Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης

Πρόλογος στὸ βιβλίον «Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης»
τοῦ κου
Ἀριστοτέλους Ντοβόρη

Βερμούδα: ἡ νῆσος τῶν Δαιμόνων τῆς φυλακῆς τοῦ Κρόνου

Πλουτάρχου Χαιρωνέως
Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης

 τῆς φυλακῆς τοῦ Κρόνου

ΕΤYΜΗ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΕΠΙΔΟΣΙΣ

ΕΡΕΥΝΑ ΣΧΟΛΙΑ

ὑπὸ
Ἀριστοτέλους  Ἀ. Ντοβόρη
Συμπεριλαμβάνεται ἀποκωδικοποιημένον
τὸ Ὀλυμπιακὸν Ἑλληνικὸν Ἀλφάβητον.
 

Η  Ρ  Ο  Δ  Ο  Τ  Ο  Σ


ΠΛΟYΤΑΡΧΟY  ΧΑΙΡΩΝΕΩΣ – ΗΘΙΚΑ
ΠΕΡΙ ΤΟY ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟY ΠΡΟΣΩΠΟY ΤΩι ΚYΚΛΩι ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ 

    1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΟ ΣYΝΕΔΡΙΟΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ [100 μ.Χ.]                                                        011 – 020

    2. ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ – ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΝ                                               022 – 038

    3. ΠΕΡΙ ΣΕΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΘΟΝΟΣ – ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΛΟYΤΑΡΧΟΝ                                        039 – 050

    4. ΠΕΡΙ ΚΡΟΝΟY – [SATURNUS] – ΠΕΡΙ ΤΙΤΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟY ΑΪΔΟΣ                                  051 – 088

    5. ΠΕΡΙ ΟΛYΜΠΙΑΣ ΓΑΙΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΟΠΟY Η ΕΔΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ                           089 – 114

    6. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ – [ΩΓYΓΙΗ – ΒΕΡΜΟYΔΑΙ – ΜΠΑΧΑΜΑΣ] ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗΣ                    115 – 148

    7. ΕΠΙΔΟΣΙΣ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ – ΑΠΟΔΟΣΙΣ) ΤΟY ΑΡΧΑΙΟY ΕΛΛΗΝΙΚΟY ΚΕΙΜΕΝΟY            150 – 255

    8. ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΝ ΕYΡΕΤΗΡΙΟΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ       257 – 258

    9. ΕΡΜΗΝΕYΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΑΝΕY ΕΤYΜΟY ΟΝΟΜΑΤΩΝ  259 – 352

Ἀριστοτέλης Ἀ. Ντοβόρης, συγγραφεὺς ὁμηριστής,
μήστωρ ἐργοδηγὸς ἠλεκτρονικὸς μηχανώμενος.
[email protected]  – 2108020874, 6980344838.

Ἐπιμέλεια ἐκδόσεως (γλωσσική, αἰσθητική), διορθώσεις:
Ἀριστοτέλης Ἀ. Ντοβόρης.
Εἰκὼν ἐξωφύλλου: νῆσοι Βερμοῦδαι.
Ἡρόδοτος, Ἀθῆναι 2022.
Πρωτότυπη ἔκδοσις.

Ἅπαντα τὰ δικαιώματα μεταφράσεως (ἐπιδόσεως), ἀναπαραγωγῆς, προσαρμογῆς καὶ οἱασδήποτε ἄλλης ἐκμεταλλεύσεως ἢ χρήσεως κατωχυρωμένα δι᾿ ἁπάσας τὰς χώρας καὶ χώρους τοῦ κόσμου.
Copyright © by Ἐκδόσεις Ἡρόδοτος, Ἀθῆναι 2022.
Ἡρόδοτος, Μαντζάρου 9, GR 10672 Ἀθῆναι.
Τηλέφωνα: 2103626348, 6976334493.
All rights reserved.
ISBN 978-960-485-451-6

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΚ ΤΟY ΣYΓΓΡΑΦΕΩΣ

Ἓν ἔργον τοῦ ἱερέως τοῦ Ἀπόλλωνος Πλουτάρχου, ἐκ τῶν ἀποκαλυπτικῶν, τὸ ὁποῖον δὲν ἔτυχε τῆς καταλλήλου ἑρμηνείας καὶ ἐρεύνης, συγκαλυπτόμενον καὶ μὴ διδασκόμενον εἰς τὰ σχολεῖα καὶ εἰς τὰ ἀντίστοιχα τῶν Πανεπιστημίων· ὁ δὲ χαρακτὴρ τούτου τοῦ ἔργου δὲν εἶνε θρησκευτικὸς ἢ θεοκρατικός, ἀλλ᾿ εἶνε ἀμιγῶς ἐπιστημονικὸς πληροφοριακός. Θὰ ἐξετάσομεν πάντα τὰ συντιθέμενα κείμενα ὀνόματα, ἄνευ ἐτύμου, ἐντὸς τοῦ παρόντος ἔργου, εἰς συνδυασμὸν μὲ σχετικὰ Ὁμηρικὰ κείμενα, κωδικοποιημένων πληροφοριῶν καὶ θὰ ἀποδείξομεν ὅτι ἡ ἕδρα τῶν Ὀλυμπίων θεῶν Ὄλυμπος, δὲν εὑρίσκεται εἰς τὸ ὄρος Ὄλυμπος, καθὼς αὐτὸ διδάσκουν παγκοσμίως, ἐξ ἀπαλῶν ὀνύχων, ἀλλ᾿ εἰς τὴν Σελήνην.

Αὕτη δὲ ἡ γραμμὴ ἐγεννήθη καὶ ἐξεπορεύθη προπαγανδιστικὰ ἐκ τῆς ἰουδαιο-χριστιανικῆς θρησκείας κατὰ τῆς φιλοσοφικῆς περὶ Θεοῦ κοσμοαντιλήψεως τῶν Ἑλλήνων οἵτινες ἦσαν ἐλεύθεροι, ἄθρησκοι – ἔνθεοι, οὐδέποτ᾿ ἔλαβον ἐκ Θεοῦ ἢ ἐκ θεῶν ἐντολάς, ἐτίμων ἕνα Θεὸν ὁ ὁποῖος δὲν ὑπάρχει καὶ μάλιστα στερεῖται ὀνόματος, ἀφ᾿ οὗ εἶνε εἷς καὶ μοναδικός. Οἱ δὲ μονοθεϊσταὶ ἀλλόθροοι μαψιδίως ἔδοσαν ὄνομα εἰς τὸν ἕνα Θεόν. Ἂν ὅμως ὁ Θεὸς ὑπάρχῃ, τότε ὑπὲρ αὐτοῦ εἶνε ἄλλο Ὄν, ἄρα ὁ Θεὸς Ἄρχει· οἱ Ὀλύμπιοι ὅμως ὑπάρχουν καὶ δὲν εἶναι ἐντελῶς ἀθάνατοι διότι ὁ κύκλος τῆς ζωῆς αὐτῶν φαντάζει εἰς τοὺς ἀνθρώπους αἰώνιος καί, ὅπως γράφει ὁ Ὅμηρος, οἱ Ἕλληνες ἦσαν φίλοι μὲ τοὺς Ὀλυμπίους [ΙΛ. Α 74 381, Β 628, Δ 51, Ε 61, 117, 318, 377, 423, Ζ 318, Θ 493, 517, Ι 168, Κ 527, Λ 419, Λ 611, Π 169, Π 447, Σ 118, Σ 203, Y 334, Χ 216, Ω 61, 67, 472 καὶ ὀδ. ζ 203, η 316, κ 2, μ 72 ].

Ἀφοῦ λοιπὸν οἱ θεοὶ ἐγεννήθησαν θὰ ἔχουν τέλος· τοῦτο ὅμως δὲν δύνανται νὰ τὸ κατανοήσουν οἱ ἰουδαιοχριστιανοί, οἱ μουσουλμάνοι καὶ οἱ πάσης φύσεως βαρβαροδογματικοὶ ἀνελευθέρων, ἄνευ φιλοσοφικῆς σκέψεως.

Ὁ δὲ Πλούταρχος γράφει σχετικῶς περὶ τῆς «Ὀλυμπίας Γαίης τῆς Σελήνης».

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [935C]

« …. Τὸ δὲ Γῆς ὄνομα παντί που φίλον Ἕλληνι καὶ τίμιον καὶ πατρῷον ἡμῖν ὥσπερ ἄλλον τινὰ θεῶν σέβεσθαι. Πολλοῦ δὲ δέομεν ἄνθρωποι τὴν Σελήνην, Γῆν  οὖσαν Ὀλυμπίαν, ἄψυχον ἡγεῖσθαι σῶμα καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον ὧν θεοῖς ἀπάρχεσθαι προσήκει νόμῳ τε τῶν ἀγαθῶν ἀμοιβὰς τίνοντας καὶ κατὰ φύσιν σεβομένους τὸ κρεῖττον ἀρετῇ καὶ δυνάμει καὶ τιμιώτερον. Ὥστε μηδὲν οἰώμεθα πλημμελεῖν Γῆν αὐτὴν θέμενοι, τὸ δὲ φαινόμενον τουτὶ πρόσωπον αὐτῆς ὥσπερ ἡ παρ᾿ ἡμῖν ἔχει Γῆ κόλπους τινὰς μεγάλους οὕτως ἐκείνην ἀνεπτύχθαι βάθεσι μεγάλοις καὶ ῥήξεσιν ὕδωρ ζοφερὸν ἀέρα περιέχουσιν, ……………………………………………………………………… »

[Τὸ δὲ ὄνομα τῆς Γῆς ποὺ φίλον (εἶνε φιλικόν) εἰς πάντας ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας καὶ τίμιον καὶ πατρικὸν ὅπως ἀκριβῶς σεβόμεθα ἄλλον τινα (κἄποιον ἐκ) τῶν θεῶν. Πολὺ ὅμως ἀπέχομεν οἱ ἄνθρωποι (τῆς γνώσεως περί) τὴν Σελήνην, Γαίαν οὖσαν Ὀλυμπίαν (ἥτις εἶνε Ὀλυμπιακὴ Γαῖα), τὸ ἄψυχον καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον (αὐτὸ) σῶμα ἡγεῖται ἐξ αὐτῶν (τῶν) θεῶν ἁρμόζει νὰ κυβερνᾶται, καὶ διὰ νόμου καὶ διὰ ἀγαθῶν ἀμοιβὰς ἀποτίνοντας (ἐκ τῶν ἀνθρώπων) καὶ κατὰ φύσιν σεβομένους τὸ ἀνώτερον καὶ εἰς ἀρετὴν καὶ εἰς δύναμιν τὸ τιμιώτερον. Ὥστε μηδέν (τίποτε) δὲν ὑποπτευώμεθα ὅτι σφάλλωμεν εἰς αὐτὴν τὴν Γῆν βαλόμενοι (ἐκ θεῶν), τοῦτο δὲ τὸ φαινόμενον πρόσωπον αὐτῆς (τῆς Σελήνης) ὅπως ἀκριβῶς ἡ παρ᾿ ἡμῶν Γαῖα ἔχει τινας μεγάλους κόλπους, οὕτως εἰς ἐκείνην ἔχουν ἀναπτυχθῇ ( κόλποι ) μὲ μεγάλα βάθη καὶ περιέχουν ὕδωρ εἰς τὰ ῥήγματα ἢ ζοφερὸν ἀέρα, ………………… ]

Ὁ «μακρὸς Ὄλυμπος» [ΙΛ. Α 402, Β 48, Ε 398, Θ 199, Θ 410, Ο 21, Ο 79, Ο 193 Σ 142, Ω 468, 694, ὀδ. κ 307, ὀδ. ο 43, ὀδ. υ 73, ὀδ. ω 351] κεῖται ἐπὶ τῆς πολυδειράδος ἢ πολυπτύχου «Σελήνης» δηλαδὴ ἡ ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν ἔχει πολλοὺς ζυγοὺς ὀρέων [ΙΛ. Α 499, Ε 754, Θ 3], ἄρα εἶνε πολυκόρυφος, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ, εἶνε πολύπτυχος, ἔχουσα πολλὰς κοιλάδας ἢ φάραγγας, [ ΙΛ. Θ 411, ΙΛ. Y 5 ].

ΙΛ. Y 412

«Ζες δ Θέμιστα κέλευσε θεος γορν δ καλέσσαι κρατς π᾿ Ολύμποιο πολυπτύχου· δ᾿ ρα πάντφοιτήσασα κέλευσε Δις πρς δμα νέεσθαι. Οτε τις ον ποταμν πέην, νόσφ᾿ κεανοο, οτ᾿ ρα Νυμφάων, α τ᾿ λσεα καλ νέμονται κα πηγς ποταμν κα πίσεα ποιήεντα. λθόντες δ᾿ ς δμα Δις Νεφεληγερέταο ξεστς αθούσσιν νίζανον, ς Δι πατρ φαιστος ποίησεν δυίσι πραπίδεσσιν. »

[Ὁ δὲ Ζεὺς κέλευσε τὴν Θέμιστα νὰ καλέσῃ εἰς ἀγορὰν τοὺς θεοὺς ἐκτὸς ἄκρης τοῦ πολυπτύχου Οὐλύμπου (Σελήνης)· καὶ ἐκείνη λοιπὸν παντοῦ φοιτήσασα (ἡ Θέμις) κέλευσε νὰ ὑπάγουν πρὸς τό (μακρόν) δῶμα τοῦ Διός. Οὐδείς λοιπὸν τῶν ποταμῶν ἀπεῖχεν, ἐκτὸς Ὠκεανοῦ, οὔτε βεβαίως τῶν Νυμφῶν, αἵτινες νέμονται τὰ καλὰ ἄλση καὶ τὰς πηγὰς τῶν ποταμῶν καὶ τὰ χλοερὰ λειβάδια. Ἐλθόντες ὅμως εἰς τὸ δῶμα τοῦ Νεφεληγερέτου Διός (εἰς τὴν νῦν θάλασσαν τῆς Γαλήνης) ἐκάθιζον ἐντὸς τῶν ξεστῶν (τεχνητῶν) αἰθουσῶν (ἐπὶ τῆς Σελήνης), τὰς ὁποίας διὰ τὸν πατέρα Δία ἐποίησεν ὁ Ἥφαιστος μὲ τὰς εἰδήμονάς του φρένας. ………. ]

Ἀριστοτέλης Ἀ. Ντοβόρης, ὁμηριστής.
Ἔγραφον ἐν Πεύκῃ Ἀττικῆς, Μαΐου φθίνοντος 2022.

ΠΕΡΙ  ΣΕΛΗΝΗΣ  ΚΑΙ  ΑΝΤΙΧΘΟΝΟΣ ― ΚΑΤΑ  ΤΟΝ  ΠΛΟYΤΑΡΧΟΝ 

Σελήνη. Ἡ Μήνη, ἕδρα τῶν θεῶν, ὅπου ὁ μακρὸς Ὄλυμπος.

Σελήνη

Σελὶς Ὁμηρικοῦ Λεξικοῦ

Ἰωάννου Πανταζίδου

§
Σ       σφαῖρα

ε       ἐστραμμένη

λ       λικριφὶς

ή       Ἡελίῳ

ν       νότῳ

η       ἡμίσεϊ

606

598

394

282

449

287

 

Β1 – 2

 

 

2

 

Σφαῖρα (οὐρανοῦ) ἐστραμμένη πλαγίως τοῦ Ἡλίου μὲ τὴν ἡμίσειαν ἐπιφάνειαν.

Τὸ ὄνομα «Σελήνη» ὁπωσδήποτε ἔχῃ κωδικοποιηθῇ ἐκ τῶν Ὀλυμπίων θεῶν τότε ὅταν ἀφίχθησαν ἐλεύθεροι ἐκ τοῦ κατεστραμένου πλανήτου Ἄρεως, μετὰ τὰ γεγονότα τῆς Τιτανομαχίας, πρὶν ἀπὸ 36 – 65 ἑκατομμυρίων ἐτῶν. Δηλαδὴ οἱ θεοὶ ἔφεραν αὐτὴν τὴν σφαῖραν – διαστημόπλοιον καὶ τὴν ἔθεσαν νὰ εἶνε πρὸς τὸν Ἥλιον πλαγίως ἐστραμμένη, ὡς δορυφόρον τῆς Γαίαης τῆς ὁποίας μόνον τὸ ἓν ἡμισφαίριον εἶνε πάντα ἐστραμμένον πρὸς τὴν Γαῖαν, τὸ δὲ ἄλλο εἶνε αἰωνίως σκοτεινὸν καὶ ἄγνωστον. ……..

Ἄγνωστον παραμένει ἀκόμη καὶ σήμερα ἐὰν καὶ ἔφθασαν ἐκεῖ, ὅπως λέγουν, διάφοραι ἀποστολαὶ μὴ ἐπανδρωμένων σκαφῶν ἀπὸ τὴν Γαῖαν. Τίποτα ὅμως τὸ σημαντικὸν δὲν ἀνεκοίνωσαν καὶ μάλιστα εἶναι ὡσὰν νὰ ἔχουν κάμῃ μυστικὴν συμφωνίαν σιωπῆς. Γνωρίζω τὸν φόβον τους …….. μὴ καταπέσουν αἱ θρησκείαι καὶ ἐπέλθη παγκόσμιον θρησκευτικόν – πολιτιστικὸν καὶ κοινωνικὸν χάος, ἐὰν γνωστοποιηθῇ ὅτι ἐκεῖ κἄποτε ἦτο ὁ Ὄλυμπος, ἡ ἕδρα δηλαδή, τῶν Ὀλυμπίων Ἑλλήνων θεῶν· καὶ ἂν ἀκόμη ἐκεῖ τώρα δὲν εὑρίσκονται οἱ Ὀλύμπιοι θεοί, τότε εἶνε βέβαιον ὅτι ἐκ τῶν βαρβάρων θρησκευτῶν θὰ προέλθῃ μεγάλη «σφαγή».

Εἰς τὸν ἐν Δελφοῖς ναὸν τοῦ θεοῦ Φοίβου Ἀπόλλωνος, ἐπὶ τοῦ ὑπερθύρου τῆς κυρίας εἰσόδου ὑπῆρχε τὸ ἀνάθημα « Ε Ι » ἐπιγραφὴ κωδικοποιημένη ἥτις μέχρι τώρα παρέμεινεν ἀνερμήνευτος. Ἡ ἐπιγραφὴ ἦτο ἀρχαιοτάτη, ἴσως νὰ ἐτέθη ὅταν ἱδρύθη ὁ ναὸς τοῦ Ἀπόλλωνος, ἀποτελεῖ καὶ εἶνε διαχρονικὴ ἀπόδειξις ὅτι οἱ φθόγγοι (χαρακτῆρες) εἶνε καθαρὰ Ὀλυμπιακή – ἑλληνικὴ ὑπόθεσις, δὲν εἶνε δάνεια ἐξ ἀγραμμάτων λαῶν· οὕτω λοιπὸν ἔχει ἡ περιβόητος κρυπτοεπιγραφή:

Ε. ΕΛΕYΘΕΡΟΙΙ. ΙΕΜΕΝΟΙ

Ἐλεύθεροι ὁρμώμενοι (ἐκ τοῦ Ἄρεως διὰ τῆς Σελήνης εἰς τὴν Γαῖαν).

Ἕνεκα τούτου ἔγραψεν ὁ Πλούταρχος βιβλίον «Περὶ τοῦ ΕΙ τοῦ ἐν Δελφοῖς».

Ὁ Πλούταρχος ἐγεννήθη τῷ 46 μ.Χ. εἰς τὴν Χαιρώνειαν τῆς Βοιωτίας, ἀπὸ τῷ 95 καὶ ἔπειτ᾿ ἐγένετο ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος εἰς τοὺς Δελφούς· τοῦτο τὸ ἀξίωμα τὸ ἔφερεν ἕως τὸν θάνατόν του τῷ 120 μ.Χ. Ἂν καὶ ἐγνώριζε πολλὰ καὶ σημαντικὰ περὶ τῶν θεῶν καὶ εἰδικῶς περὶ τῆς ἐπιγραφῆς [ « Ε Ι » ] οὐδόλως τὴν ἑρμηνεύει.

Ὁ Πλούταρχος, δι᾿ αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, σκοπόν του εἶχε νὰ παραπλανήσῃ τὸν κόσμον, ἐδέχετο δηλαδὴ ἐκ πολλῶν ἀνθρώπων ἐρωτήσεις ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐπιφανῶν ἤτοι βασιλέων, λογίων, ῥητόρων, φιλοσόφων, συγγραφέων κ.ἄ. Αὐτὸς βεβαίως ἦτο ἀρχιερεὺς ἁρμόδιος ἐν ἀδύτῳ τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν, καὶ ὅπως εἴπωμεν ἐγνώριζε πολλὰ καὶ σημαντικά· ἔγραψε τοῦτο τὸ βιβλίον ὡς ἐπίσης καὶ ἄλλα 226 συγγράμματα, εἰς αὐτὰ παραπέμψας τοὺς ἐρευνητάς.

Ἐδῶ ὅμως ὁ Πλούταρχος δὲν ἔγραψε τὴν ἀληθείην, ὁ ἴδιος ὡς μύστης ἔδωκε τὸν ὅρκον σιωπῆς διότι ἡ ποινὴ ἦτο ὁ θάνατος εἰς τοὺς μύστας τῶν Ἐλευσινίων μυστηρίων ἂν ἀπεκάλυπτε τὰ γεγονότα καὶ ὁμίλει ἢ ἔγραφε περὶ τῆς ἐλεύσεως τῶν γλαυκῶν ἀνθρώπων (Ἑλλήνων) ἐκ τοῦ πλανήτου Ἄρεως, διὰ τῆς Σελήνης, καὶ ὅτι οἱ θεοὶ ζοῦν ἐντὸς τοῦ μακροῦ δόμου Ὄλυμπος, ἐπὶ τῆς ὁρατῆς πλευρᾶς τῆς Σελήνης· καταγράφει ὅμως ἑπτὰ ὑποθετικὰς ἑρμηνείας, οὐδόλως πειστικῶς.

Α Τὴν ἐπιγραφήν [ Ε Ι ] ἀφιέρωσαν εἰς τοὺς Δελφοὺς Ἕλληνες σοφοὶ ἄνδρες τῆς ἀρχαιότητος, μεταξὺ ἄλλων ῥητῶν, ἔχοντες  σκοπὸν ἵνα ἐπιβεβαιώσουν ὅτι αὐτοὶ εἶνε οἱ πέντε [ Ε ] σοφοὶ πάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ ὄχι ἑπτά· οἱ ἄλλοι δύο ἐπειδὴ ἦσαν Τύραννοι δὲν συναριθμοῦνται, ἕνεκα τοῦ κράτους καὶ τῆς ἐπιῤῥοῆς τῆς ἐξουσίας σφετερισθέντες τὸν τίτλον τοῦ σοφοῦ. Τοῦτο βεβαίως δέν « στέκει » διότι οἱ σοφοὶ ἔχουν τό « γνῶθι σ᾿ αὐτόν » καὶ τό « μηδὲν ἄγαν » κατὰ συνέπειαν ὁ ἀποκλεισμὸς εἶνε δημοκρατικὴ συκοφαντία, οὐδεὶς φιλόσοφος ἦτο δημοκράτης.

Β Ἀφιερώθη ὡς [ Ε ] ἤτοι τὸ δεύτερον φωνήεν, ἀπὸ τὰ ἑπτὰ τοῦ ἑλληνικοῦ Ἀλφαβήτου ὅτι σημαίνει τὸν Ἥλιον δεύτερον κατὰ σειρὰν τῶν ἑπτὰ πλανητῶν ἐφ᾿ ὅσον ὁ Ἀπόλλων ταυτίζεται μ᾿ αὐτόν. Καὶ τοῦτο τὸ ἐπιχείρημα εἶναι αἴολον διότι ὁ Ἥλιος ἦτο ὁ ὑπ᾿ ἀριθμὸν πρῶτος μεταξὺ τῶν [θεῶν – ἀστέρων], ὁ δὲ θεὸς Ζεὺς οὐδόλως ἐταυτίσθη μὲ τὸν πλανήτην Δία, οὔτε ὁ Κρόνος, οὔτε ὁ Οὐρανός, οὔτε ὁ Ποσειδῶν, οὔτε ὁ Πλούτων, οὔτε ὁ Ἑρμῆς, οὔτε ὁ Ἄρης· ὁ δὲ φαάντατος ἀστήρ, (ὀδ. ν 93 – 94): « ὅς τε μάλιστα ἔρχεται ἀγγέλλων φάος Ἠοῦς ἠριγενείης » δὲν ἐταυτίσθη μὲ τὸν ἀστέρα Ἀφροδίτη. Οἱ πλανῆται, σὺν τὴν Σελήνην, εἰς τὸ γεωκεντρικὸν πλανητικὸν σύστημα εἶνε δέκα, (περὶ τῶν ὀνομάτων ὅρα Σχόλια).

Γ Ἀφιερώθη ὡς ὑποθετικόν [ ΕΙ ] εἰς τὸν ναὸν τοῦ Χρυσάωρος (χρησμοδότου) Φοίβου Ἀπόλλωνος ἐφ᾿ ὅσον ὑποθετικὴ εἶναι ἡ μορφὴ μὲ τὴν ὁποίαν θέτουν τὰ ἐρωτήματα οἱ ἄνθρωποι.

Καὶ τοῦτο βεβαίως κατάῤῥίπτεται διότι οἱ ἐρωτῶντες οὐδέποτε ἔθετον τό [ εἰ ] καθότι τοῦτο ὡς ὑποθετικὸς σύνδεσμος ἰσοδυναμεῖ μὲ τό [ ἄν ] ἢ τὸ [ ἐάν ], ἢ ὡς διστακτικὸν ἢ εἰς πλαγίας ἐρωτήσεις. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δὲν ὑπέθετον οὔτε καὶ ἐδίσταζον, ἀλλὰ εὐθέως ἔθετον τὸν ἐρωτηματικὸν λόγον καὶ ἀνέμενον ἐκ θεοῦ τό [διότι, πῶς, πότε, ποῦ, τί, θά, ναί, ὄχι].

Δ’ Ἀφιερώθη ὡς [ εἴ (θε) ], εἶνε μόριον εὐκτικόν, τὸ ὁποῖον ἰσοδυναμεῖ μὲ τό [εἴθεἄν ποτε]. Καὶ τοῦτο εἶνε ἄτοπον, διότι καὶ τότε καὶ σήμερον οἱ ἄνθρωποι προσέρχονται εἰς τοὺς ναοὺς καὶ εἰς τὰ ἱερὰ ἔχοντες κατὰ νοῦν τινα ἐπιθυμίαν, ἢ εὐχήν· οὐδέποτε θέτουν εὐχὴν ὡς αἴτημα, δὲν εὔχονται, ἀλλὰ προσεύχονται· ὁ θεὸς ὅμως, διὰ τοῦ ἱερέως, δίδει τὴν εὐχήν.

Ε Ἀφιερώθη ὡς [ Εἰ ] διότι ἄρχεται ἡ λογικὴ διὰ τοῦ συλλογισμοῦ, δηλαδὴ ἡ βασικὴ λειτουργία τῆς σκέψεως ἥτις διακρίνει τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὰ ἄλλα ζῶα· ἄρα ἀφιερώθη εἰς τὸν θεὸν τῆς λογικῆς καὶ τῆς καθαρότητος τοῦ σκέπτεσθαι.

Τοῦτο εἶνε ἀπίθανον διότι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἀνάγκην ἐπιβεβαιώσεως τῆς λογικῆς του, ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζῷα, οὕτως ὥστε νὰ ἀναθέσῃ ἐπιγραφὴν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ τῆς καθαρότητος τοῦ σκέπτεσθαι, πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τὰ ζῷα, ἢ νὰ ἐνθυμῶνται ὅτι ὑπερέχουν ἀπ᾿ αὐτά. Οἱ ἄνθρωποι ὁμιλοῦν καὶ συνομιλοῦν, ὡς ἐκ τούτου εἶνε ζῷα κοινωνικά. Ἐξ ἄλλου διὰ ποῖον θεὸν τῆς καθαρότητος τοῦ σκέπτεσθαι γίγνεται ὁ λόγος; Οἱ ἄλλοι θεοὶ εἶνε ὀλίγον ἀνόητοι ἢ ἀκάθαρτοι;

Ϛ Ἀφιερώθη ὡς [ Ε ] ἤτοι 5 διότι ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς εἶνε εἷς ἐκ τῶν σημαντικῶν ἀριθμῶν κατὰ τὴν ἀριθμολογίαν τοῦ Πυθαγόρου καὶ τῶν Πυθαγορείων, ἀλλὰ καὶ ὅτι πέντε εἶνε τὰ θεμελιώδη στοιχεῖα τῆς φύσεως, πέντε συνηχήσεις εἰς τὴν μουσικήν, πέντε τὰ μέρη τῆς ψυχῆς, πέντε τὰ γένη τῶν ζωντανῶν πλασμάτων, καὶ τέλος πέντε εἶνε τὰ τέλεια γεωμετρικὰ σχήματα.

Τοῦτο ὅμως καὶ πάλι δὲν ἰσχύει διότι δὲν ἀφιερώθη ὡς [ Ε ] ἀλλὰ ὡς [ Ε Ι ], εἰς δὲ τὴν ἀριθμολεξίαν τῶν Πυθαγορείων ἡ ἐπιγραφὴ συναριθμεῖται πρὸς 6, ἤτοι: Ε + Ι ® 5 + 10 = 15 ® 1 + 5 = [ 6 ] καὶ προκύπτει ὁ τελεσφόρος λεξάριθμος τοῦ ἓξ 6. Οἱ δὲ φιλόσοφοι καὶ πάλιν δὲν συμφωνοῦν περὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν στοιχείων τῆς φύσεως. Ὁ ΘαλῆςΜιλήσιος θεωρεῖ: ἡ πρωταρχικὴ οὐσία πάντων τῶν ὄντων εἶνε τὸ ὕδωρ, (Διογέν. Λαέρτιος 1, 27)· ὁ Ἀναξίμανδρος θεωρεῖ τὸ ἄπειρον· ὁ δὲ Ἀναξιμένης τὸν ἀέρα· ὁ Πυθαγόρας θεωρεῖ τὸν ἀριθμὸν ἕν, ἤτοι τὴν μονάδα· ὁ Παρμενίδης τὸ ἓν ἀδιαίρετον Ὄν· ὁ δὲ Ἡράκλειτος θεωρεῖ τὸ πῦρ (πυρηνικὴν ἐνέργειαν)· ὁ Ἐμπεδοκλῆς θεωρεῖ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα: πῦρ, ἀήρ, ὕδωρ, γαῖα. ὁ Ἀναξαγόρας θεωρεῖ τὸν Νοῦν – Θεὸν καὶ τό (πλάσμα) προϋπάρχουσαν ὕλην· ὁ Λεύκιππος καὶ ὁ μαθητὴς αὐτοῦ ὁ Δημόκριτος θεωροῦν τὸ ἄτομον τῆς ὕλης.

Ζ’ Τέλος ἀφιερώθη ὡς [ εἶ (σαι) ], ἐκφράζον ἀποδοχὴν τῆς ὑπάρξεώς του καὶ ὅτι εἶνε ὁ πλέων σωστὸς χαιρετισμὸς πρὸς τὸν θεὸν Φοῖβον Ἀπόλλωνα. Θεωρῶ καὶ τοῦτο περιττὸν διότι ἂν ὁ θεὸς δὲν εἶναι διατὶ νὰ ὑπάρχῃ ὁ ναὸς ὅστις εἶνε ἡ κατοικία τοῦ θεοῦ, (ἐκ τοῦ ῥήματος ναίω – ναιετάω, κατοικῶ).

Τοῦτο ὅμως τὸ γεγονὸς περὶ ἐλεύσεως τῶν λευκῶν ἀνθρώπων ἐκ τοῦ Ἄρεως ἀποδεικνύεται καταγεγραμμένον εἰς τὰ ἕξ [ 6 ] πρῶτα γράμματα τοῦ ἑλληνικοῦ Ἀλφαβήτου, τὰ ὁποῖα παραθέτω καὶ μὲ νεοελληνικὴν ἀπόδοσιν.

Ἄλφα                              Ἄρῃ [Ἄρειον] λευκὸν φῦλον ἀφίχθη.

Βῆτα                                Βίας ἠλεοὶ Τιτῆνες ἀπώλεσσαν.

Γάμμα                            Γαῖαν ἀφιχθῆναι Μήνῃ Μακάρεσσιν ἄνθρωποι,

Δέλτα                             Διὸς ἐκγεγαυῖᾳ λαοσσόῳ Τριτογενείᾳ Ἀθήνῃ,

Εἶ                                     ἐλεύθεροι ἰέμενοι,

Στ – Ϛ                              Σελήνῃ τετυμμένην.

Ἀπὸ τόν (πλανήτην) Ἄρην ἀφίχθη ἡ λευκὴ φυλή (Ἑλλήνων – ἀνθρώπων).

Τὰς δυνάμεις των ἀπώλεσσαν οἱ διεστραμένοι Τιτῆνες.
Διὰ τῆς Σελήνης τῶν Μακάρων (θεῶν) ἀφίχθησαν εἰς Γαῖαν οἱ ἄνθρωποι,
μὲ τὴν ἤδη γενομένην ἐκ Διὸς δημεγέρτιδα Τριτογένειαν Ἀθήνην,
ἐλεύθεροι ὁρμώμενοι.
Εἰς τὴν πληγωμένην (λόγῳ κρατήρων) Σελήνην.

Ὁ Πλούταρχος σαφῶς γράφει διὰ τὴν Σελήνην ὅτι εἶνε ἡ Ὀλυμπιακὴ Γαῖα, ἐκεῖ εἶνε ὁ Ὄλυμπος καὶ οἱ Ὀλύμπιοι θεοὶ καὶ ὅτι ἡ Σελήνη περιέχει ὕδωρ. 

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [935 C]

« ….. Τὸ δὲ Γῆς ὄνομα παντί που φίλον Ἕλληνι καὶ τίμιον καὶ πατρῷον ἡμῖν ὥσπερ ἄλλον τινὰ θεῶν σέβεσθαι. Πολλοῦ δὲ δέομεν ἄνθρωποι τὴν Σελήνην, Γῆν οὖσαν Ὀ λ υ μ π ί α ν, ἄψυχον ἡγεῖσθαι σῶμα καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον ὧν θεοῖς ἀπάρχεσθαι προσήκει νόμῳ τε τῶν ἀγαθῶν ἀμοιβὰς τίνοντας καὶ κατὰ φύσιν σεβομένους τὸ κρεῖττον ἀρετῇ καὶ δυνάμει καὶ τιμιώτερον. Ὥστε μηδὲν οἰώμεθα πλημμελεῖν Γῆν αὐτὴν θέμενοι, τὸ δὲ φαινόμενον τουτὶ πρόσωπον αὐτῆς ὥσπερ παρ᾿ ἡμῖν ἔχει Γῆ κόλπους τινὰς μεγάλους, οὕτως ἐκείνην ἀνεπτύχθαι βάθεσι μεγάλοις καὶ ῥήξεσιν ὕδωρ ζοφερὸν ἀέρα περιέχουσιν, ὧν ἐντὸς οὐ καθίησιν οὐδ᾿ ἐπιψαύει τὸ τοῦ Ἡλίου φῶς, ἀλλ᾿ ἐκλείπει καὶ διεσπασμένην ἐνταῦθα τὴν ἀνάκλασιν ἀποδίδωσιν. ……… »

[Τὸ δὲ ὄνομα τῆς Γῆς πού φίλον (εἶνε φιλικόν) εἰς πάντας ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας καὶ τίμιον καὶ πατρικὸν ὅπως ἀκριβῶς σεβόμεθα ἄλλον τινα (ὅποιον ἐκ) τῶν θεῶν. Πολὺ ὅμως ἀπέχομεν οἱ ἄνθρωποι (τῆς γνώσεως περί) τὴν Σελήνην, Γῆν οὖσαν Ὀλυμπίαν (ἥτις εἶνε Ὀλυμπιακὴ Γαῖα), τὸ ἄψυχον καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον (αὐτό) σῶμα ἡγεῖται ἐξ αὐτῶν (τῶν) θεῶν ἁρμόζει νὰ κυβερνᾶται, καὶ διὰ νόμου καὶ δι᾿ ἀγαθῶν ἀμοιβὰς ἀποτίνοντας [ἐκ τῶν ἀνθρώπων] καὶ κατὰ φύσιν σεβομένους τὸ ἀνώτερον καὶ εἰς ἀρετὴν καὶ εἰς δύναμιν τὸ τιμιώτερον. Ὥστε μηδέν (τίποτε) δὲν ὑποπτευώμεθα ὅτι σφάλλωμεν εἰς αὐτὴν τὴν Γῆν βαλόμενοι (ἐκ θεῶν), τοῦτο δὲ τὸ φαινόμενον πρόσωπον αὐτῆς (τῆς Σελήνης ) ὅπως ἀκριβῶς ἡ παρ᾿ ἡμῶν Γαῖα ἔχει τινας μεγάλους κόλπους, οὕτως εἰς ἐκείνην ἔχουν ἀναπτυχθῇ (οἱ κόλποι) μὲ μεγάλα βάθη καὶ περιέχουν ὕδωρ εἰς τὰ ῥήγματα ἢ ζοφερὸν ἀέρα, ἐντὸς αὐτῶν τὸ φῶς τοῦ Ἡλίου δὲν καταπίπτει οὔτε ἀκροθιγῶς τὰ ἐγγίζει, ἀλλὰ ἐκλείπει καί (αὐτά) ἐνταῦθα ἀποδίδουν τὴν ἀνάκλασιν διεσπασμένην (ἄλλην πρὸς ἄλλην). ]

Πρὶν 65.000.000 ἔτη ὁ Ἄρης ἐκατοικεῖτο ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων, ὁμιλοῦντων ἑλληνικά, καταστραφεὶς δὲ ὁ Ἄρης – κατὰ τὴν Τιτανομαχίαν – θεοὶ καὶ γλαυκοὶ ἄνθρωποι ἦλθον ἀπ᾿ ἐκεῖ μὲ τὴν Σελήνην – περὶ τὴν Γαῖαν – θέσαντες αὐτὴν ὡς δορυφόρον τῆς [Γ – αἴης]· τὸ δὲ ὄνομα Ἄρης, εἶνε κωδικὸν τοῦ συμβάντος.

Α. ΑΣΤΕΡΟΣΡ. ΡΗΞΑΝ Η. ΗΛΕΟΙΣ. ΣΚΕΠΑΣ

Οἱ διεστραμένοι (Τιτᾶνες) διέῤῥηξαν τοῦ ἀστέρος τὸ σκέπας
(τὴν προστασίαν τοῦ πλανήτου, δηλαδὴ τὴν μαγνητόσφαιραν).

Ἔπειτα ἀπὸ τὴν Σελήνην, ἐλεύθεροι ὁρμώμενοι, ἤλθομεν εἰς τὴν Γαῖαν μὲ φλόγεα ὀχήματα, μάλιστα δὲ εἰς τὸν ἱερὸν τόπον ὅπου ἡ ΕΛΕYΣΙΣ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιγραφήν – Ε Ι – τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.

Ἐλθόντες οἱ γλαυκοί (λευκοί) ἄνθρωποι εἰς τὴν Γαῖαν ἐγκατεστάθησαν, ἀφ᾿ οὗ πρῶτα οἱ θεοὶ τῶν Ἑλλήνων θέσαν τὴν Σελήνην εἰς τροχιὰν περὶ τὴν Γαῖαν, ποιήσαντες τὴν Σελήνην δορυφόρον τῆς Γῆς εἰς ἀπόστασιν περὶ τὰ 400.000 χλμ. διὰ νὰ φαίνεται ὁ δίσκος αὐτῆς ἐκ τῆς Γαίης ἀκριβῶς ἶσος πρὸς τὸν φαινόμενον ἡλιακὸν δίσκον. Ὁ Ἥλιος δηλαδὴ εἶναι σχεδὸν 400.000 φορὰς μεγαλύτερος ἀπὸ τὴν Σελήνην· ἰνδαλλόμενοι οἱ δύο δίσκοι ἐκ τῆς Γῆς εἶνε ἶσοι.

Ὁ δὲ Οὔλυμπος ἢ Ὄλυμπος – κατὰ τὸν Ὅμηρον – δὲν εἶνε τὸ ὄρος Ὄλυμπος, ἀλλὰ ὁ μεταλλικός – περίτεχνος «μακρὸς δόμος» ὁ ἐπὶ τῆς Σελήνης κείμενος, κατασκευῆς Ἡφαίστου: 60 μ. μῆκος ´ 24 μ. πλάτος ´ 9 μ. ὕψος, ἔχει μίαν πύλην, (βηλός: 5 μ. πλ. ´ 3 μ. ὕψ.), 12 + 12 παράθυρα· ὅρα You Tube « ἐρυθρὸς κότσιφας ».

Οἱ θεοὶ ἐκεῖ ἐγκατεστάθησαν εἰς τόν «Ὄλυμπον» ἐπὶ τοῦ ὁρατοῦ μέρους τῆς Σελήνης ἵνα ἐποπτεύουν τοὺς ἀνθρώπους· ὁ μακρὸς δόμος Ὄλυμπος κεῖται ἐπὶ τῆς « πολυδειράδος » τῆς Σελήνης λόγῳ τῶν κρατήρων, ἀπ᾿ ἐκεῖ κατήρχοντο οἱ θεοὶ εἰς τὴν Γαῖαν. Αὐτὸς ὁ μακρὸς δόμος ὑπερέχει μεταξὺ ἄλλων οἱ ὁποῖοι εἶνε ἔργα τοῦ Ἡφαίστου. Ὁ ἴδιος τὰ ἐποίησεν, εὐθὺς μετὰ τὴν Τιτανομαχίαν, πρὶν 35 – 65.000.000 ἔτη ὅταν ἡ Σελήνη ὣς δορυφόρος τοῦ Ἄρεος εἶχεν ἀτμόσφαιραν.

Ο. ΟYΡΑΝΙΩΝΕΣΛ. ΛΑΝΘΑΝΟYΣΙΝY. YΠΩΡΟΦΙΟΙΜ. ΜΕΓΑΡΟΙΣΙΠ. ΠΟΛYΔΕΙΡΑΔΟΣ ΠΟΛYΠΤYΧΟY

Ο. ΟYΤΑΜΕΝΗΣ – ΟΜΦΑΛΟΕΣΣΗΣ Σ. ΣΕΛΗΝΗΣ

Οἱ Οὐρανίωνες (θεοὶ οἱ ἀπόγονοι τοῦ Οὐρανοῦ) μένουν ἀπαρατήρητοι ἐντὸς ὑποστέγων μεγάρων ἐπὶ τῆς πολυπτύχου ὀμφαλώδους – πληγωμένης Σελήνης.

Τὸ δὲ ὄνομα Οὔλυμπος διαφοροποιεῖται ἐκ τοῦ ὀνόματος Ὄλυμπος διὰ τοῦ φθόγγου [ υ ]. Οἱ Οὐρανίωνες εἶνε οἱ ἀπόγονοι τοῦ Οὐρανοῦ καὶ Γαίης, ἤτοι οἱ Τιτῆνες καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν (οἱ 12 θεοί)· καὶ οἱ υἱωνοί (οἱ ἔγγονοι) τοῦ Οὐρανοῦ εἶνε Οὐρανίωνες· οἱ δὲ Τιτῆνες, οἵτινες εὑρίσκονται εἰς τὸν Τάρταρον, οὐδέποτε ἦσαν « Ὀλύμπιοι » διότι ὁ Ὄλυμπος ἱδρύθη μετὰ τὴν Τιτανομαχίαν.

Ο. ΟYΡΑΝΟYY. YΙΩΝΟΙΛ. ΛΑΝΘΑΝΟYΣΙΝY. YΠΩΡΟΦΙΟΙΜ. ΜΕΓΑΡΟΙΣΙ

Π. ΠΟΛYΔΕΙΡΑΔΟΣ ΠΟΛYΠΤYΧΟYΟ. ΟYΤΑΜΕΝΗΣ – ΟΜΦΑΛΟΕΣΣΗΣ Σ. ΣΕΛΗΝΗΣ

Τοῦ Οὐρανοῦ οἱ ἔγγονοι (οἱ Ὀλύμπιοι θεοί) μένουν ἀπαρατήρητοι ἐντὸς τῶν ὑποστέγων μεγάρων ἐπὶ τῆς πολυπτύχου ὀμφαλώδους – πληγωμένης Σελήνης.

Ταῦτα βεβαίως ὁ Πλούταρχος τὰ ἐγνώριζεν, ἀφ᾿ οὗ παρ᾿ ὀλίγον ἔλειψεν, ἐν τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου, ὅταν ἐγένετο ἡ συνέλευσις τῶν Ἀμφικτιόνων, συγκροτουμένην τὸ ἔαρ ἐν Δελφοῖς (100 μ.Χ.) ν᾿ ἀναφερθῇ εἰς ἐκεῖνα τὰ γεγονότα, ὁ δὲ φίλος καὶ συνομιλητὴς Σύλλας ἀπροκαλύπτως τὸν διέκοψεν. Ὁ Πλούταρχος ἐμφανίζεται εἰς τὸ Συνέδριον ὡς πρόεδρος, ὁ «Λαμπρίας» ἦτο ὁ γραμματεὺς ἱερεὺς τοῦ ναοῦ ἐν ἀδύτῳ τοῦ Ἀπόλλωνος· τὸ δὲ ὄνομά του ἴσως νὰ εἶνε τὸ κύριον, ἴσως νὰ εἶνε ὁ κωδικοποιημένος τίτλος θεοπρόπου ἱερέως ὁ ὁποῖος εἶχεν ἐπαφὴν μὲ Δαίμονας οἵτινες τὸν ἐπληροφόρουν οὕτως ὥστε ν᾿ ἀποκρίνεται ὀρθῶς, διὰ τῶν χρησμῶν. Δηλαδὴ ὑπῆρχε τό « διαδίκτυον » τῶν Ὀλυμπίων θεῶν, μὲ ἀπ᾿ εὐθείας σύνδεσιν ἐν ἀδύτῳ· οἱ δὲ ἐρευνηταὶ λέγουν ὅτι ὁ Λαμπρίας ἦτο ἀδελφὸς τοῦ Πλουτάρχου.

Λ.ΛYΚΗΓΕΝΟYΣΑ.ΑΠΟΛΛΩΝΟΣΜ.ΜΑΝΤΙΣΠ.ΠYΘΩΝΟΣΡ.ΡΗΣΕΣΙΝΙ.ΙΕΡΕΙΗΣΑ.ΑΔYΤΩι  – Σ.ΣΗΜΑΙΝΕΙ

Ὁ μάντις τοῦ Λυκηγενοῦς Ἀπόλλωνος τῆς Πυθῶνος (Δελφῶν) ἐντὸς τοῦ ἀδύτου (τοῦ ναοῦ) διὰ τῶν ῥήσεων τῆς ἱέρειας (ἀκατανοήτων λόγων Πυθίας) σημαίνει.

Παραθέτω τὸ γεγονὸς ὅπως κατεγράφη ἐκ τοῦ Πλουτάρχου, ὅταν ὁ φίλος καὶ συνομιλητὴς Σύλλας, ἀπροκαλύπτως τὸν διέκοψε. Τοῦτα βεβαίως τὰ γεγονότα ὁ Πλούταρχος τὰ ἐγνώριζεν, ἀφ᾿ οὗ παρ᾿ ὀλίγον ἔλειψεν, ἐν τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου, ὅταν ἐγένετο ἡ συνέλευσις τῶν Ἀμφικτιόνων (100 μ.Χ.) συγκροτουμένην τὸ ἔαρ ἐν Δελφοῖς, ν᾿ ἀναφερθῇ εἰς ἐκεῖνα

 

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [941Α]

«Ἔτι δέ μου σχεδὸν λέγοντος Σύλλας ὑπολαβών ʹ ἐπίσχες ʹ εἶπεν· ʹ Λαμπρία, καὶ παραβαλοῦ τὸ θυρίον τοῦ λόγου, μὴ λάθῃς τὸν μῦθον ὥσπερ εἰς Γῆν ἐξοκείλας καὶ συγχέῃς τὸ δρᾶμα τοὐμὸν ἑτέραν ἔχον σκηνὴν καὶ διάθεσιν. ……………………………. ʹ »

[ Ἀκόμη δὲ ἐμοῦ λέγοντος πλησίον ὁ Σ ύ λ λ α ς διακόψας ʹ καθυστέρησες ʹ εἶπεν·

« Ὦ Λαμπρία, (ἐπιμελητὰ τοῦ συνεδρίου, πλησίον) παράθεσε καὶ τὸ ἀναλογεῖον, μὴ λησμονήσῃς τὸν μῦθον (ὅρκον τῆς σιωπῆς τῶν Ἐλευσινίων μυστηρίων) ἅμα ἐκτραπείς (ὁ Πλούταρχος λέγῃ πῶς ἤλθομεν) εἰς τὴν Γαῖαν καί ( σύ ) συγχέῃς τὸ ἐδικόν μου δρᾶμα ἄλλην ἔχον σκηνήν (θεάτρου) καὶ ὑπόθεσιν. ……………………. » ]

Ὅταν ὁ Ὅμηρος (Ὀδυσσεύς) κατέγραφε τὰ ἔπεα Ὀδύσσεια καὶ Ἰλιάς, περὶ τῷ 3.068 π.Χ., ἐγνώριζε καλῶς ποῦ οἱ Ὀλύμπιοι θεοὶ ἔχουν τὴν ἕδρα. Οὐδέποτε αὐτὸς ἔθεσε τοὺς θεοὺς εἰς τὸ ὄρος Ὄλυμπος, ἀλλὰ πάντοτε ἀπὸ τὸν Οὐρανόν, τοὺς βλέπει νὰ κατέρχωνται εἰς τοὺς βροτούς (βραχυβίους) ἀνθρώπους τῆς Γῆς.

Εἰς τὴν ΙΛ. Α 586 – 594 ὁ θεὸς Ἥφαιστος ἐῤῥίφθη ἐκ τοῦ Διός « ἀπὸ θεσπεσίου βηλοῦ » ἤτοι ἀπὸ τὴν πύλην (5μ. πλάτ. ´ 3μ. ὕψ.) τοῦ « μακροῦ  Ὀλύμπου » δόμου τῆς πολυπτύχου Σελήνης. Ὁ θεὸς Ἥφαιστος ἐπὶ ὁλόκληρην ἡμέρα (δηλαδὴ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἐννέα ὥρας, δηλαδὴ ἐπὶ χρόνου μίας φάσεως τῆς Σελήνης ἢ 177 ὥρας) ἐφέρετο εἰς τὸ διάστημα. Συνάμα δέ, μὲ τὸν καταδύσαντα Ἥλιον, ἔπεσεν εἰς τὴν νῆσον Λῆμνον καὶ ὀλίγη δύναμις του ἀπέμενεν. Ἐκεῖ τὸν ἐκπεσόντα θεὸν Ἥφαιστον εὐθὺς τὸν περιποιήθησαν οἱ ἄνδρες Σίντιες τῆς Λήμνου. Τοῦτα εἶναι καταγεγραμμένα εἰς τὴν Ἰλιάδα καὶ εἰς τὸν διπλοῦν κώδικα « Σελήνη ».

ΙΛ. Α 589 594

« ʺ ……. ργαλέος γρ λύμπιος ντιφέρεσθαι·
δη γάρ με κα λλοτ᾿ λεξέμεναι μεματα
ῥῖψε ποδς τετάγων π βηλο θεσπεσίοιο,
πν δ᾿ μαρ φερόμην, μα δ᾿ ελί καταδύντι
κάππεσον ν Λήμν, λίγος δ᾿ τι θυμς νεν·
νθα με Σίντιες νδρες φαρ κομίσαντο πεσόντα. ʺ »

[ ………. δεινὸς βεβαίως (εἶνε ὁ Ζεύς) ὁ Ὀλύμπιος εἰς τὸ ἀντιπαραβάλλεσθαι·
ἤδη βεβαίως ἐμὲ καὶ ἄλλοτ᾿ ἐπιθυμοῦντα τὸ ὑπερασπίζεσθαι
ἐκ ποδὸς λαβὼν μ᾿ ἔῤῥιψεν ἀπ᾿ ἐξόχου βηλοῦ (ἐξ Ὀλύμπου – Σελήνης),
ὁλόκληρην ἡμέραν ὅμως ἐφερόμην, συγχρόνως μὲ τὸν καταδύσαντα Ἥλιον
κατέπεσον εἰς τὴν Λῆμνον, ὀλίγη πλέον δύναμις ὅμως (μ᾿) ἀπέμενεν·
ἐκεῖ πεσόντ᾿ ἀμέσως ἄνδρες Σίντιες (κάτοικοι τῆς Λήμνου) με περιποιήθησαν. ʺ ]

Σ. ΣΙΝΤΙΗιΣΙΝΕ. ΕΞΕΠΕΣΕΛ. ΛΗΜΝΩιΗ. ΗΦΑΙΣΤΟΣΝ. ΝΟΣΦΙΣΘΕΙΣΗ. ΗΡΗΣ

Εἰς τοὺς Σίντιας τῆς Λήμνου κατέπεσεν ὁ Ἥφαιστος ἀπομακρυνθεὶς τῆς Ἥρης.

Εἰς τήν (ΙΛ. Σ 394 – 404) ὁ θεὸς Ἥφαιστος διηγεῖται πῶς ἐσώθη ἀπὸ τὴ Θέτιν καὶ τὴν Εὐρυνόμην, ὅταν καὶ πάλιν ἐῤῥίφθη ἀπὸ τοῦ « Ὀλύμπου » τῆς Σελήνης· αὐτὴν τὴν φορὰν ὅμως ἕνεκα τῆς μητρός του, τῆς Ἥρης.

ΙΛ. Σ 394 403

« ʺ ά νύ μοι δεινή τε κα αδοίη θες νδον,
μ᾿ σάωσ᾿, τε μ᾿ λγος φίκετο τλε πεσόντα
μητρς μς ότητι κυνώπιδος, μ᾿ θέλησε
κρύψαι χωλν όντα· τότ᾿ ν πάθον λγεα θυμ,
ε μή μ᾿ Ερυνόμη τε Θέτις θ᾿ πεδέξατο κόλπ,
Ερυνόμη, θυγάτηρ ψοῤῥόου κεανοο.
Τσι παρ᾿ ενάετες χάλκευον δαίδαλα πολλά,
πόρπας τε γναμπτάς θ᾿ λικας κάλυκάς τε κα ρμους
ν σπῆϊ γλαφυρ· περ δ όος κεανοο
φρ μορμύρων έεν σπετος· …………………… ʺ »

[ ʺ Ἀληθῶς λοιπὸν τώρα ἐντός (τοῦ οἴκου) μου ἡ δεινὴ καὶ σεβασμία θεός,
ἥτις με ἔσωσεν, ὅταν εἰς ἐμὲ ἦλθεν ἄλγος τηλεπεσόντα (ἐξ Ὀλύμπου Σελήνης)
δι᾿ ἀποφάσεως τῆς ἐδικῆς μου σκυλομούρας μητρός (Ἥρης), ἥτις ἐθέλησεν ἐμὲ
ὄντα χωλὸν νὰ κρύψῃ· τότε ἄλγη θὰ ἔπαθον εἰς τὸν θυμόν (τὸ θυμικόν) μου,
ἐὰν ἐμὲ δέν (μ᾿) ὑπεδέχετο εἰς τὸν κόλπον της καὶ ἡ Εὐρυνόμη καὶ ἡ Θέτις,
ἡ Εὐρυνόμη, θυγάτηρ τοῦ ὀπισθοῤῥόου (κυκλορεύματος τοῦ) Ὠκεανοῦ.
Πλησίον αὐτῶν ἐπ᾿ ἐννέα ἔτη χάλκευα πολλὰ δαίδαλα (κοσμήματα),
γναμπτὰς πόρπας καὶ ἕλικας καὶ κάλυκας καὶ ὅρμους (περιδέραια)
ἐντὸς γλαφυροῦ (κοίλου) σπηλαίου· τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦ (Ἀτλαντικοῦ) Ὠκεανοῦ περι
ἔῤῥεεν ἄμετρον μὲ ἀφρὸν παφλάζον· …………………………………………….. ʺ ]

Ἡ ἀποκωδικοποίησις « Σελήνη » ταυτίζεται μὲ τὰ ἀνωτέρω αὐτὰ γεγονότα, ἅτινα περιγράφει ὁ Ὅμηρος. Ὁ Ζεὺς καὶ οἱ ἄλλοι Ὀλύμπιοι θεοὶ ζοῦν αἰωνίως, ἀλλ᾿ ἀφ᾿ οὗ ἐγεννήθησαν θὰ ἔχουν τέλος. Αὐτοὶ ὅμως φαντάζουν αἰώνιοι διότι ὁ κύκλος τῆς ζωῆς αὐτων, συγκρινόμενος πάντοτε μὲ τὸν κύκλον τῆς ζωῆς τῶν βροτῶν (βραχυβίων) ἀνθρώπων εἶναι πολὺ εὐρύτερος, ἴσως κατὰ ἑκατοντάδας ἑκατομμύρια ἔτη. Ὁ δὲ Ὅμηρος (Ὀδυσσεὺς Λαερτιάδης) εἰς τὸ ἔπος τῆς Ἰλιάδος μᾶς πληροφορεῖ, διὰ στόματος τοῦ Ἐννοσιγαίου θεοῦ Ποσειδάωνος, πῶς ἤδη ὁ Κόσμος ἐχωρίσθη ἐκ τῶν θεῶν· μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Κρόνου καὶ ποῖος ἐξ αὐτῶν τῶν θεῶν ἔλαβε ποῖον μερίδιον τιμῆς.

ΙΛ. Ο 187 193

« ʺ Τρες γάρ τ᾿ κ Κρόνου εμν δελφεοί, ος τέκετο έα,
Ζες κα γώ, τρίτατος δ᾿ ΐδης, νέροισιν νάσσων.
Τριχθ δ πάντα δέδασται, καστος δ᾿ μμορε τιμς·
τοι γν λαχον πολιν λα ναιέμεν αε
παλλομένων, ΐδης δ᾿ λαχε ζόφον ερόεντα,
Ζες δ᾿ λαχ᾿ Ορανν ερν ν Αθέρι κα νεφέλσι·
Γαα δ᾿ τι ξυν πάντων κα μακρς λυμπος. ʺ »

[ ʺ Ἐκ τοῦ Κρόνου (Saturnus) τρεῖς βεβαίως εἴμεθ᾿ ἀδελφοί, ὅσους ἔτεκεν ἡ Ῥέα,
ὁ Ζεὺς καὶ ἐγώ, τρίτος δὲ ὁ Ἀΐδης, εἰς τοὺς καταχθονίους (νεκρούς) ἀνάσσων.
Τριχθά (εἰς τρία μέρη) ἅπαντα ἔχουν χωρισθῇ, ἕκαστος ὅμως μετέχει τῆς τιμῆς·
ἀληθῶς ἐγὼ ἔλαχον εἰς τὴν πολιήν (κυματώδη) θάλασσαν συνεχῶς νὰ κατοικῶ
ἐκ τῶν παλλομένων (κλήρων), ὁ δὲ Ἀΐδης ἔλαχε τὸν ἀεριώδη ζόφον,
ὁ δὲ Ζεὺς ἔλαχε τὸν εὐρὺν Οὐρανὸν ἐντὸς τῆς Αἰθέρος καὶ τῶν νεφελῶν·
ἡ δὲ Γαῖα ἀκόμη (εἶνε) κοινὴ πάντων καὶ ὁ μακρὸς Ὄλυμπος (δόμος Σελήνης). ʺ ]

Τοῦτο μάλιστα, περὶ τοῦ μακροῦ Ὀλύμπου τῆς Σελήνης, τὸ ἐπιβεβαιώνει ὁ Πλούταρχος (46 – 120 μ.Χ.) ἱερεὺς τοῦ ἐν Δελφοῖς ναοῦ τοῦ Φοίβου Ἀπόλλωνος.

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [935 C]

« …. Τὸ δὲ Γῆς ὄνομα παντί που φίλον Ἕλληνι καὶ τίμιον καὶ πατρῷον ἡμῖν ὥσπερ ἄλλον τινὰ θεῶν σέβεσθαι. Πολλοῦ δὲ δέομεν ἄνθρωποι τὴν Σελήνην, Γῆν  οὖσαν Ὀλυμπίαν, ἄψυχον ἡγεῖσθαι σῶμα καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον ὧν θεοῖς ἀπάρχεσθαι προσήκει νόμῳ τε τῶν ἀγαθῶν ἀμοιβὰς τίνοντας καὶ κατὰ φύσιν σεβομένους τὸ κρεῖττον ἀρετῇ καὶ δυνάμει καὶ τιμιώτερον. Ὥστε μηδὲν οἰώμεθα πλημμελεῖν Γῆν αὐτὴν θέμενοι, .……………………………………………………………………………………………………. »

[ Τὸ δὲ ὄνομα τῆς Γῆς πού φίλον (εἶνε φιλικόν) εἰς πάντας ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας καὶ τίμιον καὶ πατρικὸν ὅπως ἀκριβῶς σεβόμεθα ἄλλον τινα (ὅποιον ἐκ) τῶν θεῶν. Πολὺ ὅμως ἀπέχομεν οἱ ἄνθρωποι (τῆς γνώσεως περί) τὴν Σελήνην, Γῆν οὖσαν Ὀλυμπίαν (ἥτις εἶνε Ὀλυμπιακὴ Γαῖα), τὸ ἄψυχον καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον (αὐτό) σῶμα ἡγεῖται ἐξ αὐτῶν (τῶν) θεῶν ἁρμόζει νὰ κυβερνᾶται, καὶ διὰ νόμου καὶ δι᾿ ἀγαθῶν ἀμοιβὰς ἀποτίνοντας (ἐκ τῶν ἀνθρώπων) καὶ κατὰ φύσιν σεβομένους τὸ ἀνώτερον καὶ εἰς ἀρετὴν καὶ εἰς δύναμιν τὸ τιμιώτερον. Ὥστε μηδέν (τίποτε) δὲν ὑποπτευώμεθα ὅτι σφάλλωμεν εἰς αὐτὴν τὴν Γῆν βαλόμενοι (ἐκ θεῶν), ………… ]

Ὁ Ὅμηρος (Ὀδυσσεύς), ἐντὸς τῶν Ὀλυμπιακῶν δωμάτων, ἀναφέρει τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ Ἡφαίστου, ὅπως: αὐτόματοι – (αὐτός + μέμαα) – αὐτοκίνητοι τρίποδες, νοήμοναι ἠλεκτρονικαὶ κόραι, αὐτόματα φυσερὰ ἅτινα ἐλάμβανον φωνητικὴν ἐντολὴν ἵνα λειτουργοῦν. Ἄρα τότε, εἰς τὴν Σελήνην, ὑπῆρχε ἀτμόσφαιρα διότι τὰ φυσερὰ ἤθελον τὸν ἀέραν· ὁ δὲ οὐρανός, ἀπὸ τὴν Γαῖαν, ἐφαίνετο γλαυκός ἤτοι γαλανός, ἴσως ὅμως μέχρι τὸ πρῶτον τέταρτον τοῦ Μεσαίωνος, ἕνεκα τῆς ἀτμοσφαίρας, διότι οἱ ἄνθρωποι ἔβλεπον καὶ ἐκλάμψεις ἐπὶ τῆς Σελήνης.

Ὁ δὲ Ἀλεξανδρινὸς ποιητὴς Ἀγησιάναξ ἤδη ἔχει εἴπῃ περὶ τοῦ φαινομένου τοῦ γλαυκοῦ τῆς Σελήνης, διὰ γραφίδος Πλουτάρχου.

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [920 Ε]

« ……. ἀλλ᾿ οὐ φαύλως ὑπογράφων ὁ Ἀγησιάναξ εἴρηκε ʺ πᾶσα μὲν ἥδε πέριξ πυρὶ λάμπεται, ἐν δ᾿ ἄρα μέσσῃ γλαυκότερον κυάνοιο φαείνεται ἠύτε κούρης ὄμμα καὶ ὑγρὰ μέτωπα· τὰ δὲ ῥέθει ἄντα ἔοικεν· ʺ ……………………………………………………………. »

[ … ἀλλὰ ὄχι ψευδῶς ὁ ὑπογράφων ὁ Ἀγησιάναξ ἔχει εἴπῃ ʺ ἡ δέ (Σελήνη) πᾶσα μὲν πέριξ διὰ πυρὸς λάμπεται, ἀλλὰ ἐντὸς τῆς μέσης βεβαίως γλαυκότερον τοῦ κυανοῦ φωτίζεται ὡσὰν ὁ ὀφθαλμὸς καὶ ἡ ὑγρὰ μέτωπα (τὸ μέτωπον) τῆς κόρης· μ᾿ αὐτὰ δὲ τὰ μέλη ἀντ᾿ ὡμοίαζεν· ʺ ……………………………………………………………………. ]

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [922 Β]

« Εἰ οὖν ἡ Σελήνη πῦρ ἐστι, πόθεν αὐτῇ τοσοῦτος ἐγγέγονεν ἀήρ; ὁ γὰρ ἄνω καὶ κύκλῳ φερόμενος οὑτοσὶ τόπος οὐκ ἀέρος, ἀλλὰ κρείττονος οὐσίας καὶ πάντα λεπτύνειν καὶ συνεξάπτειν φύσιν ἐχούσης ἐστίν· εἰ δ᾿ ἐγγέγονε, πῶς οὐκ οἴχεται μεταβάλλων εἰς ἕτερον εἶδος ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἐξαιθερωθείς, ἀλλὰ σῴζεται καὶ συνοικεῖ πυρὶ τοσοῦτον χρόνον, ὥσπερ ἥλοις ἀραρὼς ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς μέρεσι καὶ συγγεγομφωμένος; ……………………………………………………………………………………………… »

[ Ἐὰν λοιπὸν ἡ Σελήνη εἶνε πῦρ, πόθεν ἐντὸς αὐτῆς τόσος πολὺς παράγεται ἀήρ; Αὐτὸς δηλαδὴ ἄνω καὶ κυκλικὰ φερόμενος ὡσὰν τοῦτος δὰ ὁ τόπος (εἶναι) ἄνευ ἀέρος, ἀλλ᾿ ἐχούσης τὴν φύσιν νὰ εἶνε ἀνωτέρας οὐσίας καὶ τὰ πάντα νὰ λεπτύνῃ καὶ νὰ συναρμόζῃ· ἐὰν ὅμως ὑπάρχει ἐντός (Σελήνης ἀήρ), πῶς δὲν μεταπίπτει εἰς ἕτερον εἶδος (ἄλλης μορφῆς) ἐξαιθερωθεὶς ὑπὸ τοῦ πυρός, ἀλλὰ σῴζεται καὶ συνυπάρχει μὲ τὸ πῦρ ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον, ὅπως ἀκριβῶς διὰ τῶν καρφίων εἰς αὐτὰ τά (ἴδια) μέρη αἰωνίως (νὰ εἶνε) προσηρμοσμένος καὶ συμπασσαλωμένος; ]

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [928 D]

« Λέγουσι δὲ τοῦ Αἰθέρος τὸ μὲν αὐγοειδὲς καὶ λεπτὸν ὑπὸ μανότητος Οὐρανὸν γεγονέναι, τὸ δὲ πυκνωθὲν καὶ συνειληθὲν ἄστρα· τούτων δὲ τὸ νωθρότατον εἶναι τὴν Σελήνην καὶ θολερώτατον. Ἀλλ᾿ ὅμως ὁρᾶν πάρεστιν οὐκ ἀποκεκριμένην τοῦ Αἰθέρος τὴν Σελήνην, ἀλλ᾿ ἔτι πολλῷ μὲν τῷ περὶ αὐτὴν ἐμφερομένην, πολλὴν δ᾿ ὑφ᾿ ἑαυτὴν ἔχουσαν ἀνέμων δινεῖσθαι & κομήτας. Οὕτως οὐ ταῖς ῥοπαῖς σεσήκωται κατὰ βάρος & κουφότητα τῶν σωμάτων ἕκαστον, ἀλλ᾿ ἑτέρῳ λόγῳ κεκόσμηται. »

[ « Τῆς δὲ Αἰθέρος μὲν τὸ φωτοειδὲς καὶ λεπτόν (ἢ σελασφόρον δίκτυον) ἕνεκα τῆς ἀραιότητος (δικτυακῆς αὐτοῦ μορφῆς) λέγουν νὰ ἔχῃ γείνῃ εἰς τὸν Οὐρανόν, τὸ δέ (ἕτερον – σελασφόρον – δίκτυον) πυκνωθὲν καὶ συστρεφθὲν (νὰ ἔχῃ γείνῃ) εἰς τὰ ἄστρα· ἐκ τούτων ὅμως τὸ νωθρότατον καὶ τὸ θολερώτατον εἶναι εἰς τὴν Σελήνην. Ἀλλ᾿ ὅμως ὑπάρχει τὸ βλέπωμεν παρὰ τὴν Σελήνην (ἡ ὁποία) δὲν εἶνε κρυφθεῖσα ἀπὸ τῆς Αἰθέρος, ἀλλὰ καὶ μὲ πολλήν (Αἰθέρα) μάλιστα εἰς τὸν περὶ αὐτήν (χῶρον) ἐντὸς φερομένην, πολλὴν ὅμως (δίνην) ἔχουσαν ὑπὸ τοῦ ἑαυτοῦ της ἀνέμων (ἴσως αἰθερικῶν, ἢ ἡλιακῶν ἀνέμων) καὶ τοὺς κομήτας στροβιλίζῃ. Οὕτως εἰς τὰς ῥοπάς (κλίσεις) δὲν ἔχῃ σηκώσῃ (ἐκτρέψῃ) κατὰ τὸ βάρος καὶ τὴν ἐλαφρότητα ἕκαστον τῶν (οὐρανίων) σωμάτων, ἀλλ᾿ (ἡ Σελήνη ) ἔχῃ ῥυθμισθῇ δι᾿ ἕτερον λόγον (ἐκ τῶν θεῶν τοῦ Ὀλύμπου). » ………………………………………………… ]

Πλούταρχος, Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης. [929 D]

« αὐτή τε γὰρ ἄδηλός ἐστι τηνικαῦτα κἀκεῖνον ἀπέκρυψε καὶ ἠφάνισε πολλάκις ἀπεσκέδασεν δέ οἱ αὐγὰς ὥς φησιν Ἐ μ π ε δ ο κ λ ῆ ς ἔς τε Αἶαν καθύπερθεν, ἀπεσκνίφωσε δὲ Γαίης τόσσον, ὅσον τ᾿ εὖρος γ λ α υ κ ώ π ι δ ο ς ἔπλετο Μήνηςκαθάπερ εἰς νύκτα καὶ σκότος οὐκ εἰς ἄστρον ἕτερον τοῦ φωτὸς ἐμπεσόντος. Ὃ δὲ λέγει Π ο σ ε ι δ ώ ν ι ο ς ὡς ὑπὸ βάθους τῆς Σελήνης οὐ περαιοῦται δι᾿ αὐτῆς τὸ τοῦ Ἡλίου φῶς πρὸς ἡμᾶς, ἐλέγχεται καταφανῶς. Ὁ γὰρ ἀὴρ ἄπλετος ὢν καὶ βάθος ἔχων πολλαπλάσιον τῆς Σελήνης ὅλος ἐξηλιοῦται καὶ καταλάμπεται ταῖς αὐγαῖς. »

[ …. αὐτὴ βεβαίως (ἡ Αἰθήρ) εἶνε καὶ ἄδηλος (ἀόρατη, ἀπαρατήρητη, ἀφανής) ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει καὶ κεῖνον (τὸν Ἥλιον) ἀπέκρυψε καὶ πολλάκις τὸν ἠφάνισε, ” διεσκόρπισε καὶ τὰς αὐγάς του ” (τὰς ἐκλάμψεις) – ὅπως λέγει ὁ Ἐμπεδοκλῆς – ” καὶ ἀπὸ ἐπάνω εἰς τὴν Γαῖαν σκοτείνιασε τόσον δὲ τῆς Γῆς ὅσο γίγνετο καὶ τὸ εὖρος τῆς γλαυκώπιδος Μήνης “, ὅπως ἀκριβῶς εἰς τὴν νύκτα καὶ ὁ Σκότος ὄχι εἰς ἄλλο (ἄστρον) ἐμπεσόντος τοῦ φωτός …….. (ἡ δὲ μελανὴ ὀπὴ τῶν βαρβάρων ἀπεῤῥόφησε τὸ ὑπόλοιπον ἀρχαῖον κείμενον). Ὁ δὲ Ποσειδώνιος λέγει ὅπως δὲν περαιοῦται (δὲν περνᾷ) ἀπὸ τοῦ βάθους τῆς Σελήνης πρὸς ἐμᾶς τὸ φῶς (φάος) τοῦ Ἡλίου διὰ μέσου αὐτῆς, ἐλέγχεται καταφανῶς. Ὁ ἀὴρ ὢν βεβαίως ἄπλετος καὶ πάχος ἔχων πολλαπλάσιον τῆς Σελήνης ὑπὸ τοῦ Ἡλίου ὅλος προσβάλλεται καὶ καταλάμπεται διά (τῶν ἡλιακῶν) ἐκλάμψεων. …………………………………………… ]

Ἐπὶ τῆς Σελήνης εἶνε ὁ «μακρὸς Ὄλυμπος» ὁ δόμος τοῦ Διός, τώρα ὅμως ὁ δόμος τοῦ Διὸς εἶνε σκωριασμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος. Οἱ δὲ Ὀλύμπιοι θεοὶ ἠφανίσθησαν. Ὅταν ἡ Σελήνη, τὴν περασμένην χιλιετίαν, εἶχεν ἀτμόσφαιραν, ἔζων ἐντὸς τοῦ μακροῦ Ὀλύμπου οἱ θεοί, οἱ δὲ ἄνθρωποι ἔβλεπον τάς « αὐγάς » ἐκλάμψεις ἀπὸ τὴν Σελήνην· τώρα ὅμως οὔτε βλέπωμεν τὰς ἐκλάμψεις οὔτε τὸ γλαυκὸν αὐτῆς. Εἶνε βέβαιον πῶς ἐχάθη ἡ ἀτμόσφαιρα καὶ κείνη ἐγκατελίπετο ἐκ τῶν Ὀλυμπίων. Οἱ θεοὶ ἔπαυσαν νὰ δίδουν σήματα ζωῆς, οὐδ᾿ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς ἀνθρώπους, οὐδ᾿ εὑρίσκονται ἐπὶ τῆς Γῆς.

Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἐγένοντο ἀποστολαὶ εἰς τὴν Σελήνην ὄχι ὅμως ὅπως οἱ ἴδιοι ἰσχυρίζονται δι᾿ ἄγραν πετρῶν, ἀλλὰ δι᾿ ἄγραν τεχνολογίας. Εἶνε βέβαιον ὅτι ἐγένοντο εἰς συνεργασίαν μυστικαὶ ἀποστολαὶ ἐκ τῶν δύο ὑπερδυνάμεων τῆς Γῆς αἵτινες ἀπεγύμνωσαν τόν « Ὄλυμπον » ἀλλ᾿ ἐγένοντο ἀντιληπτοὶ ἴσως ἀπὸ τοὺς Ὀλυμπίους ἢ ἀπὸ τοὺς ἐλευθεροθέντας Τιτᾶνας, ἀλλ᾿ οὐδεὶς γνωρίζει ἂν ὑπάρχουν ἐντὸς τῆς Σελήνης ἢ εἰς τὸ σκοτεινὸν ἡμισφαίριον αὐτῆς ἢ ἀκόμη ἐπὶ τῆς Ἀντίχθονος ἥτις εἶνε ἓν τεράστιον βάρος, σχετικῶς μικροῦ ὄγκου, ἔχον διεύθυνσιν πρὸς τὸ διάστημα, εἰς ἀντιστάθμησιν δηλαδὴ τῆς τροχιακῆς θέσεως τῆς Σελήνης πέριξ τῆς Γαίης, ὅπως εἶνε ὁ λίθος ἐπὶ τῆς σφενδόνης.

Τὰ κατεστραμένα Ὀλύμπια δώματα καὶ ὁ « μακρὸς Ὄλυμπος » τὸ δῶμα τοῦ Διός, ἤδη ἔχουν κινηματογραφηθῇ ἀπὸ τὴν N.A.S.A. καὶ προβλήθησαν ἀπὸ τὴν Ε.Ρ.Τ. ὑπάρχουν εἰς τὸ You Tube ὅρα « ἐρυθρὸς κότσιφας ». Μετὰ τὸ πρόγραμμα « Ἀπόλλων » παύθησαν αἱ ἀποστολαὶ πρὸς τὴν Σελήνην καὶ ἄρχισαν αἱ λιτανίαι, δεήσεις, ἱκεσίαι  τῶν οὐλομένων. Ποίους ὅμως παρακαλοῦν αὐτοὶ οἱ ἀλλόθροοι καὶ φιλοχρήματοι μισέλληνες; μήπως τοὺς θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου ἢ τοὺς Τιτᾶνας; Διατὶ ἀποκρύπτουν πάντα τὰ γεγονότα μὴ εἰπόντες τὴν ἀληθείην;

Ἰδοὺ λοιπὸν τί γράφει ὁ Πλούταρχος διὰ τοὺς Ἕλληνας τῶν νήσων, κειμένων ἐπὶ τοῦ πορθμοῦ τοῦ κόλπου τοῦ Μεξικοῦ, δηλαδή: Cuba, Grand Bahama, Andros, Nassau, ὅπου καὶ ἀπέναντι εἰς τὴν μεγάλην ἤπειρον τὴν Ἀμερικήν, κατοικοῦν Ἕλληνες. Ταῦτα βεβαίως δὲν εἶναι ψεύδη, οὐδ᾿ εἶναι φαντασίαι διότι δίδονται αἱ ἀποστάσεις ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν τοῦ πορθμοῦ Cuba – Florida, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ τοῦ πορθμοῦ τῆς Κασπίας θαλάσσης (νῦν τοῦ Μπακοῦ), πρὸς γεωγραφικὴν σύγκρισιν.

[ 941 C ]  « Τῆς δ᾿ ἠπείρου τὰ πρὸς τῇ θαλάττῃ κατοικεῖν Ἕλληνας περὶ κόλπον οὐκ
ἐλάττονα τῆς Μαιώτιδος οὗ τὸ στόμα τῷ στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα κατ᾿
εὐθεῖαν κεῖσθαι· καλεῖν δὲ & νομίζειν ἐκείνους
ἠπειρώτας μὲν αὑτούς <νησιώ-τας δὲ τούς >

ταύτην τὴν Γῆν κατοικοῦντας, ὡς & κύκλῳ περίρρυτον οὖσαν ὑπὸ τῆς θαλάσσης· οἴεσθαι δὲ τοῖς Κρόνου λαοῖς ἀναμιχθέντας ὕστερον τοὺς μεθ᾿ Ἡρακλέ-ους παραγενομένους & ὑπολειφθέντας ἤδη σβεννύμενον τὸ ἑλληνικὸν ἐκεῖ & κρα-τούμενον γλώττῃ τε βαρβαρικῇ & νόμοις & διαίταις οἷον ἀναζωπυρῆσαι πάλιν ἰσχυ-ρὸν & πολὺ γενόμενον· διὸ τιμὰς ἔχειν πρώτας τὸν Ἡρακλέα δευτέρας τὸν Κρόνον. »

[ Τῆς δὲ ἠπείρου (Ἀμερικῆς τὰ μέρη) πρὸς τὴν θάλασσαν κατοικοῦνται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας πέριξ ἀπὸ τὸν κόλπον (τοῦ Μεξικοῦ ὁ ὁποῖος εἶνε) ὄχι μικρότερος (ἐκ) τῆς Μαιώτιδος ( Ἀζοφικῆς θαλάσσης 270 χλμ. πλάτους ), τοῦ ὁποίου τὸ στόμα ( ὁ πορθμὸς FloridaCuba = 200 χλμ. εἶνε ἶσος) μὲ τὸ στόμα τῆς Κασπίας θαλάσσης (πορθμὸς τοῦ Μπακοῦ = 200 χλμ.) μάλιστα κατ᾿ εὐθεῖαν κεῖται· ἐκείνους δὲ τούς (Ἕλληνας τῆς Florida) τοὺς ἀποκαλοῦν καὶ τοὺς νομίζουν ἠπειρώτας μάλιστα δέ <(ἀποκαλοῦν) νησιώτας τούς> ἑαυτούς των ταύτην τὴν Γῆν κατοικοῦντας (Cuba, Grand Bahama, Andros, Nassau), καὶ οὖσαν οὕτω κυκλικῶς (τὴν Γῆν ἐκείνων τῶν νήσων ) περίβρεχτον ὑπὸ τῆς θαλάσσης· θεωρῶ ὅμως τοὺς λαοὺς τοῦ Κρόνου μὲ τοὺς καταφθάσαντας (λαοὺς ὑπό τοῦ Α’) Ἡρακλέους ἀναμιχθέντας ὕστερα καὶ ἤδη ἐκεῖ (πρὸς τὴν Florida καὶ εἰς τὰς νήσους Bahama καὶ τῶν Ἀντιλλῶν, ὀλίγους τὸ γένος) ἑλληνικὸν ἀπομείναντας στερευόμενον καὶ κρατούμενον (ἀρχόμενον) καὶ μὲ τὴν βαρβαρικὴν γλῶσσαν καὶ μὲ τοὺς νόμους καὶ τὰς διαίταις (τοῦ τρόπου τοῦ ζῆν) καθὼς ἰσχυρὸν καὶ πολύ (τὸ πλῆθος) γενόμενον πάλιν ἀναζωπύρησαν (ἀναγέννησαν οἱ Ἕλληνες τὸ ἑλληνικὸν γένος)· δι᾿ αὐτὸ παρέχουν πρώτας τιμὰς εἰς τόν (Α’) Ἡρακλέα (3.165 – 3.090 π.Χ.) καὶ δευτέρας (τιμάς) εἰς τὸν Κρόνον. … ]

Ἂς ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν νῆσον Βερμούδαν καὶ μάλιστα εἰς ἐκεῖνον τὸ μέρος ὅπου ὁ Ζεὺς ἐφυλάκισε τὸν Κρόνον. Τὸ ἄντρον ὅπως εἴπωμεν εἶνε ὑπόγειον καὶ μάλιστα εἶνε χρυσοειδές, συμφώνως μὲ τὰς μαρτυρίας τοῦ φίλου τοῦ Σύλλα, ἐκ τῆς Καρχηδόνος ὁ ὁποῖος, διὰ τοῦ Πλουτάρχου, ἀφηγεῖται τὰ σχετικά.

Τοῦτο δὲ τὸ ἄντρον (Crystal cave) κεῖται εἰς τὸ Β Δ. μέρος τῆς νήσου Βερμούδα:  32ο20¢58²Β. 64ο42¢48²Δ., ἔναντι εἶνε δύο μικρότεραι νῆσοι: St. George᾿s – St. David᾿s. Ἐκεῖ λοιπὸν ἦτο φυλακισμένος ὁ Κρόνος, κείμενος ἐν καταστολῇ, μέχρι καὶ τοὺς χρόνους τῆς καταστροφῆς τῆς Καρχηδόνος ἐκ τῶν Ῥο(ω)μαίων (146 π.Χ.) ἢ ἴσως καὶ ἀργότερα, μέχρι τὸν δ’ αἰ. μ.Χ. Ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ φίλος τοῦ Σύλλα, ὁ ἴδιος ἐξεῦρε τὰ λησμονηθέντα ἑλληνικὰ βιβλία, ἤτοι τὰς ἱερὰς διφθέρας, ἐπιτηδείως καὶ κρυφὰ μεταφερθέντα ἐντὸς τῆς κατεστραμένης γῆς τῆς Καρχηδόνος.

Πανοραμικὴ ἄποψις τοῦ ἄνδρου τοῦ Κρόνου (crystal cave) τῶν νήσων Βερμοῦδαι.

Πανοραμικὴ ἄποψις τοῦ ἄνδρου τοῦ Κρόνου (crystal cave) τῶν νήσων Βερμοῦδαι.

« Αὐτὸν μὲν γὰρ τὸν Κρόνον ἐν ἄντρῳ βαθεῖ περιέχεσθαι πέτρας χρυσοειδοῦς καθεύδοντα » [942Α]. – 32ο20¢58²Β. 64ο42¢48²Δ. – [ἡ φωτογραφία ἐκ τοῦ διαδικτύου]

[942  C] « μὲν οὖν ἔπαθε & ὅσους ἀνθρώπους διῆλθεν, ἱεροῖς τε γράμμασιν ἐντυγ-χάνων ἐν τελεταῖς τε πάσαις τελούμενος, οὐ μιᾶς ἡμέρας ἔργον ἐστὶ διελθεῖν, ὡς ἐκεῖνος ἡμῖν ἀπήγγελλεν εὖ μάλα & καθ᾿ ἕκαστον ἀπομνημονεύων· ὅσα δ᾿ οἰκεῖα τῆς ἐνεστώσης διατριβῆς ἐστιν, ἀκούσατε. Πλεῖστον γὰρ ἐν Καρχηδόνι χρόνον διέτριψε, ἅτε δὴ παρ᾿ ἡμῖν μεγάλας <τοῦ Κρόνου τιμάς> ἔχοντος & τινας, ὅθ᾿ προτέρα πόλις ἀπώλλυτο, διφθέρας ἱερὰς ὑπεκκομισθείσας κρύφα & διαλαθούσας πολὺν χρόνον ἐν γῇ κειμένας ἐξευρών, τῶν τε φαινομένων θεῶν ἔφη χρῆναι & μοι παρεκελεύετο τιμᾶν διαφερόντως τὴν Σελήνην ὡς τοῦ βίου κυριωτάτην οὖσαν ……….. ἐχομένην. »

[ Ὅσα μὲν λοιπὸν ἔπαθε καὶ ἀπ᾿ ὅσους ἀνθρώπους ἦλθεν, ἐντυγχάνων εἰς ἱερὰς καὶ γραμμάτων τελετὰς καὶ πάσας ἐκτελῶν, δὲν γίνεται διὰ μιᾶς ἡμέρας ἔργον νὰ διηγηθῷ, ὅπως ἐκεῖνος εἰς ἐμὲ τ᾿ ἀπήγγελλε πολὺ καλῶς καὶ τὸ καθ᾿ ἕκαστον ἀπομνημονεύων· καὶ ἀκούσατε ὅσα εἶνε σχετικὰ τῆς ἤδη ἐνσταθείσης διατριβῆς. Εἰς τὴν Καρχηδόνα ἐπὶ πολὺν βεβαίως χρόνον σπούδασεν, ὡς ἂν ἤδη παρ᾿ ἡμῶν ἔχοντος καί τινας μεγάλας < τοῦ Κρόνου τιμάς >, ὅπου ἐξηφανίζετο (τῷ 146 π.Χ.) ἡ ἀρχαία πόλις, τὰς ἱερὰς διφθέρας (ἑλληνικὰ βιβλία) ἐπιτηδείως μεταφερθέντα κρυφίως καὶ λησμονηθέντα διὰ πολὺν χρόνον κείμενα ἐντὸς τῆς γῆς ἐξευρών (ὁ φίλος μου), ἔλεγεν εἰς ἐμὲ καὶ συμβούλευεν ὅτι κατ᾿ ἐξοχὴν πρέπει νὰ τιμᾷς καὶ τὴν Σελήνην τῶν φαινομένων θεῶν (τοῦ μακροῦ Ὀλύμπου) ἀφ᾿ οὗ κυριωτάτην εἶνε τῆς ζωῆς ………………………. κατεχομένην (τὴν Σελήνην ἐξ αὐτῶν τῶν θεῶν). ]

Ὁ Σύλλας ἦτο σύγχρονος τοῦ Πλουτάρχου, ἄρα καὶ ὁ φίλος του ἦτο περίπου τῆς ἰδίας ἡλικίας, ἴσως καὶ μεγαλύτερος. Τοῦτο τὸ γεγονός, τῆς ἀνευρέσεως τῶν βιβλίων ἐγένετο περὶ τῷ 50 μ.Χ. (ἐν σχέσει μὲ τὸ Συνέδριον τῶν Δελφῶν 100 μ.Χ.), τὰ ἱερὰ βιβλία ἦσαν κεκρυμένα, περὶ τὰ 200 ἔτη, ἐντὸς τῆς γῆς τῆς Καρχηδόνος. Ἐὰν ὑποθέσωμεν ὅτι ὁ φίλος τοῦ Σύλλα τὰ ἀνεῦρεν ὅταν ἦτο ἐνήληξ (18 ἐτῶν), οὗτος ἐγεννήθη τῷ 32 μ.Χ. Ἀφ᾿ οὗ λοιπὸν εὗρε τὰ ἱερὰ βιβλία τοῦ Κρόνου, ἔπειτα ἐσπούδασε φυσικήν, φιλοσοφίαν, ἀστρολογίαν, ἀστρονομίαν, μαθηματικὰ καὶ ἄλλας ἑλληνικὰς ἐπιστήμας, ἔπειτ᾿ ἀπέπλευσεν, εἰς ἡλικίαν 24 – 26 ἐτῶν, διὰ τὸ Κρόνιον πέλαγος, δηλαδὴ πρὸς τὴν Ἀμερικήν: (20 / 04 / 56 μ.Χ. ἢ 08 / 06 / 58 μ.Χ.) ἐλθὼν ὀπίσω εἰς Ῥό(ω)μην, ἔπειτα ἀπὸ 30 ἔτη: (06 / 06 / 85 μ.Χ. ἢ 14 / 05 / 88 μ.Χ.) Συγκρατεῖτε κατὰ νοῦν τὰς ἀνωτέρω ἡμερομηνίας ἐντὸς τῶν δύο παρενθέσεων. Ταῦτα ὁ φίλος ἀφηγεῖται εἰς τὸν Σύλλαν, περὶ τῷ 85 – 88 μ.Χ., εἰς ἡλικίαν 53 – 56 ἐτῶν, ὁ δὲ Σύλλας τότε ἦτο 45 – 48 ἐτῶν, ἐν ᾧ ὁ Πλούταρχος ἦτο 39 – 42 ἐτῶν. Ἤδη τῷ 69 μ.Χ. ὁ Σύλλας ἐφιλοξένησεν εἰς τὴν Roma τὸν Πλούταρχον, ὁ μὲν Σύλλας τότε ἦτο 29 – 30 ἐτῶν, ὁ δὲ Πλούταρχος ἦτο 23, ἐπὶ αὐτοκράτορος Βεσπασιανοῦ.

Κατὰ τὸ δεύτερον ταξείδι τοῦ Πλουτάρχου εἰς τὴν Ῥό(ω)μην, τὸ ἔτος 75 μ.Χ., ἐγένετο ὁλικὴ ἔκλειψις Ἡλίου, 89% – αὕτη ἡ ἔκλειψις ἐγένετο ὁρατὴ καὶ εἰς τὴν Καρχηδόνα καὶ εἰς τὴν Σικελίαν καὶ τὴν νότιον Ἰταλίαν, καὶ φυσικὰ ἐγένετο εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅπου τόσο πολὺ ἐσκοτείνιασε κατὰ τὴν 5ην Ἰανουαρίου τῷ 75 μ.Χ., κατὰ τὸ μεσημέρι ὥραν 13:14 – 14:14, ὥστε ἐφάνησαν τὰ ἄστρα εἰς τὸν οὐρανόν.

Αἱ ἀνωτέρω χρονολογίαι καὶ ἡμερομηνίαι, ἐτέθησαν διότι ἐντὸς τοῦ κειμένου ὑπάρχει ἡ μαρτυρία τοῦ Ἕλληνος φίλου τοῦ Σύλλα, ἐκ Καρχηδόνος, ὅτι ὁ ἴδιος παρέμεινεν ἐπὶ τριάκοντα ἔτη εἰς τὰς νήσους τῶν Βερμουδῶν καὶ εἰς τὴν παρ᾿ αὐτῶν ἤπειρον τὴν ὁποίαν ὀνομάζουν οἱ Ἕλληνες « Οἰκουμένη » ἤτοι Ἀμερική.

Παραθέτω τὸ κείμενον τοῦ Πλουτάρχου [942 Β] τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τὸν νεαρὸν Ἕλληνα Καρχηδόνιον ὁ ὁποῖος ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὰς Βερμούδας νήσους τῆς Ἀμερικῆς, τῷ 85 – 88 μ.Χ.

[ 942 Β ] « Ἐνταῦθα δὴ κομισθείς, ὡς ἔλεγεν ὁ ξένος, καὶ θεραπεύων τὸν θεὸν ἐπὶ σχολῆς ἀστρολογίας μὲν ἐφ᾿ ὅσον γεωμετρήσαντι, πορρωτάτω προελθεῖν δυνατόν ἐστιν ἐμπειρίαν ἔσχε φιλοσοφίας δὲ τῆς ἄλλης τῷ φυσικῷ χρώμενος. Ἐπιθυμίαν δέ τινα καὶ πόθον ἔχων γενέσθαι τῆς μεγάλης νήσου θεατής (οὕτω γὰρ ὡς ἔοικε τὴν παρ᾿ ἡμῖν Οἰκουμένην ὀνομάζουσιν), ἐπεὶ δὴ τὰ τριάκοντ᾿ ἔτη διῆλθεν, ἀφικομένων τῶν διαδόχων οἴκοθεν ἀσπασάμενος τοὺς φίλους ἐξέπλευσε, τὰ μὲν ἄλλα κατεσ-κευασμένος εὐσταλῶς ἐφόδιον δὲ συχνὸν ἐν χρυσοῖς ἐκπώμασι κομίζων. …………. »

[Ἐνταῦθα ἤδη κομισθείς (ὁ Κρόνος ἐκ τοῦ Ταρτάρου: 23ο28¢72²Β. 15ο57¢22²Δ.), ὥς ἔλεγεν ὁ ξένος, καὶ ὑπηρετῶν τὸν θεὸν ἐπί (τινός) σχολῆς ἀστρολογίας ἐφ᾿ ὅσον μὲν σπουδάσας γεωμετρίαν, προῆλθεν ὅσον δυνατὸν μακρὰν γίνεται καὶ ἔσχεν (γνώρισε) τὴν ἐμπειρίαν τῆς φιλοσοφίας καὶ ἄλλης (ἐπιστήμης) διατρίβων περὶ τὰ φυσικά. Ἔχων καί τινα ἐπιθυμίαν καὶ πόθον νὰ ἔλθῃ θεατὴς ἐπὶ τῆς μεγάλης νήσου (Bermuda: 32ο00¢00²Β. 64ο40¢00²Δ.) τοιουτοτρόπως λοιπὸν ὡς ἁρμόζει τὴν παρ᾿ ἡμῶν (ἤπειρον) τὴν ὀνομάζουν Οἰκουμένην, ἀφ᾿ οὗ λοιπὸν διῆλθε τριάντα ἔτη, ἀφικομένων τῶν διαδόχων (ἢ ἀποίκων ἢ καὶ ἐξερευνητῶν εἰς τὴν Bermuda) ἐναγκαλισάμενος τοὺς φίλους ἐκ τοῦ οἴκου ἐξέπλευσε, τὰ μὲν ἄλλα πολὺ καλὰ ἑτοιμάσας καὶ μακροχρόνιον ἐφόδιον (τροφῆς) κομίζων ἐντὸς χρυσῶν δοχείων.]

Ἐν ᾧ ὁ Πλούταρχος οὐδόλως γνωρίζει τὸν φίλον τοῦ Σύλλα, ἀγνοεῖ ἐπίσης τὸ ταξίδι του εἰς τὴν Ἀμερικήν, μὲ ἔκπληξιν ἐρωτᾷ τώρα τὸν Σύλλαν, ὅταν αὐτὸς ὁ  ἴδιος διηγεῖται τὴν ἱστορίαν τοῦ φίλου του εἰς τὸ Συνέδριον τῶν Δελφῶν, 100 μ.Χ. Ὁ Πλούταρχος δηλαδὴ οὔτε τῷ 69 μ.Χ. κατὰ τὸ πρῶτον ταξίδι εἰς τὴν Roma, οὔτε τῷ 75 μ.Χ. κατὰ τὸ δεύτερον ταξίδι, δὲν εἶχεν ἐνημερωθῇ ἀπὸ τὸν Σύλλαν· ὅμως πῶς αὐτὸ νὰ συμβῇ, ἀφ᾿ οὗ ὁ φίλος ἦλθεν ἐκ τῆς Ἀμερικῆς περὶ τῷ 85 – 88 μ.Χ….

[ 943 Α ] « ʹ Τίς δ᾿ οὗτός ἐστιν, ὦ Σύλλα; ʹ ʺ Μὴ περὶ τούτων ἔρῃ, μέλλω γὰρ αὐτὸς
διηγεῖσθαι. ……………………………………………………………..………………………………………….. ʺ »

 

[ 28 ]  [ ʹ Ποῖος ὅμως εἶνε οὗτος, ὦ Σύλλα; ʹ ʺ Μὴ περὶ τούτων λέγῃς, μέλλω ὁ ἴδιος
βεβαίως νὰ διηγῶμαι. …………………………………………………………………………………………. ʺ ]

 

Πρέπει νὰ ἐνθυμηθῶμεν τὰς ἀνωτέρω ἡμερομηνίας ἐντὸς τῶν 2 παρενθέσεων· ἀναχώρησις: (20 / 04 / 56 ἢ 08 / 06 / 58 μ.Χ.) ® ἀφιξις: (06 / 06 / 85 ἢ 14 / 05 / 88 μ.Χ.)

ΠΛΟYΤΑΡΧΟY  ΧΑΙΡΩΝΕΩΣ
ΠΕΡΙ ΤΟY ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟY ΠΡΟΣΩΠΟY ΤΩι ΚYΚΛΩι ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

 ἀρχαῖον ἑλληνικὸν κείμενον

  1. « ….. ὁ Σύλλας ταῦτ᾿ εἶπε· τῷ γὰρ ἐμῷ μύθῳ προσήκει κἀκεῖθεν ἐστι· ἀλλ᾿ εἰ δή τι πρὸς τὰς ἀνὰ χεῖρα ταύτας καὶ διὰ στόματος πᾶσι δόξας περὶ τοῦ προσώπου τῆς Σελήνης προανεκρούσασθε, πρῶτον ἡδέως ἄν μοι δοκῶ πυθέσθαι. Τί δ᾿ οὐκ ἐμέλλομεν ʹ εἶπον ʹ ὑπὸ τῆς ἐν τούτοις ἀπορίας ἐπ᾿ ἐκεῖνα ἀπωσθέντες; Ὡς γὰρ οἱ ἐν νοσήμασι χρονίοις πρὸς τὰ κοινὰ βοηθήματα & τὰς συνήθεις διαίτας ἀπειπόντες ἐπὶ καθαρμοὺς & περίαπτα καὶ ὀνείρους τρέπονται, οὕτως ἀναγκαῖον ἐν δυσθεωρήτοις & ἀπόροις σκέψεσιν, ὅταν οἱ κοινοὶ & ἔνδοξοι & συνήθεις λόγοι μὴ πεί-θωσι, πειρᾶσθαι τῶν ἀτοπωτέρων & μὴ καταφρονεῖν ἀλλ᾿ ἐπᾴδειν ἀ-τεχνῶς ἑαυτοῖς τὰ τῶν παλαιῶν καὶ διὰ πάντων τἀληθὲς ἐξελέγχειν.
  2.  Ὁρᾷς γὰρ εὐθὺς ὡς ἄτοπος λέγων τὸ φαινόμενον εἶδος ἐν τῇ Σελήνῃ πάθος εἶναι τῆς ὄψεως ὑπεικούσης τῇ λαμπρότητι δι᾿ ἀσθένειαν <μαρ-μαρυγήν> καλοῦμεν, οὐ συνορῶν ὅτι πρὸς τὸν Ἥλιον ἔδει τοῦτο γίνεσ θαι μᾶλλον ὀξὺν ἀπαντῶντα & πλήκτην ……. ὥς που καὶ Ἐμπεδοκλῆς τὴν ἑκατέρων ἀποδίδωσιν οὐκ ἀηδῶς διαφοράν (B 40) ʺ Ἥλιος ὀξυβελ-ὴς ἠδ᾿ ἱλάειρα Σελήνη ʺ τὸ ἐπαγωγὸν αὐτῆς & ἱλαρὸν καὶ ἄλυπον οὕτω προσαγορεύσας, ἔπειτα λόγον ἀποδιδούς, καθ᾿ ὃν αἱ ἀμυδραὶ & ἀσθεν- εῖς ὄψεις οὐδεμίαν διαφορὰν ἐν τῇ Σελήνῃ μορφῆς ἐνορῶσιν, ἀλλὰ λεῖ- ος αὐταῖς ἀντιλάμπει & περίπλεως αὐτῆς κύκλος οἱ δ᾿ ὀξὺ & σφοδρὸν ὁρῶντες ἐξακριβοῦσι μᾶλλον & διαστέλλουσιν ἐκτυπούμενα τὰ εἴδη τοῦ προσώπου καὶ τῆς διαφορᾶς ἅπτονται σαφέστερον· ἔδει γὰρ οἶμαι τοὐναντίον, εἴπερ ἡττωμένου πά <θος> ὄμματος ἐποίει τὴν φαντασίαν, ὅπου τὸ πάσχον ἀσθενέστερον, < σαφέστερον > εἶναι τὸ φαινόμενον.

* Σύλλας Ἕλλην φιλόσοφος καὶ ὑποκριτής (ἠθοποιός) ἐκ Καρχηδόνος, ἔζησε περὶ τῷ (40 – 120 μ.Χ.), ἦτο φίλος τοῦ Πλουτάρχου καὶ ἔλαβε μέρος εἰς τὸ φιλοσοφικὸν Συνέδριον τῶν Δελφῶν, τῷ 100 μ.Χ. * Ἐμπεδοκλῆς (484 – 424 π.Χ.) μέγας Πυθαγόρειος φιλόσοϕος τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (κάτω Ἰταλία). Εἰς τὴν κοσμολογίαν του ὁ Ἐμπεδοκλῆς περιγράϕει τό « κοσμικὸν γίγνεσθαι » ὡς αἰωνία κυκλικὴ πορεία· τὰ δύο ὁρόσημα τῆς κυκλικῆς πορείας εἶνε ὁ θεϊκὸς Σϕαῖρος καὶ ἡ χαοτικὴ Δίνη δηλαδὴ ὁ Ἔρεβος, ἤτοι ὁ ἑλικοειδῶς συσπειραμένος Σκότος, (ἡ συμπαντικὴ μελανὴ ὀπή, ἕλιξ) ἥτις καταπίνει πάντα τὰ σέλαα καὶ πάντα τὰ σώματα, (ὅρα εἰς τὰ Σχόλια: ΣΦΑΙΡΟΣ, – ΕΡΕΒΟΣ, – ΣΕΛΑΣ, – ΦΑΟΣ.).

ΠΕΡΙ ΤΟY ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟY ΠΡΟΣΩΠΟY ΤΩι ΚYΚΛΩι ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

ἔτυμη ἑλληνικὴ ἐπίδοσις ἀρχαίου κειμένου

[ 1 ] { ʹ……………… ὁ Σύλλας ταῦτα εἶπε· διὰ τὸν ἐδικόν μου βεβαίως μῦθον (λόγον) προέρχεται καὶ εἶναι ἀπὸ ἐκεῖ· ἀλλ᾿ ἀφ᾿ οὗ δὰ τόσον πρὸς ταύτας ἀνὰ τὴν χεῖρα [τὰς γραφὰς ἐκ τῶν βιβλίων] καὶ διὰ τοῦ στόματος πάντων τὰς θεωρίας περὶ τοῦ προσώπου τῆς Σελήνης πρότερον χειροκροτήσατε, πρῶτον εὐχαρίστως νομίζω ἀπ᾿ ἐμέ [ ὅτι ἐσεῖς ] θὰ ἐπληροφορήθητε.  Λοιπόν τί ὅμως μέλλομεν ʹ εἶπον [ ἐγώ ] ʹ ἕνεκα τῆς ἀπορίας ἐντὸς τούτων πρὸς τὰ κεῖνα ἀποτραπέντες; Ὅπως δηλαδὴ οἱ [ἀσθενεῖς κείμενοι] ἐντὸς τῶν χρονίων νοσημάτων ἀποκαμόντες πρὸς τὰ κοινὰ βοηθήματα καὶ τὰς συνήθεις διαίτας στρέφονται εἰς τοὺς καθαρμοὺς καὶ εἰς τὰ φυλακτὰ καὶ εἰς τὰ ὄνειρα, οὕτω [καὶ εἶνε] ἀναγκαῖον μὲ τὰς δυσθεωρήτους καὶ τὰς δυσκόλους σκέψεις, ὅταν οἱ κοινοὶ καὶ ἔνδοξοι καὶ συνήθεις λόγοι δέν [μᾶς] πείθουν, νὰ ἐξετάσωμεν τῶν παραδοξοτέρων καὶ νὰ μὴ περιφρονῶμεν ἀλλὰ νὰ θέλγωμεν ἀπολύτως τοὺς ἑαυτούς [ ἡμῶν μέ ] αὐτὰ τῶν παλαιῶν [ διδασκάλων ] καὶ διὰ πάντων [τῶν ζητημάτων] νὰ ἐξελέγχωμεν [ἀναδεικνύωμεν] τὸ ἀληθές.

[ 2 ] Εὐθὺς λοιπὸν βλέπεις ὡς ὁ παράδοξος λέγων τὸ φαινόμενον εἶδος (μορφήν) ἐπὶ τῆς Σελήνης νὰ εἶνε τὸ πάθος διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς ὑποκειμένης ὄψεως ἐν τῇ λαμπρότητι, τὸ ὁποῖον καλοῦμεν <μαρμαρυγήν >, μὴ κατανοῶν ὅτι πρὸς τὸν Ἥλιον ἀφανίζει τοῦτον [ τὸ πρόσωπον ] μᾶλλον γίγνηται ὀξὺν συναντῶντα καὶ τὸν πλήκτην (Ἥλιον) –––––––––––– καὶ οὕτω κἄπως ὁ Ἐμπεδοκλῆς τὴν ἑκάστην διαφορὰν ἐκ τῶν δύο δὲν τὴν ἀποδίδουν τραγουδιστά (B

40) ʺ ὁ ὀξυβελὴς Ἥλιος καὶ ἡ ἱλαρή (χαρωπή) Σελήνη ʺ τὸ ἑλκυστικόν (θελκτικὸν πρόσωπον) αὐτῆς καὶ ἱλαρὸν καὶ ἀμέριμνον οὕτως προσφωνήσας, ἔπειτα ἀποδώσας τὸν λόγον, κατὰ τὸν ὁποῖον αἱ ἀμυδραὶ καὶ αἱ ἀσθενεῖς ὄψεις τῆς μορφῆς ἐπὶ τῆς Σελήνης [ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ] οὐδεμίαν διαφορὰν παρατηροῦν, ἀλλὰ λεῖος εἰς αὐτάς [τὰς ὄψεις] καὶ κατάμεστος ἀντιλάμπει ὁ κύκλος αὐτῆς οἱ [ἄνθρωποι] ὅμως ὀξυδερκῶς καὶ σφοδρῶς ὁρῶντες [παρατηροῦντες] μᾶλλον ἀκριβῶς ἐξετάζουν καὶ διαχωρίζουν τὰ ἐκτυπούμενα εἴδη [τὰ μέρη] τοῦ προσώπου καὶ προσαρμόζονται σαφέστερον τῆς διαφορᾶς· εἰκάζω λοιπόν [συμπεραίνω ὅτι] ἀφανίζει τὸ ἐναντίον, ὅσο καὶ ἂν τὸ πά < θος > τοῦ νικωμένου ὄμματος [τοῦ προσώπου] ἐπέφερε τὴν φαντασίαν, ὅπου τὸ πάσχον [μέρος εἶνε] ἀσθενέστερον, <σαφέστερον> εἶναι τὸ φαινόμενον.

δ᾿ ἀνωμαλία & παντάπασιν ἐλέγχει τὸν λόγον· οὐ γὰρ ἔστι συνεχοῦς σκιᾶς & συγκεχυμένης ὄψις, ἀλλ᾿ οὐ φαύλως κυάνεος εἴρηκε ʺ πᾶσα μὲν ἥδε πέριξ πυρὶ λάμπεται, ἐν δ᾿ ἄρα μέσσῃ γλαυκό – τερον κυάνοιο φαείνεται ἠύτε κούρης ὄμμα & ὑγρὰ μέτωπα· τὰ δὲ ῥέ – θει ἄντα ἔοικεν· ʺ ὄντως γὰρ ὑποδύεται περιόντα τοῖς λαμπροῖς τὰ σκι – ερὰ καὶ πιέζει < πιεζόμενα > πάλιν ὑπ᾿ αὐτῶν καὶ ἀποκοπτόμενα, καὶ ὅλως πέπλεκται δι᾿ ἀλλήλων, …………… γραφικὴν τὴν δια < τύπωσιν > εἶναι τοῦ σχήματος.

3.< Ταὐτὸ δέ > καὶ πρὸς Κ λ έ α ρ χ ο ν, ὦ ρ ι σ τ ό τ ε λ ε ς, οὐκ ἀπιθάνως ἐδόκει λέγεσθαι τὸν ὑμέτερον· ὑμέτερος γὰρ ἀνήρ, Ἀριστοτέλους τοῦ παλαιοῦ γεγονὼς συνήθης, εἰ καὶ πολλὰ τοῦ Περιπάτου παρέτρεψεν.

Yπολαβόντος δὲ τοῦ π ο λ λ ω ν ί δ ο υ τὸν λόγον καὶ τίς ἦν ἡ δόξα τοῦ Κλεάρχου διαπυθομένου ʹ παντὶ μᾶλλον ʹ ἔφην ʹἀγνοεῖν σοὶ προσῆκόν ἐστι λόγον ὥσπερ ἀφ᾿ ἑστίας τῆς γεωμετρίας ὁρμώμενον. Λέγει γὰρ ἀνὴρ εἰκόνας ἐσοπτρικὰς εἶναι καὶ εἴδωλα τῆς μεγάλης θαλάσσης ἐμ -φαινόμενα τῇ Σελήνῃ τὸ καλούμενον πρόσωπον. ʹ
τε γὰρ ἀκτὶς ἀνακλωμένη πολλαχόθεν ἅπτεσθαι τῶν οὐ κατ᾿ εὐθυ -ωρίαν ὁρωμένων πέφυκεν, ἥ τε πανσέληνος αὐτὴ πάντων ἐσόπτρων ὁμαλότητι καὶ στιλπνότητι κάλλιστόν ἐστι καὶ καθαρώτατον. Ὥσπερ οὖν τὴν <ριν> οἴεσθ᾿ ὑμεῖς ἀνακλωμένης ἐπὶ τὸν Ἥλιον τῆς ὄψεως ἐν  ορᾶσθαι τῷ νέφει λαβόντι νοτερὰν ἡσυχῇ λειότητα καί < πῆ > ξιν, οὕ τως ἐκεῖνος ἐνορᾶσθαι τῇ Σελήνῃ τὴν ἔξω θάλασσαν οὐκ ἐφ᾿ ἧς ἐστι χώρας, ἀλλ᾿ ὅθεν ἡ κλάσις ἐποίησε τῇ ὄψει τὴν ἐπαφὴν αὐτῆς καὶ τὴν ἀνταύγειαν· ὥς που πάλιν ὁ Ἀ γ η σ ι ά ν α ξ εἴρηκεν ʺ ἦ πόντου μέγα κῦμα καταντία κυμαίνοντος δείκελον ἰνδάλλοιτο πυριφλεγέθοντος ἐσόπτρου. ʺ »

* Ἀγησιάναξ ὁ Ἀλεξανδρινὸς ποιητής, ἐκ τῆς πάλαι ποτε ἑλληνικῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Αἰγύπτου.

* Κλέαρχος ὁ Σολεύς, περιπατητικός – ἠθικολόγος, μαθητὴς Ἀριστοτέλους (ἀκμὴ περὶ τῷ 300 π.Χ.).

* Ἀριστοτέλης ἀρχαῖος Ἕλλην φιλόσοφος (384 – 322 π.Χ.) εἷς τῶν μεγίστων τοῦ Κόσμου· ἐγεννήθη ἐν Σταγείροις τῆς Μακεδονίας, μαθήτευσε παρὰ τοῦ Πλάτωνος ἐπὶ εἰκοσαετίαν. Τῷ 345 π.Χ. εἰς τὰς Ἀθήνας ἵδρυσε φιλοσοφικὴν Σχολήν (Λύκειον), τὴν ἐπικληθεῖσαν περιπατητικήν. Ἦτο διδάσκαλος τοῦ νεαροῦ Ἀλεξάνδρου, υἱοῦ τοῦ βασιλέως Φιλίππου τῆς Μακεδονίας· ἔγραψε ἑκατοντάδας ἔργα.

Ἡ δὲ ἀνωμαλία πάντοτε εἰς πάντα [ τὰ μέρη ] ἐλέγχει τὸν λόγον· διότι δὲν εἶνε ἡ ὄψις [ὑπό] συνεχοῦς καὶ συγκεχυμένης σκιᾶς, ἀλλὰ ὄχι ψευδῶς ὁ ὑπογράφων ὁ Ἀγησιάναξ ἔχει εἴπῃ ʺ ἡ δέ [Σελήνη] πᾶσα μὲν πέριξ διὰ πυρὸς λάμπεται, ἀλλὰ ἐντὸς τῆς μέσης βεβαίως γλαυκότερον τοῦ κυανοῦ φωτίζεται ὡσὰν ὁ ὀφθαλμὸς καὶ ἡ ὑγρὰ μέτωπα [τὸ μέτωπον] τῆς κόρης· μ᾿ αὐτὰ δὲ τὰ μέλη ἀντ᾿ ὡμοίαζεν· ʺ ὄντως δηλαδὴ ὑποδύεται τὰ περιευρισκόμενα σκιερά [ μέρη ] ἐντὸς τῶν λαμπρῶν καὶ πιέζει < τὰ πιεζόμενα > καὶ πάλιν ὑπ᾿ αὐτῶν [ τῶν σκιερῶν ] ἀποκοπτόμενα, καὶ γενικῶς ἔχει ἀλληλοδιαπλεχθῇ [ἡ μορφή της] ……………………… νὰ εἶνε εἰς τὴν δια < τύπωσιν > τοῦ σχήματος γραφικήν.

[ 3 ] <Τὸ αὐτὸ ὅμως> καὶ πρὸς τὸν Κλέαρχον, ὦ [φίλε] Ἀριστότελες, ὄχι ἀπιθάνως φαίνετο νὰ λέγηται (ἀπό) τὸν ἐδικόν σας· διότι ἐδικός σας σχετικός (εἶνε οἰκεῖος) ὁ ἀνήρ, γεννώμενος (ἐκ) τοῦ παλαιοῦ Ἀριστοτέλους, ἂν καὶ πολλὰ μετέβαλε τοῦ Περιπάτου [τῆς Σχολῆς]. Εἰσηγηθέντος δὲ τὸν λόγον τοῦ Ἀπολλωνίδου γίγνετο καὶ ἡ κἄποια εἰκασία τοῦ διερωτωμένου Κλεάρχου ʹ μᾶλλον διὰ παντός ʹ ἔλεγον ʹ ἀγνοεῖ ἴσως τὸν ἐδικόν σου λόγον ὡσὰν νὰ εἶνε τὸ ἁρμόζον ὁρμώμενον [φάος] ἀπὸ τῆς ἑστίας τῆς γεωμετρίας. Λέγει δηλαδὴ ὁ ἀνὴρ τὰς ἐσοπτρικάς [τὰς ἐντὸς τῶν κατόπτρων ] εἰκόνας νὰ εἶνε [ ἐκτὸς τῶν σκιῶν ] καὶ τὰ εἴδωλα τῆς μεγάλης θαλάσσης [Ὠκεανοῦ] ἐμφαινόμενα εἰς τὸ καλούμενον πρόσωπον τῆς Σελήνης. ʹ

Καὶ ταύτη βεβαίως ἡ ἀνακλωμένη ἀκτὶς καταφθάνῃ ἀπὸ πολλά [ μέρη ] τῶν μὴ κατ᾿ εὐθυωρίαν [ὄχι κατ᾿ εὐθυπορίαν ἐκ] τῶν παρατηρουμένων νὰ ἔχῃ φυτρώσῃ, καὶ ταύτη ἡ πανσέληνος αὐτή [ἡ ἰδία ἐκ] πάντων τῶν κατόπτρων εἰς ὁμαλότητα καὶ εἰς στιλπνότητα εἶνε τὸ κάλλιστον καὶ τὸ καθαρώτατον. Ὅπως ἀκριβῶς τὴν ἶριν εἰκάζετε ἐσεῖς ἀνακλωμένης τῆς ὄψεως πρὸς τὸν Ἥλιον τὴν βλέπετε ἐντὸς τοῦ νέφους προσλαβόντος ἀκινήτως τὴν ὑγρὰν λειότητα καὶ πῆξιν [παγιότητα], οὕτως ἐκεῖνος ἐνορᾶται [παρατηρεῖ] εἰς τὴν Σελήνην τὴν ἔξω θάλασσαν [ ἐκτὸς τῶν κιόνων τοῦ Α’ Ἡρακλέους] εἰς τὰς χώρας [τοῦ Ὠκεανοῦ] ἐπ᾿ αὐτῆς δὲν εἶνε, ἀλλ᾿ ἀπ᾿ ὅπου ἡ κλάσις [τὸ κλάσμα τῆς τομῆς ἢ θραύσματα ὑγρῶν πρισμάτων] ἐποίησεν ἐντὸς τῆς ὄψεως τὴν ἐπαφήν [συνοχήν] αὐτῆς καὶ τὴν ἀνταύγειαν· ὥς που πάλιν ὁ Ἀ γ η σ ι ά ν α ξ ἔχει εἴπῃ ʺ ἀληθῶς ἡ καταντία [ἡ κάθετη ὕψωσις] τοῦ κυμαίνοντος πόντου τὸ μέγα κῦμα φαίνεται [ ὡς ἴνδαλμα ἡ κάθετη θέσις τινος ] πυριφλεγέθοντος κατόπτρου [ἐξαπαστράπτοντος διὰ τοῦ πυρὸς κατόπτρου]. ʺ }

  1. Ἡσθεὶς οὖν ὁ π ο λ λ ω ν ί η ς, ὡς ἴδιον, εἶπε· « Καὶ καινὸν ὅλως τὸ σκευώρημα τῆς δόξης, τόλμαν δέ τινα & Μοῦσαν ἔχοντος ἀνδρός· ἀλλὰ πῆ τὸν ἔλεγχον αὐτῷ προσῆγε; ʹ πρῶτον μέν εἶπον ʹ, ἦ μία φύσις τῆς ἔξω θαλάσσης ἐστί, σύρρουν καὶ συνεχές < κύκλῳ > πέλαγος, ἡ δ᾿ ἔμφασις οὐ μία τῶν ἐν τῇ Σελήνῃ μελασμάτων, ἀλλ᾿ οἷον ἰσθμοὺς ἔχουσα, τοῦ λαμπροῦ διαιροῦντος καὶ διορίζοντος τὸ σκιερόν· ὅθεν ἑκάστου τόπου χωρισθέντος & πέρας ἴδιον ἔχοντος αἱ τῶν φωτεινῶν ἐπιβολαὶ τοῖς σκοτεινοῖς ὕψους εἰκόνα καὶ βάθους λαμβάνουσαι τὰς περὶ τὰ ὄμματα καὶ τὰ χείλη φαινομένας εἰκόνας ὁμοιότατα διετύπωσαν· ὥστε πλείονας ἔξω θαλάσσας ὑποληπτέον ἰσθμοῖς τισι & ἠπείροις ἀπολαμβανομένας ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον καὶ ψεῦδος, μιᾶς οὔσης οὐ πιθανὸν εἰκόνα διεσπα-σμένην οὕτως ἐμφαίνεσθαι.  Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἐρωτῶν ἀσφαλέστερόν ἐστιν ἢ ἀποφαίνεσθαι σοῦ πα – ρόντος, εἰ τῆς οἰκουμένης εὖρος τοσαύτης & μῆκος ἐνδέχεται πᾶσιν ὡσ-αύτως ἀπὸ τῆς Σελήνης ὄψιν ἀνακλωμένην ἐπιθιγγάνειν τῆς θαλάσσης, καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ τῇ μεγάλῃ θαλάττῃ πλέουσι νὴ Δία καὶ οἰκοῦσιν,
    ὥσπερ Βρεττανοῖς, & ταῦτα μηδὲ τῆς Γῆς, ὥς φατε, πρὸς τὴν σφαῖραν τῆς Σελήνης κέντρου λόγον ἐπεχούσης. Τουτὶ μὲν οὖν ʹ ἔφην ʹ σὸν ἔρ -γον ἐπισκοπεῖν, τὴν δὲ πρὸς τὴν Σελήνην [ ] τῆς ὄψεως κλάσιν οὐκέ-τι σὸν οὐδ᾿ Ἱππάρχου· καίτοι γε φιλοπράγμ< ων ἀνήρ >· ἀλλὰ πολλοῖς οὐκ ἀρέσκει φυσιολογῶν περὶ τῆς ὄψεως.
    <Ὡς> αὐτὴν ὁμοπαθῆ κρᾶσιν ἴσχειν καὶ σύμπηξιν εἰκός ἐστι μᾶλλον ἢ πληγάς τινας καὶ ἀποπηδήσεις, οἵας ἔπλαττε τῶν ἀτόμων Ἐπίκουρος. Οὐκ ἐθελήσει δ᾿ οἶμαι τὴν Σελήνην ἐμβριθὲς ὑποθέσθαι σῶμα καὶ στε -ρεὸν ὑμῖν ὁ Κ λ έ α ρ χ ο ς, ἀλλ᾿ ἄστρον αἰθέριον καὶ φωσφόρον, ὥς φα -τε· τοιαύτῃ < δέ > τὴν ὄψιν ἢ θραύειν προσήκει ἢ ἀποστρέφειν ὥστ᾿ οἴ -χεσθαι τὴν ἀνάκλασιν.

* Ἀπολλωνίδης ἦτο φιλόσοφος, ἀστρονόμος, γεωμέτρης, ἔλαβε μέρος εἰς τὸ Συνέδριον τῶν Δελφῶν.

* Ἵππαρχος ὁ Νικαεὺς υἱὸς Διονυσίου διαλεκτικοῦ, μέγας ἀστρονόμος μαθηματικός (190 – 120 π.Χ.).

* Ἐπίκουρος Ἕλλην φιλόσοφος τῆς ἡδονιστικῆς πνευματικῆς Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν, (341 – 270 π.Χ.).

* Κλέαρχος ὁ Σολεύς, ἠθικολόγος – μαθητὴς Ἀριστοτέλους (ἀκμὴ 300 π.Χ.), ἔγραψεν ἔργα διάφορα.

[ 4 ] Καθησθεὶς λοιπὸν ὁ Ἀπολλωνίδης, καθώς [του εἶνε] χαρακτηριστικόν, εἶπε· { Καὶ γενικῶς καινόν (νέον εἶνε) τὸ τέχνασμα τῆς εἰκασίας, ἔχοντος τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν ὅποιαν τόλμην καὶ τὴν Μοῦσαν· ἀλλὰ πρὸς ποῖον [ σκοπόν ] ἐπρότασσε τὸν αὐτοέλεγχον; ʹ πρῶτον μάλιστα εἶπον ʹ, ἀληθῶς μία εἶνε ἡ φύσις [ἢ ὁ νόμος] τῆς ἔξω θαλάσσης [ τοῦ Ἀτλαντικοῦ Ὠκεανοῦ ], τὸ σύῤῥοον καὶ συνεχές [ ῥεῦμα]  < κυκλικῶς εὑρίσκεται εἰς > τὸ πέλαγος, ἡ δὲ ἔμφασις τῶν μελανωμάτων ἐπὶ τῆς Σελήνης δέν [εἶνε] μία, ἀλλ᾿ ἔχουσα μόνον ἰσθμούς (περάσματα), τοῦ λαμπροῦ διαιροῦντος καὶ διὰ τοῦ ὁρίζοντος τὸ σκιερόν [αὐτῆς μέρος]· ἀπ᾿ ὅπου δι᾿ ἑκάστου τόπου χωρισθέντος καὶ ἔχοντος τὸ ἰδιαίτερον πέρας [ἢ ὅριον] αἱ προσθήκαι τῶν φωτεινῶν [μερῶν] ἐπὶ τῶν σκοτεινῶν [ της μερῶν ] λαμβάνουσαι τὴν εἰκόνα τοῦ ὕψους καὶ τοῦ βάθους ἀπὸ τὰς φαινομένας εἰκόνας πέριξ ἀπὸ τὰ ὄμματα καὶ τὰ χείλη [τοῦ προσώπου] ὁμοιότατα τὰ διετύπωσαν [αἱ φωτοσκιάσεις]· ὥστε ἢ ἀπὸ τὰς ἔξω θαλάσσας ὑποληπτέον λαμβανομένας [τὰς μορφὰς εἶνε πιθανὸν νὰ τὰς ἔχῃ λάβῃ δι᾿ ἀνακλάσεως ] εἰς τοὺς περισσοτέρους αὐτὰς ἰσθμοὺς καὶ ἠπείρους, τὸ ὁποῖον ἀκριβῶς εἶνε ἄτοπον καὶ ψεῦδος, ἢ ἐκ μιᾶς ὑπαρχούσης [θέσεως] τὴν εἰκόνα δὲν εἶνε πιθανὸν τοιουτοτρόπως διεσπασμένην νὰ ἐμφαίνεται.

Ἐκεῖνο μάλιστα ἐρωτῶν εἶνε βεβαίως τὸ ἀσφαλέστερον ἢ γνωστοποιοῦμεν ἐσοῦ παρόντος, ἐὰν τὸ εὖρος τοσαύτης τῆς οἰκουμένης καὶ τὸ μῆκος ἐνδέχεται πᾶσαν τὴν ὄψιν τῆς Σελήνης νὰ ἐπικαλύπτῃ ὁμοίως ἀνακλωμένην ἀπὸ τῆς θαλάσσης, καὶ ἐντὸς αὐτῆς τῆς μεγάλης θαλάσσης εἰς αὐτοὺς πλέουν ναί [ μά ] τὸν Δία καὶ κατοικοῦν, ὅπως ἀκριβῶς εἰς τοὺς Βρεττανούς, καὶ ταῦτα [τὰ μέρη] μήτε τῆς Γῆς, ὅπως λέγετε, πρὸς τὴν σφαῖραν τῆς Σελήνης ἐπ᾿ [αὐτῶν] ἐχούσης τὸν λόγον τοῦ κέντρου [εἶνε δηλαδὴ ἔκκεντρα, πρὸς τὸν ἀρκτικὸν κύκλον]. Τοῦτον μὲν λοιπόν ʹ ἔλεγον ʹ νὰ παρατηρῶ τὸ ἐδικόν σου ἔργον, τὴν δὲ κλάσιν [ἢ γωνίαν] τῆς ὄψεως πρὸς τὴν Σελήνην ἢ οὐδόλως τὸ ἐδικόν σου οὔτε τοῦ Ἱππάρχου· καὶ ὄντως [ἦτο] φιλοπράγμων ἀνήρ· ἀλλ᾿ εἰς πολλοὺς δὲν ἀρέσει φυσιολογῶν περὶ τῆς ὄψεως.

<Οὕτως> αὐτὴν τὴν ὁμοιοπαθῆ κρᾶσιν [ἢ μῖξιν] κρατᾷ καὶ τὴν συναρμογὴν εἶνε μᾶλλον πιθανὸν ἢ ἀπό τινας πληγὰς καὶ τινάγματα, τὰς ὅποιας λογῆς ἔπλαττε [ἐπί] τῶν ἀτόμων ὁ Ἐπίκουρος. Εἰκάζω ὅμως δὲν θὰ θελήσει ὁ Κλέαρχος διὰ τὴν Σελήνην σοβαρῶς νὰ ὑποβάλῃ εἰς ἐσᾶς τὴν γνώμην [ὅτι εἶνε] καὶ στερεὸν σῶμα, ἀλλὰ αἰθέριον ἄστρον καὶ φωσφόρον, καθὼς λέγετε· μὲ τοιαύτην < ὅμως > τὴν ὄψιν ἁρμόζει ἢ νὰ θραύῃ [σπάῃ] ἢ ν᾿ ἀποστρέφῃ τὴν ἀνάκλασιν καθὼς πίπτει.

921 FΕἰ δὲ προσαμυνεῖταί τις ἡμᾶς, ἐρησόμεθα πῶς μόνον πρόσωπόν ἐστιν ἐν τῇ Σελήνῃ τὸ τῆς θαλάσσης ἔσοπτρον, ἄλλῳ δ᾿ οὐδενὶ τῶν τοσούτων ἀστέρων ἐνορᾶται· καίτοι τό γ᾿ εἰκὸς ἀπαιτεῖ πρὸς ἅπαντας πρὸς μη -θένα τοῦτο πάσχειν τὴν ὄψιν. Ἀλλ᾿ ……………………. πρὸς τὸν Λ ε ύ κ ι ο ν ἔφην ἀποβλέψας, ʹ ὃ πρῶτον ἐλέχθη τῶν ἡμετέρων ὑπόμνησον. ʹ »

Καὶ ὁ Λ ε ύ κ ι ο ς « Ἀλλὰ μὴ δόξωμεν ʹ ἔφη ʹ κομιδῇ προπηλακίζειν τὸν Φ α ρ ν ά κ η ν, οὕτω τὴν Στωϊκὴν δόξαν ἀπροσαύδητον ὑπερβαίνοντες, εἰπὲ δή τι πρὸς τὸν ἄνδρα, πα<γέ>ντος ἀέρος μῖγμα καὶ μαλακοῦ πυρὸς ὑποτιθέμενον τὴν Σελήνην, εἶθ᾿ οἷον ἐν γαλήνῃ φρίκης ὑποτρεχούσης φάσκοντα τοῦ ἀέρος διαμελαίνοντος ἔμφασιν γίνεσθαι μορφοειδῆ. »
« … Χρηστῶς γ᾿ ʹ εἶπον ʹ Λεύκιε, τὴν ἀτοπίαν εὐφήμοις περιαμπέχεις
ὀνόμασιν· οὐχ οὕτω δ᾿ ἑταῖρος ἡμῶν, ἀλλ᾿ ὅπερ ἀληθὲς ἦν, ἔλεγεν ὑπωπιάζειν αὐτοὺς τὴν Σελήνην σπίλων καὶ μελασμῶν ἀναπιμπλάντας, ὁμοῦ μὲν Ἄρτεμιν καὶ Ἀθηνᾶν ἀνακαλοῦντας ὁμοῦ δὲ σύμμιγμα καὶ φύ-ραμα ποιοῦντας ἀέρος ζοφεροῦ καὶ πυρὸς ἀνθρακώδους, οὐκ ἔχουσαν ἔξαψιν οὐδ᾿ αὐγὴν οἰκείαν, ἀλλὰ δυσκρινές τι σῶμα τυφόμενον ἀεὶ καὶ πυρίκαυστον, ὥσπερ τῶν κεραυνῶν τοὺς ἀλαμπεῖς καί  ʺ ψολόεντας ʺ ὑπὸ τῶν ποιητῶν προσαγορευομένους.

Ὅτι μέντοι πῦρ ἀνθρακῶδες, οἷον οὗτοι τὸ τῆς Σελήνης ποιοῦσιν, οὐκ ἔχει διαμονὴν οὐδὲ σύστασιν ὅλως, ἐὰν μὴ στερεᾶς ὕλης & στεγούσης ἅμα & τρεφούσης ἐπιλάβηται, βέλτιον οἶμαι συνορᾶν ἐνίων φιλοσόφων τοὺς ἐν παιδιᾷ λέγοντας τὸν Ἥφαιστον εἰρῆσθαι χωλόν, ὅτι τὸ πῦρ ξύ-λου χωρὶς ὥσπερ οἱ χωλοὶ βακτηρίας οὐ πρόεισιν.

* Λεύκιος Πυθαγόρειος φιλόσοφος ἐξ Ἐτρουρίας ἢ Τυῤῥηνίας, ὁ Πλούταρχος τὸν ἐγνώρισεν εἰς τὴν Roma ὅταν ὁ Σύλλας παρέθεσεν εἰς αὐτοὺς δεῖπνον τῷ 75 μ.Χ., [727 b] « Plut. quaestiones convivales ».

* Φαρνάκης φιλόσοφος Στωϊκός, ὅστις ἔλαβε μέρος εἰς τὸ Συνέδριον τῶν Δελφῶν τῷ 100 μ.Χ., ἴσως ἦτο ἀπόγονος τοῦ Φαρνάκη (132 – 63 π.Χ.), ὁ ὁποῖος ἦτο υἱὸς τοῦ βασιλέως τοῦ Πόντου Μιθριδάτου.

Ἐὰν ὅμως πρὸς ἡμᾶς κἄποιος θ᾿ ἀμύνεται, θὰ περιοριζόμεθα πῶς τὸ μόνον ἐπὶ τῆς Σελήνης πρόσωπον εἶνε τὸ κάτοπτρον τῆς θαλάσσης, οὐδενὸς ὅμως ἐκ τῶν τοσούτων ἀστέρων μ᾿ ἄλλο (κάτοπτρον) ἐντὸς φαίνεται· καὶ ὄντως αὐτὸ μάλιστα πιθανόν [ εἶναι καί ] ἀπαιτεῖ πρὸς ἅπαντας ἢ πρὸς οὐδένα τοῦτο [ τὸ πρόσωπον ] νὰ πάσχῃ εἰς τὴν ὄψιν. Ἀλλά [ κἄποτε ] ……………… πρὸς τὸν Λεύκιον ἔλεγον ἰδών [ ἐκεῖνον ], ʹ ἐνθυμήσου [ ἐκ τῶν θεωριῶν ] τῶν ἡμετέρων αὐτὸ πρῶτον ἐλέχθη. ʹ }

[ 5 ] Καὶ ὁ Λ ε ύ κ ι ο ς { Ἀλλὰ νὰ μὴ ἀποφασίωμεν  ʹ ἔλεγεν ʹ ἐπιμελῶς βεβαίως νὰ προσβάλλωμεν τὸν Φαρνάκην, ὑπερβαίνοντες οὕτως ἀχαιρέτιστον τὴν Στωϊκὴν δόξαν [στοχασμόν], εἰπὲ λοιπὸν κἄτι πρὸς τὸν ἄνδρα, καταψυχθέντος τοῦ ἀέρος [εἰς] τὴν Σελήνην καὶ τὸ ὑποτιθέμενον μῖγμα τοῦ μαλακοῦ [ἢ ἀσθενοῦς] πυρός, ἄμποτε λέγοντα ὅπως τῆς ὑποτρεχούσης φρίκης [ῥευματοκυμάνσεως] ἐντὸς τῆς γαλήνης διὰ τοῦ ἀέρος μαυρίζοντος νὰ γίγνηται [εἰς] μορφοειδῆ ἔμφασιν. }

{ Ὠφελίμως μάλιστα ʹ εἶπον ʹ ὦ Λ ε ύ κ ι ε, τὴν ἀτοπίαν [ἢ παραλογισμόν] ἐπὶ τῶν εὐφήμων ὀνομάτων περιβάλλεις· οὕτως ὅμως δέν [ ἦτο ] ὁ ἑταῖρος μου, ἀλλ᾿ ἦτο ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἀληθές, εἰς αὐτοὺς ἔλεγε τοὺς ἀναπληροῦντας διὰ τῶν σπίλων καὶ μελασμῶν ὅτι μαυρίζουν εἰς τὸ πρόσωπον τὴν Σελήνην, ὁμοῦ μέν [ μαζὶ μέ ] τὴν Ἄρτεμιν καὶ τὴν Ἀθηνᾶν ἐπικαλουμένους ὁμοῦ καὶ τὸ σύμμιγμα [ τὸ κρᾶμα τῶν ὑγρῶν ] καὶ τὸ φύραμα [ μῖγμα τῶν στερεῶν ] ποιοῦντας τοῦ ζοφεροῦ ἀέρος καὶ τοῦ ἀνθρακώδους πυρός, μὴ ἔχουσαν τὴν ἔξαψιν [ἄναμμα] οὔτε τὴν οἰκείαν αὐγήν [ τὸ χαρακτηριστικὸν ἀπαύγασμα ἐπὶ τοῦ προσώπου τῆς Σελήνης ], ἀλλὰ κἄποιο δυσκολοδιάκριτον σῶμα καπνιζόμενον αἰωνίως καὶ πυρίκαυστον, ὅπως ἀκριβῶς τῶν κεραυνῶν τοὺς ἀλαμπεῖς [ἀργῆτας – αἰθεροηλεκτροστατικούς] καὶ τούς ʺ ψολόεντας ʺ [ψυχρούς] ὑπὸ τῶν ποιητῶν ὀνομαζομένους. 

Ὅτι ἀληθῶς τὸ ἀνθρακῶδες πῦρ, οὗτοι τὸ κατασκευάζουν πόσο τὸ τῆς Σελήνης, [τὸ ὁποῖον] γενικῶς δὲν ἔχει διάρκειαν οὔτε σύστασιν [σύνθεσιν, συνένωσιν], ἂν ἴσως μὴ στερεᾶς ὕλης καὶ ἀδιαβρεχομένης συνάμα τροφοδοτουμένης ἐπιπίπτει, νομίζω καλλίτερον κατανοῶ τοὺς ἐντὸς ἀστειασμοῦ [εὑρισκομένους] μερικῶν ἐκ τῶν φιλοσόφων λέγοντας χωλὸν τὸν Ἥφαιστον νὰ ἔχῃ λεχθῇ, ὅτι τὸ πῦρ χωρίς [ τὴν ὕπαρξιν ] ξύλου ὡς ἀκριβῶς οἱ χωλοί [ χωρίς ] βακτηρίας δὲν προπορεύεται.

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΝ ΕYΡΕΤΗΡΙΟΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ

ἀγαθὸς                            307

ἀγὼν                                327

ἀὴρ                                   277

Ἀθῆναι                            327

Ἀθηναίη                         277

Ἀθήνη                             277

Ἀθόως                             315

Αἶα                                   303

Αἴγυπτος                        312

Ἀϊδωνεὺς                        320

Ἀΐδης                               320

Αἰθὴρ                              306

αἷμα                                 306

Ἀκερσοκόμης                347

ἀκτὶς                                275

ἃλς                                   321

ἀμβροσίη                        317

Ἀμερικὴ                          322

Ἄνδρος                            322

ἄνεμος                            307

ἀνὴρ                                275

ἄνθρωπος                      305

ἄντρον                            324

ἄξων                                296

Ἀπόλλων                        329

Ἀραβία                            317

Ἄρης                                263

ἀργὴς                              278

ἄργυρος                          314

ἀριθμὸς                           300

ἅρμα                                301

Ἁρμονίη                          304

Ἄρτεμις                           277

ἀστὴρ                              276

ἄστρα                              276

ἄστρον                            276

Ἄτλας                              297

Λαμπρίας                       264

Λεβάδεια                        328

Λευκὰς                           311

Λῆμνος                           315

Λιβύη                              318

Λόγος                              304

Λοῦξορ                           318

Λυκηγενὴς                     346

Μήνη                               308

Νεῖλος                            318

νεκρὸς                             327

νέκταρ                            317

νῆσος                              320

ξεῖνος – ξένος                324

ξύλον                              279

οἶκος                                324

οἶνος                                310

ὀκτὼ                                301

Ὄλυμπος                        307

Ὀρτυγίη                          352

Οὔλυμπος                      307

Οὐρανὸς                         296

οὐρανὸς                          296

ὀφθαλμὸς                       305

ὄψις                                  271

Παιήων                           342

πατὴρ                              304

πέλαγος                          275

Πελοπόννησος              312

πέντε                               313

Περσία                            318

Πηνελόπεια                   310

πόδες                               299

πόντος                            314

πορφύρεος                     314

ποὺς                                 299

Πυθαγόρας                    328

Πυθία                              316

Πυθὼν                             315

Ἀττικὴ                             327

αὐγὴ                                279

Ἀφήτωρ                          335

Ἀφροδίτη                        303

Ἀχιλλεὺς                        317

Βάνδαλοι                        295

βάρος                              297

Βοιωτία                           328

Βρεττανικὴ                    276

Γαῖα                                 276

γάλα                               315

Γίγαντες                         303

γλαυκὸς                         275

Γλαυκῶπις                     314

γλῶσσα                          324

γράμματα                      325

γυνὴ                                319

Δαίμονες                        324

δαῒς                                 308

δάος                                308

Δάφνη                            319

δέκα                                301

Δελφοὶ                            300

Δῆλος                              348

Δημήτηρ                        325

Δίας (Ζεύς)                    275

δίκτυον                           306

δύω (δύο)                        309

Ε Ι                                    259

Εἰλείθυια                       329

Ἕκατος                           344

ἐλαίη                               318

Ἑλλὰς                             294

ΕΛΛΑΣ                           294

Ἕλληνες                        294

ἓν                                     300

ἐννέα                              313

πῦρ                                  275

σέλας                              309

Σελήνη                           259

σημεῖον                          302

Σκότος                            308

Σμηνθεὺς                       336

Συρίη                               351

Σφαῖρος                          305

τέσσαρα                         302

τρία                                  297

Τυφωεὺς                        329

ὕδωρ                               299

ὕλη                                  278

῞Yπνος                            324

ὕπνος                              324

φάος                                281

φάρμακον                      298

φίλη                                310

φίλον                              315

φίλος                              300

φλὸξ                               313

Φοῖβος                            329

φῶς                                 283

Χαλκὶς                            319

χθὼν                               297

Χίος                                 305

Χρυσάωρ                        338

χρυσὸς                           314

ψολόεις                          278

ψυχὴ                               302

Ὠγυγίη                           320

America                          322

aurora                             281

Carthago                         325

Ceres                               326

Dakhla                            320

Diana                              277

Egypt                              312

Europe                            322

ἓξ                                301

ἔργον                          276

Ἔρεβος                       305

Ἑρμῆς                         327

Ἐτεωνὸς                    328

Εὔβοια                        319

Εὔριπος                      319

Εὐρώπη                     322

Ζεὺς                            302

Ἠέλιος                       274

Ἤϊος                           339

Ἥλιος                        274

Ἠλύσιον (πεδίον)    326

Ἡρακλέης                 323

Ἥρη                            316

Ἥφαιστος                 279

Θάνατος                    326

Θεὸς                           303

Θερμοπύλαι             299

Θῆβαι (Αἰγυπτίαι)   317

Θῆβαι (Βοιωτίας)     317

θυγάτηρ                    320

θυμὸς                         328

Ἰθάκη                         311

Ἰνδία                           318

Καρχηδὼν                 325

κεραυνὸς                   277

Κέρκυρα                    312

Κιμμέριοι                   326

Κόρη                           326

κόρη                           326

Κόσμος                      392

Κρήτη                         328

Κρόνος (Τιτήν)         321

Κρόνος (ἀστήρ)        321

κρύσταλλος              308

κυάνεος                     275

Giants                         303

Gibraltar                    328

Graeci                         294

Graecia                       294

Greece                        295

Greek                          295

Grieche                       294

Griechenland             295

Hellas                         294

Hellene                       294

Juno                            317

Jupiter                        302

lac                               315

Latona                        352

Laura                          319

Laurus                        319

Luna                           309

Luxor                          318

Mercurius                  327

Minerva                     277

Moon                          309

Olympus                    307

one                              300

Saturnus (ἀστήρ)      321

Venus                         303

vinum                         310

Vulcanus                    279

[923 Α ]                        296

[923 E ]                        298

Τὰ σχόλια περιέχουν 216 κώδικες ὀνομάτων, ἄνευ ἐτυμολογίας· περαιτέρω ἀνάλυσις ὅρα τὸ βιβλίον:

 

Ο ΕΝ ΤΗι ΛΕΞΕΙ ΛΑΝΘΑΝΩΝ ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

6980344838

ΕΡΜΗΝΕYΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΑΝΕY ΕΤYΜΟY ΟΝΟΜΑΤΩΝ

ΣΧΟΛΙΑ 1                                                                                Σελήνη – Ε Ι – Ἄρης – Λαμπρίας

Σελήνη. Ἡ Μήνη, ἕδρα τῶν θεῶν ὅπου ὁ μακρὸς Ὄλυμπος.

Σελήνη

 

Σελὶς Ὁμηρικοῦ Λεξικοῦ

Ἰωάννου Πανταζίδου

§
Σ       σφαῖρα

ε        ἐστραμμένη

λ       λικριφὶς

ή       Ἡελίῳ

ν       νότῳ

η       ἡμίσεϊ

606

598

394

282

449

287

 

Β1 – 2

 

 

2

 

Σφαῖρα (οὐρανοῦ) ἐστραμμένη πλαγίως τοῦ Ἡλίου μὲ τὴν ἡμίσειαν ἐπιφάνειαν.

Τὸ ὄνομα « Σελήνη » ὁπωσδήποτε ἔχῃ κωδικοποιηθῇ ἐκ τῶν Ὀλυμπίων θεῶν τότε ὅταν ἀφίχθησαν ἐλεύθεροι ἐκ τοῦ κατεστραμένου πλανήτου Ἄρεως, μετὰ τὰ γεγονότα τῆς Τιτανομαχίας, πρὶν ἀπὸ 36 – 65 ἑκατομυρίων ἐτῶν. Δηλαδὴ οἱ θεοὶ ἔφεραν αὐτὴν τὴν σφαῖραν – διαστημόπλοιον καὶ τὴν ἔθεσαν νὰ εἶνε πρὸς τὸν Ἥλιον πλαγίως ἐστραμμένη, ὡς δορυφόρον τῆς Γῆς τῆς ὁποίας μόνον τὸ ἓν ἡμισφαίριον εἶνε ἐστραμμένον πρὸς τὴν Γῆν, τὸ ἄλλο εἶνε αἰωνίως σκοτεινόν.

Ἄγνωστον παραμένει ἀκόμη καὶ σήμερα ἂν καὶ ἔφθασαν ἐκεῖ, ὅπως λέγουν, διάφοραι ἀποστολαὶ μὴ ἐπανδρωμένων σκαφῶν ἀπὸ τὴν Γαῖαν. Τίποτε ὅμως τὸ σημαντικὸν δὲν ἀνεκοίνωσαν καὶ μάλιστα εἶναι ὡσὰν νὰ ἔχουν κάμῃ μυστικὴν συμφωνίαν σιωπῆς. Γνωρίζω τὸν φόβον τους …….. μὴ καταπέσουν αἱ θρησκείαι καὶ ἐπέλθη παγκόσμιον θρησκευτικόν – πολιτιστικὸν καὶ κοινωνικὸν χάος, ἐὰν γνωστοποιηθῇ ὅτι ἐκεῖ κἄποτε ἦτο ὁ Ὄλυμπος, ἡ ἕδρα δηλαδή, τῶν Ὀλυμπίων Ἑλλήνων θεῶν· καὶ ἂν ἀκόμη ἐκεῖ τώρα δὲν εὑρίσκονται οἱ Ὀλύμπιοι θεοί, τότε εἶνε βέβαιον ὅτι ἐκ τῶν βαρβάρων θρησκευτῶν θὰ προέλθῃ μεγάλη « σφαγή ».

Εἰς τὸν ἐν Δελφοῖς ναὸν τοῦ θεοῦ Φοίβου Ἀπόλλωνος, ἐπὶ τοῦ ὑπερθύρου τῆς κυρίας εἰσόδου ὑπῆρχε τὸ ἀνάθημα « Ε Ι » ἐπιγραφὴ κωδικοποιημένη ἥτις μέχρι τώρα παρέμεινεν ἀνερμήνευτος. Ἡ ἐπιγραφὴ ἦτο ἀρχαιοτάτη, ἴσως νὰ ἐτέθη ὅταν ἱδρύθη ὁ ναὸς τοῦ Ἀπόλλωνος, ἀποτελεῖ καὶ εἶνε διαχρονικὴ ἀπόδειξις ὅτι οἱ φθόγγοι (χαρακτῆρες) εἶνε καθαρὰ Ὀλυμπιακή – ἑλληνικὴ ὑπόθεσις, δὲν εἶνε δάνεια ἐξ ἀγραμμάτων λαῶν· οὕτω λοιπὸν ἔχει ἡ περιβόητος κρυπτοεπιγραφή:

Ε. ΕΛΕYΘΕΡΟΙ Ι. ΙΕΜΕΝΟΙ Ἐλεύθεροι ὁρμώμενοι (ἐκ τοῦ Ἄρεως διὰ τῆς Σελήνης εἰς τὴν Γῆν).

Ὄψις. Ἡ ὄρασις, ἡ ἐνέργεια τοῦ βλέπειν.

ὄψις Σελὶς Ὁμηρικοῦ Λεξικοῦ

Ἰωάννου Πανταζίδου

§
       ὀφθαλμοῖν

ψ       ψυχὴ

ι        ἴδμεν – ἴδμεναι

ς        σέλας

492

698

184

582

1 – 2

1 – 2

ΙΙ 1

Διὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἡ ψυχὴ βλέπει (ἀντιλαμβάνεται) τὸ σέλας (τοῦ φωτός).

Τὸ Ὁμηρικὸν Λεξικὸν τοῦ Ἰωάννου Πανταζίδου ἀναφέρει, περὶ ὄψιος, τάδε:

« Ὄψις, ὄψιος, ἡ (ὀπ -, ὄψομαι), δοτικὴ ὄψει. 1) [ὄψις], ὅρασις, « ὄψει ἰδεῖν » διὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἰδεῖν ΙΛ. Y 205, ὀδ. ψ 94. 2) ʺ ὄψις ʺ τὸ ἐξωτερικόν, τὸ σχῆμα (ὅπως ἔλεγον οἱ ἀρχαῖοι), ΙΛ. Ζ 468, ΙΛ. Ω 632, ………………………………………………………………………….. »

Ἂν εὑρεθέντες εἰς τὸ ὕπαιθρον, ὡς λέγει ὁ Ὅμηρος « κατὰ σκοτομήνιον νύκτα» δηλαδὴ ἀσέληνον, σκοτεινήν, ἄνευ νεφελῶν, μακρὰν διαφόρων πηγῶν φωτός,παρατηρήσαντεςτὸνΟὐρανόν,ὀψόμεθα(θὰ ἀντικρύσομεν)τὰφωτεινὰ ἄστρα, τὰ μόνα φωτεινά, ἐν ᾧ ὁ περιβάλλων χῶρος τοῦ Σύμπαντος εἶνε σκοτεινός.

Εἰς τὸ Σύμπαν ἐμπεριέχονται δισεκατομμύρια γαλαξίες, ἄστρα καὶ ἥλιοι ὣς πηγαὶ φωτὸς πρέπει νά « φωτίζουν » τὸν οὐρανὸν διαμπερὲς ἐς ἀεὶ καὶ αὐτὸς νὰ φαίνεται πολὺ φωτεινὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμούς μας, κατ᾿ ἀσέληνον νύκτα.

Διατὶ ὅμως ὁ Οὐρανὸς εἶνε σκοτεινός; Οἱ ἐπιστήμονες λέγουν ὅτι τό « φῶς » ἐκ τῶν ἄστρων ἀκόμη δὲν ἔφθασεν εἰς τὴν Γαῖαν, ἀλλὰ ὅταν θὰ φθάσει, τότε ὁ Οὐρανὸς θὰ ἦνε φωτεινὸς ἐπειδὴ ὑπάρχουν « τηλοτάτω » οἱ Ἥλιοι, εἰς μεγίστην ἀπόστασιν, τὸ δὲ φάος (φῶς), καθ᾿ ὁδὸν ταχυκινούμενον, ἐξασθενεῖ πάρα πολὺ μὴ δυνάμενον νὰ φωτίσῃ πέριξ· τούτη ὅμως ἡ θεώρησις εἶνε λανθασμένη.

Τι νόημα ὑπάρχει νὰ εἶνε τὸ Σύμπαν φωτεινὸν ἐὰν δὲν ὑπάρχουν ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπων καὶ ἄλλων ὄντων ἵνα ἴδουν τὸ Σ.Ε.Λ.Α.Σ., τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ φάους;

Τὸ φάος (φῶς) εἶνε μόνον ἐ ν έ ρ γ ε ι α, ἄνευ ταχύτητος, ὄχι ὕλη, ὄχι φωτόνια, ὄχι σωματίδια· τὸ φάος ὣς ἐνέργεια οὐδόλως φαίνεται διὰ τῶν ὀφθαλμῶν ὅπως δὲν φαίνονται καὶ ἄλλαι ἐνέργειαι, π.χ. ἡ ἠλεκτρική (ἡ κίνησις ἠλεκτρονίων εἰς τινα ἀγωγόν), ἡ μαγνητική-ἠλεκτρομαγνητικὴ ἐνέργεια, ἡ πυρηνικὴ ἐνέργεια, τῆς βαρυτῆτος ἡ ἐνέργεια, ἡ θερμικὴ ἐνέργεια, ἡ ἀκουστική – ἠχητικὴ ἐνέργεια καὶ ἡ παρεξηγημένη πανδαμάτωρ « α ἰ θ ε ρ ι κ ή » ἐνέργεια τοῦ Σύμπαντος.

Ὅσον ὑπάρχουν Ἄστρα – Ἥλιοι συνεχῶς θὰ ὑπάρχει Αἰθήρ, κατὰ συνέπειαν τὸ δῖον αἰθερικὸν πεδίον κυριαρχεῖ ἐν τῷ Σύμπαντι· δηλαδὴ ἡ Αἰθὴρ εἶναι πνοὴ πυρός « πυρίπνους » ἥτις τὰ πάντα δαμάζει καὶ διαπείρει ἤτοι « πανδαμάτωρ ».

Α. ΑΠΕΡΡΩΓYΙΑ – ΑΠΟΡΡΩΞΙ. ΙΣΘ. ΘYΕΛΛΩΝ Η. ΗΕΛΙΟΙΟΡ. ΡΕΟYΣΑ

Ἡ ἀπεσπασμένη ῥέουσα ἰσχύς (ἡ ἐνέργεια ἐκ) τῶν θυελλῶν τοῦ Ἡλίου.

Α. ΑΣΤΡΩΝ – ΑΣΤΕΡΩΝΙ. ΙΣ Θ. ΘΝΗΣΚΟΝΤΩΝΗ. ΗΚΕΣΤΟΣΡ. ΡΟΟΣ

Ἐκ τῶν θνησκόντων Ἀστέρων (palsar) ἀδάμαστη ῥοή (ἀκτινοβολία σωματιδίων).

Δαμάζει δηλαδὴ τὸν ὑλικὸν καὶ ἄϋλον Κόσμον, τὸ ἠλεκτρομαγνητικὸν καὶ τὸ βαρυτηκὸν ἐνεργειακὸν πεδίον. Ἡ Αἰθὴρ ἐκ τῶν πρωτέρων ἐμπεριέχεται εἰς τὸ Σύμπαν ὣς ἐνέργεια, καθ᾿ ὅτι εἶνε ἴς ἀπεῤῥωγυῖα, ἤτοι ἀπεῤῥηγμένη ἰσχὺς ἢ ἀπεῤῥωγυῖα ἐνέργεια· μετοχὴ χρόνου β’ παρακειμένου ῥήματος ἀπορήγνυμι.

Α ἰ θ ὴ ρ εἶνε ἡ μεγίστη συμπαντικὴ ὑπερυψίσυχνος (S. R. F.) ἐκτεταμένη ἐνέργεια εἰς ἄπειρον χῶρον· τὸ μέσον διὰ τοῦ ὁποίου μεταδίδε­ται τὸ φάος, αἱ ὑψηλαὶ συχνότητες (R. F.), τὰ βαρυτηκὰ κύματα, ἡ θερμότης, ἡ σκέψις. Αἰὲν δι᾿ Αἰθέρος γίγνεται ἀμφίδρομος ἐπικοινωνία ψυχῶν τῶν ὄντων – ψυχῆς τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ψυχὴ τῶν ὄντων διὰ τῶν ὀφθαλμῶν εἶνε ἡ διαμορφώτρια – ἀποδιαμορφώτρια τῆς ὑπερυψισύχνου διὰ τῆς Αἰθέρος « ἀκτινοβολίας » τοῦ σέλαος, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει τὸ κατάλληλον ὄργανον μετρήσεως αἰθερικοῦ πεδίου, ἡ ἐπιστήμη ἁπλῶς ὑπνώει, κατείρξασα τὴν Αἰθέρα καὶ νομίζει ὅτι « βλέπει τὸ φάος ». ……..

Εἰς τὸ μέλλον, οἱ Ἀστροφυσικοί, ὅπως « βλέπουν » τὸ φῶς – φάος θὰ βλέπουν, καὶ τὴν πυρηνικήν, καὶ τὴν θερμικήν, καὶ τὴν μαγνητικὴν ἐνέργειαν, εἰς δὲ τὴν ἠλεκτρικὴν ἐνέργειαν θὰ βλέπουν καὶ θὰ μετροῦν πάντα τὰ ἠλεκτρόνια, ἐντὸς ἀγωγοῦ, κινούμενα ἢ συγκρουόμενα, ἐν ᾧ ἐμεῖς ἐσόμεθα « τυφλοί ».

Ἡ Αἰθὴρ ἐκ τῶν πρωτέρων ἐμπεριέχεται εἰς τὸ Σύμπαν ὣς ἐνέργεια καθ᾿ ὅτι εἶνε: ἀπεῤῥωγυῖα ἴς (ἀπεῤῥηγμένη ἰσχύς), ἤτοι: ἀπεσπασμένη ἐνέργεια χρόνου παρακειμένου· δηλαδὴ μετοχὴ β’ παρακειμένου, τῆς μέσης – παθητικῆς φωνῆς, τοῦ ῥήματος ἀπορήγνυμι, ὅπως προεῖπον. 

Ὀρφικὸς ὕμνος τῆς Αἰθέρος [ὑπ᾿ ἀριθμὸν 5]

« Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές, Ἄστρων Ἠελίου τε Σεληναίης τε μέρισμα, πανδαμάτωρ, πυρίπνους, πᾶσιν ζωοῖσιν ἔναυσμα, ὑψιφανὴς Αἰθήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον· ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές, κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι. ………………………………………………… »

[ Ὦ ἄφθαρτον αἰώνιον ὑψιμέλαθρον τοῦ Διός (Ὀλυμπιακὸν δῶμα τῆς Σελήνης) ἔχων κράτος (ἔχων ἐπ᾿ αὐτοῦ ὁ Ζεὺς ἐξουσίαν), ἐπὶ τῶν Ἄστρων καὶ τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς Σελήνης τὸ μέρισμα (ἀναλογοῦν τμῆμα), πανδαμάτωρ, κυματενεργές, πασῶν τῶν ζωῶν ἐρέθισμα, ὑψιφανής (ὑψιφαίνουσα) Αἰθήρ, κοσμοστοιχεῖον ἄριστον· ὦ λαμπρὸν βλάστημα, σελασφόρον (φέρον τὸ σέλας), ἀστροφεγγές, παρακαλῶν σε ἱκετεύω νὰ εἶσαι συγκερασμένον εὔδιον (εὔκρατον, γαλήνιον). ]

Τὸ φάος, κοινῶς φῶς, ὣς ἐνέργεια καθ᾿ ὅτι μεταδίδεται διὰ τῆς Αἰθέρος ἄνευ χρόνου, δὲν ἔχει ταχυτῆτα, δὲν κινεῖται, ἁπλῶς μόνον ὑπάρχει, φερόμενον διὰ τῆς Αἰθέρος πρὸς πάσας τὰς διευθύνσεις ἐξ οἱασδήποτε πηγῆς. Εἰς τὸν χῶρον τὸ φῶς μεταδιδόμενον δὲν εἶνε ὁρατόν, ἂν αὐτὸ τὸ φάος προσπέσῃ, πάντα διὰ τῆς Αἰθέρος, εἰς τινα ὕλην, ἀλλὰ καὶ πάλιν ἡ ὕλη « φωτισθεῖσα » ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γίγνεται ὁρατή. Δηλαδὴ ὁ ὀφθαλμὸς εἶνε πύλη εἰσόδου καὶ ἐξόδου φωτεινῆς ἐνεργείας καὶ ὀφθαλμικῆς ἐνεργείας. Ἂν αὐτὸ δὲν εἶνε ἐκ τῶν ἐπιστημόνων ἀκόμη παραδεκτόν, ἂς μᾶς ἑρμηνεύσουν τό « κακὸ μάτι » καὶ τὴν ἀρνητικὴν ἐνέργειαν ὡρισμένων ἀνθρώπων κατ᾿ ἄλλων ἀνθρώπων καὶ ζώων.

ἄνθρωπος διὰ τῶν ὀφθαλμῶν του ἐκπέμπει τινα ἐνέργειαν πρὸς τὴν ὕλην καὶ ἡ ὕλη ἀφ᾿ οὗ « φωτισθῇ » ἐπιστρέφει τὴν ὀφθαλμικὴν ἐνέργειαν, πάντα διὰ τῆς Αἰθέρος, ἀναγγέλλουσα διὰ τοῦ ὀφθαλμοῦ τό « Σ.Ε.Λ.Α.Σ. » ἤτοι τὴν ὄψιντὸ εἶδος εἰς τὸν ἐγκέφαλον, ἡ δὲ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ὁρᾷ μορφὴν καὶ ὄψιν. Ἐὰν ὅμως ἡ ὁρωμένη ὕλη εἶνε καὶ ἔμψυχος, δύναται νὰ προσβληθῇ ἡ ψυχή της ἀπὸ τὴν προσπίπτουσαν κακὴν ἐνέργειαν τοῦ ὁρῶντος κακοῦ ἀνθρώπου.

Νὰ λοιπὸν διατὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν βλέπει τὸν ἄϋλον Κόσμον, ὅσο καὶ ἂν αὐτὸς ὑπέρ « φωτίζεται » εἶναι ὅμως ἐνεργός, ὅπως τὸ Σύμπαν καὶ ἡ ψυχή, ἄνευ ὕλης. Ὁ δὲ ἀήρ, ἐν ᾧ διαθέτρι ὕλην, εἶνε δηλαδὴ ὑλικός, ὑπὸ καταλλήλους συνθήκας οὐδόλως φαίνεται· τοῦτο τὸ φαινόμενον δύναται εὐκόλως νὰ ἑρμηνευθῇ ἐπειδὴ ὁ ἀὴρ εἶνε ἀραιός. Ἂν ὁ παρατηρητὴς στρέψῃ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν ἀνέφελον καὶ ξηρὸν οὐρανὸν βλέπει τὸ γαλανὸν χρῶμα τῆς ἀτμοσφαίρας ἢ καὶ ἂν ἀπὸ τὸ διάστημα παρατηρήσῃ τὴν Γαῖαν, βλέπει αὐτὴν γλαυκήν (γαληνήν – γαλανήν).

Ὁ μὲν Ἄρης κἄποτε ὅταν εἶχεν ἀτμόσφαιραν φαίνετο γαλανὸς ἀπὸ τὴν Γῆν, ὄχι ἐρυθρός· ἡ δὲ Σελήνη ἡ ὁποία κἄποτε ἴσως μέχρι καὶ τὸ πρῶτον τέταρτον τοῦ Μεσαίωνος φαίνετο γαλανὴ διότι εἶχεν ἀτμόσφαιραν, ἀφ᾿ οὗ ἐπ᾿ αὐτῆς ὑπάρχει ὁ « μακρὸς Ὄλυμπος » ὁ δόμος τοῦ Διός. Τώρα ὅμως ὁ δόμος εἶνε σκωριασμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος, οἱ Ὀλύμπιοι θεοὶ ἠφανίσθησαν ὅταν ἀκόμη ὑπῆρχεν ἡ ἀτμόσφαιρα, οὐδεὶς γνωρίζει διὰ τοὺς θεούς, παρὰ μόνον ἡ Ν.Α.Σ.Α. ἥτις οὐδὲν φανερώνει· θεωρῶ ὅτι πολὺ συντόμως θὰ ἔχωμεν ἀποκαλύψεις.

Ἠέλιος. Ἀστὴρ τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος, ὁ Ἥλιος.

     ἠέριον                       282            1 – β

έ       ἔμπεδον                     208                Α

λ       λαμπρότατον           386

ι        ἱερὸν                          312                   1

ο       Οὐρανοῦ                  489

ς       σῶμα                        608

 

Ἠέλιος

 

Σελὶς Ὁμηρικοῦ Λεξικοῦ

Ἰωάννου Πανταζίδου

§

Ἀεριόμορφον – ἀέριον σταθερὸν λαμπρότατον ἐνεργὸν σῶμα τοῦ Οὐρανοῦ.

Ὁ Οὐρανὸς εἶναι σκοτεινός, πλὴν τῶν ἀστέρων, (πηγῶν φωτός). Τὸ Σύμπαν δηλαδὴ ἂν καὶ πλῆρες ἀπὸ μὴ ὁρατὰς ἐνεργείας, φέρει ὕλην μόλις κατὰ τὸ 15%

ὁ δέ « Ἠέλιος » εἶνε ἡ ὑλικὴ πηγὴ πολλαπλῶν ἐνεργειῶν: Αἰθέρος, θερμότητος, φωτός· οὐδεμία ὅμως ἐξ αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν εἶναι ὁρατή, οὔτε ἡ Αἰθήρ, οὔτε ἡ θερμότης, οὔτε τὸ φάος (φῶς).

Ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ ἀνθρώπου βλέπει μὲν φωτεινὸν τὸν Ἥλιον, διότι εἶναι ὕλη αὐτοφωτιζομένη, ἤτοι πηγὴ φωτός, βλέπει δὲ καὶ τὴν Σελήνην, διότι ὡς ὑλικὸν σῶμα, εὑρισκόμενον εἰς τὸ ἐνεργειακὸν πεδίον τοῦ Ἡλίου, φωτίζεται ἐξ αὐτοῦ. Ὅταν διὰ τῶν ὀφθαλμῶν παρατηρεῖται ἡ πηγὴ φωτὸς ἤ τινα φωτισθεῖσα ὕλη, τότε λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται τό « σέλας » ἢ τὸ διαμορφομένον φῶς ἐπὶ τῆς Αἰθέρος, ἡ δὲ ψυχὴ ὁρᾷ μορφὴν καὶ εἶδος (ὄψιν).

Η. ΗΕΡΙΟΝΛ. ΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟΝΙ. ΙΕΡΟΝΟ. ΟYΡΑΝΟYΣ. ΣΩΜΑ  

Ἀεριόμορφον – ἀέριον λαμπρότατον ἐνεργὸν σῶμα τοῦ Οὐρανοῦ.

Ὁ μὲν κῶδιξ « Ἠέλιος » ἀνάγεται εἰς τὴν παναρχαίαν μορφὴν τῆς ἑλληνικῆς Ὀλυμπιακῆς γλώσσης καταγραφεὶς τὸ πρῶτον εἰς τὰ ὁμηρικὰ ἔπεα Ἰλιάδος καὶ  Ὀδυσσείας· ὁ δὲ κῶδιξ « Ἥλιος » εἶνε μεταγενέστερος διαφοροποιούμενος ὅμως ὡς πρὸς τὸν χαρακτῆρα [ ε ], ἤτοι ἔμπεδον (σταθερόν) οὐράνιον σῶμα.

Οὗτος λοιπὸν ὁ δεύτερος κῶδιξ δὲν προῆλθεν ἐκ παραφθορᾶς τῆς γλώσσης ἢ ἐξ ἁπλοποιήσεως, ἀλλὰ εἶνε ὄψιμον ἔργον ἀνθρώπων, ἐντασσόμενον εἰς τὴν γεωκεντρικὴν θεωρίαν τοῦ πλανητικοῦ συστήματος τὸ ὁποῖον ἤθελε τὴν Γαῖαν νὰ εἶνε ἔμπεδον σταθερὸν σῶμα καὶ ὄχι τὸν Ἠέλιον· διὰ τοῦτο ἀπεβλήθη τό [ ε ].

Οἱ Ὀλύμπιοι θεοί, βεβαίως καὶ ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος τὰ ἐγνώριζον αὐτά.

ΣΧΟΛΙΑ 2                                                                                             πῦρ – γλαυκός – κυάνεος

Πῦρ. Ἡ πάμφλεκτος ἐνεργὸς ὕλη τῆς καύσεως.

Π. ΠΑΝΑΙΟΛΟΣ – ΠΑΝΑΙΘΟΣ Y. YΛΗΡ. ΡΕΟYΣΑ

Ἡ πάμφλεκτος ἐνεργομεταβλητὴ ὕλη.

Γλαυκός. Ὁ ἔχων γαλανόλευκον χρῶμα.

Γ. ΓΑΛΗΝΗΛ. ΛΕYΚΗΑ. ΑΜΦ᾿Y. YΓΡΗιΚ. ΚYΑΝΕΗΟ. ΟΙΑΣ. ΣΕΛΗΝΗι

Ὁλόγυρα ἡ λευκοκυανὴ γαλήνη τῆς (γαλανῆς) θαλάσσης ὅπως ἡ Σελήνη.

Κυάνεος. Ὁ ἔχων τὴν ὄψιν (χρῶμα) τοῦ χάλυβος.

Κ. ΚΡΑΤΟΣY. YΔΑΤΙΑ. ΑΝΘΡΑΚΙΗιΝ. ΝΗΗΣΕΝΕ. ΕΓΝΩΣΜΕΝΗΟ. ΟΨΙΣΣ. ΣΙΔΗΡΟY

Ἡ ἐγνωσμένη (κυανή) ὄψις τοῦ σιδήρου

ἐπεσώρευσε κράτος (σκληρότητα) δι᾿ ὕδατος καὶ ἄνθρακος.

ΣΧΟΛΙΑ 3                                                                                                                      ἀνήρ – ἀκτὶς

Ἀνήρ. Ὁ ἀρσενικὸς Ἄνθρωπος.

Α. ΑΝΘΡΩΠΟΣΝ. ΝΟΗΜΩΝΗ. ΗΔΕΡ. ΡΗΞΗΝΩΡ

Ἄνθρωπος νοήμων καὶ ῥηξήνωρ (γενναῖος – πολεμικός – δυνατός – ἰσχυρός).

Ἀκτίς. Ἡ ἀκτίς (ἀκτινοβολία) τοῦ ἡλιακοῦ φωτός.

Α. ΑΣΤΕΡΟΣΚ. ΚΗΛΕΟYΤ. ΤΗΛΕΙ. ΙΟΣΣ. ΣΕΛΑΟΣ

Τοῦ διαπύρου ἀστέρος (Ἡλίου) ὁ τηλεϊὸς τοῦ φωτός.

ΣΧΟΛΙΑ 4                    πέλαγος – Δίας – Βρεττανική – Γαῖα – ἔργον – ἄστρα – ἄστρον

Πέλαγος. Ἡ μεταξὺ τῶν νήσων θάλασσα.

Π. ΠΟΛΙΗ – ΠΟΡΦYΡΕΗΕ. ΕΞΕΤΙΛ. ΛΙΜΝΗΑ. ΑΛΟΣΓ. ΓΙΓΝΕΤΑΙΟ. ΟΤΕΣ. ΣΜΑΡΑΓΕΙ

Τεφροπορφυρὴ γίγνεται ἡ λεκάνη τῆς θαλάσσης (τὸ περικεκλεισμένον ἀπὸ νήσους ἀρχιπέλαγος) ἀφ᾿ ὅτου ἤδη παταγεῖ (ἀναταράσσεται – φουρτουνιάζει).

Δίας. Ὁ θεὸς Ζεύς, πατὴρ τῶν θεῶν καὶ ἀνθρώπων.

Δ. ΔΑΙΜΩΝ Ι. ΙΦΙΑ. ΑΝΑΣΣΕΙΣ. ΣYΜΠΑΝΤΙ – ΣΕΛΗΝΗι

Ὁ Δαίμων (θεὸς Ζεύς) κραταιὰ βασιλεύει εἰς τὸΣύμπαν (ἐξὈλύμπου) Σελήνης.

Βρεττανική. Ἡ Βρεττανία χώρη – νῆσος τῆς βορείου Εὐρώπης.

Β. ΒΟΡΕΗΡ. ΡΕΠΕΙΕ. ΕYΡΩΠΗΣΤ. ΤΕΛΣΟΝ – ΤΕΡΜΑ

Τ. ΤΑΝΑΟΣΑ. ΑΠΟΛΛΩΝΟΣΝ. ΝΗΣΟΣΙ. ΙΘΜΑΤΟΣ Κ. ΚΑΤΑΝΤΙΚΡYΗ. ΗΠΕΙΡΟΙΟ

Πρὸς Βοῤῥᾶν εἰς τὸ τέρμα (ὅριον) τῆς Εὐρώπης κλίνει ἡ ἐκτεταμένη νῆσος τοῦ Ἀπόλλωνος καταντικρὺ τοῦ πορθμοῦ τῆς ἠπείρου (πορθμοῦ τῆς Μάγχης).

Γαῖα. Ὁ πλανήτης Γῆ.

Γ. ΓΛΑYΚΟΙΑ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ Ι. ΙΧΘΗΣΑΝ – ΙΚΟΝΤΟΑ. ΑΡΕΪ – ΑΡΕΙ – ΑΡΗι

Οἱ λευκοὶ ἄνθρωποι ἀφίχθησαν (ἔφθασαν εἰς τὴν Γαῖαν) ἀπὸ τὸν Ἄρην.

Ἔργον. Τὸ διὰ τῆς ἐργασίας ἡ παραγωγὴ πλούτου.

Ε. ΕΟΡΓΟΤΙ – ΕΡΙΘῼΡ. ΡYΔΟΝ Γ. ΓΙΓΝΕΤΑΙ – ΓΕΝΝΑΤΑΙΟ. ΟΛΒΟΣ Ν. ΝΕΟΣ

Ἀπὸ τὸν ἐργάτην ἀφθόνως γενᾶται – παράγεται ὁ νέος πλοῦτος.

Οὐδόλως ἡ ἀνθρωπότης χρῄζει τῶν θεωριῶν εἰς -ισμός, ὅπως: καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, μαρξισμὸς περὶ τῆς πολιτικοκοινωνικοοικονομικῆς λεγομένης θεωρίας, διότι πᾶσα ἡ οἰκονομικὴ θεωρία ἐμπεριέχεται εἰς μίαν καὶ μόνην Ὀλυμπιακὴν θεϊκὴν λέξιν τῶν Ἑλλήνων: ἔργον.

Ἄστρα. Οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ.

Α. ΑΙΘΕΡΑΣ. ΣYΜΠΑΝΤΙ Τ. ΤΕΡΑΑΡ. ΡΙΠΤΟYΣΙΝ Α. ΑΕΙ

Εἰς τὸ Σύμπαν τὰ οὐράνια μετέωρα σημεῖα (Ἥλιοι) ῥίπτουν συνεχῶς Αἰθέρα.

Ἄστρον. Ὁ ἀστὴρ τοῦ οὐρανοῦ.

Α. ΑΙΘΕΡΑΣ. ΣYΜΠΑΝΤΙ Τ. ΤΕΡΑΣΡ. ΡΙΠΤΕΙ Ο. ΟΓΜῼΝ. ΝΕΝΕΜΗΜΕΝΟΝ

Τὸ οὐράνιον μετέωρον σημεῖον (ἢ Ἥλιος) εἰς τροχιὰν κατανεμημένον ῥίπτει Αἰθέρα εἰς τὸ Σύμπαν.

ΣΧΟΛΙΑ 5                                                                                                                      ἀστήρ – ἀήρ

 

Ἀστήρ. Ἄστρον, ὅπως ὁ Ἥλιος τοῦ πλανητικοῦ μας οὐρανίου συστήματος.

Α. ΑΙΘΕΡΑΣ. ΣYΜΠΑΝΤΙ Τ. ΤΕΡΑΣΗ. ΗΕΛΙΟΙΟ Ρ. ΡΙΠΤΕΙ

Εἰς τὸ Σύμπαν τὸ οὐράνιον σῆμα τοῦ Ἡλίου (κάθε ἀστὴρ Ἥλιος) ῥίπτει Αἰθέρα.

Ἐκδόσεις  ΗΡΟΔΟΤΟΣ – Μαντζάρου 9 Ἀθήναι, τηλέφωνα: 2103626348, 6976334493.

YΠΟ ΣYΝΕΧΗ ΕΚΔΟΣΙΝ

ΗΡΟΔΟΤΟY

18 ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ
ΓΕΝΙΚΟΝ ΤΙΤΛΟΝ

Χ. Α. Ο. Σ.

Χ. Α. Ο. Σ.

Ἀριστοτέλης Ἀ. Ντοβόρης
συγγραϕεὺς ὁμηριστής, μήστωρ ἐργοδηγὸς ἠλεκτρονικὸς μηχανώμενος.
[email protected] 2108020874, 6980344838.

 

                                                             Ἀριστοτέλης  Ἀπ.  Ντοβόρης.

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply

Discover more from Φιλονόη καὶ Φίλοι...

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading