Ἀφιερωμένο στήν σημερινή ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940! Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μεταξᾶς Ἰωάννης
Ἕλληνες, μή χαμηλώνετε τά φτερά
Ἡμέρα λαμπρή ξημέρωσε σἠμερα. Ἡ ἐθνική μας ἑορτή γιά τήν 28η Ὀκτωβρίου 1940.
Γιορτάζουμε τό ΟΧΙ τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ. Γιορτάζουμε, γενικῶς, τήν καθολική ἀντίστασι τῶν Ἑλλήνων στούς ἐπίδοξους ξένους εἰσβολεῖς. Γιορτάζουμε τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων στό ὕψιστο ἀγαθό, τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ἀφιερώνω τό παρακάτω Συνέχεια
Ἐπετειολόγιον.
Ἀπὸ Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Στρατοῦ!
28/10/1940: “Στις 03.00 επιδίδεται, από τον πρέσβυ της Ιταλίας στην Αθήνα Γκράτσι στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, τελεσίγραφο, με το οποίο η ιταλική κυβέρνηση ζητεί “”το δικαίωμα να καταλάβη δια των Ενόπλων αυτής Δυνάμεων, κατά την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους””. Απέναντι σε αυτή την ιταλική φασιστική απαίτηση, που ουσιαστικά θα σήμαινε την υποταγή της χώρας στην Ιταλία, η Ελλάδα, δια του πρωθυπουργού της, απαντά το ιστορικό “”ΟΧΙ””. Στις 04.00 ο Διοικητής της VIII Συνέχεια
Τό πρῶτο αἷμα τοῦ πολέμου
Μεθαύριο εἶναι ἡ ἐπέτειος πού ὁ Μεταξᾶς εἶπε τό ΟΧΙ στόν Γκράτσι. Ἔχουμε ἐθνική ἑορτή. Ἑορτάζουμε ἄλλη μία λαμπρή σελίδα τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Τό ἔπος τοῦ 40. Οἱ Ἕλληνες ἐδιωξαν τούς Ἰταλούς καί ἐγραψαν σελίδες ἀπαράμιλλου ἡρωϊσμοῦ στήν Πίνδο καί στά βουνά τῆς Ἀλβανίας. Ἐκεί στήν γραμμή τῶν συνόρων μας μέ τήν Ἀλβανία ἔπεφτε νεκρός ὁ πρῶτος ἥρωας τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου. Ὁ Συνέχεια
Τὸ «Ὄχι» τοῦ Μεταξᾶ.
Μέσα στὶς ἐπόμενες ἡμέρες θὰ ἀκούσουμε κάθε μορφῆς ἀναιδὴ παπαγαλάκια, νεοταξίτες, ξεπουλητᾶδες, καλαμοκαβαλημένους, ἠλιθίους κι ἀνιστορήτους νὰ κραυγάζουν πὼς τὸ «Ὄχι» τοῦ Μεταξᾶ δὲν εἶναι τοῦ Μεταξᾶ ἀλλὰ τοῦ λαοῦ.
Θὰ δοῦμε πάλι μία ἀπὸ τὰ ἴδια. Διότι θὰ γνωρίζετε βέβαια τὴν ἀρχή τους φαντάζομαι. «Ὅσα δὲν ἀντέχῃς νὰ φθάσῃς, ἰσοπέδωσέ τα.»
Ὅταν οἱ δικτάτορες ἔλεγαν «Ὄχι»!
Τὸ ἔχουν αὐτὸ κάποιοι δικτάτορες. Τὸ ἐκφέρουν τὸ «Ὄχι» συχνά. 
Ἀντιθέτως μὲ τὰ «δημοκρατικὰ» κουδουνισμένα ποὺ μόνον νὰ προσκυνοῦν ξέρουν.
Τὸ παρακάτω ἄρθρον τὸ θεωρῶ ἀκριβές, γραμμένο μὲ σεβασμὸ καὶ γνώσι τῶν ἱστορικῶν γεγονότων.
Θὰ ἔλεγα μάλιστα πὼς ἔρχεται στὴν κατάλληλον στιγμὴ γιὰ νὰ καταδείξῃ μίαν ἀκόμη φορὰ τὸ πόσο μακρὰν τῆς πραγματικότητος διαβιοῦμε. Συνέχεια