Ὅταν μιὰ ὑπερκεντρικὴ τράπεζα, ἡ ΕΚΤ, ἀδυνατῇ νὰ περισώσῃ τὸ τραπεζικὸ σύστημα μιᾶς κατ’ ἐξοχὴν ἐξαγωγικῆς χώρας, τῆς Ἰταλίας, λόγῳ τῶν Γερμανικῶν ἐμμονῶν περὶ δημοσιονομικῆς πειθαρχίας καὶ ἄλλων οἰκονομικῶν κουραφεξάλων, προσωπικὰ πιστεύω πὼς ἡ τράπεζα αὐτὴ εἶναι ἕνα πανάκριβο τραπεζάκι τοῦ καφέ, τὸ ὁποῖο εἶναι ἄχρηστο καὶ πολὺ ἀκριβὸ γιὰ νὰ ὑφίσταται. Συνέχεια