Ὅπως ἠδη ἔχουμε δηλώσει, δημοσίως, ἡ σελὶς filonoi.gr «ἀδρανοποιεῖται» – σὲ γενικὲς γραμμὲς- δίχως ὅμως τελικῶς νὰ «κλείνῃ». Ἂν καὶ ἀρχικῶς, γιὰ καθαρὰ προσωπικοὺς λόγους, ἀπεφάσισα νὰ «κλειδώσῃ» ἐν τελῶς ἡ σελίς, ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι μοῦ ἐζητήθη πολλάκις, ἀπεφάσισα νὰ ἀφήσω τὰ κείμενα ἐλεύθερα ξανά. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν ἀλλάζει ἡ ἀρχική μου ἀπόφασις … Συνέχεια
Γιατί; Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους. Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω! Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα. Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:
Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! Τὸ βιβλιδάριον τοῦτον, μὲ τὸν …περίεργο τίτλο «ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ», ἀλλὰ καὶ μὲ «ἐπεξηγηματικὸ ὑπό-τίτλο»: Η ΕΠΙΤΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ», ἔφθασε προσφάτως στὰ χέρια μου καί, ὡς συνήθως, ἔσπευσα νὰ τὸ «ἐξερευνήσω», ὅσο … Συνέχεια
Καθημερινῶς, μὲ ὅ,τι κι ἐὰν καταπιανόμεθα, διαπιστώνουμε μικρὲς ἢ μεγάλες ἀλλαγές. Ἀλλαγὲς ποὺ μᾶς ξεβολεύουν καὶ μᾶς ὑποχρεώνουν, ἄλλοτε περισσότερο κι ἄλλοτε λιγότερο, νὰ προσαρμοζόμεθα σὲ νέα δεδομένα. Τελικῶς, γιὰ ἐμᾶς, κάθε φορὰ εἶναι τόσο δυσκολότερο, ὅσο περισσότερο ἀντιστεκόμεθα σὲ αὐτὴν τὴν ἀλλαγή.
Ὄχι φαντάζομαι. Καί πῶς νά τό κάνουμε; Ξυπνήσαμε, ντυθήκαμε βιαστικὰ καὶ ξεκινήσαμε τὸ ..τρέξιμο.
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ποὺ περισσότερες ὧρες ἀπολαμβάνουμε τὸ Φῶς τοῦ Ἡλίου, ἂς τοῦ δόσουμε λίγο περισσότερο χρόνο. Δὲν νυκτώνει τόσο νωρὶς πιά… Μποροῦμε λοιπὸν ἀν
Γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ὑπὸ συνθῆκες πιέσεως ἀκόμη καὶ ἡ ὅποια, μικρὴ σὲ διάρκεια, χαλάρωσις εἶναι τοὐλάχιστον δύσκολη, ἔως κι …ἀδύνατη. Διότι ἀκόμη κι ἐὰν τὸ σῶμα ξεκουρασθῇ, τὸ μυαλό, οἱ σκέψεις του, ταξειδεύουν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ …πουθενά! Κι ὅταν λέω πουθενά, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἐποχὲς ποὺ ζοῦμε, ἐννοῶ τὸ …πουθενά!!! Δῆλα δὴ τὸ … Συνέχεια
Ὅσο ἐμεῖς αἰσθανόμεθα (σκέτο) ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων, τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι νὰ γελοιοποιούμεθα. Διότι, ὡς γνωστόν, γιὰ νὰ μπορῇ ἕνας ὁποιοσδήποτε κληρονόμος νὰ ἀπολαμβάνῃ πλήρως τὰ δικαιώματα μίας κληρονομίας, ὀφείλει πρωτίστως νὰ εἶναι πανέτοιμος νὰ ἀναλάβῃ τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ αὐτὴ ἡ κληρονομία ἀπαιτεῖ. Ποῖες ὑποχρεώσεις ὅμως ἔχουμε λοιπόν ἀναλάβη … Συνέχεια
