Δεν ήταν δικοί σας πρόγονοι. Γι’ αυτό μη τρέξετε τις επόμενες ημέρες να βγάλετε από τα κομματικά σας μπαούλα τις γαλανόλευκες και μη γυαλίζετε τους ιστούς. Μη ψάχνετε τα πρωτόκολλα για το πού θα καθίσει ο καθένας από εσάς στις δεξιώσεις που θα χλαπακώσετε τόσο όσο θα έφθανε να ταϊστεί ο πληθυσμός της Αθήνας για όλη την διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: οἱ μνῆμες μας
«Νύκτα σκέπασε τὴν γῆ. Δὲν ἦτανε τοῦτος ὁ κόσμος πλασμένος ἀπὸ χέρι Θεοῦ! Ὄχι, δὲν ἦταν!»
Πάντα πίστευα πως η ιστορία έχει δύο όψεις.
Συνήθως η επικρατούσα πλευρά, γράφεται από τους νικητές, οι οποίοι θα «διορθώσουν» τα σημεία που τους ενοχλούν και καταδεικνύουν τα λάθη τους.
Οι ηττημένοι μένουν με την πίκρα της ήττας και το παράπονο πως η δική τους άποψη-εκδοχή,δεν εισακούεται, ούτε καταγράφεται επισήμως, αλλά σπανίως κάνουν την αυτοκριτική τους για το που έφταιξαν ενδεχομένως και συνέβησαν όσα συνέβησαν.
Κάπως έτσι συμβαίνει και με την περίπτωση της Μικρασιατικής καταστροφής.
Οταν έχουμε να κάνουμε με μια τέτοιας τεραστίας έκτασεως εθνική καταστροφή, η ανάλυση των αιτίων είναι υπόθεση, που θέλει βάθος χρόνου για να αναλυθεί από τους ιστορικούς, αποστασιοποιημένα από το συναίσθημα.Και συνήθως είναι πολλά και τραγικότατα τα λάθη και πολλοί οι υπαίτιοι.
Τὸ ἄγνωστο Ζάλογγο τοῦ Πόντου.
Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ γράφουμε τὰ ἄγνωστα Ζάλογγα τοῦ Πόντου. Διότι δὲν εἶναι ἕνα. Εἶναι πολλά. Ἁπλῶς σήμερα θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτά. Σὲ ἐκεῖνο ποὺ κάποιες κοπέλλες ἠρνήθησαν νὰ πέσουν στὰ χέρια τῶν τούρκων καὶ ἐπήδηξαν στὸ κενό.
Πρωτοφανές;
Διόλου… Τέτοια εἶναι ἡ φάρα μας… Τέτοια.. Νὰ φτιάχνουμε Ζάλογγα.
Συνέχεια
Στὸν Πόντο οἱ μνῆμες ξυπνοῦν…
Μόνον φωτογραφίες θὰ σᾶς παρουσιάσω σήμερα…
Συγκλονιστικὲς γιὰ ἐμέναν… (Γιὰ κάποιους, δυστυχῶς τους, ἐκνευριστικές!!!)
Ἐκεῖ, στὴν Πατρίδα, κάτι ξυπνᾶ.
Ναί, ἔχουν ἀπαγορεύσῃ τὴν Ἑλληνικὴ λαλιά.
Ναί, τοὺς ἔχουν ὅλους ἐξισλαμίσῃ…
Ναί, στὴν Σαμψοῦντα ἐνεφανίσθη ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τῶν κτηνῶν σημαία σχεδὸν δύο χιλιομέτρων.
Συνέχεια
Ἡ Ἑλλὰς μέσα στοὺς προηγουμένους δύο αἰῶνες.
Ὁ παραπάνω χάρτης κανονικὰ δὲν ἀπεικονίζει τὴν πραγματικὴ Ἑλλάδα, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχουμε μάθῃ ἐμεῖς νὰ λέμε Ἑλλάς.
Ὅμως σαφῶς μὲ μίαν ματιὰ μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν ἱστορία τοῦ τόπου μας καὶ νὰ κατανοήσουμε τὰ βήματα ποὺ ἔγιναν. Πίσω ὅμως ἀπὸ κάθε βῆμα κρύβονται ποταμοὶ αἵματος. Χιλιάδες, ἴσως κι ἐκατομμύρια νεκροί, κάποιες φορές…