Ἤ Ἰδιαιτερότητες ὡς …κατάρες;

Μία λεπτομέρεια ποὺ χάνουμε ὅλοι μας εἶναι στὸ πῶς θὰ ἐρμηνεύσουμε τὸν ῥόλο τῶν ἰδιαιτεροτήτων στὶς ζωές μας. Γιατὶ κι αὐτές, ὅπως καὶ τόσα ἀκόμη, εἶναι δῶρα κι ὄχι κατάρες.

Οἱ ἰδιαιτερότητές μας (κι ὄχι τῶν ἄλλων) εἶναι ἀφορμὲς γιὰ νὰ μᾶς «σκαλίσουμε», νὰ μᾶς «γκρεμίσουμε» καί, «πατώντας» ἐπάνω στὰ εὑρήματα, νὰ μᾶς ξανά-«κτίσουμε». Διαδρομὴ δυσκολη, ἀλλὰ ἀναγκαία. 

Οἱ ἰδιαιτερότητές μας εἶναι τὸ μέσον γιὰ νὰ μάθουμε, μέσῳ αὐτῶν, τὸν κόσμο μας καὶ τὸν ἑαυτόν μας, μά, κυρίως, τὸν δικό μας σκοπὸ μέσα σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο. Δὲν εἶναι γιὰ νὰ τὶς …καβαλοῦμε καὶ νὰ τυραννεύουμε ἐμᾶς καὶ τοὺς γύρω μας. Οὔτε γιὰ νὰ τὶς κάνουμε σημαία καὶ νὰ μετατρεπόμεθα σὲ θύμα τους. Εἶναι ὅμως ἡ τελεία ἀφορμὴ γιὰ νὰ γίνουμε ἐμεῖς περισσότερο ἀνθρώπινοι καὶ λιγότερο ἐγωϊστές. Διότι ὁ κόσμος μας, γιὰ νὰ γίνῃ ἀπὸ …ὅ,τι νὰ εἶναι κάτι ποὺ νὰ ὁμοιάζῃ σὲ κοινωνία, πρέπει νὰ ἐπαναδομηθῇ ἀπὸ τὰ κύτταρά του. Ἐάν ἐμεῖς, τὰ κύτταρά του, κυττᾶμε μόνον τήν βολή μας, τήν εὐαρέσκειά μας καί τίς ἀπολαύσεις μας, τότε ποιός ὁ λόγος νά λέμε μεγάλα λόγια; Τὰ λόγια ἔχουν ἀξία μόνον ὅταν οἱ πράξεις τὰ στηρίζουν.
Διαφορετικῶς εἶναι κι αὐτὰ σκουπίδια, ὅπως καὶ τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς καθημερινότητός μας.

Φιλονόη

εἰκόνα