰς Ἑλλήνων Χριστιανῶν”; Ἁπλῆ -κατὰ τὴ νομικὴ ὁρολογία- contradictio in terminis, δηλαδὴ σύνθεση ἀνέφικτη. Ἡ κυρίως Ἑλλὰς ἔγινε χριστιανικὴ μέσω αὐτοκρατορικῶν διαταγμάτων πρῶτα καὶ άπροκάλυπτων στρατιωτικῶν ἐπεμβάσεων στὴ συνέχεια. Σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι ἡ Ἱερὰ Ἐξέταση πρωτοεφαρμόστηκε στὸν ἑλλαδικὸ (προσοχή, παρακαλῶ: ἑλλαδικό, ὄχι ἑλληνικὸ) χῶρο ἐπὶ Θεοδοσίου Α΄ τοῦ Μεγάλου. Ὅπως πολὺ ὡραῖα τὸ λέει ὁ -μέγας- Παπαρρηγόπουλος, Χριστιανοὶ ἑκούσιοι καὶ πραγματικοὶ “Ὀρθόδοξοι” ἦταν οἱ Καππαδόκες, Ἴσαυροι καὶ ἄλλοι ἐξελληνισμένοι -καὶ σήμερα πλήρως ἐξαφανισμένοι- λαοὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (καὶ οἱ Τοῦρκοι: Καραμανλῆδες/Γκαγκαοῦζοι προσθέτω ἐγὼ) καθὼς καὶ οἱ Σημῖτες οἱ ὁποῖοι, κατέκλυσαν τὴν Ἰταλία ἀπὸ τὸν Γ΄ μ.Χ. αἰώνα καὶ μετά. Δὲν εἶχε διαβάσει ὁ Γ. Παπαδόπουλος τὸν Παπαρρηγόπουλο; Δικαίωμά του μὲν ἀλλὰ καὶ δικό του πρόβλημα δέ. Δὲν ἤμουν οὔτε ἐγὼ οὔτε κανεὶς ἄλλος ἀπὸ τοὺς τότε φοιτητὲς τῆς Ἀθήνας ὑποχρεωμένοι νὰ δεχόμαστε τὴν κάθε ἀρλούμπα ποὺ ξεφούρνιζε ἡ “Ἐθνικὴ Ἐπανάστασις”, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ τὴν ἔλεγε ὁ Παπαδόπουλος.
    Θυμᾶστε ἐπίσης τὴ φάση μὲ τὸν Λαδᾶ καὶ τὸν Λαμπρία; Ἐὰν ὄχι, νὰ σᾶς τὴ θυμίσω ἐγώ! Εἶχε βγάλει ὁ Λαμπρίας, στὶς ἀρχικὲς φάσεις τῆς “Ἐθνικῆς Ἐπαναστάσεως” ἕνα περιοδικὸ στὸ ὁποῖο ἐπισήμαινε τὴ σαφῆ τάση πρὸς ὁμοφυλοφιλία ποὺ γενικῶς χαρακτήριζε τοὺς Ἀρχαίους Ἕλληνες. Ἀπολύτως ὀρθό: Ρίξτε μιὰ ματιὰ στὸ “Συμπόσιον” τοῦ Πλάτωνος καὶ -ἐνδεχομένως- νὰ πειστῆτε καὶ σεῖς (ἀκόμα). Τὸν φωνάζει λοιπὸν ὁ Λαδᾶς στὸ γραφεῖο του, τοῦ ρίχνει (ὅπως μοῦ εἶχε πεῖ προσωπικῶς ὁ Λαμπρίας) ἕνα χέρι ξύλο καὶ τοῦ διευκρινίζει (μετὰ τὸν ξυλοδαρμὸ) ὅτι “καὶ ἀλήθεια νὰ εἶναι αὐτὰ γιὰ τοὺς Ἀρχαίους Ἕλληνες, δὲν πρέπει νὰ λέγονται”. Ὁπότε ὁ Λαμπρίας βρῆκε τελικῶς τρόπο νὰ φύγη στὸ ἐξωτερικό, ἐγκαταστάθηκε στὸ Λονδῖνο καὶ δὲν γύρισε ἐδῶ παρὰ μόνο μὲ τὴ Μεταπολίτευση.
    Ὑπερέβαλε ὁ Λαμπρίας; Πολὺ πιθανόν! Πιθανότατα, πράγματι, νὰ μὴ ἔφαγε “ἕνα χέρι ξύλο” ἀλλὰ ἕνα ἁπλὸ “καραβανίστικο χαστούκι”. Μπορεῖ νὰ μὴ ἔφαγε οὔτε κἄν αὐτό, ἀλλὰ ἁπλῶς νὰ δέχτηκε τὴν ἀπειλὴ ὅτι “θὰ πέση σφαλιάρα”. Τὸ θέμα ὅμως δὲν εἶναι ἐὰν πράγματι ἔφαγε ξύλο ἀπὸ τὸν Λαδᾶ ὁ Λαμπρίας καὶ πόσο ἐν προκειμένῳ ξύλο ἔφαγε, ἀλλὰ τί δικαίωμα εἶχε ὁ Λαδᾶς νὰ ἐπιβάλη ἀρλουμπολογία σχετικῶς μὲ τὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Καὶ ἀφήνω τὸ θέμα αὐτὸ ἀνοικτὸ πρὸς συζήτηση παντὶ τῷ ἐπιθυμοῦντι…
    Οἱ Ἀπριλιανοί, κ. Χατζηδάκη μου, δὲν εἶχαν καμμία κοσμογνωσία: Μόνο τὰ παπάκια καὶ τὶς λυγαριὲς καὶ τοὺς λεβέντες τοῦ Καϊμακτσαλὰν γνωρίζανε. Αὐτὸ εἶχε ἐπισημανθῆ ἀπὸ τὸν Μάιο τοῦ 1967 τοὐλάχιστον στὴ Γαλλία καὶ τὴν Ἰταλία, μὲ τὶς συνακόλουθες δυσμενεῖς προβλέψεις ὡς πρὸς τὴν κατάληξή τους καὶ μὲ τὴν ἐπισήμανση πὼς μόνο ὁ Ν. Μακαρέζος εἶχε “κάποια γνώση τοῦ ἐξωτερικοῦ”, λόγω τῆς προϋπηρεσίας στὴν πρεσβεία τῆς Βόννης. Ἀλλὰ καὶ αὐτός ὁ τελευταῖος, ἀγαθός ἄνθρωπος (:ἀγαθιάρης) ὅπως ἤτανε, ἔχανε τὸν καιρό του μὲ πανηγύρια στὸ Χάνι τῆς Γραβιᾶς, μέγαρα γιὰ τοὺς “ἁπανταχοῦ Ρουμελιῶτες” καὶ ἄλλα τέτοια πολλά, εὐτράπελα καὶ γραφικά. Ἀκόμα καὶ ὁ Παττακὸς εἶχε σχεδὸν ξεχάσει τὴν ἀπὸ τὴν Ἀσία καταγωγὴ τῆς οἰκογένειάς του καθὼς καὶ τὴν ἀπὸ τὴν Κεντροανατολικὴ Εὐρώπη προέλευση τοῦ ἐπωνύμου του.(Παττακὸς=πλούσιος<πατακὸς= ἀσημένιο τάλληρο τῆς Μαρίας Θηρεσίας, αὐτοκράτειρας τῆς Αὐστρίας – περίπου, δηλαδή, ὅπως λέμε σήμερα καὶ "Πατάκης".) Μόνο ἁδρομερῶς τὴ θυμότανε στὰ τελευταῖα του, ὅπως προσωπικῶς διαπίστωσα, ὅταν μὲ δέχτηκε λίγο πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό του.
    Ψυχανεμίζομαι πάντως, κ. Χατζηδάκη μου, ὅτι συγκαταλέγεστε σὲ ἐκείνους ποὺ ἀκραδάντως νομίζουνε πὼς οἱ "Ἀπριλιανοὶ μόνοι τους κινήθηκαν τὸ 1967" – ὅπως ἀκριβῶς ὑπάρχουνε καὶ ἄλλοι ποὺ έπίσης ἀκραδάντως πιστεύουνε πὼς "μόνος του ἔκανε τὸ κίνημα τῆς Θεσσαλονίκης, τὸ 1916, ὁ Βενιζέλος" καὶ ἄλλοι ποὺ παραλλήλως καὶ ταυτοχρόνως φρονοῦνε πὼς "μόνος του ὁ Γεώργιος Β΄ ἀνέθεσε τὴν πρωθυπουργία στὸν Μεταξᾶ, διότι έκτίμησε τὰ κατάλληλα γιὰ πρωθυπουργία προσόντα του [τοῦ Μεταξᾶ]" καὶ ἄλλοι ἀκόμα χειρότεροι ποὺ διατυμπανίζουνε πὼς "οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν εἶχαν καμμία ἀνάμειξη στὴν πρωθυπουργοποίηση, τὸ 1955, τοῦ Καραμανλῆ" ἤ, ἀκόμα, πὼς "ὁ Καραμανλῆς μόνος του, χωρὶς καμμία ἄνωθεν/ἔξωθεν ὑπόδειξη, ἔφερε τὸν andrew papandrew στὴν Ἑλλάδα, ἐπειδὴ ἐκτίμησε τὰ οἰκονομολογικὰ προσόντα τοῦ ἐν λόγῳ papandrew".
    Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, κ. Χατζηδάκη μου, δὲν ἔχει πιὰ νόημα ἡ μεταξύ μας συζήτηση. Λοιπόν: Buona notte, ὅπως ἐν προκειμένῳ λένε οἱ Ἰταλοί, καὶ "Καλὸ Ξημέρωμα", ὅπως ἔλεγαν οἱ Γονεῖς μου ἐπὶ "Ἐθνικῆς Ἐπαναστάσεως".

    • Θὰ σταθῶ ἐγὼ ὅμως σὲ κάποιο σημεῖον, τοῦ κατεβατοῦ σου. Αὐτὸ τὸ περὶ «Συμποσίου» νομίζω μᾶλλον πὼς πρέπει νὰ τὸ ξαναδιαβάσῃς, ἀλλὰ πρῶτα νὰ ἀποσαφηνίσουμε τὶς ἔννοιες ἐραστὴς κι ἐρωμένος.

  25. Καὶ last but not least: Τὸ θέμα τῆς θανάτωσης τοῦ Λαμπράκη. Ἡ Φιλονόη πρώτη μοῦ ἐπισήμανε ὅτι σκοτώθηκε μέσα στὸ ὄχημα μὲ τὸ ὁποῖο μεταφερόταν τραυματισμένος – καὶ πὼς τὸν σκότωσαν, μέσα σὲ αὐτό, κομμουνιστές. Ἔσπευσα νὰ ρωτήσω παλαιὸ φοιτητή μου στὸ πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ὁ πατέρας τοῦ ὁποίου ἦταν ἀξιωματικὸς τῆς Χωροφυλακῆς σὲ καίρια ὑπηρεσία τῆς Θεσσαλονίκης, ὅταν θανατώθηκε ὁ Λαμπράκης. Καὶ ὁ παλαιὸς φοιτητής μου μοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἡ Χωροφυλακὴ εἶχε τότε πάρει ἄνωθεν ἐντολὴ “ἁπλῶς νὰ στραπατσάρη τὸν Λαμπράκη”. Ἄρα ἡ πιθανότητα νὰ τὸν σκότωσαν μέσα στὸ ὄχημα μὲ τὸ ὁποῖο αὐτὸς μεταφερόταν τραυματίας ἀναδύεται πολὺ ἰσχυρή. Καὶ οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθῆ ὡς τελείως ἀπίθανο τὸ νὰ τὸν ἀποτελείωσαν “συντρόφια του”, δηλαδὴ κομμουνιστές.
    Ἐὰν αὐτὸ τελικῶς ἀποδειχθῆ (ἀκόμη αἰωρεῖται ὡς πιθανότητα), τότε θὰ ἀποτελέση τὴ δεύτερη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι τὸ Κ.Κ.Ε. καθὼς καὶ τὸ προσωπεῖο του, ἡ Ε.Δ.Α., ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1945 (ἐὰν ὄχι νωρίτερα) ἦταν πολιτικοὶ φορεῖς σαφέστατα καθεστωτικοί. Ποιὰ εἶναι ἡ πρώτη ἀπόδειξη; Τὸ ὄτι τὸ Κ.Κ.Ε. καὶ ἡ Ε.Δ.Α. ποτὲ δὲν γνωστοποίησαν τὸ τεράστιο ποσοστό τῆς ἀποχῆς στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1946: 50%!
    Λόγῳ αὐτοῦ τοῦ 50% τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν αὐτῶν τῶν ἐκλογῶν εἶναι ἄκυρο – ὅπως, συνακολούθως, ἄκυρο εἶναι καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος ἐκείνης τῆς ἴδιας χρονιᾶς βάσει τοῦ ὁποίου ἀνέκτησε τὸν θρόνο του ὁ Γεώργιος Β΄.
    Ποτέ, ἐπαναλαμβάνω: ποτὲ τὸ Κ.Κ.Ε. δὲν γνωστοποίησε κατηγορηματικῶς καὶ ἐπισήμως τὸ τότε ποσοστὸ τῆς ἀποχῆς. Καὶ ὁ πρῶτος ποὺ ἔθεσε τὸ ὅλο ζήτημα -εὐθαρσῶς μπορῶ νὰ πῶ- ὑπῆρξε ὁ Σπύρος Μαρκεζίνης καὶ μετά, διστακτικὰ καὶ μασημένα, ὁ ἀριστερὸς Ἀλέξανδρος Ἀργυρίου σὲ ἀπομνημονευτικοῦ χαρακτήρα ἔργο του ποὺ ἐκδόθηκε πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ἀπὸ τὸ Μουσεῖο Μπενάκη.
    Καὶ ἐπειδὴ γηράσκω ἀεὶ διδασκόμενος, τώρα, χάρη στὴν ἐπισήμανση τῆς Φιλονόης καὶ τὴ διευκρίνιση τοῦ παλαιοῦ φοιτητῆ μου, πλήρως κατανοῶ τὴ φράση ποὺ συχνὰ-πυκνὰ (μοῦ) ἐπαναλάμβανε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς: “Τὸ Κ.Κ.Ε. βασανίζει τοὺς ὀπαδούς του”. Καὶ ὅταν κάποια στιγμὴ τὸν ρώτησα τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε, ἀρνήθηκε νὰ μοῦ ἀπαντήση καὶ μέ… παρέπεμψε σὲ παρόμοια δήλωση ποὺ κάποια στιγμὴ εἶχε κάνει μέσα στὴ Βουλή.
    Ἀγαπητὲ κ. Χατζηδάκη, ταῦτα ἀρκείτωσαν ὑμῖν. Δὲν νομίζω ὅτι ἔχει νόημα ἡ περαιτέρω συζήτησή μας. Σεῖς, ἑλληνοπρεπέστατα θεωρεῖτε πώς, ἐπειδὴ οἱ στρατιωτικοὶ τῆς Ἑπταετίας ἦταν ἱκανοί, τίμιοι, ἀποτελεσματικοὶ καὶ πατριῶτες δὲν εἶχαν κανένα ἀπολύτως ἐλάττωμα/ψεγάδι. Ἐγὼ ἀντιθέτως ἀκραδάντως πιστεύω ὅτι “οὐ ζήσεται ἄνθρωπος ὅς οὐχ ἀμαρτήσει” καὶ ὅτι μόνον ὁ Θεὸς “ἐκτὸς ἁμαρτίας ὑπάρχει”.
    Σᾶς ἱκανοποιεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τιμῶ τὴ μνήμη τους καὶ ὅτι ἐπισκέφθηκα τὸν Παττακὸ λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος του, γιὰ νὰ τοῦ ζητήσω συγγνώμη γιὰ τὸ “Πολυτεχνεῖο” στὸ ὁποῖο εἶχα ἐνεργῶς συμμετάσχει;
    Ἐὰν ναί, ἀνταποδῶστε τὴν εὐχὴ ποὺ ὁλόψυχα σᾶς δίνω ἐγώ: Νὰ συνεχίσετε ἐπιτυχῶς καὶ καρποφόρως τὴν καθόλου ἀσήμαντη ἔρευνά σας καὶ τὸ συνακόλουθο συγγραφικό σας ἔργο.

  26. Kαὶ πρὸς τὸν κ. Metal καὶ δὴ Warrior: Συμφωνῶ πλήρως μαζί σας: Ἡ -ὅποια-συζήτηση μεταξύ μας ὄχι ἁπλῶς δὲν ἔχει νόημα, ἀλλὰ ἐξελίσσεται αὐτόχρημα σὲ ἐκνευριστικὴ καὶ -περίπου- προσβλητική. Νὰ μὴ μὲ ξαναενοχλήσετε λοιπόν! Καὶ ἐγώ, ἀπὸ τὴν πλευρά μου, θὰ κάνω κάτι περισσότερο: Δὲν πρόκειται πιὰ νὰ κάνω οὔτε κἄν ἀναφορὰ στὸ πρόσωπό σας.

  27. Κύριε Μιχαλοπούλου. Κατ αρχήν ενώ ως τώρα κάναμε έναν εποικοδομητικο διάλογο ανταλλάσουντας επιχειρήματα με απόλυτο σεβασμό ο ένας προς τον άλλον, βλέπω ξαφνικά μια αλλαγή ύφους από μέρους σας. Δεν ξέρω γιατί χάσατε την ψυχραιμία σας. Το αντπαρερχομαι και συνεχιζω. Όσον αφορά τον Παναγουλη, δεν ασεβω καθόλου διότι απλούστατα δεν θεωρώ ότι υπάρχει τίποτε στο πρόσωπο του να σεβαστώ. Όλα όσα λέω για τον Αλέκο είναι πιστοποιημενα και θεμελιωμενο με επιχειρήματα και στοιχεία που αδυνατώ λόγω όγκου να παραθέσω εδώ. Διαβάστε τα βιβλία μου και ευχαρίστως να παραδεχθώ ότι σφαλλω αν παραβαλλετε αλλά που τα αναιρούν. Όσον αφορά την δήλωση περί φασιστη, ήταν του κυβερνητικού εκπροσώπου Βύρωνος Σταματόπουλος. Έκανε λάθος, νομίζω τας ότι ήταν ο αδελφός του Αλέκου, Γεώργιος. Και έκανε μετά διόρθωση της δήλωσες. Ο Βύρων Σταματόπουλος τον οποίο γνώρισα, δεν υπήρξε ποτέ τροτσκιστης ή φιλοκομμουνιστης. Ήταν γνωστός δημοσιογράφος και σοσιαλδημοκρατης στο παρελθόν, που πάντα εμαχετο τον κομμουνισμός. Όσον αφορά τον Γιωρκατζη, έτσι είναι ακριβώς.Τα έχω γράψει και εγω. Αφού ενεπλακη στην απόπειρα κατά του Παπαδόπουλου τον άφησε ακάλυπτο και το 1968 τον έβγαλε από την Κυβέρνηση. Τότε αυτός έστησε συνωμοσια εναντίον του Μακαρίου και το 1970 απεπειραθη να τον δολοφονήσει. Απέτυχε και τελικά το ίδιο έτος τον δολοφόνησε ο Μακάριος. Πολύ σωστά που διαφωνούμε;

    • Νὰ σημειώσω κι ἐγώ, μὲ τὴν σειρά μου, πὼς ἡ κάθε (σύγχρονος ἀλλὰ καὶ παλαιοτέρα) ἐκδοχὴ τοῦ σοσιαλισμοῦ εἶναι σαφῶς τροτσκιστικὸ δημιούργημα τῆς ἀτλαντοελεγχομένης μηχανῆς CIA/ΝΑΤΟ/ΗΠΑ ποὺ ἀποτελεῖ τὴν (κατ’ ἐπίφασιν) «μπατσοκρατία» τοῦ πλανήτου. Κι αὐτὸ διότι ἔπρεπε, κατ’ αὐτούς, νὰ ἀλλάξῃ τὸ ἀμειγῶς σταλινικοκρατούμενον κομμουνιστικὸ σχῆμα, διότι ἐμπεριεῖχε στοιχεία ἐθνικισμοῦ (ῥωσσικοῦ ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου!). Οἱ ἀποδείξεις περὶ τῆς διεισδύσεώς τους στὰ κομμουνιστικὰ παρεάκια (εἰσοδισμὸς λέγεται καὶ πλέον ἔχει ὁλοκληρωθῆ) ἐντοπίζονται εὔκολα, ἰδίως ἐὰν ἑστιάσουμε στὸν τρόπο διασπάσεώς τους καὶ στὶς ἐπικρατήσεις τῶν …«συμβατῶν» μὲ τὸν τροτσκισμὸ «ἡγετῶν» (ὅπως ὁ παπανδρέου) στὶς κατὰ τόπους περιοχὲς τῆς Εὐρώπη. Τὸ δὲ μόρωμα τῆς ἡνωμένης Εὐρώπης τους εἶναι ὁ ἀπόλυτος ἐκφραστὴς τοῦ τροτσισμοῦ κι αὐτὸ ἀποτυπώνεται θαυμάσια στὸ νομικὸ δίκτυο ποὺ ἔχουν στήση, πρὸ κειμένου νὰ φιμώσουν ἅπαντες τοὺς λαοὺς τῆς γηραιᾶς ἠπείρου. Εἶναι δὲ τόσο τρομακτικὸ αὐτὸ τὸ δίκτυον, ἀλλὰ γίνεται ἀκόμη τρομακτικότερον, διότι ὅλοι ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμεθα μόνον τὸν διεθνισμό, ὡς κεντρικό του πυλῶνα, ἀλλὰ δύσκολα τὸν συνδέουμε μὲ τὸν τρότσκυ, ποὺ (μὲ τοκογλυφικὴ χρηματοδότησιν καὶ καθοδήγησιν) τὸν ἐπέβαλε. Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ λεπτομέρεια εἶναι ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἔχουμε ἤδη κομμουνιστικοποιηθῆ τόσο, ὅσο νὰ μὴ βλέπουμε πέρα ἀπὸ τὸ δάκτυλό μας.

      • Αγαπητη Φιλονοη, να με συγχωρεσεις, αλλα οχι, δεν ειναι καθε εκδοχη του σοσιαλισμου δημιουργημα αμερικανικο και τροτσκιστικο! Τα βιβλια “Ο Κομμουνισμος” του Γεωργιου Γεωργαλα και “Για Ενα Ανθρωποκεντρικο Μικτο Οικονομικο Συσστημα” του Ιωαννου Χολεβα ειναι διαφωτιστικα επι του συγκεκριμενου θεματος.

      • Ἀγαπητὲ «metal warrior» δὲν θέλω νὰ ἀντιδικήσω μαζύ σου. Ἁπλῶς γιὰ ἐμέναν τὸ σοσιάλ-ὅ,τι δήποτε, ἔχει κλείση.
        Γνωρίζοντας τὰ αἴτιά του, ὅσο ὡραιοποιημένη ἐκδοχὴ κι ἐὰν ἔχῃ, σοσιαλισμὸς εἶναι.
        Μπορεῖς ἐὰν θέλῃς νὰ ῥίξῃς μίαν ματιά, δίχως νὰ ὑποχρεοῦσαι νὰ συμφωνήσῃς.
        https://filonoi.gr/2016/05/15/otan-leme-sosialismos-to-ennooyme/
        https://filonoi.gr/2016/12/02/einai-o-kommoynismos-agaph-moy-d/

    • Συμφωνώ Φιλονοη μου απολύτως. Αλλά αν ο λόγος γίνεται περί του αειμνήστου Βύρωνος Σταματόπουλος, τον οποίο γνώρισα πολύ καλά η αλήθεια είναι η εξής. Ο Βύρων Σταματόπουλος ήταν ένας μεγάλος πατριώτης και εθνικιστής. Με δράση σε αντιεαμικες αντιστασιακους οργανώσεις και με δράση υπέρ της ΕΟΚΑ και της Ενωσεως της Κύπρου. Ο Σταματόπουλος στην ουσία το έπαιξε σοσιαλιστής από το 1958 και μετά συνεργαζομενος με την ΚΥΠ μόνο και μόνο για να καταπολέμηση το ΚΚΕ την ΕΔΑ και τις παραφυαδες τους, όταν η τελευταία έλαβε εκείνο το 24% και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Έδρασε δηλαδή και πάλι εθνικά. Και με την δήθεν σοσιαλιστική του οργάνωση, μαχοταν τοσο το ΚΚΕ όσο και τους τροτσκιστες, αρχειομαρξιστες κλπ…

  28. Συνεχίζω. Ο Παπαδόπουλος από την άλλη συμπεριφερθηκε άψογα στον Παναγουλη. Δεν ξέρω αν ξέρετε αλλά προσωπικά μεσολάβησε να μην εκτέλεση η ποινή του θανάτου το 1968. Και το 1973 του έδωσε ειδική χάρη και τον άφησε ελεύθερο. Δηλαδή απελευθέρωσε τον επίδοξο δολοφόνο του. Ο δικτάτορας που πήγε να σκοτώσει του χάρισε την ζωή και τον άφησε ελεύθερο και τον έφαγαν εν πλήρη δημοκρατία μετά την μεταπολιτευση.. Σας λέει κάτι αυτό; Εμένα πολλά.

  29. Η ιστορία με το Λαδα και τον Λαμπρια ένα έτσι ακριβώς οπως την λετε. Μόνο που δεν ξέρετε την συνέχεια. Βλέπετε δεν με έχετε τιμήσει να διαβάσετε τα βιβλία μου που τα γράφω όλα. Ο Λαδας ήταν αντίπαλος του Παπαδόπουλου συνέχεια και ασκούσε τεράστια εσωτερική αντιπολίτευση στον Παπαδόπουλο. Και όταν έγινε αυτο το γεγονός ο Παπαδόπουλος του αφαίρεσε την θέση και τον αντικατεστησε με τον αείμνηστο Χρ. Μιχαλο. Επίσης δεν έχετε καθόλου μελετήσει τι ήταν το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών. Κάθε άλλο παρά αυτό που λέτε σήμαινε. Το έχω αναλύσει πλήρως στο βιβλίο μου “Η ΙΔΕΟΛΟΓΊΑ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΥ”. Εκεί θα βρείτε τις απόψεις του Παπαδόπουλου για την σχέση Ελληνισμού Χριστιανισμου. Και θα εκπλαγείτε, πιστέψτε με. Είμαι διατεθειμένος να σας το δωρίσω. Εκεί θα καταλάβετε δε και το βάθος της μορφωσεως και των Ιστορικών αλλά και φιλοσοφικών γνώσεών του, αφού αναρωτιέστε αν είχε διαβάσει Παπαρρηγοπουλου. Να σας πληροφορήσω μόνο ότι είχε διαβάσει όλους τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και είχε μια βιβλιοθήκη 7000 τόμων.

  30. Ως καθηγητής επίσης αγαπητέ μου κ. Μιχαλοπούλου θα πρέπει να ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα, ότι κάθε ιστορικός ισχυρισμός, οφείλει να στηρίζεται σε αδιαψευστα στοιχεία, πηγές και παραπομπές που θα τον στοιχειοθετουν. Εγώ σας παρέθεσα στοιχεία, πηγές, και παραπομπές από επίσημα έγγραφα και ντοκουμέντα. Εσεις ισχυριζεστε κάτι άλλο. Σεβαστό. Πως αναιρειτε τα δικά μου; Με έναν απλό ισχυρισμό του τύπου “Δεν μπορεί να μην ήταν ξενοκινητη, διότι έτσι λέω εγώ και έτσι είναι όλοι…” Ειλικρινά δυσκολεύομαι να ακολουθήσω τον συλλογισμό και κυρίως το πως τον θεμελιώνει επιατημονικα από έναν επιστήμονα και καθηγητή ιστορίας όπως εσείς. Στην πανεπιστήμιακη εδρα σας δηλαδή, ποια επιστημονική εργασία φοιτητου σας θα επαινουσατε; Εκείνη κάποιου που ότι γράφει το στηρίζει σε επιχειρήματα, πηγές και ενα κατεβατό παραπομπές από κάτω, ή εκείνον που έγραφε για κάτι και το στήριζε στο επιχειρημα “είναι έτσι διότι δεν γίνεται να είναι αλλιώς”;;;

  31. Ας κλείσω και με το ευτράπελο της κουβέντας μας. Τα περί γυαλιών που τόσο σημασία τους δωσαμε σε μια τόσο σημαντική ιστορικά κουβέντα μας κατά τα αλλα … Λοιπόν. Δεν ήταν καθόλου τέτοια κωμικα γυαλιά όπως τα περιγραφετε. Ο Αγγελης και ο Λαδας φόραγαν τυπικά γυαλιά Ray Ban Consul, που είναι πολύ διαδεδομένα μέχρι σημερα. Ο δε Παπαδόπουλος φόραγε έναν τύπο πολύ διαδεδομενο εκείνη την εποχη που λεγοντουσαν Balorama και είχαν γίνει γνωστά ακόμη και από τον Clint Eastwood που τα φόραγε στις ταινίες που υποδυόταν τον επιθεωρητή Καλλαχαν. Ξέρετε δίνω σημασία σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες διότι από το 1974 και έπειτα, επειδή δεν έβρισκαν κάτι σοβαρό να τους κατηγορησουν, άρχισαν μεθοδευμένη εκστρατεία διακωμωδησεως με κάτι τετοια (μια με γυαλιά, μια με τσάμικα δήθεν κιτς κλπ)… Αυτά και καλή σας συνέχεια. Λυπάμαι μόνο που χάσατε την ψυχραιμία σας. Εγώ βρήκα τον διάλογο μας πολύ ευχάριστο και ενδιαφέροντα παντως

  32. Συγχωρέστε με για μερικές ανορθόγραφιες και μη χρήση πολυτονικού, αλλά δυστυχώς αναγκάζομαι να γράφω από το κινητό και είναι πολύ δύσκολη η γραφή σε αυτό, αφού έχει ένα σύστημα αυτόματης διορθώσεως το οποίο πολλές φορές αλλοιώνει τις λέξεις που γράφονται

  33. Αν και ο κυριος Μιχαλοπουλος οπως ειπε δεν επιθυμει περαιτερω διαλογο μαζι μου, δεν αντεχω να μην μπω στον πειρασμο να σχολιασω κατι που ειδα και θα ηθελα να μου απαντησει σε αυτο! Εγραψε καπου “Οἱ δικές μου, πάντως, πληροφορίες ἔχουν ἀντληθῆ κατὰ βάση ἀπὸ τὸ “Ἱστορικὸ καὶ Διπλωματικὸ Ἀρχεῖο τοῦ [Ἑλληνικοῦ] Ὑπουργείου” στὸ ὁποῖο συστηματικῶς παραπέμπω σὲ ὅλα σχεδὸν τὰ δικά μου βιβλία”. Πραγματι σε καποια βιβλια του(οπως για τον Εθνικο Διχασμο και τον πολεμο του ’40), οντως εχει παραπομπες στα εγγραφα του ελληνικου υπουργειου Εξωτερικων. Εδω ομως μιλαμε για την περιοδο της 21ης Απριλιου! Απ’οτι γνωριζω, το μοναδικο γραπτο του κυριου Μιχαλοπουλου σχετικα με εκεινη την περιοδο, ειναι η μονογραφια “Η Εξωτερικη Πολιτικη της 21ης Απριλιου” που κυκλοφορησε ως ενθετο της εφημεριδας “Ελευθερος Κοσμος” πριν απο μερικα χρονια. Εκει λοιπον αναπτυσσει ο κυριος Μιχαλοπουλος για πρωτη φορα την θεωρια περι υποκινησης της εκδηλωσης του κινηματος της 21ης Απριλιου απο ΝΑΤΟ και Ισραηλ και επικαλειται την μελετη που εκανε στα αρχεια του ελληνικου και του βρετανικου υπουργειων Εξωτερικων, καθως και του αρχειου του Παναγιωτη Πιπινελλη το οποιο υπαρχει στο ελληνικο υπουργειο Εξωτερικων. Απο εκει και περα ομως τιποτα! Ουτε παραθεση στην βιβλιογραφια, των συγκεκριμενων φακελων που χρησιμοποιησε απο τα υπουργεια, ουτε παραπομπες μεσα στο κειμενο, ουτε καν αναλυση αυτης της θεωριας(πως ακριβως δηλαδη, ποτε και μεσω ποιων υποκινηθηκε το κινημα της 21ης Απριλιου; Οργανωσαν και μεθοδευσαν καποιοι ΝΑΤΟικοι κυκλοι το κινημα; Η απλως γνωριζαν-και πως;-για αυτο και το ανεχτηκαν;). Αυτα λοιπον τα αρχεια και στοιχεια(αν υπαρχουν) ζητουμε απο τον κυριο Μιχαλοπουλο να τα δημοσιοποιησει και να τα παραθεσει αναλυτικα! Δεν νομιζω οτι ζητουμε κατι παραλογο…

  34. Και κάτι για τον αείμνηστο τον Στ. Παττακο μιας που θα είχε και την γιορτή του σήμερα. Οι Παττακοι είναι γνωστη Σφακιανη οικογένεια. Απωτερη καταγωγή τους είναι από την Κωνσταντινούπολη. Κατά μία εκδοχή ανήκαν στις 12 επιφανείς οικογένειες που έφερε ο Αλέξιος Κομνηνός στην Κρήτη. Κατά άλλη προήλθαν από την Ιμβρο. Συμμετείχαν στην επανάσταση του Δάσκαλογιάννη το 1770 και μετά την καταστολή της από τους Τούρκους κατέφυγαν αρχικά στα Σφακια και από εκεί στην επαρχία Αμαριου του Ρεθύμνου. Υπάρχουν πολλά γεγεαλογικα και παραδόσεις για τους Παττακους που αναφέρουν λεπτομέρειες για όλα αυτά και έχουν αναρτηθεί και στο Ίντερνετ. Και πάλι ευχαριστώ για την υπομονή σας. Καλό βράδυ

  35. Δεν μπορώ, τέλος, να μην ευχαριστήσω τόσο τον πολύ σεβαστό μου κ. Μιχαλοπουλο για τον ενδιαφέροντα διάλογο μας και την ευγενή παρότρυνση του να συνεχίσω το έργο μου, όσο και την πολύ αγαπητή μας Φιλονοη που τον φιλοξένησε στην πάντα φιλόξενη Ιστοσελίδα της

  36. Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Ἡ «προβοκάτσια» τῆς Κοφίνου» | Φιλονόη καὶ Φίλοι...

Leave a Reply