Ἀνάγκη νά ἐξαφανισθοῦν οἱ μέλισσες;

Η μύγα Apocephalus borealis, αφήνει τα αυγά της στην κοιλιακή χώρα των μελισσών μετατρέποντάς τις σε «ζόμπι», αφού τις αναγκάζουν να εγκταλείψουν τις κυψέλες τους και να κατευθυνθούν προς μια εστία φωτός. Σε διάστημα λίγων ημερών, έως και 13 προνύμφες σκοτώνουν τις μέλισσες βγαίνοντας από το λαιμό τους και ουσιαστικά αποκεφαλίζοντάς τις. (Photo By Christopher Quock, San Francisco State University)

Ἡ ἐπίθεσις κατὰ τῶν μελισσῶν, σὲ παγκόσμιον ἐπίπεδον, εἶναι γεγονός.
Ἤδη ὁ Πούτιν ἀπείλησε μὲ Παγκόσμιο Πόλεμο ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὁδηγοῦν τὸν κόσμο τῶν μελισσῶν σὲ ἀφανισμό. (βλέπε ἐδῶ) Διότι δίχως τῶν μελισσῶν τροφὴ δὲν ὑφίσταται. Καὶ δίχως τροφὴ οἱ ἀνθρώπινοι πληθυσμοὶ τελειώνουν. 
Μέσα στὰ πολλὰ ποὺ καταστρέφουν τὶς κοινότητες τῶν μελισσῶν προσετέθῃ προσφάτως κι ἕνας ἀκόμη παράγων ποὺ λέγεται μύϊγα. Αὐτὸ τὸ ἔντομο τσιμπᾶ τὴν μέλισσα καὶ ἡ μέλισσα χάνει τὴν αἴσθησι τοῦ προσανατολισμοῦ της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τρελλαίνεται καὶ νὰ πεθαίνῃ. Ἤ ἄλλως, μεταμορφώνεται σὲ ζόμπυ, κατὰ πῶς καταγγέλει ἡ ἐπιστημονικὴ ὁμὰς ποὺ ἐρεύνησε τὸ φαινόμενον. Συνέχεια

Τώρα ἀνεκάλυψε ὁ Πούτιν τοὺς Ἑβραίους τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως.

Βέβαια, ἴσως νὰ μὴ τοὺς ἀνεκάλυψε τώρα… Πάντα νὰ τοὺς γνώριζε…
Ἀλλὰ τὸ ὅ,τι δημοσίως πλέον δηλώνει πὼς τὸ 80% τῶν πρώτων κυβερνήσεων τῆς Σοβιετικῆς Ἐνώσεως ἦσαν Ἑβραῖοι, εἶναι μία πολὺ σημαντικὴ στιγμὴ στὴν ἱστορία τῆς Ῥωσσίας.
Γιατί;
Διότι ἔως τώρα ἐκρύβοντο πίσω ἀπὸ τὸ δάκτυλό τους, ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχθοῦν πὼς ὅλο αὐτὸ τὸ οἰκοδόμημα ποὺ ἐστήθη στὶς σοβιετικὲς πολιτεῖες, καθῶς καὶ τὸ ἄλλο, τοῦ ναζισμοῦ, εἶναι δημιουργήματα (τερατουργήματα γιὰ τὴν ἀκρίβεια) τῶν σιωνιστῶν τοῦ πλανήτου.
Καὶ γιὰ νὰ μὴ μπερδεύουμε τὰ αὐτονόητα…
Συνέχεια

Γιατί ἡ GAZPROM μᾶς ἀπαρατᾶ;

Ἔχετε διαβάσῃ κάτι γιά τά «ἐπιχειρηματικά κριτήρια» πού ἔθεσε ἡ ἐν λόγῳ ἐπιχείρησις πρό κειμένου νά παραμείνῃ στό Ἑλλαδοκαφριστάν; Κι ἐγὼ δὲν εἶχα διαβάσῃ…
Ὅμως ἕνα πουλάκι, πολὺ μαρτυριάρικο, μοῦ εἶπε πὼς μέσα σὲ αὐτὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ κριτήρια ὑπῆρχαν οἱ ὅροι νὰ παραμείνῃ ἡ χώρα μας στὴν εὐρωπαϊκὴ ἔνωσι καὶ στὸ εὐρῶ. Αὐτὰ τὰ «ἐπιχειρηματικὰ κριτήρια» τὰ εἶχαν ἀνακοινώσῃ στὰ ΜΜΕ ἀλλὰ δὲν ξέρω πόσοι ἔδωσαν σημασία.

Τώρα λοιπὸν ἡ GAZPROM  μᾶς χορεύει.
Συνέχεια

Ὁ φύλαξ τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, Βλαντιμῆρ Πούτιν.

Τί νά σᾶς πῶ;
Πάντα, ἀπὸ τότε ποὺ ξεκίνησα νὰ διαβάζω ἑλληνικὴ ἱστορία, πίστευα πὼς οὐδὲ μία δύναμις ἤ ὑπερδύναμις θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς συμπαρασταθῇ οὐσιαστικῶς. Τότε βέβαια δὲν γνώριζα τοὺς λόγους. Μόνον μία πικρὴ γεύσι μοῦ ἄφηναν οἱ μελέτες μου. Πικρότατη.

Ὅταν ἔπιασα νὰ διαβάζω, σὲ σχολικὴ ἡλικία, τὰ περὶ τῶν βίων τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τότε ἦταν ποὺ συνειδητοποίησα πὼς ὅλοι κάτι ἤθελαν. ΟΛΟΙ!
Ἡ χειροτέρα στιγμή μου ἦταν ὅταν μελέτησα τὰ ὀρλωφικὰ καὶ τὴν γενοκτονία ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἑλληνικοὶ Συνέχεια

Κάποιοι περιμένουν τὸ ξανθὸ γένος γιὰ νὰ τοὺς σώσῃ!!!

Ἄν τέ…
Εὐτυχῶς…
Διότι ἔσι μᾶς πρέπει… Νὰ μᾶς «σώζουν» κάθε ἔκατὸ ἤ διακόσια χρόνια, τόσο πολύ, ποὺ μετὰ τὸ «σώσιμο» νὰ ἀναζητοῦμε ζωντανὸ ἄνθρωπο στὶς σπηλιὲς καὶ στὰ ῥουμάνια…
Ὅπως στὰ ὀρλωφικὰ ἤ ὅπως στὴν Μικρὰ Ἀσία ἤ ὅπως τώρα στὴν Κύπρο.

Συνέχεια

Ἀγωγοὶ καὶ Ἐνέργεια. Ῥωγμὴ στό Ῥωσσικό Παράδοξο ἤ … ἄλλο ἕνα «Ῥωσσοδυτικό Παιχνίδι» στόν Ἑλληνικό Ἀχυρώνα;

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Στο προηγούμενο κείμενο «Ἑλλάδα – Ρωσσία» καὶ περὶ….«Ρωσικοῦ Παραδόξου» περιγράφηκε το γιατί εντέλει το διαχρονικό ρωσικό ενδιαφέρον περί Ελλάδας ήταν «υποτονικό και υποκριτικό» και όχι «έντονο» όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Ένα από τα «λεκτικά σχήματα» που χρησιμοποιήθηκαν (μεταξύ πολλών άλλων) για να στηρίξουν τον παραπάνω ισχυρισμό ήταν :
«…Θα μπορούσε (η Ρωσία) να ιδρύσει (στην Ελλάδα) μια πανίσχυρη εταιρεία παραγωγής και διανομής ενέργειας στη χώρα και με επιθετική πολιτική τιμών να εγκλωβίσει την πλειοψηφία των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στο ενεργειακό της άρμα. Θα μπορούσε να στήσει εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από φυσικό αέριο και να έχει το δικαίωμα να φέρνει το δικό της αέριο παραγωγής ενέργειας. Δηλαδή, θα μπορούσε να πάρει αυτά που ήθελε (σημ. “ως προς το Φυσικό Αέριο”και την ενεργειακή/γεωστρατηγική της εδραίωση στην περιοχή) «από την πίσω πόρτα». Γιατί δεν το έκανε; Γιατί δεν το κάνει;…»
Αυτό που εννοούσε βεβαίως το παραπάνω «σκωπτικό ερώτημα» (μαζί με πλήθος άλλων αντίστοιχων) ήταν πως «κάτι καταδεικνύει αυτό» :
δηλαδή, εάν πραγματικά ήθελε η Ρωσία να «βάλει πόδι γερά στην Ελλάδα» υπήρχαν πλείστα όσα μέσα να το κάνει. Απλά, επέλεξε να μην το κάνει και προτίμησε ν’ ασκεί «περιστασιακές υποκριτικές πιέσεις από το μπαλκόνι» μόνον και μόνον για ν’ αντλεί κάθε φορά ανταλλάγματα από τους Δυτικούς προκειμένου να υποχωρεί στα θέματα Ελλάδας και να παύει να τους «παρενοχλεί».
Τι άλλο να υποθέσει άλλωστε κανείς από τα παραπάνω;
Και ιδού το θαύμα. Μόλις λίγες ημέρες μετά, η Ρωσική εξωτερική πολιτική αποφάσισε ν’ «αυξήσει τη δυναμική της».
Συνέχεια