Ἀφορμὴ γιὰ τὴν παρούσα δημοσίευση στάθηκε τὸ ἄρθρον:
Μιγαδισμός. Μαῦρο καὶ ἄσπρο.
Σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τῆς παραγενεσίας, οἱ ἀπόγονοι διαφορετικῶν εἰδῶν εἶναι στεῖροι μεταξύ τους.
Καὶ ἐξηγῶ: Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Λίνδου Χρύσα
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (13ον)
ΜΑΘΗΜΑ 13ον
Σήμερα φίλοι μου ὁλοκληρώνουμε τὴν Γ΄ κλίσι τῶν ὀνομάτων μὲ μία συνοπτικὴ ἀναφορὰ στὴ ἡμιφωνόληκτα ὀνόματα, αὐτὰ δηλαδὴ τῶν ὁποίων ὁ χαρακτὴρ τοῦ θέματος εἶναι ἡμέφωνο σύμφωνο. («ν», «λ», «ρ» ἢ «σ»)
(χαρακτὴρ λέγεται τὸ τελευταῖο γράμμα τοῦ θέματος, τὸ ὁποῖο βρίσκουμε ἀπὸ τὴν γενικὴ ἑνικοῦ τῆς λέξεως, ἀφοῦ ἀφαιρέσουμε τὴν κατάληξι)
{Τὰ συμφωνόληκτα, ὃπως ἢδη εἲπαμε, χωρίζονται σὲ ἀφωνόληκτα (ὃσα δηλαδὴ ἒχουν ὡς χαρακτῆρα σύμφωνο οὐρανικὸ (κ,γ,χ) ἢ χειλικὸ (π,β,φ) ἢ ὀδοντικὸ (τ,δ,θ)) καὶ σὲ ἡμιφωνόληκτα (ὃσα ἒχουν ὡς χαρακτῆρα τὸ ἒνρινο «ν» ἢ ἓνα ἀπὸ τὰ ὑγρὰ «λ», «ρ» ἢ τὸ «σ»).} Συνέχεια
Ἡ γλῶσσα μας καὶ ἡ προφορά της.
Ἐμεῖς οἱ Ἓλληνες ἒχουμε τὴν καλὴ τύχη νὰ κατανοοῦμε εἰς βάθος τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἀφοῦ ἀπὸ νήπια μεγαλώνουμε στοὺς ἢχους καὶ τὴν μουσική της, προνόμιο ποὺ δὲν ἒχουν οἱ ξένοι, ὃσο καλὰ καὶ νὰ μάθουν νὰ τὴν ὁμιλοῦν.
Ἂς προφέρουμε τὴν λέξι «στήλη καὶ ἐν συνεχείᾳ τήν λέξι «κύβος»..
Τό «η» ἐκφέρεται κατὰ τὸν ἲδιον τρόπο ἠχητικά μέ τό «υ»;;;;; κι ἂς ὀξύνονται και οἱ δύο λέξεις στήν παραλήγουσα…;;
Ὂχι βέβαια!
Ἂς προφέρουμε τὴν λέξι «υἱός» καὶ μετὰ τὴν λέξι «ἰός».
Προφέρονται τό ἲδιο;
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (12ον)
ΜΑΘΗΜΑ 12ον
Συνεχίζουμε φίλοι μου τὴν μελέτη μας ἐπάνω στὰ τριτόκλιτα ὀνόματα.
Εἲδαμε στὰ προηγούμενα μαθήματα πῶς κλίνονται τὰ φωνηεντόληκτα, τὰ οὐσιαστικὰ δηλαδὴ ποὺ ἒχουν ὡς χαρακτῆρα φωνῆεν. (Χαρακτὴρ λέγεται τὸ τελευταῖο γράμμα τοῦ θέματος, τὸ ὁποῖο βρίσκουμε ἀπὸ τὴν γενικὴ ἑνικοῦ τῆς λέξεως, ἀφοῦ ἀφαιρέσουμε τὴν κατάληξι.) Συνέχεια
Παραστάσεις γιὰ …χέσιμο!!!
Θαυμᾶστε τὴν ἀφίσσα, μὲ τὴν ὁποίαν διαφημίζουν οἱ …«διανοούμενοι» «ἀριστέροί», μὲ τὶς …δεξιὲς τσέπες, τὴν παράστασιν…
Μὴ ξεχάσετε νὰ πᾶτε νὰ τοὺς δεῖτε νὰ ἀφοδεύουν!!! Συνέχεια
Ὁ …«ὅρκος τοῦ Ἀλεξάνδρου» καὶ ἄλλα παραμύθια.
Καλοί μου φίλοι…
Ἐπειδὴ συχνὰ πυκνὰ βλέπω νὰ κοινοποιοῦν φίλοι φίλων (κι ὄχι μόνον!!!) τὴν εἰκόνα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου μὲ τὸν ὑποτιθέμενο ὅρκο, ποὺ -καὶ καλά- ἔδωσε στὴν πόλι Ὤπη, ὅπου κάνει τὴν περίφημη δήλωσι: «γιὰ ἐμέναν δὲν ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ ξένοι, ἀλλὰ δίκαιοι καὶ ἄδικοι…» κλπ κλπ, δράττομαι τῆς εὐκαιρίας νὰ σᾶς ἀποκαλύψῳ τὴν πηγὴ αὐτοῦ τοῦ ἐπιπλάστου λόγου, ποὺ φυσικὰ ΔΕΝ εἶναι ἱστορική!!!
Ὅδοι ἀναπαράγουν τὸν χαλκευμένον αὐτὸν λόγο, καλὸ εἶναι νὰ μάθουν ὅτι ΟΥΔΕΠΟΤΕ εἶπε, ἀλλὰ καὶ ΠΟΤΕ ΔΕΝ θὰ ἔλεγε ὁ Μεγας Ἀλέξανδρος τέτοια λόγια, διότι ὡς μαθητὴς τοῦ Ἀριστοτέλους εἶχε πλήρη ἐπίγνωσι τῆς ἀνωτερότητος τῶν Ἑλλήνων καὶ τοῦ πολιτιμοῦ των.
Ὁ λόγος αὐτὸς ἐγράφη τὸ 1974 ἀπὸ τὸν λογοτέχνη Χρῆστο Ζαλόκωστα, ὁ ὁποῖος ἔγραψε μία ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ βιογραφία τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἔργο ποὺ βραβεύθηκε, μὲ τίτλο «Μέγα Ἀλέξανδρο, ὁ πρόδρομος τοῦ Ἰησοῦ».