Ἐννοεῖται πὼς τὸ «δὲν μοῦ ταιριάζει» ἀφορᾶ μόνον στὸ ἐπαγγελματικό της παρελθὸν καί, ἰδίως, στὶς γυμνές της φωτογραφίες. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Μία μοντέλα ποὺ κάνει γυμνὸ (αἰσθησιακό, καλλιτεχνικὸ ἢ ὅ,τι ἄλλο) δὲν φημίζεται γιὰ τὴν  …εὑρηματικότητά της. Γενικῶς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸ σῶμα τους καὶ ὄχι τὸ μυαλό τους γιὰ νὰ βιοπορισθοῦν, προφανέστατα ἔχουν παραιτηθῆ ἀπὸ τὸ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦν.
Καὶ αὐτός, κατ’ ἐμέ, εἶναι κι ὁ μόνος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ (κάθε κι ὄχι αὐτὴ εἰδικῶς) δούνια δὲν μοῦ ταιριάζει.

Κατὰ τὴν αὐτὴν λογικὴ ὅμως οὔτε ὁ (κάθε) γεωργούλης μὲ ἐκπροσωπεῖ, μὰ οὔτε καὶ ὁ (κάθε φυτευτὸς) καιρίδης.
Γιὰ τὸν (κάθε) γεωργούλη εἶναι αὐτονόητον τὸ τί δὲν εἶναι, ἐφ΄ ὅσον τὰ …«δείγματα γραφῆς» του εἶναι ἀπὸ ἄγνωστα ἔως ἀνύπαρκτα. Καὶ καλῶς εἶναι ἔτσι, διότι ὁ βίος του ἦταν προσανατολισμένος στὸ νὰ βιοπορισθῇ καὶ μόνον μὲ τὰ τῆς ἐμφανίσεώς του (διότι ἀπὸ ἠθοποιΐα ὀλίγον ἔπασχε!!!). Τὸ γιατί ὅμως σήμερα εἶναι στὴν εὐρωβο(υ)λὴ καὶ πληρώνεται μὲ ἕνα σκασμὸ χιλιάρικα μηνιαίως, δὲν εἶναι θέμα τοῦ (κάθε) γεωργούλη, ἀλλὰ δικό μας καὶ μόνον, ἐφ΄  ὅσον κι αὐτόν, ὅπως καὶ τὴν (κάθε) δούνια, μαζὺ μὲ τὴν κάθε κουντουρᾶ, ἐμεῖς τὸν «σταυρώσαμε».

Ὅπως λοιπὸν ἡ (κάθε) δούνια, ὁ (κάθε) γεωργούλης καὶ ἡ (κάθε) κουντουρᾶ ἐστάλησαν σὲ βο(υ)λευτικὰ ἕδρανα μὲ μοναδικὸ κριτήριον τὰ τῆς ἐμφανίσεώς τους (καὶ τῶν ὁποίων ὀνειρώξεων κουβαλοῦσε καὶ κουβαλᾶ ὁ κάθε ψηφοφόρος τους) ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὰ πάντα. Ψευδο-ὀφέλη, ποὺ μόνον στὴν φαντασία τῶν ψηφοφόρων ὑφίστανται, εἶναι τὰ κριτήρια μὲ τὰ ὁποία κάποιος δύναται πλέον νὰ ἐπιλέξῃ, ἐὰν ἐπιλέγῃ.

Τὸ πρόβλημά μας τελικῶς, ὡς κοινωνίας, δὲν εἶναι τόσο τὸ γιατί ψηφίζουμε, ἀλλὰ τὸ μὲ ποιὰ κριτήρια ψηφίζουμε. Κοινῶς. Τὸ νὰ βλέπουμε τὸ ὡραῖο καὶ νὰ μὴν ἀντιλαμβανόμεθα πὼς πρέπει μόνον νὰ τὸ θαυμάζουμε εἶναι δικό μας πρόβλημα. Τὸ νὰ …«προχωροῦμε» λοιπὸν αὐτὴν τὴν ἀδυναμία-ἀνικανότητά μας ἔως καὶ στὸ σημεῖο τοῦ νὰ δίδουμε θέσεις (ἂς ποῦμε) κυβερνητικὲς καὶ βουλευτικὲς στὸ (κάθε λογῆς κι ἐπιπέδου-βάσει ἀτομικῶν μας κριτηρίων) ὡραῖο, δηλώνει ἠλιθιότητα καὶ  μόνον.
Καί, ἀποδεδειγμένα, ἀκόμη καὶ σὲ μικρὰ (ἔως ἀνύπαρκτα) ποσοστά, ἡ κοινωνία μας ἔχει πλήρως ἠλιθιοποιηθῆ. Τόσο πολὺ ποὺ τελικῶς αὐτοὶ (οἱ ὅσοι!!!) ψηφίζουν νὰ ψηφίζουν μόνον βάσει γραμμῶν καὶ ἐντολῶν καὶ οὐδέποτε βάσει πολιτικοῦ κριτηρίου.
(Ναί, δυστυχῶς μας… Αὐτοὶ ποὺ ψηφίζουν ἐὰν δὲν ἀνήκουν σὲ κομματικοὺς μηχανισμούς, εἶναι «ἑλληνοποιημένοι» κατευθυνόμενοι ἀπὸ τὰ κέντρα ἐλέγχου τους, ποὺ εἴτε λέγονται ἰμάμηδες εἴτε λέγονται συλλογικότητές τους. Πάντως αὐτοὶ  καὶ μόνον καθορίζουν τὰ ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα, ἐφ΄ ὅσον ἡ  ἀποχή, ποὺ τελικῶς κυριαρχεῖ στὶς ἐκλογές, καθιστᾶ τὶς ἐκλογές, ἐδῶ καὶ καιρό, ἄκυρες!!!)

Καί ποῦ ἀκριβῶς ἐντοπίζεται ἡ ἔξοδος ἀπό τήν «κοινοβουλευτική δημοκρατία» μας, ἀλλά καί ὅλα αὐτά πού μᾶς τήν ἐπιβάλλουν ὡς μονόδρομο;;
Ἡ ἔξοδος φίλοι μου ὑφίσταται ἤδη καὶ τὸ μόνον ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ τὴν δοῦμε. Εἶναι δίπλα μας καὶ  λέγεται ἐπικοινωνία, ποὺ δομεῖ κοινωνία. Σὲ μίαν τέτοιαν συνθήκη οἱ (κάθε λογῆς) δοῦνιες, κουντουρᾶδες, γεωργούληδες (καθὼς καὶ κάθε ἄλλο τυχάρπαστον, γνωστὸ ἢ μή) εἶναι περιττὰ στοιχεία καὶ ἀδυνατοῦν νὰ λάβουν μέρος ὡς κεντρικοὶ πυλῶνες στηρίξεως καὶ ὑποστηρίξεως τῆς κοινωνίας, ἐκτὸς κι ἐὰν διαθέτουν τὶς ἀναγκαῖες ἱκανότητες.
Αὐτὰ τὰ στοιχεία τὰ ἀποβάλλει ἡ ἰδία ἡ  κοινωνία, ποὺ γιὰ λόγους ἐπιβιώσεως στρέφεται διαρκῶς μόνον σὲ αὐτὰ καὶ αὐτοὺς ποὺ θὰ τῆς διασφαλίσουν μέσα ἐπιλύσεως τῶν προβλημάτων της καὶ θὰ τὴν βοηθήσουν νὰ ἀνακαλύψῃ τρόπους, γιὰ νὰ ἀντιπαρέλθῃ ἐμπόδια. Δὲν ἀσχολεῖται μὲ ὁ,τιδήποτε περιττό. Τὸ περιττό, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον τὴν εὐαρεστῇ, τὸ …στολίζει στὸ σαλόνι της γιὰ νὰ χαλαρώνῃ. Δὲν τὸ τοποθετῇ ἐπὶ κεφαλῆς της.

Ἀλλά, πάλι ὡς γνωστόν, ἐὰν δὲν πάθουμε δὲν θὰ ἀποφασίσουμε νὰ μάθουμε. Τώρα χορταίνουμε ἀπὸ κάθε λογῆς δούνιες, γεωργούληδες, κουντουρᾶδες καὶ λοιπὰ νούμερα, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ ἀπασχολούμεθα καὶ νὰ μὴν συνειδητοποιοῦμε τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες.
Θὰ τὸ ἀνακαλύψουμε, ἀλλὰ στὴν ὤρα του.

Φιλονόη