Ὅσο ἐμεῖς κυττᾶμε νὰ διορθώσουμε τὰ λάθη τοῦ κόσμου μας, ἐνᾦ ἀδυνατοῦμε νὰ ἐξέλθουμε τῆς καθημερινότητός μας γιὰ νὰ παρατηρήσουμε ἐξ ἀποστάσεως καὶ δίχως συναισθηματικὲς ἐξαρτήσεις, αὐτὸν τὸν κόσμο, δυστυχῶς μας, ἐπαναλαμβάνουμε διαρκῶς τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια λάθη. Κι αὐτὸ διότι εἴμαστε κύτταρα αὐτοῦ τοῦ λάθος κόσμου καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐμποτισμένοι μὲ τὶς λάθος ἀντιλήψεις, μὲ τὶς λάθος ὀπτικὲς καί, φυσικά, μὲ τὶς λάθος ἐκτιμήσεις. Θέλουμε δὲν θέλουμε εἴμαστε μέρος τοῦ λάθους. Συνέχεια →

Ὅλοι μας καθημερινῶς στριφογυρίζουμε γύρω ἀπὸ τὶς φοβίες μας, τὰ λάθη μας καὶ τὶς ἐνοχές μας. Ἀνασφάλειες κατακλύζουν τὶς σκέψεις μας καὶ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ ἰσχυροποιήσουμε καὶ νὰ στηρίξουμε τοὺς ἑαυτούς μας τόσο, ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε νὰ ὑλοποιήσουμε μὲ ἀποφασιστικότητα εἰλημμένες ἀπὸ καιρὸ ἀποφάσεις μας. Καὶ ὑπάρχουν τόσα πολλὰ πράγματα ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε, μὰ ὅταν αὐτό-ἐγκλωβιζόμεθα σὲ φαύλους κύκλους τέτοιου εἴδους, ἡ ἀναβολὴ καὶ ὁ ὀλιγωρία μᾶς βαλτώνουν. Στὴν πραγματικότητα σέρνουμε ὅλο μας τὸ παρελθόν, κάθε στιγμή, σὲ κάθε μας συμπεριφορά, μὲ ὅλους τοὺς πιθανοὺς καὶ ἀπιθάνους τρόπους, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ ἀναβάλουμε τὸ αὐτονόητο χρέος ἀναλήψεως τῆς εὐθύνης μας γιὰ τὴν ἰδίαν τὴν ζωή μας. Συνέχεια →

Ἡ «ἀρχὴ ἄνδραν δείκνυσιν» ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν.
Ἡ ἐν λόγῳ Ἀρχὴ ὅμως πρέπει νὰ πατᾷ καὶ νὰ στηρίζεται μόνον ἀπὸ τὴν ἀγελαία συμπεριφορὰ τῶν εἰδῶν, ποὺ ἔως σήμερα ἐπεβίωσαν, μέσα σὲ συνθῆκες ἀκράτου βίας. Συνθῆκες ποὺ οἱ κανόνες τῆς ζωῆς τοῦ πλανήτου μας ἐπιβάλλουν. Συνέχεια →