Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Φρεάντλης

Ὁ «φυγάς».

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὁ «Φυγάς» (γεν. τοῦ φυγάδος! ever…).

Εἰς τὸν θρυλικὸν τηλεοπτικὸν «Φυγάδα» (David Janssen) τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿70, ὑπῆρχεν ἕνα «ἀτμοσφαιρικὸν» στοιχεῖον τὸ ὁποῖον τότε περνοῦσε ἀπαρατήρητον.
Ὁ «Φυγάς», εἰς ἁπάσας του τὰς ἐκδοχάς, κατ᾿ οὐσίαν καὶ κατὰ τὰ λοιπά, εἶναι ἕνα προπαγανδιστικὸν ἔργον.
Προπαγανδίζει –πρωτίστως- τὴν κατάργησιν τῆς θανατικῆς ποινῆς, τόσον εἰς τὰς Η.Π.Α. ὅσον καὶ εἰς διαφόρους χώρας τοῦ ἐξωτερικοῦ, μέσῳ τοῦ κεντρικοῦ θέματος, μιᾶς δικαστικῆς πλάνης.
Ὁ προώρως χαμένος Janssen, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν σύγχρονον κινηματογραφικὴν –καταιγιστικῆς Συνέχεια →

…Ἄν θὰ ἀφήσῃς τὸν νοῦ σου νὰ χαθῇ…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Πόσον ἀπαισιόδοξον, ἀγαπητὲ Μπράμ!
Παρεκτὸς καὶ ἂν «βλέπῃς» τὴν αἰσιοδοξίαν, ὅπως τὴν Ἐλπίδα στὸ κιβώτιον τῆς Πανδώρας.
Ὅτι ἡ πέτρα θὰ βυθισθῇ στὰ νερὰ καὶ οἱ τρομεροὶ κύκλοι θὰ σβυσθοῦν πάνω στὰ ἥρεμα νερά. Συνέχεια →

…θέλει θεσπισθῇ Ἔνοπλος Αἰσθητικὴ Ἀστυνομία.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὅτε αἱ Ἀπρόσωποι Ἀγαθοποιοὶ Δυνάμεις (ΑΑΔ), δώσουν νὰ ἐγκαθιδρυθῇ Φρεάντλειον Κράτος, ὡς ἓν ἐκ τῶν πρώτων μέτρων κοινωνικῆς εὐταξίας καὶ προκοπῆς, θέλει θεσπισθῇ Ἔνοπλος Αἰσθητικὴ Ἀστυνομία.
Ἐκ τῶν πρώτων μέτρων τῆς κομβικοῦ ῥόλου Ἀρχῆς ταύτης, θέλει ἔσεσθαι ἡ ἀπηνὴς δίωξις: Συνέχεια →

Ὁ …«Διασκορπισμός» μας!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὄχι, δὲν εἶμαι καθόλου εὐχαριστημένος ἀπὸ τὴν «ἐξέλιξη» τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης.
Μπορεῖ διάφοροι σοφοὶ «γλωσσολόγοι» καὶ γλωσσολογοῦντες νὰ εἶναι «βαθύτατα συγκινημένοι» καὶ νὰ τοὺς διασκεδάζῃ ἡ «ζωντάνια» της καὶ ἡ «ταχύτητα» μὲ τὴν ὁποία «ἐξελίσσεται».
Τοὺς σέβομαι βαθύτατα, ἀλλὰ δὲν αἰσιοδοξῶ.
Δὲν τὸ «διασκεδάζω». Συνέχεια →

Τὸ παντατίφ τοῦ κυρ Ἀντώνη Φοῦγγερ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ παντατίφ τοῦ κυρ Ἀντώνη Φοῦγγερ.
Ὅταν, κάπου εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ ιστ΄ αἰῶνος, ὁ Χριστιανὸς Ζωγράφος ὁ ἐκ Σουαζίου (Hans Maler zu Schwaz) ἱστόρει τὴν προσωπογραφίαν τοῦ συντοπίτου του καὶ σπουδαίου τραπεζίτου, ἀνθρωπιστοῦ, λογίου καὶ μαικήνα Ἀντωνίου Φοῦγγερ (Anton Fugger), 1493-1560, δὲν παρέλειψε μιὰν οὐσιώδη λεπτομέρειαν τῆς ἐνδυματολογικῆς παρουσίας τοῦ μελανείμονος μεγαλοαστοῦ.
Τὸ ἐμφανέστατον ἐπιστήθιον περίαπτον (Pendentif), δὲν εἶναι κάποιον μάταιον «μπιζοῦ». Συνέχεια →

Ὁ «ἐν Κανᾷ Γάμος» τοῦ μαίτρ Παύλου Οὐηρονεσίου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μία ἐκ τῶν πλέον εὐχαρίστων καὶ ἥκιστα έπιβλαβῶν συνηθειῶν μου εἶναι ἡ ἐνδελεχὴς παρατήρησις λεπτομερειῶν, μεγάλων καὶ πολυπροσώπων εἰκονογραφικῶν συνθέσεων.
Ὁ «ἐν Κανᾷ Γάμος» τοῦ μαίτρ Παύλου Οὐηρονεσίου (Paolo Veronese), μοῦ ἔχει προσφέρει στιγμὰς ἀπιστεύτου χαρᾶς καὶ εὐχαρίστων ἐκπλήξεων.
Ὁ ἀναγεννησιακὸς ἄνθρωπος, ὡς προκύπτῃ ἐκ τῆς εἰκονογραφίας, δὲν στερεῖται πολλῶν ἐλαττωμάτων βεβαίως, ἀλλὰ εἶναι περισσότερον ἀνυπόκριτος ἔναντι τῶν μεταγενεστέρων τοῦ Μπαρὸκ καὶ τοῦ Ῥομαντισμοῦ! Συνέχεια →