Βροχή…

Βροχὴ εὐεργεσίας γιὰ τὴν Γῆ…
Βροχὴ ἀπελπισίας γιὰ τοὺς ἀστέγους τῶν πόλεων καὶ τῆς ὑπαίθρου…
Βροχὴ ἐκνευρισμοῦ γιὰ ὅσους πρέπει νὰ περπατήσουν..
Βροχὴ συναισθημάτων…

Συνέχεια

Ἰαματικὸ ὕδωρ…

Πανάρχαια ἡ πηγὴ στὰ δεξιὰ τοῦ παλαιοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, ὅπου ὑπάρχει πλάκα μὲ τὴν ἐπιγραφή:

«ΝΗΜΕΡΤΕΣ ΤΟΔ’ ΥΔΩΡ ΔΗΜΗΤΕΡΟΣ , ΗΝ ΠΟΤΕ ΝΟΥΣΟΙΣ. Συνέχεια

Μὲ ῥίζες ἄφοβες…

Πότε βοριᾶς… Πότε νοτιᾶς…
τὰ φύλλα μου θροΐζουν…
Μὰ εἶναι οἱ ῥίζες μου ἐλιᾶς,
ἄφοβες, κι ἄνεμοι ἄς ἐρίζουν… Συνέχεια

Λιτὰ μὰ εὐτυχισμένα χρόνια…

Φόρος τιμῆς στὰ ὕστερα μαθητικά μου χρόνια.
Τὸ καφενεῖο τοῦ Σταυριανοῦ στὰ Ὑψηλὰ Ἁλώνια τῆς Πάτρας.

Καθημερινὸ στέκι, ἀνάσα ἐκτονώσεως ἀνάμεσα στὸ σχολεῖο, στὸ διάβασμα… στὰ πρέπει. Συνέχεια