Ὅσο πιὸ συγκεντρωτικοὶ εἴμαστε, τόσο μεγαλύτερες ἀγωνίες ἔχουμε γιὰ τὸ πῶς θὰ διατηρήσουμε καὶ θὰ προστατεύσουμε αὐτὰ ποὺ συγκεντρώσαμε.
Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται λίγα, ἁπλᾶ καὶ πολὺ ἀναγκαῖα γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν του μὰ κυρίως γιὰ τὴν καλή του ζωή. Τόσο λίγα, ποὺ ἐὰν κυττάξουμε πίσω μας, μέσα μας καὶ γύρω μας θὰ αἰσθανθοῦμε …ἀποθῆκες. Συνέχεια →

Μᾶς χρειάζονται… Ὄχι πολλές.
Ἴσα νὰ κλεισθοῦμε σὲ χώρους ποὺ ἀγαπᾶμε, μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶμε, γιὰ νὰ ἀφήσουμε τὶς σκέψεις μας νὰ ταξειδεύσουν καὶ νὰ …παίξουν μὲ τὸν χρόνο. Συνέχεια →

Οἱ πλάνες μας, ποὺ στοιχειοθετοῦν τὸν πεποιθησιακό μας κόσμο, εἶναι ἀτελείωτες καὶ περίπλοκες. Κάποιες ὅμως ἐξ αὐτῶν, σὲ κάποιες καμπὲς τῆς ζωῆς μας, καταῤῥίπτονται, συνήθως θορυβωδῶς καὶ βιαίως, γιὰ νὰ μᾶς σημαδεύσουν. Ἐκεῖνες τὶς στιγμές, ποὺ ὁ κόσμος μας γκρεμίζεται, ναί, μποροῦμε πράγματι νὰ διακρίνουμε ἀρκετὲς ἀλήθειες καὶ νὰ τὶς υἱοθετήσουμε, μειώνοντας, σὲ μεγάλον βαθμό, τὶς πλάνες μας ἐνᾦ διδασκόμεθα ἀπὸ τὸν πόνο ποὺ προεκάλεσαν οἱ λάθος ἐπιλογές μας. Συνέχεια →

Ὑπάρχει στὸν κόσμο μας μία βαθειὰ ῥιζωμένη συνήθεια συμβιβασμῶν, ἀπὸ ὅλους μας, ποὺ φθάνει στὰ ὅρια τῆς συνειδητῆς μας ὑποταγῆς στὰ θέλω τῶν πολλῶν. Αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μας προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀνάγκη μας γιὰ ἀσφάλεια, ἐφ΄ ὅσον, τελικῶς, οὐδέποτε ξεφύγαμε ἀπὸ τὴν ἀγελαία μας συμπεριφορά. Συνέχεια →

Ποὺ μᾶς κάνουν νὰ παραλύουμε ἀπὸ τρόμο καὶ νὰ μουδιάζουμε ἀπὸ μοναξιά.
Ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ χαλαρώσουμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε αὐτὰ ποὺ ἤδη ἔχουμε, μικρὰ ἢ μεγάλα.
Ποὺ μᾶς δηλητηριάζουν τὴν σκέψιν καὶ θολώνουν τὴν κρίσιν… Συνέχεια →