Ὅτανε ἤμανε μικρός, θυμᾶμαι ἐρώτηξα τὴν μάνναμ:
«Μάννα, αὐτοὶ ὄλοι ποὺ κάθουνται στὰ καφὲ (τότες) ἀφῆνεν τά ζωντανά πεινασμένα;;;»
Ἡ μάνναμ μὲ ἐκύτταξε στὰ μάτια. Ἐχαμογέλασε καὶ μὲ εἶπε:
«Αὐτόνων τὰ ζῷα δὲν ἔχουν ψυχή, δὲν πεινοῦν καὶ δὲν διψοῦν… Αὐτοὶ εἶναι πάντα μόνοι. Δὲν δίδουν νερό, δὲν παίρνουν νερό… Δὲν δίδουν τροφή, δὲν παίρνουν τροφή…»
Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἔξυπνοι ποὺ δὲν μαζεύουν!!!
Πρὸ μερικῶν ἐτῶν εἶχα διαβάσῃ σὲ κάποιο ἱστορικὸ βιβλίο γιὰ τὴν περίοδο στὸ Ναύπλιο, λίγο μετὰ τὴν ἐπανάστασι τοῦ 1821.
Τὰ μόνα χρήματα ποὺ ὐπῆρχαν στὰ ταμεῖα ἦταν τῶν δανείων, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἀγωνιστὲς λιμοκτονοῦσαν.
Παρὰ τὴν φτώχεια ὅμως καὶ τὴν πείνα, οὐδεὶς ἤθελε νὰ γίνῃ βαστάζος, ἀχθοφόρος. Κι ἔτσι τὴν δουλειὰ τὴν ἔκαναν οἱ Μαλτέζοι.
Τί σημαίνει αὐτό λοιπόν;
Πώς ἐμεῖς δέν θά δουλέψουμε γιά νά κερδίσουμε τό ψωμί μας; Ἤ μήπως κάτι ἄλλο;
Καλὸ εἶναι, τώρα ποὺ ξεκίνησε ἡ ἐπιστροφή μας στήν φύσι, νὰ ἀρχίσουμε σιγὰ σιγὰ νὰ μαθαίνουμε.
Πρῶτο καὶ σημαντικότερον ὁ καλὸς σπόρος. Αὐτὸς δῆλα δὴ ποὺ θὰ μᾶς ξανὰ δώσῃ καὶ θὰ μᾶς ξανὰ δώσῃ καὶ θὰ μᾶς ξανὰ δώσῃ τὸν καρπό του.
Ὅμως δὲν ἀρκεῖ.
Συνέχεια
Μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἰδέα, γιὰ τὸ πῶς μποροῦμε νὰ διατηροῦμε σὲ χαμηλὲς θερμοκρασίες, τρόφιμα, δίχως τὴν ὕπαρξι ἠλεκτρικοῦ ῥεύματος.
Ἐὰν μάλιστα κρίνουμε ἀπὸ τὶς εἰκόνες, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἀκόμη καὶ σὲ ὑψηλότατες θερμοκρασίες, μποροῦμε νὰ κρατήσουμε τὰ τρόφιμά μας σὲ ἀρίστη κατάστασι.
Εἶναι σημαντικότατον νὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε αὐτάρκεια, ἰδίως μέσα στὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ διαβιοῦμε.
Ὅμως δὲν εἶναι μόνον ἡ αὐτάρκεια. Εἶναι καὶ ἡ καθαροτέρα μορφὴ τῶν προϊόντων ποὺ χρησιμοποιοῦμε. Εἶναι παράλογον νὰ μᾶς ἀῤῥωσταίνῃ ἕνα σαπούνι ἤ ἡ τροφή μας ἤ τὸ νερό μας. Κι ὅμως συμβαίνει.
Γιὰ νὰ τὸ ἀποφύγουμε ὀφείλουμε νὰ καταφύγουμε στὴν παρασκευὴ ἤ τὸν καθαρισμὸ ἤ τὴν καλλιέργεια.
Δύσκολες ἡμέρες μᾶς ξημέρωσαν…
Συνέχεια
Κάποτε – όχι πολύ πίσω στο χρόνο, μόλις 20 χρόνια περίπου – Έλληνες έκαναν τις αγροτικές εργασίες.
Το μεροκάματο καλό.
5, 10, 20 ακόμη και 30 χιλιάρικα (δραχμούλες γαρ) τη μέρα μπορούσε να καθαρίσει κάποιος στα χωράφια. Ανάλογα πόσο έμπειρος και γρήγορος ήταν.
Αξιοπρεπή μεροκάματα.
