
Ἰδιάζουσα ὑπερκατασκευή μέ νεοκλασσικά καί ἐκλεκτικιστικά στοιχεῖα
στό κονάκι τοῦ Χαμδῆ Μπέη στήν ὁδό 4ης Ὀκτωβρίου.
(Φωτογραφία τοῦ 2003)
Μέ τήν παγκόσμια ἐπέκταση τῶν εὐρωπαϊκῶν αὐτοκρατοριῶν ἐμφανίζεται ἀπό τά μέσα τοῦ 19ου αἰώνα στήν εὐρωπαϊκή ἀρχιτεκτονική ὁ ἐκλεκτικισμός. Μέ τόν ὅρο αὐτό χαρακτηρίζουμε τόν ρυθμό πού δανείζεται στοιχεῖα καί ὕφος ἀπό διάφορες ἱστορικές περιόδους καί ποικίλες τεχνοτροπίες γιά νά τά συνδυάσει αἰσθητικά στήν ἀρχιτεκτονική δημιουργία, ὥστε νά συνυπάρχουν μέ ἐπιτυχία σέ ἕνα κτίριο. Πρόκειται γιά αἰσθητική ἀντίληψη πού ἔχει διεθνιστικό χαρακτῆρα καί ἱστορικιστικές διαστάσεις, ἐνῶ ἱκανοποιεῖ τήν τάση τοῦ 19ου αἰώνα γιά τόν ἐξωτισμό. Ὁ νεοκλασσικισμός δέν εἶναι πλέον παρά ἕνα στοιχεῖο ἀπό αὐτά πού ἐπιστρατεύει ὁ ἐκλεκτικισμός. Ἡ χρήση ρυθμῶν καί στοιχείων ἀπό διάφορες ἐποχές καί τεχνοτροπίες εὔκολα μεταλλάσσεται σέ ὑπερβολές, ὅπου ἡ ἔλλειψη λιτότητας καί μέτρου ἀφαιρεῖ ἀπό τό τελικό ἀποτέλεσμα τήν ἐσωτερική ἁρμονία.