Τὸ παρακάτω κείμενον προέκυψε ἀπὸ μίαν συζήτησιν ποὺ εἶχα μὲ τὴν Σεμέλη πρὸ ἡμερῶν.
Θυμᾶστε τό Κολοσσαῖον;
Θυμᾶστε πῶς ἀκριβῶς συμπεριφέρονταν οἱ θεατές στούς νικημένους μονομάχους;
Ἔ λοιπὸν κι ἐμεῖς σήμερα ἔχουμε καταντήσει σὰν κι αὐτὰ τὰ κτήνη, ποὺ τότε οὔρλιαζαν «ΘΑΝΑΤΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ»!!!!
Διότι ὅσο περισσότερον θάνατον, ὅσο περισσότερο αἷμα, ὅσο περισσοτέρα βία δοῦμε, τόσο περισσότερο θὰ χορτάσουμε!
Συνέχεια
Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς ἀντιλαμβανόμαστε τὴν βίαν σὰν κάτι ἒντονον καὶ ξαφνικόν. Σὰν κάτι ποὺ μᾶς βγάζει ἀπό μίαν κατάστασιν ἡρεμίας καὶ συχνά ἀνατρέπει τὴν καθημερινότητάν μας.
Ὃμως, παρατηρῶντας προσεκτικά τὰ ὃσα συμβαίνουν εἰς τὸν πλανήτην γενικότερα καὶ εἰδικότερα εἰς τὴν χώραν μας, διαπιστώνουμε πώς μὲ κάποιον τρόπον, ἀρκετές φορές δὲν ἒχουμε τὴν δυνατότηταν νὰ τὴν ἀναγνωρίσουμε, ὃταν μᾶς ἀσκεῖται.
Θεωρῶντας πώς βία εἶναι κάθε τι (τοὐλάχιστον) ποὺ δὲν συνάδει μὲ τούς φυσικούς νόμους, λαμβάνοντας ἐπίσης ὑπ’ ὂψιν μας τὴν πραγματικήν ἒννοιαν τοῦ ὃρου κι ὂχι αὐτὸ ποὺ ἲσως νὰ ἒχει ἐπικρατήσει στὴν ἀντίληψιΝ μας, διαπιστώνουμε συχνά ἒκπληκτοι, πώς ἒχουμε πέσει θύματα βίας καὶ βιασμοῦ σὲ πολύ περισσότερες περιπτώσεις ἀπό αὐτές ποὺ με τὴν κοινή μας λογική ἀναγνωρίσαμε. [Βία= …………., χρήσις δυνάμεως πρὸς καταναγκασμόν, σπουδή, βιά ……. (Λεξικόν Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάνη, σελ. 304, Ἀθῆναι 1970) ] Συνέχεια
Ἀλλὰ δὲν τοῦ προέκυψε!!!
Ἡ βία ἔχει ἀλλάξει ῥοῦχα, ἔκφρασιν, ἐμφάνισιν.
Ἔχει φορέσει περούκα, ἔχει βαφτεῖ ὥς πόρνη κι ἔχει ἀλλάξει μέσα ἐπιβολῆς!
Μπαίνει στὶς καρδιές μας καὶ στὰ μυαλά μας μέσα ἀπὸ τὶς ὀθόνες μας, ἀπὸ τοὺς λογαριασμούς μας, ἀπὸ τὶς συναναστροφές μας, ἀπὸ τὰ σχολεῖα μας, ἀπὸ τὰ βιβλία μας, ἀπὸ τὶς πάσῃς λογῆς εἰκόνες μας.
Ναί, ἀντιδροῦμε, ἀλλὰ ἀντιδροῦμε τόσο ὅσο ἀντέχουμε, ὄχι περισσότερο.
Ἢ, ἀκόμη χειρότερα, ἀντιδροῦμε ὅσο ἀντιλαμβανόμεθα! Συνέχεια
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἀπεφάσισα νὰ ξαναπιάσω τὸν «Προμηθέα Δεσμώτη» τοῦ Αἰσχύλου καὶ νὰ τὸν «ξεφυλλίσω».
Ἀπὸ τὶς πρῶτες σελίδες τοῦ βιβλίου ἐδιάβασα, μίαν ἀκόμη φορὰ, γιὰ τὰ φοβερὰ δεσμὰ τοῦ Προμηθέως.
Στὴν πρώτη σκηνὴ τοῦ ἔργου μαθαίνουμε γιὰ τὸν ἀδίστακτον Κράτο ποὺ μὲ περίσσιο θρᾶσος ὠθεῖ-πιέζει τὸν Ἥφαιστον νὰ σφίξῃ καλλίτερα τὰ δεσμά, ἔτσι ὣς τέ νὰ μὴ μπορῇ ὁ Προμηθεὺς νὰ κουνηθῇ διόλου.
Ὁ Ἥφαιστος πονᾶ-συμπονᾶ γιὰ τὴν φυλάκισιν τοῦ Προμηθέως, λέγοντας καὶ ξαναλέγοντας πὼς δὲν βαστᾶ ἡ καρδιά του νὰ συμπράττῃ αὐτός, θεὸς γὰρ, στὴν φυλάκισιν ἄλλου θεοῦ. Καὶ μάλιστα ἑνὸς καλοῦ θεοῦ, ποὺ κακὸ δὲν ἔχει κάνει!!!!
Ἀντιθέτως, ὁ Κράτος εἶναι ἀνάλγητος. Χαίρεται μὲ τὰ πάθη τοῦ Προμηθέως καὶ σὲ ἕναν βαθμὸ θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε πὼς τὸ ἀπολαμβάνει.
Τελικῶς, ὣς γνωστόν, ὀ Προμηθεὺς ἁλυσοδένεται στὸν Καύκασο καὶ παραμένει ἐκεῖ γιὰ 10.000 χρόνια, κατὰ τὸν Αἰσχύλον πάντα, περιμένοντας τὸν Ἡρακλῆ νὰ τὸν λύσῃ.
Συνέχεια
Δύο πράγματα οὐδέποτε ἀντέχω κι ἀνέχομαι.
Τὸν βασανισμό παιδιῶν καὶ τὸν βασανισμό γερόντων. Ἐχθὲς εἴχαμε κι ἀπό τὰ δύο.
Ἡ φωτογραφία καὶ τὸ σχόλιον ποὺ ἀκολουθεῖ, ἀπό τὸ ἱστολόγιον Σίβυλλα:
Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι, για χάρη του γέροντα Κρητικού που ποδοπατάτε…
…σας αξίζει να σας χώσουμε βαθιά στους υπονόμους του φασισμού!
Αληταράδες, σας αξίζει πολύ, άγριο βρωμόξυλο! Συνέχεια
