Ὅπως κάθε χρόνο, ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια…
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ (κάθε) …«πολυχρονεμένος» σουλτάνος τῆς γείτονος ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ ἐπιστρέφουμε, ὡς ἐπισκέπτες, κάπου κάπου, στὰ καταπατημένα μας ἐδάφη (ὑψηλῇ ἀδείᾳ, ἀλλὰ καὶ ἀνοχῇ, μαζὺ μὲ …ἀλληλοδιαπλοκή, τῶν ἄλλων …«πολυχρονεμένων» καὶ ὁπωσδήποτε …«πιστῶν συμμάχων» μας), ἐμεῖς ἔχουμε ..«.κλείσῃ ὡς λαός». (Μὲ τὴν σημερινή μας, φυσικά, μορφή…!!!) Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: τὸ τώρα
Χαμένος γιὰ χαμένος ἕνας ἀμνήμων λαὸς
Μὲ πονᾶ πολύ, πάρα πάρα πολύ, ἀλλὰ ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους.
Λαὸς ποὺ προσκυνᾶ τὸν δήμιό του ὡς …«ἐθνάρχη» καὶ …«σωτῆρα» του, εἶναι λαὸς ποὺ ἔχει τελειώση πρὸ πολλοῦ, ἀλλὰ ἔχουν ξεχάση νὰ τοῦ τὸ …ποῦν!!!
Λαὸς ποὺ ξεχνᾶ τὴν Ἱστορία του, εἶναι λαὸς πρὸς ἀφανισμόν!!!
Λαὸς ποὺ ἀποποιεῖται, μόνος του, ἕνα πρὸς ἕνα, τὰ κληροδοτήτημα τῶν προγόνων του, ἀρνούμενος νὰ τὰ διαφυλάξῃ καὶ νὰ τὰ προασπίσῃ, εἶναι ξεκάθαρα αὐτοκτονικὸς καὶ ἁπλῶς, μουδιασμένος καὶ ἀποχαυνωμένος, παρακολουθεῖ τὸ τέλος τοῦ δράματός του, ἀνίκανος μά, κυρίως, ἀρνούμενος νὰ ἀντιδράσῃ.
Κι ἐμεῖς, στὴν πλειοψηφία μας (βάσει δημοκρατίας καὶ ὅλων τῶν ἐξ αὐτῆς προερχομένων καὶ παρελκομένων) εἴμαστε καὶ προσκυνημένοι καὶ συμβιβασμένοι καί, κατ’ ἐπέκτασιν, χαμένοι!!!
Θὰ πληρώσουμε…
Φταίει πάντα κάποιος ἄλλος.
Τὰ νεῦρα μας τσιτώνονται ὅταν ἀκοῦμε ὅλα αὐτὰ τὰ σαπρόφυτα νὰ μονολογοῦν, πετώντας ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς ἀρλοῦμπες καὶ διαγωνιζόμενα μεταξύ τους γιὰ τὸ ποιὸ θὰ ἐκτοξεύση τὶς καλλίτερες κοτσάνες.
Ἡ αἰσθητική μας παραβιάζεται καὶ ὁ ἐκνευρισμός μας κορυφώνεται.
Δὲν ὑπάρχουν ὑπεύθυνοι… Φταίει μόνον ὁ …κακός μας ὁ καιρός!!!
Δὲν θὲς νὰ βλέπῃς αἷμα…
…ἀλλά, κάποιες, πολὺ συγκεκριμένες στιγμές, ὄχι μόνον χρειάζεται, μὰ ἀπαιτεῖται.
Εἴμαστε ἀπολύτως ἀμνήμοντες ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καὶ πολὺ σύντομα, ἐὰν δὲν ὑπάρχουν οἱ σχετικὲς (κι ἀναγκαῖες θὰ ἔλεγα) ἐπαναλήψεις, ξεχνᾶμε. Ξεχνᾶμε τὰ πάντα.
Ξεχνᾶμε τόσο πολύ, ποὺ καταλήγουμε νὰ χάνουμε ἀκόμη καὶ τὶς ἀναγκαῖες γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας στοιχειώδεις γραμμὲς ἀμύνης.
Ξεχάσαμε, γιὰ παράδειγμα, τὸν φυσικὸ τρόπο διαβιώσεως. Γεμίσαμε τὸν πλανήτη μας σκουπίδια, μὴ ἔχοντας χρεώδη ἀντίληψιν τῆς ἐπιβαρύνσεως ποὺ προκαλοῦμε. Ἂγνοώντας στοιχειώδεις κανόνες καταφέραμε νὰ κάνουμε σκουπιδότοπο τὸ σπίτι μας. Εἰκόνες σὰν κι αὐτήν:
Γεμίσαμε ἀνδράποδα
Κάποτε σὰν σήμερα:
Ξέρξης: «Πέμψον τὰ ὅπλα».
Λεωνίδας: «Μολὼν λαβέ.» Συνέχεια
Φταίει ὁ …Οὔτις!!!
Δὲν φταῖμε ἐμεῖς…
Δὲν φταῖτε ἐσεῖς…
Φταίει μόνον ὁ …Χατζηπετρῆς!!!
Τὸ 1999, μὲ τὸν σεισμὸ τῆς Πάρνηθος, ὑπῆρξαν 140 νεκροί.
Δὲν ἔφταιγαν οἱ οἰκοπεδοφάγοι, οὔτε οἱ ἐργολάβοι καί, φυσικά, δὲν ἔφταιγαν καὶ οἱ τότε κυβερνῶντες.
Τὰ στοιχεία ἔδειξαν ὅτι ἔφταιγε μόνον ὁ …Ἐγκέλαδος!!!!
