Ὑπάρχει πάντα ὁ φόβος νὰ ἔχουμε χάση, πρὸ πολλοῦ, τὸ «παιχνίδι» τῆς (πραγματικῆς) ζωῆς. Λίγο ἡ ῥουτίνα… Λίγο ἡ κόπωσις… Λίγο τὸ ἀστικὸ περιβάλλον… …μᾶς μετατρέπει, εὔκολα, δίχως ἐμφανῆ σημάδια, σὲ κάτι ἢ κάποιους, ποὺ διαβιοῦν ἀπὸ κεκτημένη ταχύτητα κι ὄχι λόγῳ ἀνάγκης γιὰ δημιουργικότητα.
Δὲν εἶναι ποὺ φθάσαμε ἔως ἐδῶ σήμερα μὲ δόλο… Εἶναι ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα, μὲ τόσες ἀποδείξεις, ἀρνούμεθα νὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε.
Ἀκριβῶς διότι ἀπὸ τὴν πρώτη μας ἀνάσα μάθαμε νὰ ἀναμένουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ μᾶς κρατοῦν ἐν ζωῇ, διδαχθήκαμε, ἐσφαλμένως, νὰ κυττᾶμε μόνον ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς, πρὸ κειμένου νὰ πάρουμε χαρά, νὰ βιώσουμε ἱκανοποίησιν καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε ἀσφαλεῖς.
Ἔφθασε, ἐπισήμως, ὁ χειμών. Ἴσως ὁ τελευταῖος ἀπὸ μίαν σειρὰ ἄλλων, πολὺ σκληρῶν καὶ κρύων καὶ κλειστῶν χειμώνων, ποὺ ἦλθαν γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσουν καὶ νὰ μᾶς δόσουν εὐκαιρίες γιὰ ἐσωτερικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἐπανατοποθετήσεις. Διότι ὁ Δεκέμβριος πάντα ἦταν κλειστός, ἐσωτεριστικός, ἀναδιοργανωτικός… Κι ὅσες φορὲς δὲν τὸν ζήσαμε ἔτσι, χάσαμε κάτι ποὺ σήμερα χρειαζόμεθα ὅσο … Συνέχεια
Ἄφησέ τα πίσω σου. Ἀνακάλυψε τὰ λίγα, τὰ σημαντικά, τὰ σπουδαία… …τὰ χρήσιμα καὶ τὰ πραγματικὰ ἀναγκαία… …αὐτὰ ποὺ μόνον κάνουν τὴν ζωή μας ζωή, ἑστιάζοντας στὴν οὐσία καὶ ὄχι στὰ περιτυλίγματα…
Ἐκ πρώτης ὄψεως ἡ ἐπιλογὴ τῆς ὀπτικῆς φαντάζει σὰν …πανάκεια, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι. Ἐπεὶ δὴ εἴμαστε ἄνθρωποι κι ἐπεὶ δὴ διαρκῶς ἐξελισσόμεθα, σὲ κάθε τομέα τῆς ζωῆς μας παραμένουμε σὲ διαφορετικὸ στάδιο, διανύοντας διαφορετικὴ διαδρομή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαθέτουμε διαφορετικὸ βαθμὸ ὡριμότητος καὶ καταληκτικῶς ὀπτικῆς σὲ διαφορετικὰ στάδια, σχέσεις καὶ τομεῖς τῆς ζωῆς … Συνέχεια
