Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἀπεφάσισα νὰ ξαναπιάσω τὸν «Προμηθέα Δεσμώτη» τοῦ Αἰσχύλου καὶ νὰ τὸν «ξεφυλλίσω».
Ἀπὸ τὶς πρῶτες σελίδες τοῦ βιβλίου ἐδιάβασα, μίαν ἀκόμη φορὰ, γιὰ τὰ φοβερὰ δεσμὰ τοῦ Προμηθέως.

Στὴν πρώτη σκηνὴ τοῦ ἔργου μαθαίνουμε γιὰ τὸν ἀδίστακτον Κράτο ποὺ μὲ περίσσιο θρᾶσος ὠθεῖ-πιέζει τὸν Ἥφαιστον νὰ σφίξῃ καλλίτερα τὰ δεσμά, ἔτσι ὣς τέ νὰ μὴ μπορῇ ὁ Προμηθεὺς νὰ κουνηθῇ διόλου.
Ὁ Ἥφαιστος πονᾶ-συμπονᾶ γιὰ τὴν φυλάκισιν τοῦ Προμηθέως, λέγοντας καὶ ξαναλέγοντας πὼς δὲν βαστᾶ ἡ καρδιά του νὰ συμπράττῃ αὐτός, θεὸς γὰρ, στὴν φυλάκισιν ἄλλου θεοῦ. Καὶ μάλιστα ἑνὸς καλοῦ θεοῦ, ποὺ κακὸ δὲν ἔχει κάνει!!!!
Ἀντιθέτως, ὁ Κράτος εἶναι ἀνάλγητος. Χαίρεται μὲ τὰ πάθη τοῦ Προμηθέως καὶ σὲ ἕναν βαθμὸ θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυριστοῦμε πὼς τὸ ἀπολαμβάνει.
Τελικῶς, ὣς γνωστόν, ὀ Προμηθεὺς ἁλυσοδένεται στὸν Καύκασο καὶ παραμένει ἐκεῖ γιὰ 10.000 χρόνια, κατὰ τὸν Αἰσχύλον πάντα, περιμένοντας τὸν Ἡρακλῆ νὰ τὸν λύσῃ.

Διαβάζοντας γιὰ τὸν Κράτο ὅμως καὶ τὶς συμπεριφορές του, μοῦ ἐγεννήθησαν κάποιοι «περίεργοι» συνειρμοί.
Συνειδητοποίησα πὼς δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε παρὰ μόνον μὲ τὸν κάθε ἀνάλογον θρασὺ ὐπηρέτη τοῦ κάθε «θεοῦ», ποὺ ἄνευ γνώσεως, ἀντιλήψεως καὶ συνειδήσεως, συμπεριφέρεται ἐκδικητικῶς ἀπέναντι σὲ κάποιο πρὸσωπο ποὺ ὄφειλε νὰ σέβεται. Καὶ τελικῶς ποδοπατᾶ δικαιώματα καὶ δίκαιον, μὲ μεγάλην χαρά, στὰ ὄρια τῆς ἀπολαύσεως μάλιστα, διότι ἀσκεῖ ἐξουσίες εἰς βάρος προσώπων, ποὺ ἐμπρός τους παραμένει τιποτένιος κι ἀνύπαρκτος!
Ὁ Ἥφαιστὸς γιὰ παράδειγμα, ἔχει ἐπίγνωσιν γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ Προμηθεύς καὶ ἀντιμετωπίζει μὲ μεγάλο πόνο καὶ σεβασμὸ τὰ πάθη του.
Ὁ πανηλίθιος Κράτος ἀντιθέτως τὸ ἀπολαμβάνει!
Σὰν νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ κριτής, ὁ δικαστής, ὁ πάσχων ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τοῦ Προμηθέως καὶ τελικῶς ὁ «θεὸς» ποὺ δικαιωματικῶς τιμωρεῖ!!!

Μήπως διακρίνῃ κάποιος μερικές ὁμοιότητες μέ τήν δική μας πραγματικότητα;
Μήπως γενικότερα ὁ κάθε Κράτος ἐδῶ καί ἀρκετούς αἰῶνες συμπεριφέρεται μέ πανομοιότυπον τρόπον;
Μήπως ἁπλῶς ὁ κάθε Κράτος ἀναπαράγει ἐκείνη τήν πρώτη, ἀνόητο καί ἄσκεπτον συμπεριφορά τοῦ ἀρχικοῦ Κράτους;

Προσωπικῶς πιστεύω πὼς ναί. Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν διακρίνονται οἱ ὁμοιότητες ἢ ὄχι ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐγὼ ἀντιλαμβάνομαι πὼς ἐκεῖ ἀκριβῶς εἶναι ἕνα σημεῖον-κλειδὶ γιὰ τὴν ἀθλιότητα ἐντὸς τῆς ὁποίας ἔχουμε περιέλθει σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον, ὅλοι οἱ πληθυσμοὶ τοῦ πλανήτου.
Ὄχι, δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ κρατικοὶ ὑπάλληλοι ἐπὶ τοῦ πλανήτου διαβάσει Αἰσχύλο. Πῶς θά μποροῦσε νά συμβαίνῃ κάτι τέτοιο;

Σαφῶς καὶ δὲν ἔχουν λάβει ἐκ τοῦ Κράτους (προσωπικῶς) ἄμεσον ἐκπαίδευσιν πρὸ κειμένου νὰ συμπεριφέρονται μὲ τόσην θρασύτητα ἔναντι τῶν πολιτῶν καὶ τοῦ δικαίου.
Ἀλλὰ ἡ συμπεριφορὰ εἶναι πανομοιότυπος!
Ὁ ἀνάξιος, ἀνίκανος, ἄσκεπτος Κράτος, ὄργανον καὶ τσιράκι τοῦ κάθε θεοῦ-ἀρχηγοῦ, ἀγνοεῖ βασικὲς ἀρχὲς καὶ καταπατᾶ ἀκόμη καὶ βασικὰ δικαιώματα.

Ὁ Κράτος δὲν μπορεῖ, ἀλλὰ καὶ δὲν θέλει νὰ ἀντιταχθῇ στὶς βουλὲς τοῦ θεοῦ-ἀρχηγοῦ του. Αὐτὸ καὶ μόνον ὥς στάσις καταδεικνύει τὸ μέγεθος τῆς θρασύτητος.
Ὄχι, ὁ Προμηθεὺς δὲν ἔχει κάνει κάτι τόσο φρικτόν, γιὰ τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ τιμωρηθῇ, καὶ μάλιστα ἀπὸ ἰσότιμό του ὄν.
Ἁπλῶς ἀγαποῦσε τοὺς ἀνθρώπους διότι τοὺς ἐδημιούργησε.
Κι ὁ δημιουργὸς ἀγαπᾶ καὶ θαυμάζει πάντα τὸ δημιούργημά του, δὲν ἀποφασίζει νὰ τὸ καταστρέψῃ ἔτσι, γιὰ ἕνα καπρίτσιο.
Αὐτὸ ἦταν καὶ τὸ μεγάλο του ἔγκλημα! Ἡ προσπάθειά του νὰ προστατέυσῃ τὸ δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου στὴν διαβίωσιν.
Ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸ φυλακίζεται μὲ τὰ σκληρότερα δεσμά! Ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸ πληρώνει. Ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸ πασκίζει ὁ «θεός»-ἀρχηγός, ἀκόμη καὶ σήμερα νὰ τὸν κρατᾶ περιορισμένον κι ἀδύναμον, ὣς τέ νὰ μὴν ἐπηρεάζῃ ἄλλους μὲ τὰ καμώματά του.

Δὲν ξέρω ἀγαπητοὶ φίλοι.
Πέραν τῶν συμβολισμῶν, ποὺ ἴσως κάποιοι ἀντιλαμβάνονται, ὑπάρχει καὶ ἡ ξεκάθαρος ἀντιστοιχία-ἀναλογία γεγονότων καὶ συμπεριφορῶν.
Ὁ Προμηθεύς-φύλαξ τοῦ Ἀνθρώπου διώκεται καὶ φυλακίζεται ἐν ᾦ τὸ ἄδικον κυριαρχεῖ.
Οἱ συγγενεῖς τοῦ Προμηθέως-θεοί, (Ἥφαιστος ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου) συμ-πονοῦν γιὰ τὸ ἄδικον, ἀλλὰ ἐμπρὸς στὴν ἐξουσία τοῦ θεοῦ-ἀρχηγοῦ συναινοῦν, ἂν καὶ μὲ πόνο μεγάλο.
Οἱ πραιτωριανοί-Κράτος ὅμως γλεντοῦν! Ἀπολαμβάνουν! Χαίρονται!

Κάπου ἐδῶ ὅμως πρέπει νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸ ὑπόλοιπον ἱστόρημα τοῦ μύθου.
Ὁ Ἡρακλῆς λύει τὸν Προμηθέα καὶ ἔτσι ὁ Προμηθεὺς ἐπιστρέφει στὰ ἔργα του.
Ἐν ὁλίγοις, πέραν τῶν δικῶν μου (ἴσως καὶ παρατραβηγμένων συσχετισμῶν) ἡ λήξις τῆς ἐξουσίας τοῦ Κράτους καὶ τῆς Βίας πλησιάζουν στὸ τέλος τους.
Ὄχι διότι ἐνεφανίσθη ὁ Ἡρακλῆς. Ὄχι ἀκόμη.
Ἀλλὰ διότι πλέον, σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἐξουσίες τείνουν νὰ ἀπαξιωθοῦν ἐν τελῶς καὶ νὰ ἀγνοηθοῦν. Καὶ ἡ ἀπαξίωσις ὁδηγεῖ στὴν …ἀποκαθήλωσιν!
Δῆλα δή, ὁ Κράτος καὶ ἡ Βία ἔχουν φθάσει πλέον στὴν ἐντονοτέρα ἔκφρασιν τῶν ποταπῶν τους ἐνστίκτων. Στὴν ὑπέρμετρον Ὕβριν!
Ἡ ἄσκησις τῆς ἐξουσίας τους ἔχει πλέον ξεφύγει ἀπὸ τὰ ὅρια καὶ φυσικὰ καθημερινῶς χάνει ἔδαφος στὴν ἀναγνώρισιν. Καταῤῥίπτεται! Πίπτει… Τελειώνει!
Οἱ Ἄνθρωποι ἀρχίζουν κι ἀντιλαμβάνονται πὼς αὐτὸ πλέον σταματᾶ μόνον μὲ τὴν δική τους συνειδητὴν ἀντίδρασιν κι ὄχι μὲ τὴν σιωπηλὴ ἀνοχὴ καὶ τὴν περιθωριοποίησιν.

Κυττῶ καὶ βλέπω γύρω μου ὅλο καὶ σημαντικότερες φωνές, σκέψεις, μυαλὰ ποὺ σηκώνονται ὀρθὰ καὶ πασκίζουν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν ἀσυδοσία, τὴν ἀθλιότητα καὶ τὴν ἀδικία.
Οἱ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζονται εἶναι συνήθως ἰδιαιτέρως βίαιοι, ἀλλὰ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ βία λειτουργεῖ πλέον ὥς μοχλὸς ἀνακινήσεως κι ἀφυπνίσεως κι ἄλλων, ἀκόμη περισσοτέρων καὶ σημαντικοτέρων.
Μία ἀνθρώπινος ἁλυσίδα συνειδητοποιμένων ἀνθρώπων, ποὺ ὅσο κι ἐὰν διώκονται, στέκονται ὀρθοὶ καὶ πανέτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουν κάθε μορφῆς ἀδικία.
Καὶ τὸ κάνουν! Ἄλλοτε μὲ κι ἄλλοτε ἄνευ ἐπιτυχίας. Ἀλλὰ τὸ κάνουν!

Ἡ μεγάλη Μάχη πλησιάζει! Ἡ Μάχη τῶν Μαχῶν, αὐτὴ ποὺ θὰ καταῤῥίψῃ διὰ παντὸς τὶς ἐξουσίες τόσων καὶ τόσων ἀσυνειδήτων καταπατητῶν, φθάνει! Πλησιάζουμε στὴν χρονικὴν στιγμὴ ἐκείνην ταχύτατα καὶ ἑτοιμαζόμαστε γιὰ νὰ συμπράξουμε!
Ὁ Κράτος καὶ ἡ Βία ἀστόχησαν! Ἔπαιξαν κι ἔχασαν!
Ἀρχῆς γενομένου τοῦ κακοῦ ἀπὸ τὸν παπποῦ Προμηθέα, ἀπέκτησαν τόσην ἐξουσία ποὺ κατήντησε μεγίστη Ὕβρις, ἀκόμη καὶ ἡ Ὕπαρξίς τους!
Φθάνουμε στὴν λύσιν τῶν δεσμῶν. Φθάνουμε στὸ Τέλος. Κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ Ἀρχὴ τοῦ ἄλλου, τοῦ ἀναγκαίου, τοῦ Ἀνθρωπίνου.!
Φθάνουμε ἐπὶ τέλους στὴν μεγάλη στιγμὴ τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ Ἀνθρώπου-Προμηθέως ἀπὸ τὰ δεσμά του.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ὁ Προμηθεὺς εἶναι, κατ’ ἐμὲ πάντα, ὁ Ἄνθρωπος. Ὁ Ἡρακλῆς ἐπίσης. Ὅταν συναντηθοῦν οἱ Ἄνθρωποι, τότε εἶναι δεδομένον πὼς ἡ δύναμίς τους εἶναι ἀνίκητος!
φωτογραφία