Κάποτε ὑπῆρχαν λευκὰ ἄλογα μὲ βοῦλες.
Οἱ ἄνθρωποι τῶν σπηλαίων τὸ ἄφησαν ὡς πληροφορία, χαραγμένο στὰ βράχια. Ἀλλὰ οὐδεῖς τό ἐπίστευσε.
Κυριολεκτικῶς!
Ἕνας τόπος μαγικός, παρ’ὅ,τι τεχνητός, ἀνάμεσα στὰ βουνὰ καὶ στὶς μακεδονικὲς πεδιάδες.
Πόσο μακριά ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν πόλεων. Ἀπὸ τὴν μόλυνσι. Ἀπὸ τὴν φθορά!
Ἕνα ἀνθρώπινο ἔργο ποὺ διόλου δὲν θὰ κατηγορήσω.
Ἔχει μόνον προσφέρει.
Ὁταν ἔγινε ὁ μεγάλος σεισμός στόν Κορινθιακό (στίς Ἀλκυονίδες νήσους) τό 1981 εἶχε προηγηθεῖ ὁ καταστροφικός σεισμός στό Βουκουρέστι. Στήν συνέχεια, ὅταν ἔγινε ὁ φονικός σεισμός στήν Πάρνηθα εἶχε προηγηθεῖ ἐκείνος στήν Κωνσταντινοούπολι. Σεισμολόγος δέν εἶμαι – ἀλλά καί αὐτοί ἁπλοῖ παρατηρητές τοῦ φαινομένου εἶναι καί στηρίζονται σέ στατιστικές – ὅμως, βλέπω ὅτι ἡ σεσμική δραστηριότητα στήν Ἑλλάδα τούς τελευταίους μῆνες ἔχει Συνέχεια
Μία ἡλιακὴ κηλὶς μπορεῖ νὰ σοῦ κάνῃ πάρα πολλά.
Έπὶ τοῦ συγκεκριμένου μπορεῖ νὰ σοῦ ἀχρηστεύσῃ ἕναν ὁλόκληρο μηχανισμὸ παρακολουθήσεως.
Μᾶς «ἀπειλοῦν» πάλι, καλλιεργῶντας φόβους ἀνυπάρκτους, γιὰ τὸν κίνδυνο καταρρεύσεως τῶν τηλεπικοινωνιῶν.
Ἐ καί;
Ποιούς ἐξυπηρετοῦν;
Ὅταν ἐδιάβασα τὸ ἄρθρον ξαφνιάστηκα. Δὲν εἶχα ἰδέα γιὰ τὴν ὕπαρξί των. Διάφορες σκέψεις-πιθανὲς ἀπαντήσεις ἄρχισαν νὰ προβάλλουν στὸ μυαλό μου. Ἀλλὰ καμμία βεβαιότης.