Κοινωνική Πρόνοια; Τί εἶναι αὐτό;
Ἐκεῖνο πού πέθανε τό 1991;

Μία-μία οἱ χῶρες ποὺ ἠσαν ἡ βιτρίνα καὶ τὸ καύχημα τοῦ καπιταλισμοῦ, ῥίχνουν τὶς μάσκες καὶ δείχνουν τὸ ἀποτρόπαιο πρόσωπο ποὺ κρυβόταν ἀπὸ πίσω.
Μετὰ τὴν ἀνατροπὴ τῶν σοσιαλιστικῶν καθεστώτων τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ὁ καπιταλισμὸς αἰσθάνεται ὅτι δὲν ἔχει πιὰ «ἀντίπαλον δέος».
Ἔτσι τὸ θεωρεῖ ἀδικαιολόγητο σπάταλη νὰ ξοδεύῃ χρήματα γιὰ νὰ μακιγιάρῃ τὸ πρόσωπό του…
Μπορεῖ πιὰ νὰ ἐμφανίζεται ὅπως πραγματικὰ εἶναι.
Τὸ βιώνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες.

Ὁ 21ος αἰὼν ἤδη καταγράφεται σὰν ὁ αἰὼν τῆς νέο-βαρβαρότητος, ὅπου ἡ ἀνθρώπινος ζωὴ ἔχει χάση μεγάλο μέρος τῆς ἀξίας της, ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινος ἀξιοπρέπεια ἔχει γίνη εἶδος πολυτελείας.
Μένει νὰ δοῦμε ἐὰν θὰ καταγραφῇ καὶ σὰν ὁ αἰὼν νέων κοινωνικῶν ἐπαναστάσεων, ποὺ θὰ ἀλλάξουν αὐτὸν τὸν κατήφορο τῆς ἀνθρωπότητος πρὸς τὴν πλήρη ἀποκτήνωση.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Φυλακὴ ἢ θάνατος…

Αὐτὴ φαίνεται πὼς εἶναι ἡ κατάληξις ἢ ἡ ἐπιλογὴ γὰ πολλοὺς Ἰάπωνες ἡλικιωμένους.
Ἡ φτώχεια ποὺ αὐξάνεται, ἡ ἀλλοτρίωσις, ἡ μοναξιά, ἡ κοινωνικὴ ἀπομόνωσις εἶναι οἱ λόγοι ποὺ ὁδηγοῦν τὰ ἡλικιωμένα ἄτομα νὰ ἐπιλέξουν τὴν παραβατικότητα, ἀλλοιῶς νὰ παραδοθοῦν σὲ ἕναν μοναχικὸ θάνατο!

Διότι:

• Τὰ βοηθητικὰ προγράμματα τῆς Προνοίας διακόπτονται,
• Οἱ κοινωνικὲς παροχὲς περικόπτονται.

Οἰκογένεια δὲν ὑπάρχει πιά, οἱ φίλοι ἔχουν τὰ δικά τους παρόμοια προβλήματα.
Μοναξιά, ἀνασφάλεια καὶ πλήξις.

Οἱ «ἐπιλογὲς» εἶναι ἢ νὰ πεθάνῃς μόνος ἢ θὰ προτιμήσης τὴν φυλακή, ὅπου θὰ ἐξασφαλίσης φαγητό, συντροφιὰ καὶ κάποιαν, στοιχειώδη, φροντίδα…

Ἰδιαιτέρως προκλητικὴ ἡ δήλωσις τοῦ Ἰάπωνος ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Τάρο Ἄσο:
«Πρέπει νὰ ἐπιτρέψουμε στοὺς ἡλικιωμένους νὰ βιαστοῦν νὰ πεθάνουν»(!)

Ὡραῖος!
Γιὰ νὰ μὴ χρειάζεται νὰ πληρώνῃ τὸ κράτος γιὰ τὴν περίθαλψή τους!
Ἐπιβεβαιώνεται πὼς στὴν χώρα τοῦ ἀνατέλλοντος ἡλίου καὶ τοῦ «παραδειγματικοῦ καπιταλισμοῦ» σκοτώνουν τὰ ἄλογα ὅταν γεράσουν, ἀφοῦ εἶναι ἕνα «περιττὸ βάρος γιὰ τὴν οἰκονομία».

Δὲν ὁδεύουν μόνο ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Ἀμερικὴ πρὸς τὸν βόθρο τῆς Ἱστορίας…

Μὲ πληροφορίες ἀπὸ ἐδῶ.

Ἀρβανίτης Κωνσταντῖνος

Σημειώσεις-Σχόλια

Οὐδέποτε εἶπε κάτι τέτοιο ὁ Ἰάπων ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν. Ἐπ΄ αὐτοῦ ἔχουμε κάνη εἰδικὸ δημοσίευμα ἐδῶ:

Ὁ Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν τῆς Ἰαπωνίας οὐδέποτε εἶπε αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα τὸν καταγγέλουν!!!

Αὐτὸ πού, ἐν ὀλίγοις εἶπε εἶναι πὼς «δὲν θὰ ἢθελε ὁ ἴδιος νὰ ζῇ, ἐὰν ἔπρεπε διαρκῶς νὰ ὑποστηρίζεται τεχνητῶς».
Ἐν τούτοις πράγματι ἕνα εἶναι τὸ γεγονό: οἱ συντάξεις πείνης, σὲ ὅλον τὸν δυτικὸ κόσμο, ἡ ἐξαθλίωσις τῶν ἡλικωμένων, ἡ περικοπὴ μεγάλων παροχῶν τῆς κοινωνικῆς προνοίας, γιὰ τὶς ὁποίες ἔχουν πληρώση ἀρκετὲς φορές, παγκοσμίως, οἱ ἀσφαλισμένοι, ὁδηγεῖ σὲ ἕνα νέον μοντέλο, ὅπου τελικῶς, πράγματι ὁδηγοῦνται σὲ ἀφανισμό. Ἐὰν ἐπὶ πλέον συνυπολογίσουμε πὼς ἡ παράτασις τῆς ζωῆς τους μὲ τεχνητὰ μέσα πράγματι «ξεχειλώνει» τοὺς προϋπολογισμοὺς γιὰ τὴν ὑγεία, τότε σαφῶς καὶ ἀποτελοῦν πρῶτο καὶ κύριο στόχο τῶν περικοπῶν παγκοσμίως.

Ἕνα ἄλλο σημεῖον εἶναι ἡ γενικὴ ἀντίληψις περὶ τοῦ ποιὸς ἐξαθλιώνει ποιούς. Εἴθισται νὰ πιστεύεται ἀπὸ τοὺς πολλοὺς πὼς ὑπεύθυνος εἶναι γενικῶς ὁ καπιταλισμός, μὲ ὅλα του τὰ συνεπακόλουθα. Δῆλα δὴ ὁ τοκογλύφος, οὐδόλως ἀνώνυμος, ποὺ ἐξαγοράζει κατὰ τὶς ἀνάγκες του τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα.

Εἶναι ὁ κομμουνισμὸς …«ἀγάπη» μου!!! (ε) [Κι ἐσὺ κυττᾶς τὸ …«δάκτυλο»!!!]

Ὅμως οἱ πλεῖστοι ἀφ΄ ἑνὸς ἀγνοοῦν τὸ πῶς συνδέονται ὁ καπιταλισμὸς μὲ τὸν κομμουνισμό, ἀλλὰ κι ἀφ΄ ἑτέρου πὼς ἄλλο δηλώνουν τὰ λόγια καὶ ἄλλα συμβαίνουν στὴν πραγματικότητά μας.

Τοκογλυφία καὶ «ἀντιφασισμός» εἶναι ΕΝΑ καὶ τὸ ΑΥΤΟ!!!

Ἔτσι λοιπόν, παρατηρῶντας ἁπλῶς τὶς ἐπιδοματικὲς πολιτικές, τὴν σοσιαλιστικὴ βιτρίνα καὶ τὴν πτωχοποίησιν τῶν πάντων, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ κόσμου μας, τότε εὔκολα θὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς πρόκειται γιὰ ἕνα νέο μοντέλον καπιταλιστικοῦ κομμουνισμοῦ, ποὺ ἐφαρμόζεται ἤδη στὶς χῶρες τῆς Δύσεως, ὅπου ναὶ μὲν τὸ «κερασάκι» τοῦ ἐπιχειρεῖν δὲν ἐξανεμίζεται, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ἐπιχειρεῖν καθίσταται, λόγῳ ἀκραίας φορολογίας σχεδὸν ἀδύνατον, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιχειροῦν μόνον ἢ οἱ …«ἐκλεκτοὶ» τοῦ κόσμου μας ἢ οἱ χειροκροτητές τους.

Διατὶ σκοπὸς τῆς Δύσεως εἶναι ἡ μεσαιωνικοῦ τύπου πτωχοποίησις τῶν λαῶν…

Ἄλλως τε τὰ τῆς πτωχοποιήσεως τῶν λαῶν εἶναι ἤδη παραδεκτὰ καὶ ἡ πτώχεια, εἰδικῶς εἰς τὰ Εὐρώπας μας, ὄχι μόνον δὲν ἀντιμετωπίζεται, ἀλλὰ ἐξαπλώνεται ταχύτατα.

Ἐὰν λοιπὸν λάβουμε ὑπ΄ ὄψιν μας τὶς παραπάνω λεπτομέρειες, τότε πράγματι ἰσχύουν τὰ συμπεράσματα τοῦ κου Ἀρβανίτου. Πράγματι ὁδηγοῦνται σὲ ἀφανισμὸ οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν ἡλικιωμένων παγκοσμίως. Πράγματι τὸ σχέδιον ἐξυφαίνεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀλλὰ ἐμεῖς μόλις τώρα ξεκινήσαμε νὰ ἀντιλαμβανόμεθα μέρος ἐκ τῶν παραμέτρων του.

Αὐτὰ γιὰ ἐφέτος… Ἀπὸ τοῦ χρόνου, ποὺ …δὲν θὰ ἀλλάξη κάτι πρὸς τὸ καλλίτερον, εἰδικῶς τοὺς πρώτους μῆνες τοῦ ἔτους, ἂς ἔχουμε τὰ μυαλά μας στὶς θέσεις τους, γιὰ νὰ παρατηροῦμε καλλίτερα, προσεκτικότερα καὶ λεπτομερέστερα τὰ ὅσα συμβαίνουν πίσω ἀπὸ τὶς πλάτες μας. Μά, κυρίως, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ἂς ἔχουμε κατὰ νοῦ πὼς ὅλοι αὐτοί, ποὺ σήμερα γενοκτονοῦν σιωπηλῶς τὶς κοινωνίες μας, δὲν θὰ βασιλεύουν γιὰ πολὺ ἀκόμη. Παρ’ ὅλα αὐτὰ οὐδέποτε ἕνα καθεστὼς ἡττήθη ἐὰν δὲν «ἔβαζαν πλάτη» οἱ ἐκ τοῦ καθεστῶτος πληγέντες. Κι ἐμεῖς ἀνήκουμε στοὺς πληγέντες.
Ὁπότε, λογικῶς, ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ «βάλουμε πλάτη» (ποὺ θὰ ὑποχρεωθοῦμε, ἐκ τῶν συνθηκῶν, νὰ τὸ κάνουμε) «ἄσπρην ἡμέρα» δὲν θὰ δοῦμε.

Φιλονόη