Δὲν γίνεται νὰ διδάξουμε ἐὰν δὲν διδαχθοῦμε…

Πῶς μποροῦμε νά διδάξουμε κάτι ἐάν πρωτίστως δέν ἔχουμε σέ αὐτό μαθητεύση ἀφοσιωμένοι;
Πῶς μποροῦμε νά μεταδώσουμε μίαν πληροφορία ἐάν δέν τήν κατέχουμε;
Πῶς μποροῦμε τελικῶς νά ζητήσουμε ἀπό ἄλλους νά μᾶς ἀκούσουν ἐάν δέν ἔχουμε μάθη νά ἀκοῦμε;

Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ λοιπὸν πρέπει νὰ δοῦμε τὰ πάντα στὸν κόσμο μας.
Πῶς μποροῦμε νά πείσουμε τά παιδιά μας γιά νά κάνουν κάτι ἐάν ἐμεῖς πρῶτοι δέν τό ἔχουμε ἤδη πράξη;
Πῶς μποροῦμε νά ὑποδείξουμε στούς γύρω μας τό πῶς πρέπει νά ὑπερασπίζονται τά Ἱερά καί τά Ὅσια ἐάν ἐμεῖς πρῶτοι δέν τό τηροῦμε μέ σεβασμό;
Πῶς μποροῦμε νά ζητᾶμε ἀπό τούς γύρω μας νά γίνουν συνειδητοποιημένοι πολῖτες ἐάν ἐμεῖς πρῶτοι δέν εἴμαστε συνειδητοποιημένοι πολῖτες;

Ἀλλὰ αὐτὰ ἰσχύουν ἀπὸ τὴν μία πλευρά… Ἀπὸ τὴν ἄλλην, τὴν …παραπάνω, τί;
Ποιός εἶναι αὐτός πού θέλει νά μᾶς σώσῃ; Θέλει πράγματι; Προσποιεῖται; Καί πῶς θά τό ἀντιληφθοῦμε, γιά νά τόν ἀποφύγουμε; Ὑπάρχουν πράγματι «καθαροί» ἀνάμεσα στούς «φερέλπισες ἐθνοσωτῆρες»; Ἐάν ναί, τότε πῶς θά τούς διακρίνουμε;

Ἁπλᾶ ἐρωτήματα ποὺ ἔχουν ἁπλὲς ἀπαντήσεις…
Πῶς μποροῦν νά μᾶς ζητοῦν νά τούς ἀκολουθήσουμε ἐάν αὐτοί δέν ἔχουμε γίνη ἤδη αὐτό πού θά στέκη ἐμπρός στά μάτια μας ὡς πρότυπο πού θά σεβόμεθα;
Πῶς μποροῦν νά ζητήσουν τήν ψῆφο μας συμπατριωτῶν ἐάν αὐτοί δέν ἔχουμε μετουσιωθῆ σέ παραδείγματα πρός μίμησιν, ἔχοντας ἐγκαταλείψη ὁριστικῶς τά δῆθεν, τούς παπαγαλισμούς καί τίς κορῶνες;
Πῶς μποροῦν νά κατηγοροῦνε ἄλλους γιά τίς ἀπόψεις τους ἐάν αὐτοί δέν ἔχουμε καθάρη πλήρως τίς δικές τους;

Σήμερα λοιπόν, ποὺ ἔχουμε (καὶ πάλι) ἐκλογές, πρὶν νὰ λυπηθοῦμε ἢ νὰ χαροῦμε μὲ τὶς ἀπόψεις τῶν γύρω μας, μὲ τὴν προπαγάνδα ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἀποτελέσματα, ἂς σκεφθοῦμε. Θὰ μᾶς κάνη καλό. Τὸ τί κουβαλᾶ ὁ καθεὶς μέσα του εἶναι κάτι ποὺ ἀγνοοῦμε καὶ ποὺ ἴσως νὰ μὴν μάθουμε. Τὸ πῶς ὅμως θὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸν ἄνθρωπο δίπλα μας, ποὺ κι αὐτός, σὰν κι ἐμᾶς, κουβαλᾶ τὶς ἀνασφάλειές του, τὶς φοβίες του καὶ τὰ μυριάδες ἀναπάντητα ἐρωτήματά του, εἶναι ἀποκλειστικῶς δική μας ὑπόθεσις.

Ἐμεῖς καὶ μόνον ἐμεῖς θὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν θὰ τὸν δοῦμε ὡς συμπατριώτη ἢ ὡς ἀνταγωνιστὴ (ἢ ἀκόμη κι ἐχθρό!!!). Γιατί;
Μά, διότι ἐμεῖς θὰ τοῦ ἁπλώσουμε τὸ χέρι φιλικὰ στὰ δύσκολα κι ὄχι οἱ «ἐθνοσωτῆρες». Ἐμεῖς θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ διαβιοῦμε μαζύ του, στὶς ἴδιες γειτονιές, μὲ τὰ ἴδια προβλήματα καὶ ὄχι τὰ σαπροφυτικὰ τσιράκια τῶν τοκογλύφων. Ἐμεῖς θὰ τοῦ ποῦμε καλημέρα, ὅταν δὲν θὰ ἔχη νὰ ταΐσῃ τὰ παιδιά του καὶ θὰ προσφέρουμε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας ἐὰν ἀπαιτηθῆ, γιὰ νὰ τὸν στηρίξουμε. Ὄχι οἱ ξένοι, ὄχι οἱ «ἐθνοσωτῆρες» καὶ ὄχι οἱ προπαγανδιστές.

Ἂς τολμήσουμε λοιπόν, σήμερα, γιὰ πρώτη φορά, νὰ πράξουμε κάτι διαφορετικό.
Ἂς γίνουμε σήμερα, γιὰ πρώτη φορά, αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε νὰ εἶναι οἱ ἄλλοι. Ἂς ζήσουμε, γιὰ πρώτη φορά, μέσα μας, μίαν νέα πραγματικότητα ἑνὸς ἰδεατοῦ κόσμου, ὅπου ὅλοι νοιάζονται γιὰ ὅλους καὶ ὅπου ἡ ἀλήθεια βασιλεύει. Ἂς ἐπιχειρήσουμε νὰ …ὀνειροδομήσουμε σήμερα, γιὰ πρώτη φορά, ἔναν κόσμο ὅπως θὰ τὸν θέλαμε καὶ ὅπως θὰ μᾶς ἔπρεπε, ὅπου οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι ἄνθρωποι, οἱ κομματικὲς ταμπέλες θὰ ἔχουν καῆ καὶ ἡ ἀνάγκηὅλων μας, μὰ καὶ τὸ κοινὸ χρέος μας θὰ εἶναι /διιο γιὰ ὅλους: νὰ παραμένουμε Ἐλεύθεροι.

Δὲν εἶναι εὔκολα αὐτὰ ποὺ περιγράφω, ἀλλὰ εἶναι μία ἄλλη ὀπτικὴ ποὺ ὅλοι μας χρειαζόμεθα. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὀ καθεὶς ἐξ ἡμῶν πορεύεται στὴν ἀτομική του διαδρομή, μὲ τὸν δικό του χρόνο καὶ τὰ δικά του βαρίδια. Τὸ πότε καὶ τὸ ποιὸς θὰ ἐπιτύχη νὰ προχωρήση λίγο παρὰ πέρα εἶναι ἀτομικὴ ὑπόθεσις. Τὸ ἐὰν ὅμως ὅλοι μας θὰ παραμένουμε πρῶτα καὶ κύρια συν-ἄνθρωποι, εἶναι ὑπόθεσις ὅλων μας. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὲν δὲν χρειάζεται νὰ περιμένουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ γίνουν αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε, ἂς τολμήσουμε νὰ κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα.

Φιλονόη

εἰκόνα.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Δὲν γίνεται νὰ διδάξουμε ἐὰν δὲν διδαχθοῦμε…

  1. ΤΙ ΕΠΙΘΥΜΩ–ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ

    Με αφορμή
    το δυστύχημα των Τεμπών
    (Τρίτη 28.02.2023)

    Α. Δικαιοσύνη-Ισονομία.

    Τι επιθυμώ:
    – Συνταγματική κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

    Τι ισχύει:
    – Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του
    Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.

    Άρθρο: 90 Παράγραφος 5.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-92/
    – Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις,
    μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών.

    Άρθρο: 90 Παράγραφος 3.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-92/

    Τι επιθυμώ:
    – Οι βουλευτές, και τα μέλη της κυβέρνησης να έχουν ίδια μεταχείριση
    με τους πολίτες στην απονομή δικαιοσύνης.

    Τι ισχύει:
    – Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη των Βουλευτών.

    Άρθρο 61 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-63/
    Άρθρο 62 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-64/
    – Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών της κυβέρνησης ή όσων στο
    παρελθόν διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης.

    Άρθρο 86 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-88/
    – Μόνο η Βουλή αποφασίζει για το ύψος των αποδοχών των Βουλευτών.
    Άρθρο 63 Παράγραφοι 1,2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-65/

    Β. Δημοκρατία-Λαϊκή Κυριαρχία.

    Τι επιθυμώ:
    – Συνταγματική κατοχύρωση δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία πολιτών για
    ψήφιση νέων νόμων, τροποποίηση και ακύρωση υπαρχόντων, με βάση
    τις αρχές της Ισηγορίας, Ισονομίας, Ισοκρατίας.

    Τι ισχύει:
    – Δεν προβλέπονται προτάσεις νόμων από τους πολίτες που δεν είναι
    Βουλευτές ή μέλη της κυβέρνησης.

    Άρθρο: 73 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-75/
    – Δεν προβλέπονται δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών.
    Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-46/
    – Απαγορεύονται δημοψηφίσματα για νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί και
    αφορούν δημοσιονομικά θέματα.

    Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-46/

    Τι επιθυμώ:
    – Τη συνταγματική κατοχύρωση της αλλαγής του συντάγματος μόνο μέσω
    δημοψηφίσματος προερχόμενου από πρωτοβουλία πολιτών.

    Τι ισχύει:
    – Μόνο η Βουλή αναθεωρεί το Σύνταγμα.

    Άρθρο: 110 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-114/

    Γ. Εδαφική Ακεραιότητα-Εθνική Κυριαρχία.

    Τι επιθυμώ:
    – Την συνταγματική κατοχύρωση της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας
    της χώρας.

    Τι ισχύει:
    – Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.

    Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-27/
    – Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.
    Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-27/

    Τι επιθυμώ:
    – Την υπερίσχυση του Ελληνικού συντάγματος και του εθνικού δικαίου απέναντι
    στο διεθνές δίκαιο.

    Τι ισχύει:
    – Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες
    σε διεθνή όργανα.

    Άρθρο: 28 Παράγραφος 2.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/
    – Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.
    Άρθρο: 28 Παράγραφος 3.
    http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/

    • Καλημέρα. Ἂς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ βασικὰ καὶ μόνον. Ἰσονομία καὶ Δικαιοσύνη. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, ποὺ ἐμπεριέχουν ὁποιανδήποτε μορφὴ πολιτεύματος, δὲν πρέπει, γιὰ τὴν ὥρα, νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν. Ἐμέναν, γιὰ παράδειγμα, δὲν θὰ μὲ ἐνοχλοῦσε ἐὰν εἴχαμε βασιλεία, δικτατορία, δημοκρατία, μοναρχία ἢ ὅ,τι ἄλλο, ἐὰν ἡ ἰσονομία καὶ τὸ δίκαιον (ποὺ ἐκπηγάζει ἀπὸ τὴν ἰσονομία) ἐφηρμόζοντο. Δὲν θὰ μὲ ἐνοχλοῦσε, γιὰ παράδειγμα, ἐὰν εἴχαμε ἕναν Μ. Ἀλέξανδρο ὡς κεφαλὴ τῆς χώρας, ἢ ἕναν Καποδίστρια ἢ ἀκόμη κι ἕναν Καστριώτη, ἐφ΄ ὅσον βάσει τῶν ἀρχῶν τῆς ἰσονομίας δικαίως θὰ κατηνέμοντο καὶ οἱ ἀναλογοῦσες εὐθῦνες ἀλλὰ καὶ οἱ ἀναλογοῦσες ὑποχρεώσεις, δίχως ἀτιμωρησίες ἢ δίχως εἰδικὲς μεταχειρίσεις, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον πάντα θὰ ὑπερίσχυε τὸ κοινὸ καλό. Ποιός λαός δέν θά ἔβαζε «πλάτη» ἐάν ἤξερε πώς ὁ ἡγέτης του μεριμνοῦσε γιά τό καλό του;
      Τὰ λοιπὰ εἶναι ἀποτέλεσμα προπαγανδιστικῆς δηλητηριάσεως καὶ δὲν ἀσχολοῦμαι μαζύ των.
      Ὁπότε…
      Αὐτά.

Leave a Reply