Προχωρᾶμε μαζύ, μὲ ἀποσκευὲς τὶς καρδιές μας, ποὺ ξεχειλίζουν ἀπὸ ἀγάπη καὶ τὴν θαλασσινὴ αὔρα, ποὺ πλημμυρίζει τὶς ψυχές μας.
Ἡ ἀγάπη εἶναι παντοῦ, ἀμόλυντος, ἀνέγγικτος καὶ παντοδύναμος.
Καληνύκτα φιλαράκια μου.
Προχωρᾶμε μαζύ, μὲ ἀποσκευὲς τὶς καρδιές μας, ποὺ ξεχειλίζουν ἀπὸ ἀγάπη καὶ τὴν θαλασσινὴ αὔρα, ποὺ πλημμυρίζει τὶς ψυχές μας.
Ἡ ἀγάπη εἶναι παντοῦ, ἀμόλυντος, ἀνέγγικτος καὶ παντοδύναμος.
Καληνύκτα φιλαράκια μου.
Αὐτὲς τὶς στιγμὲς τὶς ἀβάσταγες
ἀγάπα, ἀγάπα ἀκόμα περισσότερο
γιατὶ μόνο ἔτσι
θὰ κάνῃς τὸ ἀντιμέτρημα
μὲ τὸ παράλογο, νικηφόρο· Συνέχεια
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συζητᾶμε γιὰ πιθανότητες ἀφανισμοῦ τῆς χώρας, ἐπεὶ δή, πολὺ ἁπλᾶ, ἔχει παγιδευθῆ στὰ δίκτυα τῆς τοκογλυφίας. Νὰ συζητήσουμε γιὰ ὅ,τι ἄλλο θέλετε, ἀλλὰ οὐδέποτε γιὰ ἀφανισμὸ τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ.
Οὐδέποτε ἔχουμε, στὸ παρελθόν, λόγῳ χρεῶν (ἢ καὶ «χρεῶν») ἀφανισμὸ λαῶν ἢ καὶ χωρῶν. Ἀντιθέτως μάλιστα. Συνέχεια
Ὅσο κι ἐὰν μὲ θλίβῃ λοιπὸν αὐτὴ ἡ διαπίστωσις… Ὅσο κι ἐὰν μὲ πονᾷ… Ὅσο κι ἐὰν μὲ τρομάζῃ…
Δυστυχῶς, ὅλο καὶ βαθύτερα, συνειδητοποιῶ πὼς αὺτὸς πλέον ὁ μονόδρομος, γιὰ ἐμᾶς, εἶναι ἀναγκαῖος μὰ καὶ ἡ μόνη μας σωτηρία.
Συνέχεια
«Ὁ πολιτισμός!
Νὰ ἕνα ἔργον ἄξιον γιὰ τὰ ἔθνη, ἔργον ἀληθινὰ ἀνθρώπινον. Νὰ πῶς τὰ ἔθνη εἶναι χρήσιμα στὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ πῶς ἔσφαλε ὁ Μᾶρξ πολεμῶντας τὰ ἔθνη.
Πολιτισμοὺς γεννοῦν τὰ ἔθνη κι αὐτὰ μονάχα. Δὲν φθάνει ὅμως νὰ εἶναι ἕνα ἔθνος πολιτισμένο, πρέπει νὰ εἶναι πολιτισμένο καὶ ἀπὸ τὸν δικό του πολιτισμό. Σὲ αὐτὸ λοιπὸν χρησιμεύουν τὰ ἔθνη. Συνέχεια