Διότι ὁ ῥαγιαδισμὸς εἶναι πάθησις… Καὶ ὅταν ὑπάρχουν παθήσεις ἢ ὁ ὀργανισμὸς ὁδηγεῖται στὸν θάνατο ἢ ἀποφασίζει νὰ ἀντιδράσῃ, μὲ ὄλες του τὶς δυνάμεις καὶ μὲ ὅσα μέσα διαθέτει, γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ.
Κι ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς παρά-ὑποταχθήκαμε, ἤ θὰ τελειώσουμε ἢ θὰ πολεμήσουμε.
Μὰ ἤδη ξεκινήσαμε νὰ πολεμοῦμε…

φωτογραφία ληφθείσα ἀπὸ τὸν Ἰωσὴφ Παπαδόπουλο, στὸ συλλαλητήριον τῆς 20ης Ἰανουαρίου 2019

 Κι ἂς μὴν τὸ καταλάβαμε… Μᾶς συμβαίνει ἤδη…
Αὐτὸ ξεκίνησε… Συνεπῶς κι ὁ ῥαγιαδισμὸς τελειώνει… Συνέχεια →

Τήν Ἐλευθερία τοῦ νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε ἤ τήν Ἐλευθερία τού νά κάνουμε ὅ,τι μᾶς χρειάζεται;
Καί τί εἶναι αὐτό πού μᾶς χρειάζεται; Τό νά ἀπολαμβάνουμε τά πάντα δίχως ὅριον ἤ τό νά ἀπολαμβάνουμε ἔως κάποιου ὁρίου; Καί ποιός θά θέτη αὐτό τό ὅριον; Ἐμεῖς ἤ ἄλλοι;

Συνθίζουμε, ὡς ἀνθρωπότης, νὰ καταπατοῦμε μόνοι μας, μὲ κάθε εὐκαιρία, πρῶτα καὶ κύρια τὰ ὅρια ποὺ ἐμεῖς θέτουμε στοὺς ἑαυτούς μς. Πότε διδαχθήκαμε ὅμως νά τά σεβόμεθα; Καί γιατί πρέπει ὁ φόβος νά δρᾷ ἐπάνω μας πρό κειμένου ἐξ ἀνάγκηςνά τά περιφρουροῦμε; Μήπως κάτι κάνουμε τελικῶς λάθος; Συνέχεια →